The issue, therefore, is not that a

The issue, therefore, is not that all MNCs are evil and all developing nation government are always right and pure of motive. Rather, the issue is one of balance. The facts are that the largest MNCs can mobilize more influence and political connections than can many Third World countries; that give them immense bargaining power. On the other hands, skillful Third World countries, including small ones, can also have considerable influence in the negotiations that take places. They have the resources and primary products the MNCs want, the expanding middle-class markets, the labor supplies, the favorable tax advantages, and the knowledge that MNCs wish to come into their country. Plus they wield the ultimate threat: the possibility of nationalizing the company, or its technology, that invests in their countries-although most Third World countries nowadays are so desperate for capital that they don't want to risk future investment by nationalization.
These advantages show that developing countries are not without influence in dealing with big companies. The result is usually a genuine bargaining situation, one of interdependence as well as dependence, in which both the country and the company negotiate to get more of what they want. It is true, of course, then companies try to get the best deal possible out of these negotiations, but then so do the countries involved. A country with a skilled, adept leadership can often get much of what it wants from these negotiations. In most cases, it becomes a partnership based on mutual interest that emerges, not a one -way street in which one party holds all the best cards.
So, it there a "race on the bottom," as some have alleged? By that is meant that MNCs "shop around " to find the country with an even lower wage scale. The answer is, not really. There are a few cases of this and recently we have seen a handful of MNCs in Mexico move to Southeast Asia because environment laws, labors laws, and wage rates are lower or less enforced there. But many things factor into company's decision to locate, including proximity to the big U.S. market, transportation costs, banking and financial institutions, honest government and future stability, as well as wage rates. Plus, most MNCs, once invested in a country in the from of factory or assembly plant, have a huge stake there and cannot just pull up and relocate elsewhere on short notice. So while, of course, there is a tendency for companies to go to the places that offer them the most advantage, that also involves a bargaining process with the Third World government that a not without their own advantages in these talks; and once established in a particular country, most companies are reluctant to leave and world only do so under extreme circumstances: political instability in the country involved, severe economic pressure, such high leave of corruption that is impossible to generate there, or a complete breakdown in the dialogue with the host country. The picture is thus not black or white; instead, the image we should have of most MNCs-Third World country relations is one constant, ongoing bargaining and negotiations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหา ดังนั้น ไม่ได้ว่า ทั้งหมด MNCs ชั่วร้าย และรัฐบาลประเทศกำลังพัฒนาทั้งหมดมักถูกต้อง และบริสุทธิ์ของแรงจูงใจ ค่อนข้าง ปัญหาเป็นหนึ่งในยอดดุล ข้อเท็จจริงมีว่า MNCs ใหญ่สามารถระดมการมีอิทธิพลมากขึ้นและเชื่อมต่อทางการเมืองมากกว่าสามารถประเทศโลกที่สาม ที่ให้อำนาจต่อรอง บนมืออื่น ๆ ประเทศโลกที่สามฝีมือ ชื่นชอบ รวมทั้งยังได้มีอิทธิพลมากในการเจรจาที่ใช้สถาน มีทรัพยากร และผลิตภัณฑ์หลัก MNCs ต้องการ การตลาดชั้นกลางขยายตัว วัสดุแรงงาน ประโยชน์ภาษีที่ดี และความ MNCs ต้องมาประเทศของตน บวกจะควงภัยคุกคามที่ดีที่สุด: ความเป็นไปได้ของ nationalizing บริษัท หรือเทคโนโลยีของ ที่ลงทุนในประเทศของตน-ถึงแม้ว่าประเทศโลกที่สามส่วนใหญ่ในปัจจุบันจะหมดหวังดังนั้นสำหรับเงินทุนที่พวกเขาไม่ต้องการเสี่ยงลงทุนในอนาคต โดยมีชาติ ข้อดีเหล่านี้แสดงว่า ประเทศกำลังพัฒนาไม่ไม่ มีอิทธิพลในการจัดการกับบริษัทใหญ่ ผลมักจะมีแท้เท่านั้นสถานการณ์ หนึ่งความขึ้นต่อกันรวมทั้งพึ่งพา ใดทั้งในประเทศและบริษัทเจรจาจะได้รับมากกว่าสิ่งที่พวกเขาต้อง มันเป็นความจริง แน่นอน แล้วบริษัทพยายามที่จะได้รับที่ดีที่สุดได้จากการเจรจาเหล่านี้ แต่เพื่อทำประเทศที่เกี่ยวข้อง ประเทศกับผู้เชี่ยวชาญ เชี่ยวชาญมักจะได้รับมากของอะไรที่มันต้องการจากการเจรจาเหล่านี้ ในกรณีส่วนใหญ่ เป็นความร่วมมือตามที่สนใจร่วมกันที่ทอด ไม่วิธีหนึ่ง - ถนนที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีไพ่ดีที่สุดทั้งหมด ดังนั้น มันมี "แข่งบนล่าง เป็นบางได้ถูกกล่าวหาหรือไม่ โดยที่ตั้งใจ ว่า MNCs "จึง" หาประเทศ ด้วยอัตราค่าจ้างต่ำลง ตอบ ไม่ได้จริง ๆ มีกี่กรณีนี้ และเมื่อเร็ว ๆ นี้ เราได้เห็นกำมือของ MNCs ในเม็กซิโกไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เนื่องจากกฎหมายสิ่งแวดล้อม กฎหมายแรงงาน และอัตราค่าจ้างต่ำกว่า หรือน้อยบังคับมี แต่สิ่งหลายปัจจัยในการตัดสินใจของบริษัทเพื่อค้นหา รวมกับสหรัฐอเมริกาตลาด ต้นทุนขนส่ง สถาบันการเงิน และธนาคาร รัฐบาลที่ซื่อสัตย์ และมั่น คงในอนาคต ตลอดจนค่าจ้างราคา พลัส MNCs ใหญ่ ลงทุนครั้งเดียวในประเทศที่จากโรงงานโรงงานหรือการประกอบ มีเดิมพันใหญ่มีไม่เพียงดึงขึ้น