Therefore, emergent forms of govern

Therefore, emergent forms of governance, which sit above and below the scale of the nation-state, become increasingly important. The divergence of ideologies within this group is highlighted by the fact that both neoliberals and some neo-Marxists form part of the school. The former, epitomized by Ohmae (1995), view the erosion of state regulatory power as a positive factor which signals the victory
of capitalism over socialism. It is notable that such rhetoric was written, and taken very seriously in business schools in particular, immediately following the collapse of the USSR in 1989. The second group, the radicals, also argue that global capitalism has triumphed. In contrast, they view global capitalism as both oppressive and regressive (Peet and Watts, 1993; Petras, 1999). Both perspectives posit that economic forces are dominant, a truly integrated global economy actually exists, and that governments are wedged uncomfortably in between local, regional and supranational bodies of governance, and are thus increasingly irrelevant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น ฟอร์มภิ ฉุกเฉินซึ่งอยู่ด้านบน และด้าน ล่างขนาดของ nation-state เป็นสิ่งสำคัญมาก Divergence ของอุดมการณ์ภายในกลุ่มนี้จะเน้นความจริงที่ว่า ทั้ง neoliberals และนีโอ-Marxists บางเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียน ในอดีต epitomized โดย Ohmae (1995) ดูการพังทลายของรัฐกำกับดูแลพลังงานปัจจัยบวกซึ่งชัยชนะของระบบทุนนิยมมากกว่าสังคมนิยม น่าสังเกตว่า สำนวนดังกล่าวถูกเขียน และถ่ายจังในโรงเรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในปี 1989 กลุ่มที่สอง อนุมูล โต้แย้งว่า มีการเอาชนะระบบทุนนิยมโลก เปรียบ ดูโลกทุนนิยมกดขี่ และถอยหลัง (Peet และวัตต์ 1993 Petras, 1999) มุมทั้งสองโพศิตว่า กองกำลังทางเศรษฐกิจโดดเด่น เศรษฐกิจโลกอย่างแท้จริงรวมอยู่ และว่า รัฐบาลเป็น wedged uncomfortably ระหว่างองค์กรท้องถิ่น ระดับภูมิภาค และองค์กรเหนือรัฐภิ และดังนั้นจึงไม่เกี่ยวข้องมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นรูปแบบของการกำกับดูแลฉุกเฉินซึ่งนั่งบนและด้านล่างขนาดของรัฐชาติกลายเป็นความสำคัญมากขึ้น ความแตกต่างของอุดมการณ์ในกลุ่มนี้จะถูกเน้นด้วยความจริงที่ว่าทั้งสอง neoliberals และบางส่วนนีโอมาร์กซิเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียน อดีตดียิ่ง Ohmae (1995), ดูการพังทลายของอำนาจรัฐที่กำกับดูแลเป็นปัจจัยบวกที่สัญญาณชัยชนะ
ของระบบทุนนิยมสังคมนิยมมากกว่า มันเป็นเรื่องน่าทึ่งที่สำนวนดังกล่าวถูกเขียนและดำเนินการอย่างจริงจังในโรงเรียนธุรกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทันทีหลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในปี 1989 กลุ่มที่สองที่อนุมูลยังยืนยันว่าระบบทุนนิยมโลกได้รับชัยชนะ ในทางตรงกันข้ามพวกเขามองว่าทุนนิยมโลกเป็นทั้งกดขี่และถอยหลัง (คัมปะนีและวัตต์ 1993; Petras, 1999) มุมมองทั้งวางตัวว่ากองกำลังทางเศรษฐกิจที่โดดเด่น, เศรษฐกิจโลกแบบบูรณาการอย่างแท้จริงที่มีอยู่จริงและว่ารัฐบาลจะ wedged อึดอัดในระหว่างหน่วยงานท้องถิ่นระดับภูมิภาคและเหนือรัฐของการกำกับดูแลและจึงไม่เกี่ยวข้องมากขึ้น