knowledge delivered by training cou

knowledge delivered by training courses cannot be translated into
desired changes in attitudes and behavior. Thus, finding from
Phillip and Anita (2010) suggested that some managers are proactive
and support the food handlers to transfer the acquired
knowledge into safe food handling practices by providing them
with resources and support needed to assist in the transition.
Motivation from supervisors and management as well as the
support and facilities (e.g., provision for hand sinks, soap, and
towels) given to staff are utmost important to the success of food
safety training. Supervisors and managers should serve as role
models by always conforming to the personal and general hygiene
themselves, because if management is not taking these themes
seriously, then staff members will not do so either (Educational
Foundation of the National Restaurant Association, 1992). Additionally,
training should include procedures to prevent food
contamination, risks of foodborne pathogens, perception of good
handling practices and personal hygiene, proper sanitation of food,
utensils and the environment and ensure that food handlers are
kept updated about the required procedures in maintaining the
quality and safety of the food produced (Campos et al., 2009). Since
there were studies pointed out that hygiene knowledge education
alone was not sufficient to enhance the hygienic attitude and
practices of food handlers (Chang, Lee, & Kwak, 2003;Walker et al.,
2003), hence, hands-on training materials should be equipped and
the training program should be angled towards handlers’ viewers
with various activities. If continuous and specific-goal oriented
training is provided to food handlers, sanitation practices such as
health checking, adequate hand-washing, observation of proper
personal hygiene, prevention of cross-contamination and correct
sanitation procedures could be easily improved (Park, Kwak, &
Chang, 2010).
4. Conclusions
The findings of this study indicates that food handlers in eleven
food services at the main campus of the Universiti Kebangsaan
Malaysia have good levels of knowledge (19.68
3.87), attitudes
(89.26
8.66) and practices (90.02
8.23) regarding safe food
handling. However, majority of the respondents were not aware of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่สามารถแปลความรู้จากหลักสูตรฝึกอบรมเป็น
ต้องเปลี่ยนแปลงทัศนคติและพฤติกรรมการ ดังนั้น ค้นหาจาก
ฟิลลิปและอนิตา (2010) แนะนำบางผู้จัดการเชิงรุก
และสนับสนุนตัวจัดการการโอนย้ายที่ได้รับอาหารที่
ความรู้เป็นอาหารปลอดภัยจัดการปฏิบัติ โดยให้พวกเขา
กับทรัพยากรและการสนับสนุนที่จำเป็นเพื่อช่วยในการเปลี่ยนแปลง
แรงจูงใจจากผู้บังคับบัญชาและบริหารตลอดจน
สนับสนุนและสิ่งอำนวยความสะดวก (เช่น เงินสำรองสำหรับมืออ่างล้างมือ สบู่ และ
ผ้าขนหนู) ให้พนักงานมีความสำคัญเพื่อความสำเร็จของอาหาร
ฝึกอบรมความปลอดภัย ผู้บังคับบัญชาและผู้บริหารควรทำหน้าที่เป็นบทบาท
รูปแบบ โดยสอดคล้องกับสุขอนามัยส่วนบุคคล และทั่วไปเสมอ
เอง เพราะถ้าจัดการไม่ใช้ชุดรูปแบบเหล่านี้
อย่างจริงจัง แล้วพนักงานจะไม่ทำทั้งนั้น (ศึกษา
มูลนิธิสมาคมอาหารแห่งชาติ 1992) นอกจากนี้,
ฝึกอบรมควรมีขั้นตอนเพื่อป้องกันอาหาร
ปนเปื้อน รู้ดี ความเสี่ยงของโรค foodborne
จัดการปฏิบัติและสุขอนามัยส่วนบุคคล สุขาภิบาลอาหาร สม
เครื่องใช้และสิ่งแวดล้อม และแน่ใจว่า ตัวจัดการอาหาร
เก็บไว้ปรับปรุงเกี่ยวกับขั้นตอนจำเป็นในการรักษา
คุณภาพและความปลอดภัยของอาหาร (Campos et al., 2009) ที่ผลิต ตั้งแต่
มีการศึกษาชี้ให้เห็นว่าสุขอนามัยความรู้ศึกษา
เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอต่อการเสริมสร้างทัศนคติถูกสุขอนามัย และ
ปฏิบัติจัดการอาหาร (ช้าง Lee & Kwak, 2003Walker et al.,
2003), ดังนั้น ควรพร้อมฝึกอบรมภาคปฏิบัติ และ
โปรแกรมการฝึกอบรมที่ควร angled ต่อของตัวจัดการผู้ชม
กับกิจกรรมต่าง ๆ ถ้ามุ่งเน้นอย่างต่อเนื่อง และมี เป้าหมายเฉพาะ
ฝึกอบรมให้กับตัวจัดการอาหาร การปฏิบัติการสุขาภิบาลเช่น
สุขภาพตรวจสอบ มือซักผ้า เก็บข้อมูลที่เพียงพอของเฉพาะ
สุขอนามัยส่วนบุคคล การป้องกันการปน เปื้อนข้าม และถูกต้อง
สุขาภิบาลขั้นตอนง่าย ๆ แถมไม่ (พาร์ค Kwak &
ช้าง 2010) .
