Analysis of Adams The Rich Man The

Analysis of Adams The Rich Man

The two first stanzas of the poem are description about "the rich man". The fact that he is called "the rich man" hints that the speaker him/herself is poor. The first stanza concentrates on describing the rich man's belongings. The first thing the reader finds out the rich man has is a "motor-car", nowadays simply a car. In the beginning of the 20th century, when this poem was written, cars were very expensive and only the rich could afford them. His two houses, one in the country and one in the city, and the fact that he is smoking a cigar which costs as much as a good meal furthermore accentuate his richness.

The second stanza concentrates on the ease of life the rich man is experiencing. He doesn't have to struggle or even work to stay alive ("He frivols through the livelong day"). He is described as someone who has been born rich and who hasn't had the displeasure of meeting "Poverty". The third line of the second stanza seems to suggest that he is happy: "His lot seems light, his heart seems gay". At the latest here starts the reader to suspect whether the rich man is really happy behind all his wealth. Is there possibly a shadow behind what only seems to be light and what seems to be gay? It reminds the reader of the old saying that money doesn't bring happiness. The reader might even remember John Bartlett's words "The love of money is the root of all evil".

The third stanza continues to develop the theme of the possible darkness in the rich man's life. It begins with a rhetorical question asked by the poor man:
"Yet though my lamp burns low dim,
Though I must slave for livelihood�
Think you that I would change with him?"
The reader expects the answer to be no and followed with an explanation how the poor man is happy as he is and that money doesn't bring happiness. Wrong! The answer, "You bet I would!" declares a dramatic shift in the poem, which only the most prophetic reader could have anticipated. It throws Bartlett's words right into the bin and brings in George Bernard Shaw's response "Lack of money is the root of all evil" (Man and Superman, 1903). Money doesn't bring happiness but it is a great help or as Albert Camus said it "It's a kind of spiritual snobbery that makes people think they can be happy without money".

The Rich Man isn't a very technical poem. It is written in simple abab form and has little variation in the rhythm. On my opinion, the poet, Franklin P. Adams, has decided � with the risk of sounding na�ve � not to hide his thoughts behind complex techniques. But he does have some imagery and parallelism a casual reader could leave unnoticed. The two first stanzas both have a personified abstract thing � Fate in the first and Poverty in the second. Fate is personified (in addition to writing it with a capital letter) when the rich man "jeers" at it. Poverty's personification is done by referring to it as "her" and the fact that it has a "pinch". These two personified things assert that the rich man is above all; Not even the mythical Fate or Poverty can get to him.

The second and the third stanza are connected by their contrasting imagery. The second stanza starts with a bright image of how the rich man "frivols through the livelong day", whereas the third stanza starts with a rather dark image of how the poor man's "lamp burns low and dim". The word "frivols"(5) also contrasts the word "slave" (10). One could even say that Adams used the word "light" on the seventh line to contrast the dark and the bright even more. In addition, the rich man "has a cinch" (=an easy task, referring to his job) but the poor man "must slave for livelihood".

The Rich Man by Franklin P. Adams illustrates a poor man's thoughts about a rich man. The poem lures the reader into thinking that the poor man is a virtuous man who doesn't care about earthly pleasures, such as wealth, cars or houses. By portraying the rich man only through his possessions, the reader sees him as a very shallow, or even as a very unhappy person. Someone anyone wouldn't want to be, anyway. This is why the poor man's answer to the question is so surprising. The answer rips the reader back down from the clouds of virtuous choices. It is a slap on Bartlett's cheek. To me, this poem offered a much more realistic view of life than any romantic poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์จากอดัมส์เ​​ป็นคนที่อุดมไปด้วย

สองบทแรกของบทกวีที่มีคำอธิบายเกี่ยวกับ "คนรวย" ความจริงที่ว่าเขาเป็นคนที่เรียกว่า "คนที่อุดมไปด้วย" คำแนะนำลำโพงที่เขา / เธอไม่ดี บทแรกมุ่งเน้นที่การอธิบายข้าวของคนรวย สิ่งแรกที่ผู้อ่านพบว่าคนรวยมีคือ "รถยนต์" ในปัจจุบันเพียงรถ ในการเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20,เมื่อบทกวีนี้ถูกเขียน, รถยนต์มีราคาแพงมากและมีเพียงที่อุดมไปด้วยสามารถจ่ายได้ บ้านทั้งสองของเขาซึ่งเป็นหนึ่งในประเทศและเป็นหนึ่งในเมืองและความจริงที่ว่าเขาเป็นคนสูบบุหรี่ซิการ์ซึ่งค่าใช้จ่ายมากที่สุดเท่าที่อาหารดียิ่งเน้นความร่ำรวยของเขา.

