Materials and MethodsAn experimenta

Materials and Methods
An experimental assessment was designed to determine the severity of the sugarcane
borer injury to the Louisiana sugarcane industry. Eight regions were designated to permit a
systematic survey the sugarcane growing parishes in Louisiana during 2000 and 2001. The
regions included: (1) Central (Rapides Parish), (2) Southwest (Jefferson Davis Parish), (3)
Upper River (Point Coupee and Iberville Parishes), (4) Upper Lafourche (Assumption Parish),
(5) Lower Lafourche (Terrebonne and Lafourche Parishes), (6) Vermilion (Vermilion and
Lafayette Parishes), (7) Teche (St. Martin and Iberia Parishes), and (8) Lower River (St. James
Parish) (Figure 2.1).
Two farms in each region were chosen to evaluate the level of sugarcane borer injury.
Two plant cane and two ratoon fields planted to sugarcane borer susceptible varieties and two
plant cane and two ratoon fields planted to sugarcane borer moderate or resistant varieties were
surveyed. Some of the original aspects of this study were not reported due to the significant
amount of unavailable or non-reporting of data at harvest by both growers and consultants.
Percent bored internodes, insecticide application frequency, and rainfall were averaged for each
region.
In 2000 and 2001, 120 and 88 fields, respectively, were sampled. The rapid adoption of
LCP85-384 by the Louisiana sugarcane industry made the field selection regime less balanced in
the 2001 study (88 fields versus the original 120 planned).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัสดุและวิธีการประเมินผลการทดลองถูกออกแบบเพื่อกำหนดความรุนแรงของอ้อยบาดเจ็บ borer อุตสาหกรรมอ้อยหลุยเซียน่า ภูมิภาคที่ 8 ได้กำหนดให้ใบอนุญาตเป็นระบบสำรวจอ้อยเติบโต parishes ในรัฐลุยเซียนาระหว่าง 2000 และ 2001 นั้น ที่ภูมิภาครวม: (1) เซ็นทรัล (Rapides แพริช), (2) ตะวันตกเฉียงใต้ (Jefferson Davis แพริช), (3)บนแม่น้ำ (จุด Coupee และ Iberville Parishes) (4) บน Lafourche (อัสสัมชัญแพริช),(5) ต่ำกว่า Lafourche (Terrebonne และ Lafourche Parishes) (6) ชาด (ชาด และลาฟาแยตต์ Parishes), (7) Teche (เซนต์มาร์ตินและ Iberia Parishes), และ (8) ล่าง (St. Jamesแพริช) (รูปที่ 2.1)ฟาร์มสองในแต่ละภูมิภาคที่ถูกเลือกเพื่อประเมินระดับของอ้อย borer บาดเจ็บพืชสองเท้าและสองฟิลด์ ratoon ปลูกอ้อย borer ไวต่อพันธุ์และสองโรงเท้าและฟิลด์สองฟิลด์ ratoon ปลูกอ้อย borer ปานกลาง หรือพันธุ์ที่ทนได้สำรวจ บางลักษณะเดิมของการศึกษานี้ได้รายงานจากสำคัญจำนวนพร้อม หรือไม่รายงานข้อมูลที่เก็บเกี่ยวโดยเกษตรกรและที่ปรึกษาร้อยละเบื่อ internodes ความถี่การใช้ยาฆ่าแมลง และปริมาณน้ำฝนได้ averaged สำหรับแต่ละภูมิภาคที่ใน 2000 และ 2001, 120 และ 88 เขต ตามลำดับ มีตัวอย่าง ยอมรับอย่างรวดเร็วระบอบการเลือกเขตข้อมูลที่น้อยสมดุลในทำ LCP85-384 