The Bhagavad Gita is one of the fun

The Bhagavad Gita is one of the fundamental texts of Hinduism, and documents the conversation between Krishna and Arjuna as Arjuna prepares to go into battle against the Kauravas for battle of the kingdom of Hastinapura.

The Gita is written in Sanskrit and has been translated into virtually every language. It is dated sometime between 1000 and 700 B.C.E., close to when recorded history began in India, and when the battle that became the Mahabarata supposedly occurred.

The Vedas, dated earlier (around 1500 B.C.), are considered the most fundamental texts of Hinduism, but the Gita has become a stand-alone text that scholars and devotees return to for its emphasis on self-mastery. Krishna is the sole deity who speaks in the Gita, unlike other Hindu texts which outline a proliferation of divinities. He ascribes himself full omnipotence as well, but most scholars see the Gita fitting in with the tradition of other Hindu texts, where every God assumes the powers of other Gods in order to illustrate the true potency of divinity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภควัทคีตาเป็นข้อความพื้นฐานของศาสนาฮินดูอย่างใดอย่างหนึ่ง และเอกสารการสนทนาระหว่างพระกฤษณะและอาร์เป็นอาร์เตรียมการต่อสู้กับ Kauravas สำหรับการต่อสู้ราชอาณาจักร HastinapuraGita ถูกเขียนในภาษาสันสกฤต และได้รับการแปลเป็นภาษาทุก มันเดือนบางครั้งระหว่าง 1000 และ 700 B.C.E. ปิดเพื่อบันทึกประวัติเริ่มในอินเดีย และ เมื่อเกิดการต่อสู้กลายเป็น Mahabarata คาดคะเนพระเวท วันก่อนหน้านี้ (ประมาณ 1500 ที่ก่อนนั้น), ถือว่าเป็นข้อความพื้นฐานสุดของศาสนาฮินดู แต่ Gita ที่กลายเป็น ข้อความแบบสแตนด์อโลนที่นักวิชาการและผู้มีจิตศรัทธาไปกลับสำหรับใน self-mastery พระกฤษณะเป็นเทพแต่เพียงผู้เดียวที่พูดใน Gita ซึ่งแตกต่างจากตำราอื่น ๆ ฮินดูซึ่งเค้าแพร่กระจายของเทพมา เขา ascribes มีอำนาจทุกอย่างทั้งหมดด้วยตัวเอง แต่นักวิชาการส่วนใหญ่เห็น Gita พอในกับประเพณีอื่น ๆ ตำราฮินดู ที่พระเจ้าทุกสันนิษฐานว่าอำนาจของพระเจ้าอื่น ๆ เพื่อแสดงให้เห็นถึงศักยภาพที่แท้จริงของพระเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภควัทคีตาเป็นหนึ่งในตำราพื้นฐานของศาสนาฮินดูและเอกสารการสนทนาระหว่างกฤษณะและ Arjuna เป็นอรชุนเตรียมความพร้อมที่จะไปสู่การต่อสู้กับเหล่าเการพสำหรับการต่อสู้ของอาณาจักรแห่ง Hastinapura ได้. เพเทลถูกเขียนในภาษาสันสกฤตและได้รับการแปลเป็นความจริง ทุกภาษา มันคือวันช่วงระหว่าง 1000 และ 700 คริสตศักราชใกล้กับเมื่อบันทึกประวัติศาสตร์เริ่มขึ้นในประเทศอินเดียและเมื่อสงครามที่กลายเป็น Mahabarata คาดคะเนที่เกิดขึ้น. พระเวทลงวันที่ก่อนหน้านี้ (ประมาณ พ.ศ. 1500) ถือเป็นตำราพื้นฐานที่สุดของศาสนาฮินดู แต่เพเทลได้กลายเป็นข้อความสแตนด์อะโลนที่นักวิชาการและสาวกกลับไปสำหรับการเน้นการเรียนรู้ด้วยตนเอง กฤษณะเป็นเทพที่พูด แต่เพียงผู้เดียวในเพเทลซึ่งแตกต่างจากตำราฮินดูอื่น ๆ ที่ร่างการงอกของพีนาตี เขาให้เหตุผลว่าตัวเองมีอำนาจทุกอย่างเต็มรูปแบบเช่นกัน แต่นักวิชาการส่วนใหญ่เห็น Gita กระชับด้วยประเพณีของตำราฮินดูอื่น ๆ ที่พระเจ้าทุกถือว่าอำนาจของพระอื่นเพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงความแรงที่แท้จริงของพระเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในภควัทคีตา เป็นหนึ่งในตำราหลักของศาสนาฮินดู และเอกสารการสนทนาระหว่าง พระกฤษณะ และจังหวะเป็นจังหวะ เตรียมที่จะเข้าต่อสู้กับ kauravas รบของอาณาจักรของ hastinapura .ส่วนคีตาที่เขียนในภาษาสันสกฤต และได้รับการแปลเป็นแทบทุกภาษา มันเป็นเดทบางครั้งระหว่าง 1000 และ 700 b.c.e ใกล้เมื่อบันทึกประวัติศาสตร์เริ่มขึ้นในอินเดีย และเมื่อการต่อสู้ที่เป็น mahabarata น่าจะเกิดขึ้นคัมภีร์พระเวทลงวันที่ก่อน ( ประมาณ 1500 ปีก่อนคริสตกาล ) ถือว่าเป็นข้อความที่พื้นฐานที่สุดของศาสนาฮินดู แต่คีตาก็เป็นข้อความแบบสแตนด์อโลนที่นักวิชาการและผู้กลับไปที่เน้นการเรียนรู้ด้วยตนเอง พระกฤษณะในศาสนาฮินดูเป็นเพียงพระเจ้าที่พูดในจิต ซึ่งแตกต่างจากอื่น ๆข้อความฮินดูซึ่งร่างการ divinities . เขาคุณลักษณะตัวเต็มพลังอำนาจเช่นกัน แต่นักวิชาการส่วนใหญ่เห็นคีตาเหมาะสมกับประเพณีของตำราฮินดู ที่ทุกพระเจ้าถือว่า พลังของเทพเจ้าอื่น ๆเพื่อแสดงให้เห็นถึงศักยภาพที่แท้จริงของความเป็นพระเจ้า