Russ smirked a little. “I guess eve

Russ smirked a little. “I guess everyone has a type, huh, Milt?”

Milt swallowed. “Sure, I guess. So… let’s pay for the clothes and get to the target’s mansion.”

Russ smiled. “Sure. But these jeans are so tight, I might need you to help me take them off.”

Russ observed Milt’s reaction — a fraction of a second of panic, then a fraction of a second of desire, then back to his standard nonchalant smile. “Sure,” Milt said, shrugging.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัส smirked เล็กน้อย "ผมคิดว่า ทุกคนมีชนิด ฮะ Milt ? "Milt กลืนกิน "แน่นอน ฉันเดา ดังนั้น... ลองจ่ายค่าเสื้อผ้า และไปที่แมนชั่นของเป้าหมาย "รัสยิ้ม "แน่ใจ แต่กางเกงยีนส์เหล่านี้จะแน่นมาก อาจต้องการคุณช่วยฉันถอดให้"รัสสังเกตปฏิกิริยาของ Milt — เศษตื่นตระหนก แล้วเศษส่วนของวินาที ของความต้องการ แล้ว ไปยิ้มไม่ไยดีมาตรฐาน "แน่นอน Milt กล่าว shrugging

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัส smirked เล็ก ๆ น้อย ๆ "ผมคิดว่าทุกคนมีชนิด huh, มิลต์" กล่าวกลืนกิน "แน่นอนผมคิดว่า ดังนั้น ... ขอจ่ายสำหรับเสื้อผ้าและได้รับการคฤหาสน์เป้าหมาย. " รัสยิ้ม "แน่นอน . แต่กางเกงยีนส์เหล่านี้จะแน่นดังนั้นผมอาจจะต้องการให้คุณช่วยฉันนำพวกเขาออก " รัสสังเกตปฏิกิริยาของมิลต์ - เสี้ยววินาทีแห่งความตื่นตระหนกแล้วเสี้ยววินาทีของความปรารถนาแล้วกลับไปรอยยิ้มของเขามาตรฐานไม่ไยดี "แน่นอนว่า" มิลต์กล่าวว่ายัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัสแสยะยิ้มเล็กน้อย " ผมคิดว่าทุกคนมีชนิด หา มิลท์ "

น้ำยากลืนกิน " แน่ใจสิ ดังนั้น . . . . . . . ไปจ่ายค่าเสื้อผ้าและไปถึงเป้าหมายที่คฤหาสน์ "

รัสยิ้ม " แน่นอน แต่กางเกงยีนส์เหล่านี้จะแน่นมาก ฉันต้องการให้นายช่วยฉันถอด "

รัสสังเกตปฏิกิริยาของน้ำยา - เสี้ยววินาทีของความตื่นตระหนก แล้วเสี้ยววินาทีของความปรารถนาแล้วกลับมายิ้มไม่ไยดีของเขามาตรฐาน " เออๆ " มิลท์กล่าวว่า .