TYPE 1 DIABETES MELLITUSTIDM is a g

TYPE 1 DIABETES MELLITUS
TIDM is a genetic disease of the immune
system and the genes responsible for this dis
ease are carried on the DQ band (a designa
tion of a specific band in the genetic mark-
ers) of the short arm of the chromosome.
Genes in this area are known as the Major
Histocompatibility System and control the im-
mune system. These are the genes that are
matched for organ transplant. When some
of these genes malfunction or are abnormal,
they can impair the immune system's abil
ity to recognize itself. Autoimmune diseases
such as T1DM and others, eg, rheuma-
toid arthritis
are the result. A few genes
discovered
so far for TIDM are called
HLA-DQA1*0301. HLA-DQA1*0302, HLA-DQ
0602, and HLA-DQW 1.2. Some genes ap
pear to protect against diabetes. Genetics is
not the whole story, however, since not ev-
eryone with these genes develops the disease.
Only about 50% of identical twins get the
disease. There must therefore be some en-
vironmental factors involved that trigger the
immune system to attack the
B cells of
the pancreas and destroy them, causing in-
sulin deficiency and diabetes. The environ
mental factors that trigger the destruction
of B cells are not yet fully identified. tain viruses, such as coxsackie viruses, have
been identified in some patients. Cow's milk
has also been suspected but data so far are
ncomplete. There are probably other enri
ronmental precipitating factors yet to be iden-
tified and studies are going on for this pur.
pose. Many of these studies are being done
in Europe especially in Scandinavia where the
prevalence of
TIDM is the highest
There are at least 3 forms of TIDM, The
commonest form of the disease is that which
occurs most during the preadolescent growth

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบาหวานชนิด 1TIDM เป็นโรคทางพันธุกรรมของภูมิคุ้มกันระบบและยีนนี้ disง่ายดำเนินการบนวง DQ (เป็น designaทางการค้าของวงดนตรีเฉพาะในเครื่องหมายทางพันธุกรรมers) ของแขนสั้นของโครโมโซมยีนในบริเวณนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นหลักระบบ histocompatibility และควบคุม im-ระบบ mune เหล่านี้เป็นยีนที่มีจับคู่สำหรับการปลูกถ่ายอวัยวะ เมื่อบางยีนที่ผิดปกติหรือผิดปกติ มีพวกเขาสามารถทำให้เสีย abil ของระบบภูมิคุ้มกันจากการรู้จักตัวเอง โรคภูมิเช่น T1DM และอื่น ๆ เช่น rheuma-toid โรคไขข้ออักเสบเป็นผล ไม่กี่ยีนค้นพบเพื่อให้ห่างไกลสำหรับ TIDM เรียกว่าHLA DQA1 * 0301 HLA DQA1 * 0302, HLA DQ0602 และ 1.2 HLA-DQW ยีนบาง apลูกแพร์เพื่อป้องกันโรคเบาหวาน พันธุศาสตร์คือไม่รวมเรื่องราว แต่ ตั้งแต่ไม่ ev-eryone กับยีนเหล่านี้พัฒนาโรคเพียงประมาณ 50% ของฝาแฝดเหมือนได้รับการโรค ดังนั้นจึงต้องมีน้ำบาง-vironmental ปัจจัยเกี่ยวข้องที่ทริกเกอร์การระบบภูมิคุ้มกันการโจมตีการเซลล์ Bตับอ่อน และทำลายพวกเขา ทำให้เกิดในขาด sulin และโรคเบาหวาน การ environเจตสิกที่ทำให้เกิดการทำลายของ B เซลล์ไม่ได้เต็มที่ระบุ มีไวรัส tain เช่น coxsackie ไวรัสพบในผู้ป่วยบางราย นมวัวยังถูกสงสัยว่าแต่ข้อมูลมีมากเสร็จ มี enri อื่น ๆ อาจronmental หยดปัจจัยยังจะ หนี-tified และการศึกษาจะเกิดขึ้นสำหรับวัตถุประสงค์นี้ทำให้เกิด ของการศึกษาเหล่านี้มีการทำในยุโรปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสแกนดิเนเวียซึ่งการความชุกของTIDM สูงที่สุดมีน้อย 3 รูปแบบของ TIDM การแบบฟอร์มที่พบมากที่สุดของโรคเป็นที่ซึ่งเกิดขึ้นมากที่สุดในระหว่างการเจริญเติบโต preadolescent

