The effects of liver disease on pha

The effects of liver disease on pharmacokinetics and pharmacodynamic s are highly variable, and difficult to predict as the mechanisms of these effects are not well understood. Since the majority of the published literature is concerned with cirrhotic liver disease, this review also focuses mainly on this area.
Four different theories have been proposed to account for the effects of chronic liver disease with cirrhosis on hepatic drug elimination: the sick cell theory; the intact hepatocyte theory; the impaired drug uptake theory; and the oxygen limitation theory. While some data in support of each of the first 2 theories have been published recently, a large amount of clinical data would appear to refute both of these theories. These clinical data are substantially consistent with the latter 2 theories, which regard the decreased permeability of the capillarised sinusoid as the critical feature in cirrhosis. Further work is required to determine the applicability of each of these theories.
In cirrhosis, drug glucuronidation is spared relative to oxidative drug metabolism; however, in advanced cirrhosis this pathway may also be impaired substantially. There is evidence that in cirrhosis other conjugation pathways may also be impaired to variable degrees. Growing evidence suggests that biliary drug excretion is impaired in cirrhosis. Recent studies with several racemic drugs indicate that the disease can have different effects on the hepatic elimination of individual enantiomers, which may lead to a change in the concentration-response relationships of racemic drugs in cirrhosis.
A major finding which has emerged in recent years is that, even with moderate degrees of hepatic impairment, there is a decrease in clearance of drugs or active metabolites normally cleared by the kidney. The effect on renal clearance of unbound drug may be masked if there is a concomitant decrease in plasma protein binding of the drug. Neither serum creatinine levels nor creatinine clearance are useful markers of the renal dysfunction associated with cirrhosis. Both may greatly overestimate renal function in patients with cirrhosis due to increased fractional renal tubular secretion of creatinine.
Altered receptor sensitivity has been observed with some drugs in cirrhosis, while for other drugs there is no change in pharmacodynamics. Precise determination of drug dosage in cirrhosis requires information on changes in pharmacodynamics and plasma protein binding in addition to changes in drug elimination.
Pharmacokinetic investigations in a variety of chronic liver diseases without cirrhosis (e.g. carcinoma, schistosomiasis and viral hepatitis) suggest that in the absence of cirrhosis, impairment of drug elimination is not sufficient to warrant reduction of drug dosage. However, if cirrhosis is present, ‘safe’ drug use requires an awareness of the possibility of multiple interactions between changes in hepatic and renal disposition and pharmacodynamics.
In chronic liver disease with cirrhosis, dosage reduction is the general rule regardless of the route of elimination of drug or metabolite.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบของโรคตับเภสัชจลนศาสตร์และ pharmacodynamic s จะผันแปรสูง และยากที่จะทำนาย ตามกลไกของลักษณะพิเศษเหล่านี้จะไม่ดีเข้าใจ เนื่องจากส่วนใหญ่ของเอกสารประกอบการเผยแพร่เกี่ยวข้องกับโรคตับ cirrhotic ตรวจทานนี้ยังเน้นส่วนใหญ่ในพื้นที่นี้ได้รับการเสนอทฤษฎีต่าง ๆ 4 การบัญชีสำหรับผลกระทบของโรคตับกับตับแข็งในตับยาตัดออก: ทฤษฎี เซลล์ของผู้ป่วย ทฤษฎี hepatocyte เหมือนเดิม ทฤษฎีที่ดูดซับความยา และทฤษฎีข้อจำกัดออกซิเจน ในขณะที่บางข้อมูลสนับสนุนทฤษฎีแรก 2 แห่งได้ประกาศแล้วล่าสุด ข้อมูลทางคลินิกจำนวนมากจะปรากฏโต้ทั้งทฤษฎีเหล่านี้ ข้อมูลเหล่านี้ทางคลินิกมากสอดคล้องกับหลัง 2 ทฤษฎี ซึ่งเกี่ยวกับ capillarised sinusoid permeability ลดลงเป็นคุณลักษณะสำคัญในตับแข็ง ได้ การจะต้องกำหนดความเกี่ยวข้องของแต่ละทฤษฎีเหล่านี้ในตับแข็ง ยา glucuronidation จะช่วยสัมพันธ์กับเมแทบอลิซึมของยา oxidative อย่างไรก็ตาม ในตับแข็งขั้นสูง ทางเดินนี้ยังได้ความมาก มีหลักฐานว่า ในตับแข็ง มนต์ conjugation อื่น ๆ อาจลดการผันแปรองศา เติบโตหลักฐานแนะนำว่า การขับถ่ายยา biliary ผู้พิการทางในตับแข็ง การศึกษาล่าสุดกับยา racemic หลายบ่งชี้ว่า โรคจะมีผลแตกต่างกันตัดตับของแต่ละ enantiomers ซึ่งอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ตอบสนองต่อความเข้มข้นของยา racemic ในตับแข็งหลักในการค้นหาที่มีชุมนุมในปีที่ผ่านมาเป็นว่า แม้ว่าจะ มีองศาปานกลางของผลตับ มีเคลียร์ของยาเสพติดหรือ metabolites ที่ใช้งานอยู่ปกติล้าง โดยไตลดลง ผล renal เคลียร์ของยาผูกอาจสวมหน้ากากถ้าไม่มั่นใจลดลงรวมโปรตีนพลาสมาของยา ไม่ระดับ serum creatinine หรือ creatinine เคลียร์เป็นเครื่องหมายของประโยชน์ของบกพร่องไตที่เกี่ยวข้องกับตับแข็ง นอกจากนี้ทั้งสองอย่างอาจ overestimate ฟังก์ชันไตในผู้ป่วยที่มีตับแข็งเนื่องจากการเพิ่มเศษไตท่อหลั่งของ creatinineตัวรับการเปลี่ยนแปลงความไวได้ถูกตรวจสอบกับยาบางอย่างในตับแข็ง ในขณะที่ยาอื่น ๆ มีเปลี่ยนแปลงเภสัชพลศาสตร์ กำหนดความแม่นยำของขนาดยาในตับแข็งต้องใช้ข้อมูลมีการเปลี่ยนแปลงในพลาสมาโปรตีนรวมนอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงในการกำจัดยาและเภสัชพลศาสตร์สอบสวน pharmacokinetic ในความหลากหลายของโรคตับเรื้อรังโดยไม่มีตับแข็ง (เช่น carcinoma, schistosomiasis และไวรัสตับอักเสบ) แนะนำว่า ในกรณีที่ตับแข็ง ผลของยาตัดออกไม่เพียงพอที่จะรับประกันการลดขนาดยา อย่างไรก็ตาม ถ้าตับแข็งอยู่ ใช้ยาเสพติด 'ปลอดภัย' ต้องมีการรับรู้ของหลายโต้ตอบระหว่างการเปลี่ยนแปลงในครอบครองของตับ และไตและเภสัชพลศาสตร์ในเรื้อรังโรคตับกับตับแข็ง ลดขนาดเป็นกฎทั่วไปว่าเส้นทางของยาเสพติดหรือ metabolite ที่ตัดออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของโรคตับในเภสัชจลนศาสตร์และเภสัช s เป็นตัวแปรมากและยากที่จะทำนายเป็นกลไกของผลกระทบเหล่านี้จะไม่เข้าใจกันดี เนื่องจากส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่ตีพิมพ์ที่เกี่ยวข้องกับโรคตับตับแข็ง, รีวิวนี้ยังเน้นหลักในพื้นที่นี้.
สี่ทฤษฎีที่แตกต่างกันได้รับการเสนอบัญชีสำหรับผลกระทบของโรคตับเรื้อรังที่มีโรคตับแข็งในการกำจัดยาเสพติดตับ: ทฤษฎีเซลล์ป่วย ทฤษฎี hepatocyte เหมือนเดิม; ทฤษฎีการดูดซึมยาเสพติดที่มีความบกพร่อง; และทฤษฎีข้อ จำกัด ออกซิเจน ในขณะที่ข้อมูลบางส่วนในการสนับสนุนของแต่ละครั้งแรก 2 ทฤษฎีที่ได้รับการเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้จำนวนมากของข้อมูลทางคลินิกจะปรากฏที่จะลบล้างทั้งสองทฤษฎีเหล่านี้ ข้อมูลทางคลินิกเหล่านี้เป็นอย่างมากสอดคล้องกับทฤษฎี 2 หลังซึ่งถือว่าลดลงการซึมผ่านของ sinusoid capillarised เป็นคุณสมบัติสำคัญในการเป็นโรคตับแข็ง นอกจากนี้การทำงานจะต้องตรวจสอบการบังคับใช้ของแต่ละทฤษฎีเหล่านี้.
ในโรคตับแข็ง glucuronidation ยาเสพติดที่มีการงดเว้นการเผาผลาญอาหารเมื่อเทียบกับยาเสพติดออกซิเดชัน; อย่างไรก็ตามในโรคตับแข็งขั้นสูงทางเดินนี้อาจด้อยค่าอย่างมีนัยสำคัญ มีหลักฐานว่าในโรคตับแข็งทางเดินเชื่อมต่อกันอื่น ๆ ก็อาจด้อยค่าองศาตัวแปร การเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าการขับถ่ายยาเสพติดทางเดินน้ำดีเป็นความบกพร่องในโรคตับแข็ง การศึกษาล่าสุดกับยาเสพติด racemic หลายบ่งชี้ว่าโรคจะมีผลกระทบที่แตกต่างกันในการกำจัดของตับ enantiomers ของแต่ละบุคคลซึ่งอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของการตอบสนองของยาเสพติด racemic ในโรคตับแข็ง.
การค้นพบที่สำคัญซึ่งได้เกิดขึ้นในปีที่ผ่านมาคือ ที่ถึงแม้จะมีองศาปานกลางของตับมีการลดลงของการกวาดล้างของยาเสพติดหรือสารที่ใช้งานตามปกติโดยการล้างไตที่ ผลกระทบต่อการทำงานของไตกวาดล้างยาเสพติดไม่ได้ผูกไว้อาจมีการสวมหน้ากากหากมีการลดลงไปด้วยกันในพลาสมาโปรตีนที่มีผลผูกพันของยาเสพติด ทั้งระดับ creatinine ในซีรั่มหรือ creatinine กวาดล้างเครื่องหมายการใช้งานของไตทำงานผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับโรคตับแข็ง ทั้งสองอย่างมากอาจประเมินค่าสูงฟังก์ชั่นการทำงานของไตในผู้ป่วยที่มีโรคตับแข็งเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการหลั่งท่อไตส่วนของ creatinine.