บทที่สองจะมุ่งเน้นที่ความสะดวกในชีวิตของคนรวย กำลังประสบกับเขาไม่ต้องต่อสู้หรือแม้กระทั่งการทำงานจะมีชีวิตอยู่ ("เขา frivols ตลอดทั้งวันตลอดชีวิต") อธิบายว่าเ​​ขาเป็นใครบางคนที่ได้รับการเกิดที่อุดมไปด้วยและผู้ที่ไม่ได้มีความไม่พอใจของการประชุม "ความยากจน" เส้นที่สามของบทที่สองดูเหมือนว่าจะแสดงให้เห็นว่าเขามีความสุข "จำนวนมากของเขาดูเหมือนว่าแสงหัวใจของเขาดูเหมือนเกย์"ที่ล่าสุดที่นี่จะเริ่มต้นให้ผู้อ่านสงสัยว่าคนรวยมีความสุขจริงๆที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดความมั่งคั่งของเขา คือมีอาจเงาที่อยู่เบื้องหลังสิ่งเดียวที่ดูเหมือนจะเป็นแสงและสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเกย์? จะแจ้งเตือนผู้อ่านเก่าบอกว่าเงินไม่ได้นำความสุข อ่านยังอาจจดจำคำศัพท์จอห์นบาร์ตเลตต์ว่า "ความรักของเงินที่เป็นรากของความชั่วร้ายทั้งหมด".

สามบาทยังคงพัฒนารูปแบบของความมืดที่เป็นไปได้ในชีวิตของคนรวย มันเริ่มต้นด้วยคำถามเชิงโวหารถามคนยากจน:
"? ยังแม้ว่าโคมไฟของฉันเผาไหม้ต่ำสลัว
แม้ว่าฉันจะต้องเป็นทาสสำหรับการทำมาหากิน
คิดว่าคุณว่าฉันจะเปลี่ยนกับเขา"
อ่านคำตอบที่คาดว่าจะไม่มีและตามด้วยคำอธิบายวิธีการที่คนยากจนมีความสุขในขณะที่เขาเป็นและเงินที่ไม่ได้นำความสุข ผิด! คำตอบที่ "คุณเดิมพันฉันจะ!" ประกาศให้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในบทกวีซึ่งมีเพียงผู้อ่านคำทำนายส่วนใหญ่ที่คาดว่าจะได้มันจะพ่นคำ bartlett ขวาลงในถังและนำในการตอบสนองของจอร์จเบอร์นาร์ดชอว์ "ขาดเงินเป็นรากของความชั่วร้ายทั้งหมด" (ชายและ Superman, 1903) เงินไม่ได้นำความสุข แต่มันก็เป็นความช่วยเหลือที่ดีหรือเป็นอิสรภาพไม่ใช่อะไรอย่างที่บอกว่ามัน "มันเป็นชนิดของหัวสูงจิตวิญญาณที่ทำให้คนคิดว่าพวกเขาสามารถมีความสุขไม่มีเงิน".

คนรวยไม่ได้เป็นบทกวีทางเทคนิคมากมันจะถูกเขียนในรูปแบบที่เรียบง่ายและ abab มีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยในจังหวะ เมื่อความคิดของฉันกวีแฟรงคลิน p อดัมส์ได้ตัดสินใจที่มีความเสี่ยงของการทำให้เกิดเสียงโบสถ์ไม่ได้ที่จะซ่อนความคิดของเขาที่อยู่เบื้องหลังเทคนิคที่ซับซ้อน แต่เขาจะมีภาพบางส่วนและความเท่าเทียมของผู้อ่านสบาย ๆ สามารถปล่อยให้ไม่มีใครสังเกตเห็นสองบทแรกทั้งสองมีชะตากรรมสิ่งที่เป็นตัวเป็นตนนามธรรมในครั้งแรกและครั้งที่สองในความยากจน ชะตากรรมเป็นเป็นตัวเป็นตน (นอกเหนือจากการเขียนด้วยตัวอักษรตัวใหญ่) เมื่อ "ยุทธการ" ที่อุดมไปด้วยคนที่มัน ความยากจนของตนจะกระทำโดยหมายถึงว่ามันเป็นและ "เธอ" ข้อเท็จจริงที่ว่ามันมี "จิ๊ก" ทั้งสองสิ่งเป็นตัวเป็นตนยืนยันว่าคนรวยอยู่เหนือทั้งหมด;ไม่ได้ชะตากรรมตำนานหร​​ือความยากจนจะได้รับกับเขา.