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบาหวานชนิดที่ 1 เบาหวาน
TIDM เป็นโรคทางพันธุกรรมของภูมิคุ้มกัน
ของระบบและยีนที่รับผิดชอบในเรื่องนี้นี้
ได้อย่างง่ายดายจะดำเนินการเกี่ยวกับวงดนตรี DQ (ก Designa
การของวงดนตรีที่เฉพาะเจาะจงใน mark- พันธุกรรม
ERS) ของแขนสั้นของโครโมโซม
ยีนในบริเวณนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นเมเจอร์
ระบบ histocompatibility และควบคุมญ
ระบบ Mune เหล่านี้เป็นยีนที่มีการ
จับคู่เพื่อการปลูกถ่ายอวัยวะ เมื่อบาง
ของยีนเหล่านี้ทำงานผิดปกติหรือมีความผิดปกติของ
พวกเขาสามารถทำให้เสีย Abil ของระบบภูมิคุ้มกัน
ity ที่จะรู้จักตัวเอง โรคภูมิ
เช่น T1DM และคนอื่น ๆ เช่น rheuma-
โรคข้ออักเสบ toid
มีผล ไม่กี่ยีน
ค้นพบ
เพื่อให้ห่างไกลสำหรับ TIDM จะเรียกว่า
HLA-DQA1 * 0301 HLA-DQA1 * 0302, HLA-DQ
0602 และ HLA-DQW 1.2 บางยีน AP
ลูกแพร์ในการป้องกันโรคเบาหวาน พันธุศาสตร์คือ
ไม่ได้เป็นเรื่องราวทั้งหมด แต่เนื่องจากไม่ ev-
eryone กับยีนเหล่านี้พัฒนาโรค.
เพียงประมาณ 50% ของฝาแฝดเหมือนได้รับ
โรค ดังนั้นจึงต้องมีบาง en-
ปัจจัย vironmental ที่เกี่ยวข้องว่ามีการเรียก
ระบบภูมิคุ้มกันที่จะโจมตี
B เซลล์ของ
ตับอ่อนและทำลายพวกเขาก่อให้เกิดห
ขาด sulin และโรคเบาหวาน สภาพแวดล้อม
ปัจจัยทางจิตที่เรียกการทำลาย
ของเซลล์ B ยังไม่ได้ระบุอย่างเต็มที่ ไวรัส Tain เช่นไวรัสคอกซากีได้
รับการระบุในผู้ป่วยบางราย นมวัว
ยังได้รับการสงสัยว่า แต่ข้อมูลเพื่อให้ห่างไกลมี
ncomplete มี enri อื่น ๆ อาจเป็น
สิ่งแวดลยุปัจจัยยังไม่ได้ทวน
tified และการศึกษาที่เกิดขึ้นสำหรับ PUR นี้.
ก่อให้เกิด หลายการศึกษาเหล่านี้มีการกระทำ
ในยุโรปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสแกนดิเนเวีที่
ความชุกของ
TIDM เป็นที่สูงที่สุด
มีอย่างน้อย 3 รูปแบบของ TIDM อยู่ที่
รูปแบบที่พบมากที่สุดของโรคคือสิ่งที่
เกิดขึ้นมากที่สุดในช่วงการเจริญเติบโต preadolescent

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวานชนิดที่ 1tidm เป็นโรคทางพันธุกรรมของภูมิคุ้มกันระบบและยีนที่รับผิดชอบเรื่องนี้ DISง่ายจะดำเนินการบน DQ วงดนตรี ( designaผ่านวงเฉพาะในเครื่องหมายพันธุกรรม -ERS ) ของแขนสั้นของโครโมโซมยีนในพื้นที่นี้เป็นที่รู้จักกันเป็นหลักระบบและการควบคุมในฮิสโตคอมแพทิบิลิตีระบบมูน . เหล่านี้เป็นยีนที่จับคู่เพื่อปลูกถ่ายอวัยวะ เมื่อบางของยีนนี้ผิดปกติหรือผิดปกติพวกเขาสามารถลดลงระบบภูมิคุ้มกันของพละity เพื่อรู้จักตัวเอง โรคภูมิต้านทานเนื้อเยื่อเช่น t1dm และอื่น ๆเช่น rheuma -กับโรคข้ออักเสบเป็น ผล ไม่กี่ยีนค้นพบขนาด tidm เรียกว่าคน 0301 * . * 0302 hla-dq คน ,0602 และ hla-dqw 1.2 ยีนบางตัว อับลูกแพร์ ป้องกันโรคเบาหวาน พันธุศาสตร์คือไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่ EV -ทุกคนมียีนเหล่านี้พัฒนาโรคเพียงประมาณ 50% ของฝาแฝดที่เหมือนกันให้ได้โรค มันจึงต้องมี EN -ปัจจัยที่ vironmental เกี่ยวข้องที่กระตุ้นระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายที่จะโจมตีบี เซลล์ของตับอ่อนและทำลายพวกเขา ก่อให้เกิดในSulin ขาดและโรคเบาหวาน ด้านสิ่งแวดล้อมปัจจัยที่ก่อให้เกิดการทำลายจิตใจของ B เซลล์ไม่ได้ระบุไว้อย่างเต็มที่ แถนไวรัส เช่น คอกแซกกีไวรัสมีได้รับการระบุในผู้ป่วยบางคน นมวัวยังถูกสงสัยแต่ข้อมูลเพื่อให้ห่างไกลเป็นncomplete . มี enri อาจอื่น ๆronmental ปัจจัยที่ยังต้อง iden - ตกตะกอนtified และการศึกษาจะเกิดขึ้นนี้ เปอร์โพส หลายของการศึกษาเหล่านี้จะถูกทำในยุโรปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสแกนดิเนเวีย ที่ความชุกของtidm เป็นสูงสุดมีอย่างน้อย 3 รูปแบบของ tidm ,แบบฟอร์ม commonest ของโรคนั้นซึ่งเกิดขึ้นมากที่สุดในช่วงการเจริญเติบโตก่อนวัยรุ่น