Homogenized samples (0.5 g of clay

Homogenized samples (0.5 g of clay bottom and about 2 g of
sandy bottom) were treated with concentrated nitric and
sulphuric acids, heated until all organic matter oxidized. The
samples were washed and concentrated. For living cells; samples
were vigorously stirred for few minutes in a 500-ml beaker
after tap water was added. After stirring, the samples were left
for a few seconds to allow heavier clay and sand particles to
settle, whereas suspended microalgae were poured into a 1 L
glass cylinder. This process was repeated (at least 6–8 times).
Acidic Lugol’s Iodine solution was added. The samples were
concentrated and completed to 100-ml in plastic bottles.
Utermo¨ hl (1958) method was applied for counting and identification
of both digested diatom and living cells using an
inverted microscope (Zeiss, Model, Axiovert 25C). The main
references used for identification of epipelic cyanobacteria
were Starmach (1968) and Wehr and Sheath (2004), and diatoms
were, Cleve-Euler (1953) Patrick and Reimer (1975)
and Krammer and Lange-Bertalot (1986, 1988 and 1991),
and Chlorococcales were Tikkanen (1986) and Dillard (1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างหดหาย (0.5 กรัมของดินด้านล่างประมาณ 2 กรัมของ
พื้นทราย) ได้รับการรักษาที่มีไนตริกเข้มข้นและ
กรดซัลฟูริกอุ่นจนสารอินทรีย์ทั้งหมดออกซิไดซ์
ตัวอย่างถูกล้างและเข้มข้น สำหรับเซลล์ที่มีชีวิต; ตัวอย่าง
ถูกกวนอย่างจริงจังไม่กี่นาทีในบีกเกอร์ขนาด 500 มล.
หลังจากที่น้ำประปาถูกเพิ่มเข้ามา หลังจากที่กวนตัวอย่างถูกทิ้งไว้
ไม่กี่วินาทีที่จะช่วยให้ดินหนักและอนุภาคทราย
ชำระในขณะที่สาหร่ายระงับถูกเทลงใน 1 ลิตร
กระบอกแก้วที่ กระบวนการนี้ซ้ำ (อย่างน้อย 6-8 ครั้ง).
ที่เป็นกรดของ Lugol สารละลายไอโอดีนถูกเพิ่มเข้ามา ตัวอย่าง
ความเข้มข้นและเสร็จสิ้นการ 100 มล. ในขวดพลาสติก.
Utermo¨ hl (1958) วิธีการที่ถูกนำมาใช้สำหรับการนับและบัตรประจำตัว
ของทั้งสองไดอะตอมย่อยและเซลล์ที่มีชีวิตโดยใช้
กล้องจุลทรรศน์คว่ำ (Zeiss, รุ่น Axiovert 25C) หลัก
อ้างอิงที่ใช้สำหรับบัตรประจำตัวของไซยาโนแบคทีเรีย epipelic
เป็น Starmach (1968) และ Wehr และเปลือก (2004) และไดอะตอม
ได้ Cleve-ออยเลอร์ (1953) และแพทริคไรเมอร์ (1975)
และมีเหตุมีผลและ Krammer-Bertalot (1986, 1988 และ 1991 )
และ Chlorococcales มีทิกกาเน็ (1986) และดิลลาร์ (1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บดตัวอย่าง ( 0.5 กรัม และดินล่างประมาณ 2 กรัม
แซนดี้ก้น ) ได้รับการรักษาด้วยกรดไนตริกและกรดซัลฟิวริกเข้มข้น
อุ่นจนอินทรียวัตถุสลายตัว .
ตัวอย่างที่ล้าง และเข้มข้น สำหรับเซลล์ที่มีชีวิต ; ตัวอย่าง
ถูกชะมัดกวนสำหรับไม่กี่นาทีในน้ำ 500 มล. บีกเกอร์
หลังจากแตะน้ำเพิ่ม หลังจากกวนจำนวนซ้าย
ไม่กี่วินาที เพื่อให้ดินเหนียวหนักและอนุภาคทราย

ตกลงในขณะที่หยุดชั่วคราวสาหร่ายที่ถูกเทลงไปใน 1 L
แก้วทรงกระบอก กระบวนการนี้ซ้ำ ( อย่างน้อย 6 – 8 ครั้ง ) lugol สารละลายไอโอดีน
เปรี้ยวก็เพิ่ม จำนวน
เข้มข้นและสมบูรณ์เพื่อ 100 มล. ในขวดพลาสติก
utermo ตั้ง HL ( 1958 ) เป็นวิธีประยุกต์สำหรับการนับและตัว
ทั้งจากเซลล์มีชีวิตย่อยและใช้
ฤๅษีกล้องจุลทรรศน์แบบ axiovert 25C ) หลักอ้างอิงที่ใช้สำหรับการ epipelic
~
) starmach ( 1968 ) และ wehr และฝัก ( 2004 ) , และไดอะตอม
, คลีฟ ออยเลอร์ ( 1953 ) แพทริค และ ไรเมอร์ ( 1975 )
krammer VDO และและ bertalot ( 2529 , 2531 และ 2534 )
chlorococcales ) และ tikkanen ( 1986 ) และ ดิลลาร์ด ( 1991 )