ที่สองและสามบาทจะถูกเชื่อมต่อกันด้วยภาพที่ตัดกันของพวกเขา บทที่สองเริ่มต้นด้วยภาพที่สดใสของวิธีการ "frivols ตลอดทั้งวันตลอดชีวิต" ที่อุดมไปด้วยผู้ชายคนหนึ่งในขณะที่คนที่สามบทเริ่มต้นด้วยภาพที่ค่อนข้างมืดของวิธีการที่คนจน "ไฟไหม้ต่ำและสลัว" คำว่า "frivols" (5) ยังแตกคำว่า "ทาส" (10)หนึ่งยังอาจกล่าวได้ว่าอดัมส์ที่ใช้คำว่า "ไฟ" ในบรรทัดที่เจ็ดเพื่อความคมชัดสีเข้มและสดใสมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้คนรวย "มีแน่นอน" (= งานง่ายหมายถึงงานของเขา) แต่คนยากจน "ต้องเป็นทาสสำหรับการดำรงชีวิต".

คนรวยโดยแฟรงคลิน p อดัมส์แสดงให้เห็นถึงความคิดของคนยากจนเกี่ยวกับคนรวยบทกวีล่อผู้อ่านไปคิดว่าคนยากจนเป็นคนบริสุทธิ์ที่ไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับความสุขของโลกเช่นรถยนต์, ความมั่งคั่งหรือบ้าน โดยจิตรคนรวยเพียงผ่านดินแดนของเขาให้ผู้อ่านเห็นว่าเขาเป็นตื้นมากหรือแม้กระทั่งเป็นคนที่ไม่มีความสุขมาก ทุกคนจะไม่ต้องการที่จะอยู่แล้ว นี่คือเหตุผลที่คำตอบของคนยากจนที่จะเป็นคำถามที่น่าแปลกใจดังนั้นฉีกคำตอบที่ผู้อ่านกลับลงมาจากเมฆของตัวเลือกที่ถูกต้อง มันตบที่แก้มบาร์ตเลตต์ ให้ฉันเป็นบทกวีนี้เสนอมุมมองที่สมจริงมากขึ้นมากของชีวิตกว่าบทกวีโรแมนติกใด.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิเคราะห์ของอดัมส์อุดมไปด้วยคน

stanzas แรกสองของกลอนมีคำอธิบายเกี่ยวกับ "คนรวย" ความจริงที่ว่า เขาเรียกว่า "คนรวย" คำแนะนำว่า ลำโพงตัวเขา/เองไม่ดี บทร้อยกรองแรกเน้นอธิบายไว้ของคนรวย สิ่งแรกที่ผู้อ่านหาคนรวยได้คือ "มอเตอร์รถ" ในปัจจุบันเพียงแค่รถ ในการเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 เมื่อมีเขียนบทกวีนี้ รถได้เท่านั้น และมีราคาแพงมากคนรวยสามารถจ่ายได้ เขาสองบ้าน ในประเทศและหนึ่งในเมือง และความจริงที่ว่า เขาจะสูบบุหรี่ซิการ์ซึ่งค่าใช้จ่ายเท่าที่อาหารดีนอกจากนี้ชื่นร่ำรวยของเขา

บทร้อยกรองที่สองเน้นความง่ายของชีวิตคนรวยกำลังประสบ เขาไม่ได้ต่อสู้ หรือแม้แต่ทำงานการมีชีวิตอยู่ ("เขา frivols ผ่านวัน livelong") เขาจะอธิบายว่า คนที่ได้รับเกิดรวย และที่ไม่มีไม่พอใจของการประชุม "ความยากจน" บรรทัดที่สามของบทร้อยกรองที่สองน่าจะ แนะนำว่า เขามีความสุข: "มากมายของเขาดูเหมือนว่า ไฟ หัวใจของเขาดูเหมือนว่าเกย์" ที่ล่าสุด นี่เริ่มอ่านจะสงสัยว่า คนรวยมีความสุขจริง ๆ หลังสมบัติของเขา มีอาจเป็นเงาอยู่เบื้องหลังอะไรเท่านั้นน่าจะเป็นไฟและอะไรน่าจะเป็นเกย์หรือไม่ มันจะแจ้งเตือนผู้อ่านของเก่าที่บอกว่า เงินไม่นำความสุข ผู้อ่านอาจจำจอห์นในบาร์ตเลตคำ "รักเงินคือ รากเหง้าของอกุศล" แม้ได้