4 บทสรุป
ที่พบของการศึกษานี้บ่งชี้ว่า อาหารความ 43
บริการอาหารที่วิทยาเขตหลักของเคบางซานยูนิเวอซิตี้
มาเลเซียได้ดีระดับความรู้ (19.68 3.87),
(89.26 8.66) ทัศนคติ และแนวทางปฏิบัติ (90.02 8.23) เกี่ยวกับอาหารปลอดภัย
จัดการ อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของผู้ตอบไม่ทราบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้ที่จัดส่งโดยหลักสูตรการฝึกอบรมที่ไม่สามารถแปลเป็น
ที่ต้องการในการเปลี่ยนแปลงทัศนคติและพฤติกรรม ดังนั้นการหาจาก
ฟิลลิปและแอนนิต้า (2010) ชี้ให้เห็นว่าผู้บริหารบางคนเป็นเชิงรุก
และสนับสนุนผู้สัมผัสอาหารในการถ่ายโอนที่ได้รับ
ความรู้ในการปฏิบัติจัดการอาหารที่ปลอดภัยโดยให้พวกเขา
มีทรัพยากรและการสนับสนุนที่จำเป็นเพื่อช่วยในการเปลี่ยน
แรงจูงใจจากผู้บังคับบัญชาและการจัดการ รวมทั้ง
การสนับสนุนและอำนวยความสะดวก (เช่นเผื่ออ่างล้างมือมือสบู่และ
ผ้าขนหนู) ให้กับพนักงานที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อความสำเร็จของอาหาร
การฝึกอบรมด้านความปลอดภัย ผู้บังคับบัญชาและผู้บริหารควรเป็นบทบาท
รุ่นโดยจะสอดคล้องกับสุขอนามัยส่วนบุคคลและทั่วไป
ตัวเองเพราะถ้าการบริหารจัดการไม่ได้นำรูปแบบเหล่านี้
อย่างจริงจังแล้วพนักงานจะไม่ทำเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง (การศึกษา
มูลนิธิสมาคมร้านอาหารแห่งชาติ 1992) นอกจากนี้
ควรจะรวมถึงการฝึกอบรมวิธีการเพื่อป้องกันไม่ให้อาหารที่
ปนเปื้อนความเสี่ยงของเชื้อโรคที่เกิดจากอาหาร, การรับรู้ของดี
การจัดการและการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ถูกต้องของการสุขาภิบาลอาหาร
เครื่องใช้และสิ่งแวดล้อมและให้แน่ใจว่าผู้สัมผัสอาหารมีการ
เก็บไว้ปรับปรุงเกี่ยวกับขั้นตอนที่จำเป็นในการรักษา
ที่มีคุณภาพ และความปลอดภัยของอาหารที่ผลิต (โปส et al., 2009) เนื่องจาก
มีการศึกษาชี้ให้เห็นว่าการศึกษาความรู้ด้านสุขอนามัย
อย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะเสริมสร้างทัศนคติที่ถูกสุขอนามัยและ
การปฏิบัติของผู้สัมผัสอาหาร (ช้าง, ลีและกวา,. 2003; วอล์คเกอร์และคณะ,
2003) ด้วยเหตุนี้มือในการฝึกอบรมควร มีการติดตั้งและ
โปรแกรมการฝึกอบรมควรจะทำมุมต่อผู้ชมขน '
กับกิจกรรมต่างๆ ถ้าอย่างต่อเนื่องและเฉพาะเป้าหมายที่มุ่งเน้น
การฝึกอบรมให้กับผู้สัมผัสอาหาร, การสุขาภิบาลเช่น
การตรวจสอบสุขภาพที่เพียงพอมือซักผ้า, การสังเกตของที่เหมาะสม
สุขอนามัยส่วนบุคคล, การป้องกันการปนเปื้อนที่ถูกต้องและ
วิธีการสุขาภิบาลที่อาจจะดีขึ้นได้อย่างง่ายดาย (พาร์กวา, และ
ช้าง, 2010)
4 สรุป
ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าผู้สัมผัสอาหารในสิบเอ็ด
บริการอาหารที่วิทยาเขตหลักของมหาวิทยาลัยคีบังซาน
ประเทศมาเลเซียมีระดับที่ดีของความรู้ (19.68? 3.87) ทัศนคติ
(89.26? 8.66) และการปฏิบัติ (90.02? 8.23) เกี่ยวกับอาหารที่ปลอดภัย
การจัดการ อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่ของผู้ตอบแบบสอบถามไม่ทราบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่งโดยหลักสูตรการฝึกอบรมความรู้ไม่สามารถแปลเป็น
ที่ต้องการการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติและพฤติกรรม ดังนั้น การหาจาก
ฟิลลิปและแอนนิต้า ( 2010 ) พบว่าบางผู้จัดการเชิงรุก
และสนับสนุนผู้สัมผัสอาหารในการถ่ายโอนได้รับความรู้ในการจัดการด้านอาหารปลอดภัย

โดยการให้พวกเขาด้วยทรัพยากรและการสนับสนุนที่จำเป็นเพื่อช่วยในการเปลี่ยนแปลง .