และย้ายอื่น ๆ ในแจ้งให้ทราบสั้น ๆ ได้ ดังนั้นในขณะที่ หลักสูตร มีแนวโน้มที่บริษัทจะไปในสถานที่เสนอประโยชน์สูงสุด ที่ยังเกี่ยวข้องกับกระบวนการต่อรองกับรัฐบาลโลกที่สามที่ไม่ได้ไม่ มีข้อได้เปรียบของตนเองในการเจรจาเหล่านี้ เมื่อก่อตั้งขึ้นในประเทศหนึ่ง ๆ บริษัทส่วนใหญ่จะไม่ปล่อย และโลกเท่านั้นดังมากสถานการณ์: ความไม่แน่นอนทางการเมืองในประเทศที่เกี่ยวข้อง ความกดดันทางเศรษฐกิจที่รุนแรง ลาดังกล่าวสูงความเสียหายที่ไม่สามารถที่จะสร้างมี หรือการแบ่งที่สมบูรณ์ในการเจรจากับประเทศเจ้าภาพ รูปภาพจึงไม่สีดำ หรือสี ขาว แทน รูปภาพเราควรมีความสัมพันธ์ประเทศโลกที่สาม MNCs ส่วนใหญ่คือ หนึ่งคง ต่อต่อรองราคาและเจรจา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาจึงไม่ได้ว่าบรรษัทข้ามชาติทุกคนมีความชั่วร้ายและสิ่งที่รัฐบาลของประเทศกำลังพัฒนามักจะถูกต้องและบริสุทธิ์ของแรงจูงใจ แต่ปัญหาก็คือหนึ่งในความสมดุล ข้อเท็จจริงเป็นที่บรรษัทข้ามชาติที่ใหญ่ที่สุดสามารถระดมอิทธิพลมากขึ้นและการเชื่อมต่อทางการเมืองกว่าสามารถหลายประเทศโลกที่สาม; ที่ให้พวกเขามีอำนาจต่อรองอันยิ่งใหญ่ ในมืออื่น ๆ ที่มีฝีมือประเทศโลกที่สามรวมทั้งคนที่มีขนาดเล็กยังสามารถมีอิทธิพลมากในการเจรจาที่ใช้สถานที่ พวกเขามีทรัพยากรและผลิตภัณฑ์หลักบรรษัทข้ามชาติต้องการที่ขยายตลาดระดับกลาง, อุปกรณ์แรงงานที่ประโยชน์ทางภาษีที่ดีและความรู้ที่บรรษัทข้ามชาติต้องการที่จะเข้ามาในประเทศของพวกเขา บวกที่พวกเขาควงภัยคุกคามที่ดีที่สุด:. เป็นไปได้ของ nationalizing บริษัท
หรือเทคโนโลยีที่มีการลงทุนในประเทศของพวกเขาแม้ว่าส่วนใหญ่ประเทศโลกที่สามในปัจจุบันจึงหมดหวังสำหรับเงินทุนที่พวกเขาไม่ต้องการที่จะเสี่ยงลงทุนในอนาคตโดยชาติข้อดีเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าประเทศกำลังพัฒนาไม่ได้โดยไม่มีอิทธิพลในการจัดการกับ บริษัท ขนาดใหญ่ ผลที่ได้มักจะเป็นสถานการณ์ที่การเจรจาต่อรองของแท้ซึ่งเป็นหนึ่งในการพึ่งพาซึ่งกันและกันเช่นเดียวกับการพึ่งพาอาศัยซึ่งในทั้งสองประเทศและ บริษัท การเจรจาต่อรองที่จะได้รับเพิ่มเติมจากสิ่งที่พวกเขาต้องการ มันเป็นความจริงแน่นอนแล้ว บริษัท พยายามที่จะรับจัดการที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ของการเจรจาเหล่านี้ แต่แล้วก็ทำเพื่อประเทศที่เกี่ยวข้อง เป็นประเทศที่มีทักษะความเป็นผู้นำที่เก่งมักจะได้รับมากของสิ่งที่ต้องการจากการเจรจาเหล่านี้ ในกรณีส่วนใหญ่มันจะกลายเป็นความร่วมมือบนพื้นฐานของผลประโยชน์ร่วมกันที่โผล่ออกมาไม่ได้เป็นถนนสายหนึ่ง -way ซึ่งเป็นหนึ่งในบุคคลที่ถือบัตรที่ดีที่สุดทั้งหมด.