บทร้อยกรองที่สามยังคงพัฒนารูปแบบของความมืดที่สุดในชีวิตของคนรวย เริ่มปฏิปุจฉาถาม โดยคนยาก:
"แต่ แม้ไฟของฉันเผาไหม้ต่ำพร่ามัว,
แม้ว่าฉันต้องทาสท่านสำหรับชีวะ
คิดว่า คุณที่ฉันจะเปลี่ยนกับเขา? "
อ่านคาดว่าคำตอบจะไม่ และตาม ด้วยคำอธิบายว่าคนดีมีความสุขเป็นกำลัง และเงินไม่นำความสุข ไม่ถูกต้อง ตอบ "คุณเดิมพันฉัน" ประกาศกะละครในบทกวี ซึ่งสามารถมีคาดว่าผู้อ่านสุดนบีเท่านั้น พ่นในบาร์ตเลตของคำลงในช่องด้านขวา และนำในการตอบสนองของจอร์จเบอร์นาร์ดชอว์ "ขาดเงินคือ รากเหง้าของอกุศล" (แมนและซูเปอร์แมน 1903) เงินไม่นำความสุข แต่มันจะช่วย หรืออัลแบร์กามูกล่าว "มันเป็นแบบ snobbery จิตวิญญาณที่ทำให้คนคิดว่า พวกเขาสามารถมีความสุข โดยไม่มีเงิน"

Rich Man ไม่กลอนทางเทคนิคมากขึ้น มันเขียนในฟอร์ม abab ง่าย และมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในจังหวะ ในความคิดของฉัน กวี แฟรงคลิน P. อดัมส์ ได้ตัดสินใจกับความเสี่ยงของหูนา ve ไม่ซ่อนความคิดของเขาอยู่เบื้องหลังเทคนิคที่ซับซ้อน แต่เขามีบางภาพ และ parallelism อ่านสบาย ๆ ไม่จำเริญ สองแรก stanzas ทั้งสองมี personified นามธรรมสิ่งโชคชะตาในครั้งแรกและความยากจนในสอง ชะตากรรมเป็นสิ่งสมมุติตัวตน (นอกจากการเขียนด้วยตัวอักษร) เมื่อคนรวยแมน "jeers" ที่ บุคลาธิษฐานของความยากจนโดยอ้างอิงถึง "เธอ" และความจริงที่ว่า มี "เหน็บแนม" ทั้งสองสิ่ง personified ยืนยันรูปเศรษฐีว่าข้างต้นทั้งหมด ไม่แม้แต่ชะตากรรมในตำนาน หรือความยากจนสามารถเข้าถึงเขา

ที่สองและบทร้อยกรองที่สามเชื่อมต่อ โดยภาพของพวกเขาแตกต่างกัน บทร้อยกรองที่สองเริ่มต้น ด้วยว่าคนรวยคน "frivols ผ่านวัน livelong" ในขณะที่บทร้อยกรองที่สามเริ่มต้น ด้วยภาพค่อนข้างมืดวิธีรูปสว่างของคนดี "ไฟไหม้ต่ำ และมิติ" การ คำว่า "frivols"(5) ยังตัดคำว่า "ทาส" (10) อาจถึงกับพูดว่า อดัมส์ใช้คำ "แสง" ในบรรทัดเจ็ดความคมชัดมืดและสว่างยิ่งขึ้น นอกจากนี้ คนรวยคน "ได้ยาก" (=อย่างละเอียด การอ้างถึงงานของเขา) แต่ทาสชายที่ยากจน "ต้องท่านสำหรับดำรงชีวิต" ให้

Rich Man โดยแฟรงคลิน P. อดัมส์แสดงคิดของชายยากจนคนรวย กลอน lures ผู้อ่านเป็นความคิดที่คนดี คนบริสุทธิ์ที่ไม่สนใจความสุขเอิร์ทลี่ เช่นสมบัติ รถบ้าน โดยขัดคนรวยเท่านั้น โดยทรัพย์สินของเขา อ่านเห็นเขา เป็นตื้นมาก หรือแม้แต่ เป็นผู้ไม่มีความสุขมาก คนทุกคนไม่อยากเป็น นี่คือเหตุผลที่ตอบคำถามของคนยากจนไม่น่าแปลกใจมาก คำตอบที่ rips อ่านกลับลงจากเมฆตัวเลือกที่ดีงาม เปอร์สบนแก้มของในบาร์ตเลตได้ ฉัน กลอนนี้นำเสนอมุมมองสมจริงมากชีวิตกว่ากลอนโรแมนติกใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ของอดัมส์ที่คน

