for charged and polar molecules, wh

for charged and polar molecules, while
apolar compounds (e.g., monoterpenes and sesquiterpenes) can
readily penetrate the lipidic bilayer, whose hydrophobic interior is
a perfect matrix for lipophilic molecules. Interaction between the
EO components and bacterial membranes produces major structural
changes, and the accumulation of these compounds in the
hydrophobic part of the membranes modifies their permeability,
sometimes causing swelling (Sikkema et al. 1995; Carson et al.
2002; Burt 2004). According to Juven et al. (1994) and Sikkema et al.
(1995), this interaction has two possible mechanisms of action:
by accumulation in the lipidic bilayer, distorting the lipid–protein
interaction; or binding the hydrophobic parts of the membrane
proteins. All the above will eventually result in cell death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมเลกุลเรียกขั้วโลกในขณะที่
สาร apolar (เช่น monoterpenes และ sesquiterpenes) สามารถ
ได้อย่างง่ายดายเจาะ bilayer lipidic ซึ่งภายในไม่ชอบน้ำเป็น
เมทริกซ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับโมเลกุล lipophilic ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
ส่วนประกอบ EO และเยื่อแบคทีเรียผลิตโครงสร้างหลัก
การเปลี่ยนแปลงและการสะสมของสารเหล่านี้ในการ
เป็นส่วนหนึ่งที่ไม่ชอบน้ำของเยื่อปรับเปลี่ยนการซึมผ่านของพวกเขา
บางครั้งก่อให้เกิดอาการบวม (Sikkema et al, 1995;. คาร์สัน et al.
2002; เบิร์ต 2004) ตามที่ Juven et al, . (1994) และ Sikkema, et al
(1995) ปฏิสัมพันธ์นี้มีสองกลไกที่เป็นไปได้ของการกระทำ:
จากการสะสมใน bilayer lipidic บิดเบือนไขมันโปรตีน
ปฏิสัมพันธ์; หรือมีผลผูกพันในส่วนที่ไม่ชอบน้ำของเมมเบรน
โปรตีน ทั้งหมดข้างต้นก็จะส่งผลให้เกิดการตายของเซลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับค่าใช้จ่าย และโมเลกุลมีขั้ว ในขณะที่apolar สารประกอบ เช่น โมโนเทอร์ปีน และเซสควิเทอร์ปีนมาก )พร้อมเจาะโดยใช้ lipidic ที่มี ) ภายในเมทริกซ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับโมเลกุลลิโพฟิลิก . ปฏิสัมพันธ์ระหว่างEO ส่วนประกอบและแบคทีเรียเยื่อสร้างโครงสร้างหลักการเปลี่ยนแปลงและการสะสมของสารประกอบเหล่านี้ในส่วน hydrophobic ของเยื่อเปลี่ยนแปลงการซึมผ่านของพวกเขาบางครั้งอาจก่อให้เกิดอาการบวม ( sikkema et al . 1995 ; คาร์สัน et al .2002 ; เบิร์ท 2004 ) ตาม juven et al . ( 1994 ) และ sikkema et al .( 1995 ) การปฏิสัมพันธ์นี้มีสองกลไกที่เป็นไปได้ของการกระทำ :โดยการสะสมในไขมัน bilayer lipidic บิดเบือน ) , โปรตีนปฏิสัมพันธ์ หรือผูกส่วน hydrophobic ของเมมเบรนโปรตีน ทั้งหมดข้างต้นจะส่งผลให้เซลล์ตายได้