แรงจูงใจจากหัวหน้างานและการบริหารตลอดจน
สนับสนุนและเครื่อง ( เช่น การให้มือเก็บ สบู่ ผ้าเช็ดตัว และให้พนักงาน
) สูงสุดที่สำคัญเพื่อความสำเร็จของการฝึกอบรมความปลอดภัยด้านอาหาร

ศึกษานิเทศก์และผู้บริหารควรเป็นบทบาท
รุ่นมักจะสอดคล้องกับส่วนบุคคลและ
อนามัยทั่วไปตัวเอง เพราะถ้าจัดการไม่ได้นำรูปแบบเหล่านี้
จริงๆนะแล้วพนักงานจะไม่ทำเหมือนกัน ( มูลนิธิการศึกษา
ของแห่งชาติสมาคมร้านอาหาร , 1992 ) นอกจากนี้ ควรมีวิธีการฝึก
เพื่อป้องกันการปนเปื้อนของเชื้อโรคอาหารเป็นพิษในอาหาร
, ความเสี่ยง , การรับรู้ที่ดี
การจัดการและการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคล , สุขอนามัยที่เหมาะสมของอาหาร
เครื่องใช้และสภาพแวดล้อมและให้แน่ใจว่า ผู้สัมผัสอาหาร
เก็บไว้ปรับปรุงเกี่ยวกับขั้นตอนที่จำเป็นในการรักษา
คุณภาพและความปลอดภัยของอาหารที่ผลิต ( Campos et al . , 2009 ) ตั้งแต่
มีการศึกษาชี้ให้เห็นว่า ความรู้ การศึกษา สุขอนามัย
คนเดียวไม่เพียงพอเพื่อเสริมสร้างทัศนคติและการปฏิบัติของผู้สัมผัสอาหารถูกสุขอนามัย
( ชาง ลี &ควาก , 2003 ; วอล์คเกอร์ et al . ,
, 2003 ) ดังนั้น วัสดุการฝึกอบรมภาคปฏิบัติควรจะติดตั้งและ
โปรแกรมการฝึกอบรมควรจะมีต่อผู้ดูแล ' ผู้ชม
กับกิจกรรมต่าง ๆ ถ้าเป้าหมายอย่างต่อเนื่องและมุ่งเน้นเฉพาะ
ฝึกอบรมให้ผู้สัมผัสอาหาร สุขาภิบาลปฏิบัติเช่น
ตรวจสุขภาพที่เพียงพอ การล้างมือ การสังเกตของสุขอนามัยส่วนบุคคลที่เหมาะสม
, การป้องกันการปนเปื้อนข้ามขั้นตอนและสุขาภิบาลถูกต้อง
สามารถปรับปรุงได้อย่างง่ายดาย ( ปาร์ค ควาก &
เกาะช้าง2010 )
4 สรุป
ผลการศึกษาบ่งชี้ว่า อาหารที่สัมผัสบริการอาหาร 11
ที่วิทยาเขตหลักของมหาวิทยาลัยแห่งชาติมาเลเซียได้
ดีระดับของความรู้ ( 19.68
3.87 ) ทัศนคติ
( 89.26
หัวข้อ ) และการปฏิบัติ ( 90.02
8.23 ) เกี่ยวกับอาหารปลอดภัย
การจัดการ แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ตระหนักถึง