สองครั้งแรก stanzas ของบทกวีที่มีรายละเอียดเกี่ยวกับ"คนรวยคนนี้" ความจริงที่ว่าเขาจะเรียกว่า"คนที่หลากหลาย"บอกใบ้ว่าลำโพงที่เขา/เธอเองเป็นคนยากจน บทแรกที่กล่าวถึงเหตุการณ์ที่อธิบายถึงสิ่งของของคนรวยคน สิ่งแรกที่ผู้อ่านจะพบชายคนที่มี"รถยนต์"ในปัจจุบันนี้เพียงที่จอดรถ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20เมื่ออ่านบทกวีนี้ได้ถูกเขียนขึ้นรถยนต์นั่งส่วนบุคคลเป็นอย่างมากและมีราคาแพงเท่านั้นที่สามารถให้ ของเขาทั้งสอง,หนึ่งในประเทศและเป็นหนึ่งในเมืองและที่จริงเขาเป็นแบบปลอดบุหรี่ที่สูบซิการ์ซึ่งค่าใช้จ่ายในมากขึ้นเท่าที่จะเป็นที่ที่ดีอาหารยิ่งไปกว่านั้นเน้นความมั่งคั่งของเขา.

ที่สองที่บทหนึ่งกล่าวถึงเหตุการณ์ที่ได้อย่างง่ายดายของชีวิตที่มีคนพบ.เขาจะไม่มีการดิ้นรนต่อสู้หรือแม้แต่งานเพื่อการเข้าพักมีชีวิตชีวา("เขา frivols ตลอดวัน...ดูเถอะ") เขาได้อธิบายไว้เป็นผู้ที่มีเกิดขึ้นแล้วและที่ไม่ได้มีความไม่พอใจของที่ประชุม"ความยากจน" บรรทัดที่สามของบทที่สองที่ดูเหมือนจะขอแนะนำให้เขามีความสุข"ของเขาดูเหมือนจะเบาๆบริเวณใจกลางของเขาดูเหมือนจะสนุกสนานร่าเริง"ที่ล่าสุดได้ที่นี่เริ่มผู้อ่านสงสัยว่าไม่ว่าจะเป็นคนที่มีความสุขอย่างแท้จริงหลังความมั่งคั่งของเขาทั้งหมด มีเป็นไปได้ว่าอาจเป็นเงาอยู่เบื้องหลังอะไรเท่านั้นดูเหมือนว่าจะมีน้ำหนักเบาและสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเกย์ โดยจะแจ้งเตือนผู้อ่านที่จะกล่าวคำว่า"เก่าที่ว่าเงินไม่ได้นำความสุข ตัวอ่านอาจจำได้ว่าคำพูดของจอห์นบรรณาธิการ)"ความรักของเงินเป็นหลักของความชั่วร้ายทั้งหมด".

แม้แต่บทที่สามจะยังคงดำเนินต่อไปในการพัฒนาโครงสร้างของความมืดเป็นไปได้ที่ในชีวิตของคนรวยคน เริ่มต้นด้วยคำถามที่ถามบ่อยโดยสำนวนโวหารอันน่าสงสารคนที่:
"แต่ถึงแม้ว่าหลอดไฟของฉันจะสว่างขึ้นต่ำมัว
แม้ว่าผมจะต้องรองสำหรับอาชีพ
คิดว่าคุณว่าผมจะต้องเปลี่ยนแปลงกับเขาหรือไม่?"
ตัวอ่านที่คาดว่าคำตอบที่จะไม่มีและตามด้วยคำอธิบายว่าคนยากจนที่มีความสุขอย่างที่เขาเป็นอย่างไรและว่าเงินไม่ได้นำความสุข ไม่ถูกต้อง! ตอบ"คุณพนันผมจะ!"ประกาศการเปลี่ยนแปลงที่งดงามในบทกวีได้เท่านั้นซึ่งส่วนใหญ่ผู้อ่านซึ่งเป็นคำทำนายที่ไม่สามารถมีได้คาดการณ์ไว้เป็นปรากฎการณ์ถ้อยคำของบรรณาธิการ)อยู่ในถังขยะและนำมาซึ่งในการตอบกลับของจอร์จ - - Bernard , Shaw "การขาดเงินเป็นหลักของความชั่วร้ายทั้งหมด"(ชายและท่าวิดพื้นซุปเปอร์แมน 1903 ) เงินไม่ได้ช่วยนำความสุขแต่มันจะช่วยได้มากหรือเป็นห้องสมุด ภาพ Albert Camus กล่าวว่า"มันเป็นที่ของหัวสูงทางจิตวิญญาณที่ทำให้คนคิดว่าพวกเขาสามารถมีความสุขโดยไม่ต้องเงิน".