ไวรับเปลี่ยนแปลงได้รับการปฏิบัติกับยาเสพติดบางอย่างในโรคตับแข็งในขณะที่สำหรับยาเสพติดอื่น ๆ ที่มีการเปลี่ยนแปลงในเภสัชไม่มี ความมุ่งมั่นที่แม่นยำของปริมาณยาเสพติดในโรคตับแข็งต้องมีข้อมูลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในเภสัชและโปรตีนในพลาสมาที่มีผลผูกพันนอกเหนือไปจากการเปลี่ยนแปลงในการกำจัดยาเสพติด.
สืบสวนเภสัชจลนศาสตร์ในความหลากหลายของโรคตับเรื้อรังที่ไม่มีโรคตับแข็ง (เช่นมะเร็ง, schistosomiasis และไวรัสตับอักเสบ) ชี้ให้เห็นว่าในกรณีที่ไม่มี ของโรคตับแข็งจากการด้อยค่าของการกำจัดยาเสพติดไม่เพียงพอที่จะรับประกันการลดลงของปริมาณยาเสพติด แต่ถ้าโรคตับแข็งเป็นปัจจุบัน 'ปลอดภัย' ใช้ยาเสพติดต้องมีความตระหนักถึงความเป็นไปได้ของการมีปฏิสัมพันธ์หลายระหว่างการเปลี่ยนแปลงในตับและจำหน่ายไปซึ่งการทำงานของไตและเภสัชที่.
ในโรคตับเรื้อรังตับแข็งลดปริมาณเป็นกฎทั่วไปโดยไม่คำนึงถึงเส้นทางของการกำจัด ของยาเสพติดหรือสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบของโรคตับในการศึกษาเภสัชจลนศาสตร์เภสัชพลศาสตร์และมีตัวแปรมาก และยากที่จะคาดเดาเป็นกลไกของผลกระทบเหล่านี้จะไม่ได้ดีครับ เนื่องจากส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับโรคตับ โรคตับแข็ง ตรวจสอบนี้ยังมุ่งเน้นส่วนใหญ่ในพื้นที่นี้ .
สี่ทฤษฎีที่แตกต่างกันมีการเสนอบัญชีสำหรับผลกระทบของโรคตับเรื้อรังด้วยโรคตับแข็งตับในการขจัดยา : ทฤษฎีเซลล์ป่วย ; ทฤษฎีเหมือนเดิมตับ ; ทางทฤษฎียา และออกซิเจนจำกัดทฤษฎี ในขณะที่ข้อมูลในการสนับสนุนของแต่ละ 2 ทฤษฎีแรกได้รับการตีพิมพ์เมื่อเร็วๆนี้จำนวนมากของข้อมูลทางคลินิกจะปรากฏขึ้นที่จะปฏิเสธทั้งทฤษฎีเหล่านี้ ข้อมูลทางคลินิกเหล่านี้เป็นอย่างมากที่สอดคล้องกับทฤษฎีหลังที่ 2 ซึ่งถือว่าลดลง การซึมผ่านของ capillarised ไซนูซอยด์เป็นคุณลักษณะที่สำคัญในโรคตับแข็ง งานต่อไปคือ ต้องตรวจสอบการใช้ของแต่ละทฤษฎีเหล่านี้ .
ในโรคตับแข็งยาข้างต้นสัมพันธ์กับปฏิกิริยาหวงยาการเผาผลาญอาหาร ; อย่างไรก็ตาม , เอ้อระเหยลอยชายทางเดินอาจจะบกพร่องอย่างมาก มีหลักฐานว่าในโรคตับแข็ง อื่น ๆอาจจะบกพร่องในการเปลี่ยนแปลงตัวแปรองศา หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า ยาขับน้ำดี เติบโตเป็นความบกพร่องในโรคตับแข็งการศึกษาล่าสุดกับยาอัลหลายอย่างบ่งชี้ว่า โรคที่สามารถมีผลกระทบที่แตกต่างกันในการกำจัดของแนนทิโอเมอร์ตัวบุคคล ซึ่งอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในระดับความเข้มข้นการตอบสนองความสัมพันธ์ของอัลยาในโรคตับแข็ง การค้นหาหลักซึ่งได้เกิดในปีที่ผ่านมานั้น แม้แต่กับองศาของตับบกพร่องปานกลาง ,มีการลดลงในการใช้ยา หรือสารปกติล้างโดยไต ผลต่อไตจากการหลุดยาอาจจะหลอกลวงว่ามีการเกิดในพลาสมาโปรตีนของยา และ serum creatinine ระดับหรือปุ่มป่ำเป็นเครื่องหมายของไต ความผิดปกติที่เกี่ยวข้องกับโรคตับแข็ง