IntroductionMoringa oleifera Lam. i

Introduction
Moringa oleifera Lam. is a short, slender and
perennial tree belonging to the Moringaceae family. It
is widely cultivated and naturalized in tropical India,
Africa, tropical America, Sri lanka, Mexico, Malaysia
and the Phillipine Islands (Sabale, 2008). The plant is
used widely as antispasmodic, stimulant, expectorant,
diuretics and also for the treatment of hiccough,
influenza and internal abscess in Indian traditional
medicines (Mishra et al., 2000). Moreover, leaves, fruit
flowers and immature pods of this plant are used as a
highly nutritive vegetable in many countries such as
India, Pakistan, Hawaii and many parts of Africa
(Sabale, 2008). In Thailand it is commonly known as
“Marum” and immature fruits or pods of this plant
have long been used as vegetable or as food
ingredient (Wutythamawech, 1997). The leaves were
proven to be a rich source of β-carotene, protein,
vitamin C, calcium, potassium and antioxidant
compounds such as ascorbic acid, flavonoids,
carotenoids, phenolics (Sabale, 2008) and various
amino acids (Mishra et al., 2000).
Biological and pharmacological studies of
the compounds and the crude extract from M.oleifera
leaves have been extensively investigated. Gilani
(1994) demonstrated that pure compounds from the
leaves had hypotensive and spasmolytic activities.
The glycosides, niaziminins A and B and
isothiocyanate isolated from the leaves extract were
shown to have hypotensive effects on normotensive
rats (Faizi et al., 1995). Small peptides from the aqeous
extract of M. oleifera leaves possess antimicrobial
activity against Escherichia coli, Staphylococcus aureus,
Bacillus subtilis, Klebseilla aerogenes and Aspergillus
niger (Dahot, 1998). The methanol fractions of its leaf
extract were reported to possess antiulcer activity and
enhancement of healing process in chronic lesions (Pal
et al., 1995). The water extract of M. oleifera leaves had
a significant cholesterol lowering action in the high fat
diet rats (Ghasi et al., 2000) including hypoglycemic
and antidiabetic activities (Jaiswal et al., 2009).
Recently, it has been demonstrated that the aqueous
extract of M. oleifera leaves possesses antimutagenicity
in Salmonella typhimurium strain TA100 (Charoensin
and Wongpoomchai, 2010). Although many studies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำมะรุม oleifera Lam. เป็นระยะสั้น สเลนเดอร์ และต้นไม้ยืนต้นที่เป็นของครอบครัว Moringaceae มันcultivated อย่างกว้างขวาง และ naturalized อินเดียเขตร้อนแอฟริกา เขตร้อนอเมริกา ประเทศศรีลังกา เม็กซิโก มาเลเซียและ เกาะ Phillipine (Sabale, 2008) เป็นโรงงานใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นบีบ กระตุ้น expectorantdiuretics และ สำหรับการรักษา hiccoughไข้หวัดใหญ่และฝีภายในอินเดียโบราณยา (มิชราเกส์ et al., 2000) นอกจากนี้ ใบไม้ ผลไม้ใช้ดอกไม้และ immature ฝักของพืชนี้เป็นการผักสูงวิจัยในหลายประเทศเช่นอินเดีย ปากีสถาน ฮาวาย และหลายส่วนของแอฟริกา(Sabale, 2008) ในประเทศไทย นั้นโดยทั่วไปเรียกว่า"มะรุม" และผลไม้ immature หรือฝักของพืชนี้จึงถูกนำมาใช้ เป็นผัก หรือ เป็นอาหารส่วนผสม (Wutythamawech, 1997) ใบไม้ได้การพิสูจน์ว่าเป็นแหล่งอุดมของβ-แคโรทีน โปรตีนวิตามินซี แคลเซียม โพแทสเซียม และสารต้านอนุมูลอิสระสารประกอบเช่นกรดแอสคอร์บิค flavonoidscarotenoids, phenolics (Sabale, 2008) และต่าง ๆกรดอะมิโน (มิชราเกส์ et al., 2000)ศึกษาชีววิทยา และ pharmacologicalสารประกอบและสารสกัดหยาบจาก M.oleiferaใบไม้ได้ถูกสืบสวนอย่างกว้างขวาง Gilani(1994) แสดงว่าบริสุทธิ์สารประกอบจากการใบกิจกรรม hypotensive และ spasmolytic ได้Glycosides, niaziminins A และ B และแยกต่างหากจากใบสารสกัดมี isothiocyanateแสดงมีผล hypotensive normotensiveหนู (Faizi และ al., 1995) เปปไทด์ขนาดเล็กจากการ aqeousสารสกัดของใบ oleifera M. มีจุลินทรีย์กิจกรรมกับ Escherichia coli, Staphylococcus หมอเทศข้างลายคัด subtilis, Klebseilla aerogenes และ Aspergillusไนเจอร์ (Dahot, 1998) ส่วนเมทานอลของใบสารสกัดมีรายงานการมีกิจกรรม antiulcer และเพิ่มประสิทธิภาพของร่างกายในเรื้อรังได้ (Palและ al., 1995) สารสกัดน้ำของใบ oleifera เมตรมีไขมันสำคัญที่ลดลงในไขมันสูงอาหารหนู (Ghasi et al., 2000) รวมถึง②ฤทธิ์ลดน้ำตาลและกิจกรรม antidiabetic (Jaiswal et al., 2009)เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีการแสดงที่อควีสารสกัดของใบ oleifera M. มี antimutagenicityในระดับ typhimurium TA100 สายพันธุ์ (Charoensinก Wongpoomchai, 2010) แม้ว่าในการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
มะรุมลำ เป็นระยะสั้นและเรียว
ต้นไม้ยืนต้นเป็นของครอบครัว Moringaceae มัน
มีการปลูกกันอย่างแพร่หลายและสัญชาติในเขตร้อนอินเดีย,
แอฟริกา, อเมริกาเขตร้อน, ศรีลังกา, เม็กซิโก, มาเลเซีย
และฟิลิปปินส์หมู่เกาะ (Sabale 2008) พืชที่
ใช้กันอย่างแพร่หลายเป็น antispasmodic กระตุ้นเสมหะ,
ยาขับปัสสาวะและยังสำหรับการรักษาอาการสะอึก,
ไข้หวัดใหญ่และฝีภายในแบบดั้งเดิมของอินเดีย
ยา (Mishra et al., 2000) นอกจากนี้ใบ, ผลไม้
ดอกไม้และฝักอ่อนของพืชชนิดนี้จะถูกใช้เป็น
พืชทางโภชนาการสูงในหลายประเทศเช่น
อินเดีย, ปากีสถาน, ฮาวายและหลายส่วนของทวีปแอฟริกา
(Sabale 2008) ในประเทศไทยเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็น
"มะรุม" และผลไม้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะหรือฝักของพืชชนิดนี้
ได้รับการใช้งานมานานเป็นผักหรืออาหารที่
ส่วนผสม (Wutythamawech, 1997) ใบได้รับ
การพิสูจน์แล้วว่าเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยβแคโรทีน, โปรตีน,
วิตามินซี, แคลเซียมโพแทสเซียมและสารต้านอนุมูลอิสระ
สารเช่นวิตามินซี, flavonoids,
carotenoids, ฟีนอล (Sabale 2008) ต่างๆและ
กรดอะมิโน (Mishra et al., 2000).
การศึกษาชีววิทยาและเภสัชวิทยาของ
สารและสารสกัดจาก M.oleifera
ใบได้รับการตรวจสอบอย่างกว้างขวาง Gilani
(1994) แสดงให้เห็นว่าสารบริสุทธิ์จาก
ใบมีความดันโลหิตต่ำและกิจกรรม spasmolytic.
glycosides, niaziminins A และ B และ
isothiocyanate แยกได้จากสารสกัดจากใบถูก
แสดงให้เห็นว่ามีผลลดความดันโลหิตในโลหิตปกติ
หนู (Faizi et al., 1995) เปปไทด์ขนาดเล็กจาก AQEOUS
สารสกัดจากใบ M. oleifera มียาต้านจุลชีพ
ยับยั้ง Escherichia coli, Staphylococcus aureus,
Bacillus subtilis, aerogenes Klebseilla และ Aspergillus
ไนเจอร์ (Dahot, 1998) เศษส่วนเมทานอลของใบของ
สารสกัดที่ได้รับรายงานจะมีกิจกรรม antiulcer และ
การเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการบำบัดในแผลเรื้อรัง (Pal
et al., 1995) สารสกัดจากใบ M. oleifera มี
คอเลสเตอรอลลดอย่างมีนัยสำคัญในการดำเนินการที่มีไขมันสูง
อาหารหนู (Ghasi et al., 2000) รวมถึงการลดน้ำตาลในเลือด
และกิจกรรมเบาหวาน (Jaiswal et al., 2009).
เมื่อเร็ว ๆ นี้จะได้รับการแสดงให้เห็นว่า น้ำ
สารสกัดจากใบ M. oleifera ครอบครอง antimutagenicity
ในเชื้อ Salmonella typhimurium สายพันธุ์ TA100 (เจริญ
และ Wongpoomchai 2010) แม้ว่าการศึกษาจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
มะรุม Lam เป็นสั้นเรียวและ
ไม้ยืนต้นที่เป็นของวงศ์ Moringaceae . มันเป็นที่ปลูกและสัญชาติใน

