It is Maundy Thursday. I’m sitting in the long loggia of the cloth hall. Facing the panorama of the square, its row of buildings, its church and its monuments. My back to the wall of the cafe. just the right amount of people. A flower market. In the sun. lt’s l l a.m. The wall on the opposite side of the square lies in shadow, bathed in a pleasant bluish light. Wonderful sounds: conversations close by, footsteps on the flagstones of the square, the murmuring of the crowd (no cars, no engine noise), once in a while distant sounds of construction. Birds, black dots in flight, they look eager and cheerful, a fast and jagged pattern of lines in the air. The holidays have just begun and seem to have slowed down the walking pace of the people. Two nuns, happily gesticulating, make their way across the entire square; light-footed, their hoods blowing in the wind. Each carrying a plastic bag. The temperature is pleasantly invigorating and warm at once. l am sitting on a couch upholstered in pale, faded green velvet. The bronze Statue on a high plinth on the square in front of me has its back to me and joins me in looking at the twin-spired church. The spires each have different pinnacles; they are identical when they start out at the bottom and become increasingly distinct toward the top. One is taller than the other and has a gold crown. Soon B. is going to appear to the right, walking toward me diagonally across the square. At the time that l wrote these comments about the atmosphere of the square, l was utterly enchanted with everything l saw. Rereading my ' notes now l wonder what it was that moved me so much. Everything! Everything-_the things, the people, the quality of the air, the light, the noises, the sounds and the colors. Material presence, textures and shapes as well. Forms that l can understand. Configurations that l can try to read. Physiognomies that strike me as beautiful. But apart from all the physical materials, apart from the things and the people, there was something else that touched me-was it something related to me alone, to my mood, my feelings, my expectations as l sat there watching and listening?
มันคือวันพฤหัสก่อนวันอีสเตอร์ . ฉันนั่งอยู่ในระเบียงยาวของผ้า ฮอลล์ ซึ่งพาโนรามาของตารางแถวของอาคารของโบสถ์และอนุสาวรีย์ หลังของฉันกับผนังของร้าน เพียงปริมาณที่เหมาะสมของประชาชน ตลาดดอกไม้ ในดวงอาทิตย์ มัน l l น. ผนังด้านตรงข้ามของตารางอยู่ในเงา , อาบแสงสีฟ้าที่น่ารื่นรมย์ เสียงที่ยอดเยี่ยม :การปิดด้วย เสียงฝีเท้าบน flagstones ของสี่เหลี่ยม เสียงพึมพำของฝูงชน ( ที่ไม่มีรถ ไม่มีเสียงเครื่องยนต์ ) ในขณะที่เมื่อไกลเสียงของการก่อสร้าง นก , จุดดำในเที่ยวบิน พวกเขาดูกระตือรือร้นและร่าเริง รูปแบบได้อย่างรวดเร็วและขรุขระของเส้นในอากาศ วันหยุดเพิ่งเริ่มต้น และดูเหมือนจะชะลอตัวลงก้าวเดินของคน สองสุข แสดงท่าทาง , แม่ชี ,ให้วิธีการของพวกเขาทั่วทั้งตาราง ; แสง เท้าของพวกเขา , hoods เป่าในลม แต่ละคนแบกถุงพลาสติก อุณหภูมิสุขสดชื่นและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน ฉันนั่งบนโซฟาหุ้มในซีดจางผ้ากำมะหยี่สีเขียว รูปปั้นทองสัมฤทธิ์บนแท่นสูงบนตารางในด้านหน้าของฉันได้กลับมาให้ฉันและเข้าร่วมฉันมองแฝด spired โบสถ์The Spires แต่ละมียอดแหลมที่แตกต่างกัน พวกเขาจะเหมือนกันเมื่อพวกเขาเริ่มต้นที่ด้านล่างและเป็นมากขึ้นแตกต่างทางด้านบน หนึ่งสูงกว่าอีก และได้มงกุฎทอง แล้ว บี จะปรากฏที่ด้านขวา เดินมาหาผมแนวทแยงข้ามตาราง ณเวลาที่ผมเขียนความคิดเห็นเหล่านี้เกี่ยวกับบรรยากาศของสี่เหลี่ยมผมโคตรหลงกับทุกอย่างที่ผมเห็น ตอนนี้ผมอ่านบทบันทึกของฉันสงสัยว่ามันโดนใจผมมาก ทุกอย่าง ! ทุกอย่าง - _the สิ่ง , คน , คุณภาพอากาศ , แสง , เสียง , เสียงและสี มีวัสดุพื้นผิวและรูปร่างได้เป็นอย่างดี แบบฟอร์มที่ฉันสามารถเข้าใจได้ การกำหนดค่าที่ฉันสามารถลองอ่าน physiognomies ตีฉันเป็นคนสวยแต่นอกเหนือจากทั้งหมดทางกายภาพวัสดุนอกเหนือจากสิ่งต่าง ๆและประชาชน มีอีกเรื่องที่ฉันประทับใจคือบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับผมคนเดียว ความรู้สึกของผม ความรู้สึกของผม ความคาดหวังของผม ที่ผมนั่งดู และฟัง
การแปล กรุณารอสักครู่..