I'm sorry that email below. I was u

I'm sorry that email below. I was uncivil to say goodbye, it not your fault. But it was my own fault. I agree that fear and cowardice. I live alone all time. In my dream. I want to have happy family. But true my family is me alone. I lost a loved. I lost my father, my mother, my best friend. And I afraid to love because I'm afraid of losing again. I admit that I talk to you alone. Every time I received email from you. I feel very happy. I have a smile on my face involuntarily. And my heart waiting for your email. And it makes me scared. I scared my feel. I'm sorry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขออีเมล์ด้านล่าง ผม uncivil บอกลา มันไม่บกพร่องของคุณ แต่มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันยอมรับว่า กลัว และ cowardice ฉันอยู่คนเดียวตลอดเวลา ในฝันของฉัน อยากให้ครอบครัวมีความสุข แต่จริงครอบครัวของฉันเป็นฉันคนเดียว หายความรัก หายพ่อ แม่ เพื่อนที่ดีที่สุด และผมกลัวที่จะรัก เพราะฉันกลัวสูญเสียอีก ยอมรับว่า ผมคุยกับคุณคนเดียว ทุกครั้งที่ฉันได้รับอีเมล์จากคุณ ฉันรู้สึกมีความสุขมาก แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของฉัน involuntarily และหัวใจของฉันรออีเมลของคุณ และทำให้ฉันกลัว ผมกลัวความรู้สึกของฉัน ขอโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันขอโทษอีเมลที่ด้านล่าง ผมไม่สุภาพที่จะบอกลามันไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่มันเป็นความผิดของตัวเอง ผมยอมรับว่ากลัวและขี้ขลาด ฉันอยู่คนเดียวตลอดเวลา ในความฝันของฉัน ผมอยากจะมีครอบครัวที่มีความสุข แต่จริงครอบครัวของฉันคือฉันคนเดียว รักฉันหายไป ฉันได้สูญเสียพ่อแม่ของฉัน, เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และฉันกลัวที่จะรักเพราะฉันกลัวการสูญเสียอีกครั้ง ผมยอมรับว่าผมพูดคุยกับคุณคนเดียว ทุกครั้งที่ผมได้รับอีเมลจากคุณ ผมรู้สึกมีความสุขมาก ฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าของฉันโดยไม่ได้ตั้งใจ และหัวใจของฉันรออีเมลของคุณ และมันทำให้ฉันกลัว ผมกลัวความรู้สึกของฉัน ฉันขอโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขอโทษด้วยที่อีเมลด้านล่าง ทำไมฉันหยาบคายเพื่อบอกลา มันไม่ได้เป็นความผิดของคุณ อะไร แต่มันเป็นความผิดของข้าเอง ทำไม ผมยอมรับว่า กลัว และ ความขี้ขลาด รึเปล่า ผมอยู่คนเดียวตลอดเวลา ทำไมในความฝันของฉัน ฉันต้องการให้ครอบครัวมีความสุข แต่ความจริงครอบครัวของฉันเป็นฉันคนเดียว ฉันเสียคนรัก ผมเสียไหม พ่อ , แม่ , เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และผมกลัวที่จะรัก เพราะผมกลัวจะแพ้อีก รึเปล่า ผมยอมรับว่าผมคุยกับคุณตามลำพังขอโทษด้วยที่อีเมลด้านล่าง ทำไมฉันหยาบคายเพื่อบอกลา มันไม่ได้เป็นความผิดของคุณ อะไร แต่มันเป็นความผิดของข้าเอง ทำไม ผมยอมรับว่า กลัว และ ความขี้ขลาด รึเปล่า ผมอยู่คนเดียวตลอดเวลา ทำไมในความฝันของฉัน ฉันต้องการให้ครอบครัวมีความสุข แต่ความจริงครอบครัวของฉันเป็นฉันคนเดียว ฉันเสียคนรัก ผมเสียไหม พ่อ , แม่ , เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และผมกลัวที่จะรัก เพราะผมกลัวจะแพ้อีก รึเปล่า ผมยอมรับว่าผมคุยกับคุณตามลำพัง