Seulgi sits in the empty art room o

Seulgi sits in the empty art room on the worn out leather couch that had probably survived thousands of other students’ nervous spells, staring at the snowy love seat her model would be posing on, a handful of canvases propped next to her, cases of paint and pastels settled on the cushion beside her. She’s beyond nervous, her leg bouncing and down at an alarming rate, and her fingers leaving the imprints of sweat marks on the screen of her iPhone as she waits for the text from Wendy that would let her know when the model arrived. Maybe arriving a half an hour early wasn’t such a good idea after all. Her mouth is drier than a desert and her mind is racing faster than she can process. Maybe she should try and wipe the sweat off on her jeans, maybe she should get a bottle of water, maybe start setting up her easel so she can look more professional when the model walked in.

Look more professional? Her hair’s a shade of natural blond after coloring it herself in her bathroom with Wendy following suit quickly after her. Dyeing her hair was always something Seulgi’d wanted to do, every since she’d seen photographs of flawless girls with pink and emerald locks posing for photos in magazines. Their laughter had echoed endlessly in the small room as they smeared their hair with bleach through pairs of plastic gloves and stared at their reflections afterwards with a sense of ease. Her outfit was something you’d catch a glimpse of on Tumblr; black skinny jeans tucked neatly into a pair of spotless Doc Martens, a black graphic tee of a famous American band hanging on her frame. It had taken her a while to build up her wardrobe to what it is now; she’d gone through the usual phases through high school until she worked up to what she wanted to look like around sophomore and junior year. Most art students had a typical look: hair a shade of vivid color, clothes ranging from hipster to goth to...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Seulgi อยู่ในห้องศิลปะที่ว่างในการสวมใส่ออกโซฟาหนังที่คงมีชีวิตรอดพันของ spells ประสาทอื่น ๆ นัก จ้องนั่งรักหิมะที่จะวางตัวแบบจำลองของเธอบน หยิบของผืนผ้าที่ร่วมติดเธอ กรณีสีและพาสตัดสินเบาะข้างเธอนั้น เธอจะอยู่นอกเหนือประสาท ขาเธอใหญ่ และลงในอัตราน่าเป็นห่วง และนิ้วมือของเธอออกจากบริการของเครื่องหมายเหงื่อบนหน้าจอของ iPhone ของเธอเธอรอข้อความจากเวนดี้ที่จะให้เธอรู้เมื่อการมาถึงของรูปแบบการ บางทีมาถึงครึ่งชั่วโมงก่อนไม่ได้คิดดีจาก ปากของเธอแห้งมากกว่าทะเลทราย และจิตใจเธอแข่งรถเร็วกว่าที่เธอสามารถประมวลผล บางทีเธอควรลอง และเช็ดเหงื่อที่ออกบนกางเกงยีนส์ของเธอ บางทีเธอควรได้รับขวดน้ำ อาจเริ่มตั้งขาตั้งของเธอเพื่อให้เธอสามารถดูมืออาชีพมากขึ้นเมื่อเดินแบบใน ดูมืออาชีพมากขึ้น ผมของเธอของสีของสีทองตามธรรมชาติหลังจากสีตัวเองในห้องน้ำของเธอกับเวนดี้ต่อชุดอย่างรวดเร็วหลังจากเธอ ย้อมสีผมของเธอถูกเสมอ Seulgi ก็อยากจะทำบางสิ่ง ทุกตั้งแต่เธอเห็นภาพถ่ายของสาวไร้ที่ติ ด้วยล็อคสีชมพู และมรกตที่ตั้งภาพถ่ายในนิตยสาร เสียงหัวเราะของพวกเขามีได้พูดย้ำไม่รู้จบในห้องพวกเขาป้ายผมของพวกเขา ด้วยการฟอกขาวโดยคู่ถุงมือพลาสติก และจ้องไปที่สะท้อนของพวกเขาหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกของการ ชุดของเธอเป็นสิ่งที่คุณจะจับ a glimpse ของใน Tumblr สีดำเสื้อผ้ายีนส์สำหรับห้องอย่างเป็นคู่สะอาด Doc Martens ดำทีรูปภาพวงอเมริกันที่มีชื่อเสียงบนกรอบของเธอ จึงได้นำเธอในขณะที่สร้างตู้เสื้อผ้าของเธอกับสิ่งที่มันอยู่ตอนนี้ เธอก็หายไปผ่านระยะปกติผ่านโรงเรียนมัธยมจนเธอทำงานกับสิ่งที่เธอต้องการดูเช่นปี sophomore และจูเนียร์ นักเรียนศิลปะมีลักษณะทั่วไป: ผมเฉดสีของสีสดใส เสื้อผ้าตั้งแต่อ่อน goth กับ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Seulgi นั่งอยู่ในห้องศิลปะว่างในการสวมใส่ออกโซฟาหนังที่ได้อาจจะรอดชีวิตหลายพันคนของนักเรียนคนอื่น ๆ 'คาถาประสาทจ้องมองที่ความรักเต็มไปด้วยหิมะที่นั่งแบบของเธอจะได้รับการวางตัวในกำมือของผืนผ้าใบนอนข้าง ๆ เธอกรณีของสี และพาสนั่งลงบนเบาะข้างเธอ เธอเกินประสาทขาของเธอใหญ่และลงในอัตราที่น่ากลัวและนิ้วมือของเธอออกจากสำนักพิมพ์เครื่องหมายเหงื่อบนหน้าจอของ iPhone ของเธอขณะที่เธอรอข้อความจากเวนดี้ที่จะปล่อยให้เธอรู้ว่าเมื่อมาถึงรูปแบบ อาจจะเดินทางมาถึงครึ่งชั่วโมงในช่วงต้นไม่ได้เช่นความคิดที่ดีหลังจากทั้งหมด ปากของเธอคือแห้งกว่าทะเลทรายและจิตใจของเธอคือการแข่งรถเร็วกว่าที่เธอจะสามารถประมวลผล บางทีเธออาจจะควรพยายามและเช็ดเหงื่อออกในกางเกงยีนส์ของเธอเธออาจจะควรจะได้รับขวดน้ำอาจจะเริ่มต้นการตั้งค่าขาของเธอเพื่อให้เธอสามารถดูเป็นมืออาชีพมากขึ้นเมื่อรูปแบบการเดินเข้ามาใน. ดูเป็นมืออาชีพมากขึ้น? ผมของเธอเป็นสีบลอนด์ธรรมชาติหลังจากทำสีด้วยตัวเธอเองในห้องน้ำของเธอกับเวนดี้สูทต่อไปนี้หลังจากเธอได้อย่างรวดเร็ว ย้อมสีผมของเธออยู่เสมอบางสิ่งบางอย่าง Seulgi'd อยากจะทำทุกตั้งแต่เธอเคยเห็นภาพของสาว ๆ ไร้ที่ติกับล็อคสีชมพูและสีเขียวมรกตวางตัวสำหรับภาพถ่ายในนิตยสาร เสียงหัวเราะของพวกเขาสะท้อนไม่รู้จบในห้องเล็ก