โดยอุตสาหกรรมอ้อยหลุยเซียน่าศึกษา 2001 (88 เขตเทียบกับ 120 เดิมที่วางแผนไว้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัสดุและวิธีการประเมินได้รับการออกแบบการทดลองเพื่อตรวจสอบความรุนแรงของอ้อยได้รับบาดเจ็บหนอนเจาะให้กับอุตสาหกรรมอ้อยลุยเซียนา แปดภูมิภาคถูกกำหนดที่จะอนุญาตให้มีการสำรวจระบบการปลูกอ้อยตำบลในรัฐหลุยเซียนาในระหว่างปี 2000 และปี 2001 ภูมิภาครวมถึง (1) ภาคกลาง (ตำบลราพิดส์), (2) ภาคตะวันตกเฉียงใต้ (เจฟเฟอร์สันเดวิสตำบล), (3) บนแม่น้ำ (จุด Coupee ตำบลและเบอร์วิลล์), (4) บน Lafourche (อัสสัมชัตำบล) (5) ลดลง Lafourche (Terrebonne และตำบล Lafourche), (6) สีแดง (สีแดงและตำบลลาฟาแยต), (7) Teche (เซนต์มาร์ตินและตำบลไอบีเรีย ) และ (8) ลดลงแม่น้ำ (เซนต์เจมส์ตำบล) (รูปที่ 2.1). สองฟาร์มในแต่ละภูมิภาคได้รับการแต่งตั้งในการประเมินระดับของการบาดเจ็บหนอนเจาะอ้อย. อ้อยโรงงานที่สองและสองช่องอ้อยตอที่จะปลูกอ้อยพันธุ์หนอนเจาะไวต่อและสองอ้อยปลูกและอ้อยตอสองช่องปลูกอ้อยหนอนเจาะปานกลางหรือพันธุ์ต้านทานได้รับการสำรวจ บางแง่มุมที่เป็นต้นฉบับของการศึกษาครั้งนี้ยังไม่ได้รับรายงานเนื่องจากการอย่างมีนัยสำคัญจำนวนเงินที่สามารถใช้งานได้หรือไม่รายงานข้อมูลที่เก็บเกี่ยวจากทั้งเกษตรกรผู้ปลูกและที่ปรึกษา. เบื่อร้อยละ internodes ความถี่การประยุกต์ใช้ยาฆ่าแมลงและปริมาณน้ำฝนถูกเฉลี่ยสำหรับแต่ละภูมิภาค. ในปี 2000 และปี 2001 จำนวน 120 สาขาและ 88 ตามลำดับตัวอย่าง การยอมรับอย่างรวดเร็วของLCP85-384 โดยอุตสาหกรรมอ้อยหลุยเซียทำให้ระบอบการปกครองเลือกสนามสมดุลน้อยกว่าในปี2001 การศึกษา (88 สาขาเมื่อเทียบกับ 120 เดิมที่วางแผนไว้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัสดุและวิธีการ
การประเมินทดลองถูกออกแบบมาเพื่อตรวจสอบความรุนแรงของอ้อย
เจาะบาดเจ็บลุยเซียนาอ้อยอุตสาหกรรม แปดภูมิภาคเป็นเขตที่จะอนุญาตให้มีการปลูกอ้อย
สำรวจตำบลในหลุยเซียน่าในช่วงปี 2000 และ 2001
ภูมิภาค ประกอบด้วย ( 1 ) เซ็นทรัล ( rapides ตำบล ) , ( 2 ) ทิศตะวันตกเฉียงใต้ ( เจฟเฟอร์สันเดวิสตำบล ( 3 )
)บนแม่น้ำ ( coupee จุด และ iberville ตำบล ) , ( 4 ) บน lafourche ( อัสสัมชัญโบสถ์ )
( 5 ) ลด lafourche ( Terrebonne ตำบล และ lafourche ) , ( 6 ) ชาด ( สีแดงและ
ลาฟาเย็ตตำบล ) , ( 7 ) teche ( St . Martin และไอบีเรียตำบล ) และ ( 8 ) ราคา ( แม่น้ำ โบสถ์เซนต์เจมส์
) ( รูปที่ 2.1 )
2 ฟาร์มในแต่ละภูมิภาคที่ถูกเลือกเพื่อประเมินระดับของหนอนกออ้อย
บาดเจ็บสองอ้อยตอ 2 ไร่ปลูกอ้อย 5 พันธุ์ที่อ่อนแอและอ้อยตอ 2
2 ไร่ปลูกอ้อย 5 พันธุ์ ปานกลาง หรือทน
เสร็จ บางแง่มุมเดิมของการศึกษานี้ไม่ได้รายงานเนื่องจากการจำนวนมากของใช้งานไม่ได้หรือไม่
รายงานข้อมูลที่เกี่ยวทั้งผู้ปลูก และที่ปรึกษา
เปอร์เซ็นต์ เบื่อ ปล้องถี่ การใช้ยาฆ่าแมลง และปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยในแต่ละภูมิภาคได้
.
ในปี 2000 และ 2001 , 120 และ 88 ไร่ ตามลำดับ ตัวอย่าง . การยอมรับอย่างรวดเร็วของ
lcp85-384 โดยรัฐลุยเซียนาอุตสาหกรรมอ้อยทำเขตการเลือกระบอบที่สมดุลน้อย
2001 การศึกษา ( 88 สาขาเมื่อเทียบกับเดิม 120
วางแผน )