ร่ำรวยไม่ได้อ่านบทกวีทางด้านเทคนิคเป็นอย่างมากที่เขียนไว้ในรูปแบบ abab แบบเรียบง่ายและมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในจังหวะที่ ในความเห็นของผมนักกวีที่ Franklin p . Adams มีมติ แต่เขาไม่ได้มีการทำงานแบบขนานและ รูปภาพ เครื่องอ่านแบบสบายๆบางส่วนที่ไม่สามารถทำให้ไม่มีใครสังเกตสอง stanzas เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองมีเรื่องพระกาฬที่เป็นนามธรรม ชะตากรรมเป็นพระกาฬ(นอกจากนั้นยังเป็นการเขียนด้วยตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่)เมื่อคนรวยคนที่"เสียงหัวเราะ"ที่โรงแรม คำกล่าวหาของความยากจนทำได้โดยอ้างถึงว่าเป็น"ของเธอ"และความเป็นจริงที่มี"ฉก" สองสิ่งนี้พระกาฬยืนยันว่าคนรวยคนจะอยู่เหนือทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นนิทานชะตาชีวิตหรือความยากจนจะได้รับเขา.

ที่สองและบทที่สามที่มีการเชื่อมต่อโดยบริเวณตัดของพวกเขา บทที่สองจะเริ่มต้นด้วย ภาพ ที่สว่างสดใสของว่าชายคนที่หลากหลาย" frivols ตลอดวัน...ดูเถอะ"ในขณะที่บทที่สามจะเริ่มต้นด้วย ภาพ สีเข้มมากว่าของชายผู้น่าสงสาร"หลอดไฟสว่างและมืดสลัว" คำว่า" frivols "( 5 )ยังมีความขัดแย้งที่คำว่า"ทาส"( 10 ).หนึ่งไม่สามารถพูดได้ว่า Adams ใช้คำว่า"ไฟ"ที่ตั้งอยู่บนเส้นทางสายที่เจ็ดให้มีความเปรียบต่างสีเข้มและสว่างสดใสได้มากขึ้นแม้ นอกจากนี้คนรวยคนนี้"มีสายรัดที่"(=งานได้อย่างง่ายดายที่อ้างถึงในงานของเขา)แต่คนจน"ต้องรองสำหรับอาชีพ".

ร่ำรวยโดย Franklin p . Adams แสดงความคิดของชายผู้น่าสงสารที่เกี่ยวกับคนรวยคนหนึ่งบทกวีที่ดึงดูดใจผู้อ่านเข้าไปในความคิดที่ว่าคนจนจะเป็นคนดีไม่มีใครที่ไม่ได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับความเพลิดเพลินใจโลกมนุษย์เช่นความมั่งคั่งบ้านหรือรถยนต์นั่งส่วนบุคคล โดยคนรวยคนเดียวเท่านั้นโดยทรัพย์สินของเขาตัวอ่านที่จะเห็นว่าเขาเป็นน้ำตื้นเป็นอย่างมากหรือแม้แต่เป็นผู้เสียใจมากที่ ใครบางคนก็ไม่อยากจะได้หรือไม่? โรงแรมแห่งนี้คือเหตุผลว่าทำไมคำตอบของผู้น่าสงสารคนที่จะมีการตั้งคำถามน่าประหลาดใจมากคำตอบที่ได้เช่นเดียวกับผู้อ่านกลับลงมาจากท้องฟ้ามีเมฆบางส่วนของทางเลือกละเว้น เป็นอย่างเจ็บแสบที่แก้มของบรรณาธิการ) ให้ผมอ่านบทกวีแห่งนี้จัดให้บริการวิวทิวทัศน์ที่ดูสมจริงมากขึ้นในชีวิตมากกว่าบทกวีที่แสนโรแมนติก.