ๆ ที่พวกเขาป้ายผมของพวกเขาด้วยน้ำยาฟอกขาวผ่านคู่ของถุงมือพลาสติกและจ้องที่การสะท้อนความเห็นของพวกเขาหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกของความสะดวก เครื่องแต่งกายของเธอเป็นสิ่งที่คุณต้องการจับเหลือบของบน Tumblr; กางเกงยีนส์ผอมสีดำซุกเรียบร้อยในคู่ของสะอาดสะอ้าน Doc Martens, ทีกราฟิกสีดำของวงดนตรีชื่อดังชาวอเมริกันที่แขวนอยู่บนกรอบของเธอ มันได้รับของเธอในขณะที่การสร้างตู้เสื้อผ้าของเธอกับสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน; เธอจะผ่านขั้นตอนตามปกติผ่านโรงเรียนมัธยมจนกระทั่งเธอทำงานขึ้นอยู่กับสิ่งที่เธอต้องการให้มีลักษณะเหมือนรอบปีและปีจูเนียร์ นักศึกษาศิลปะส่วนใหญ่มีลักษณะทั่วไป: ผมร่มเงาของสีสดใสเสื้อผ้าตั้งแต่ทันสมัยเพื่อชาวเยอรมันที่จะ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

seulgi นั่งอยู่ในห้องศิลปะที่ว่างเปล่าบนอานหนังโซฟาน่าจะรอดพันคาถา ประสาทของนักเรียนคนอื่นๆ มองความรักสโนวี่ที่นั่งแบบของเธอจะวางตัวในกำมือของผ้าใบ propped ข้างๆเธอ กรณีสีพาสและนั่งลงบนเบาะข้างๆ เธอ เธอเลยตื่นเต้น ขาเธอใหญ่ และลง ในอัตราที่น่าตกใจและมือเธอก็ออกจากสำนักพิมพ์ของเครื่องหมายเหงื่อบนหน้าจอของ iPhone ของเธอขณะที่เธอรอข้อความจากเวนดี้จะบอกให้เธอรู้เมื่อรูปแบบมาถึงแล้ว อาจจะมาถึงครึ่งชั่วโมงแรกไม่ได้เช่นความคิดที่ดีหลังจากทั้งหมด ปากจะแห้งกว่าทะเลทรายและจิตใจของเธอที่เธอสามารถแข่งได้เร็วกว่ากระบวนการ บางทีเธอน่าจะลองเช็ดเหงื่อบนกางเกงยีนส์ของเธอบางทีเธอน่าจะเอาขวดน้ำอาจเริ่มตั้งขาตั้งของเธอเพื่อที่เธอจะดูเป็นมืออาชีพมากขึ้น เมื่อนางแบบเดินเข้ามา

ดูเป็นมืออาชีพมากขึ้น ? ผมของเธอเป็นสีบลอนด์ธรรมชาติหลังจากระบายสีเองในห้องน้ำของเธอกับเวนดี้ต่อชุดอย่างรวดเร็ว หลังจากเธอ ผมของเธอ ย้อม ก็มักจะมีอะไรบางอย่าง seulgi ต้องการจะทำตั้งแต่เธอเห็นรูปถ่ายของผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่มีสีชมพู และสีเขียวมรกต ล็อกโพสท่าถ่ายรูปในนิตยสาร เสียงหัวเราะของพวกเขาได้สะท้อนอย่างไม่รู้จบ ในห้องเล็กๆ ตามที่พวกเขาเลอะผมของพวกเขากับเทพมรณะผ่านคู่ของถุงมือพลาสติกและจ้องมองภาพสะท้อนของพวกเขาในภายหลัง ด้วยความรู้สึกของความสะดวก ชุดของเธอเป็นสิ่งที่คุณจะได้เห็นใน Tumblr ;สกินนี่ยีนส์สีดำซุกอย่างเรียบร้อยเป็นคู่เอี่ยมอ่องหมอมาร์ติน ทีโมบายกราฟิกสีดำของชาวอเมริกันที่มีชื่อเสียงวงแขวนบนกรอบของเธอ มันพาเธอในขณะที่การสร้างตู้เสื้อผ้าของเธออะไรเลยในตอนนี้ เธอจะผ่านขั้นตอนปกติผ่านโรงเรียนมัธยมจนกระทั่งเธอได้สิ่งที่เธอต้องการเหมือนรอบสองและรุ่นน้องปี นักศึกษาศิลปะส่วนใหญ่มีลักษณะโดยทั่วไป :ผมเป็นเงาของสีสันที่สดใส , เสื้อผ้าตั้งแต่ฮิปปี้กับชาวเยอรมัน . . . . . .