The first moral of the story is tha

The first moral of the story is that beauty is a treasure, but graciousness is priceless. Without it, nothing is possible; with it, one can do anything.[7]

However, the second moral of the story mitigates the first one and reveals the criticism that Perrault is aiming at: "Another moral: Without doubt it is a great advantage to have intelligence, courage, good breeding, and common sense. These, and similar talents come only from heaven, and it is good to have them. However, even these may fail to bring you success, without the blessing of a godfather or a godmother."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณธรรมแรกของเรื่องก็คือว่าความงามเป็นสมบัติ แต่พระมหากรุณาจะไม่มีค่า ก็ไม่มีอะไรที่เป็นไปได้; กับมันหนึ่งสามารถทำอะไร [7]. อย่างไรก็ตามทางศีลธรรมที่สองของเรื่องช่วยลดผลกระทบเป็นคนแรกและเผยให้เห็นการวิจารณ์ว่าแปร์โรลท์มีเป้าหมายที่: "อีกทางศีลธรรม: โดยไม่ต้องสงสัยมันเป็นประโยชน์มากที่จะมีสติปัญญาความกล้าหาญ พันธุ์ที่ดีและความรู้สึกร่วมกัน. เหล่านี้และความสามารถที่คล้ายกันมาเฉพาะจากสวรรค์และมันเป็นสิ่งที่ดีที่มีพวกเขา. อย่างไรก็ตามแม้เหล่านี้อาจล้มเหลวที่จะนำคุณประสบความสำเร็จโดยไม่ต้องได้รับพรจากเจ้าพ่อหรือแม่ทูนหัว. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณธรรมของเรื่องราวคือความงามที่เป็นสมบัติ แต่ความงดงามจะไม่มีค่า ไม่มี ไม่มีอะไรที่เป็นไปได้ ; กับมัน หนึ่งสามารถทำอะไร [ 7 ]

แต่คุณธรรมที่สองของเรื่องยังคงคนแรก และแสดงการวิจารณ์ว่า แปร์โรลต์เล็ง " คุณธรรมอื่น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นประโยชน์ที่จะมีปัญญา พันธุ์ดี กล้าหาญ และทั่วไป ความรู้สึก เหล่านี้และความสามารถที่คล้ายกันเพียงมาจากสวรรค์ และมันเป็นสิ่งที่ดีที่จะมี อย่างไรก็ตาม แม้เหล่านี้อาจล้มเหลวที่จะนำความสำเร็จ ปราศจากพรของเจ้าพ่อหรือเจ้าแม่ "
.