แอฟริกาเขตร้อนเขตร้อนอินเดีย , อเมริกา , ศรีลังกา , เม็กซิโก , มาเลเซีย
และหมู่เกาะฟิลิปปินส์ ( sabale , 2008 ) โรงงาน
ใช้เป็นยากระตุ้น , เสมหะ , antispasmodic ,
diuretics และยังสำหรับการรักษาอาการสะอึก
ไข้หวัดใหญ่และฝีภายในในยาแผนโบราณ
อินเดีย ( Mishra et al . , 2000 ) นอกจากนี้ ใบ ดอก และฝักอ่อนของผลไม้
นี้พืชที่ใช้เป็นอาหารสูงในผัก

หลายประเทศ เช่น อินเดีย ปากีสถาน ฮาวาย และในหลายส่วนของแอฟริกา
( sabale , 2008 ) ของไทยก็เป็นที่รู้จัก
" มะรุม " และผลดิบหรือฝักของพืชนี้
มานานใช้เป็นผักหรืออาหาร
ส่วนประกอบ ( wutythamawech , 1997 ) ใบเป็น
พิสูจน์แล้วว่าเป็นแหล่งอุดมของบีตา - แคโรทีน , โปรตีน ,
วิตามินซี แคลเซียม โพแทสเซียม และสารต้านอนุมูลอิสระ เช่น วิตามินซีฟลาโวนอยด์

, , carotenoids , โพลีฟีนอล ( sabale , 2008 ) และกรดอะมิโนต่างๆ
( Mishra et al . , 2000 ) .
ทางชีวภาพและทางเภสัชวิทยาศาสตร์
สารสกัดจากใบ m.oleifera
ได้ทำการศึกษาอย่างกว้างขวาง Gilani
( 1994 ) พบว่าสารประกอบบริสุทธิ์จากใบมีกิจกรรมลด spasmolytic
.
glycosides niaziminins A และ B
ไอโซไธโอไซยาเนตและสารสกัดที่แยกได้จากใบ
แสดงจะมีผลในหนูความดันโลหิตสูงเตต
( faizi et al . , 1995 )เล็ก เปปไทด์จาก aqeous
สกัดของ ดใบครอบครอง
กิจกรรมต่อต้านเชื้อ Escherichia coli , Staphylococcus aureus , Bacillus subtilis และ klebseilla
,
aerogenes Aspergillus ไนเจอร์ ( dahot , 1998 ) สารสกัดจากส่วนใบของมันมีรายงานว่ามี

antiulcer กิจกรรมและการเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการในการสมานแผลเรื้อรัง ( PAL
et al . , 1995 )น้ำสกัดของ ดใบมี
อย่างมีนัยสำคัญลดคอเลสเตอรอลในอาหารไขมันสูงเนิน
หนู ( ghasi et al . , 2000 ) และรวมถึงกิจกรรมเบาหวาน
กว่า ( jaiswal et al . , 2009 ) .
เมื่อเร็ว ๆนี้ มันได้ถูกแสดงให้เห็นว่าน้ำสกัดของ ดใบ

มีฤทธิ์ต้านการก่อกลายพันธุ์ใน Salmonella typhimurium สายพันธุ์ ( -
เจริญศิลป์ และ wongpoomchai , 2010 )ถึงแม้ว่าการศึกษามากมาย