ดังนั้นจึงมี "การแข่งขันด้านล่าง" ขณะที่บางส่วนได้ถูกกล่าวหา? โดยที่มีความหมายว่าบรรษัทข้ามชาติ "ร้านค้ารอบ ๆ " เพื่อหาประเทศที่มีระดับค่าจ้างต่ำ คำตอบคือไม่ได้จริงๆ มีบางกรณีนี้และเมื่อเร็ว ๆ นี้เราได้เห็นกำมือของบรรษัทข้ามชาติในเม็กซิโกย้ายไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพราะกฎหมายสิ่งแวดล้อมกฎหมายแรงงานและอัตราค่าจ้างแรงงานที่ต่ำกว่าหรือมีการบังคับใช้น้อยมี แต่หลายสิ่งหลายปัจจัยในการตัดสินใจของ บริษัท ที่จะหารวมทั้งอยู่ใกล้กับตลาดสหรัฐขนาดใหญ่ค่าใช้จ่ายในการขนส่งการธนาคารและสถาบันการเงินของรัฐบาลที่ซื่อสัตย์และมีความมั่นคงในอนาคตเช่นเดียวกับอัตราค่าจ้าง พลัส, บรรษัทข้ามชาติส่วนใหญ่ที่ลงทุนครั้งเดียวในประเทศในจากโรงงานหรือโรงงานประกอบมีสัดส่วนการถือหุ้นใหญ่ที่นั่นและก็ไม่สามารถดึงขึ้นและย้ายที่อื่น ๆ ในเวลาสั้น ดังนั้นในขณะที่ของหลักสูตรที่มีแนวโน้มสำหรับ บริษัท ที่จะไปยังสถานที่ที่ให้พวกเขาได้เปรียบมากที่สุดที่ยังเกี่ยวข้องกับกระบวนการการเจรจาต่อรองกับรัฐบาลโลกที่สามที่ไม่ได้โดยไม่มีข้อได้เปรียบของตัวเองในการเจรจาเหล่านี้; และเมื่อก่อตั้งขึ้นในประเทศใดประเทศหนึ่ง บริษัท ส่วนใหญ่จะไม่เต็มใจที่จะออกและโลกเท่านั้นที่ทำเช่นนั้นภายใต้สถานการณ์ที่รุนแรง: ความไม่แน่นอนทางการเมืองในประเทศที่เกี่ยวข้องกับความดันเศรษฐกิจอย่างรุนแรงลาดังกล่าวสูงของการทุจริตที่เป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างมีหรือรายละเอียดที่สมบูรณ์ ในการเจรจากับประเทศเจ้าภาพ ภาพจึงไม่ได้สีดำหรือสีขาว; แทนภาพที่เราควรจะมีมากที่สุดของบรรษัทข้ามชาติ-โลกที่สามความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเป็นหนึ่งในค่าคงที่การเจรจาต่อรองอย่างต่อเนื่องและการเจรจาต่อรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่ฝ่ายชั่วร้ายและการพัฒนาประเทศของรัฐบาลจะถูกเสมอและแรงจูงใจที่บริสุทธิ์ แต่ปัญหาคือหนึ่งในความสมดุล ข้อเท็จจริงที่บริษัทข้ามชาติที่ใหญ่ที่สุดสามารถระดมอิทธิพลมากขึ้นและความสัมพันธ์ทางการเมืองที่ประเทศโลกที่สามมากมาย ที่ให้พวกเขาเวิ้งว้างต่อรองอำนาจ บนมืออื่น ๆมีในประเทศโลกที่สาม ,รวมทั้งขนาดเล็ก สามารถมีอิทธิพลมากในการเจรจาที่ใช้เวลาสถานที่ พวกเขามีทรัพยากรและผลิตภัณฑ์หลักของบริษัทข้ามชาติ ต้องการขยายตลาดชนชั้นกลาง แรงงาน วัสดุ ข้อดีภาษีที่ดีและความรู้ที่ข้ามชาติต้องการเข้ามาในประเทศของตน บวกที่พวกเขาใช้ภัยคุกคามสูงสุด : ความเป็นไปได้ของชาวสเปนเป็นเจ้าของบริษัทหรือเทคโนโลยี ที่ลงทุนในประเทศของตน แม้ว่าประเทศส่วนใหญ่ของโลกยุคปัจจุบันมีความปรารถนาทุนที่พวกเขาไม่ต้องการความเสี่ยงการลงทุนในอนาคตโดยรัฐ .
ข้อดีเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า การพัฒนาประเทศจะไม่มีอำนาจในการจัดการกับ บริษัท ใหญ่ ๆ ผลมักจะเป็นสถานการณ์ที่ราคาของแท้ หนึ่งของการพึ่งพาอาศัยกันอย่างวางใจซึ่งในทั้งสองประเทศและ บริษัท เจรจาต่อรองเพื่อให้ได้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการ มันเป็นความจริง แน่นอน แล้ว บริษัท พยายามที่จะได้รับจัดการที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ในการเจรจา แต่ทำไมประเทศที่เกี่ยวข้อง ประเทศที่มีทักษะ ภาวะผู้นำ สีสรรสดใสสามารถมักจะได้รับมากจากสิ่งที่มันต้องการจากการเจรจา ในกรณีส่วนใหญ่มันกลายเป็นความร่วมมือบนพื้นฐานของความสนใจร่วมกันที่ปรากฏไม่ใช่หนึ่ง - ทางถนนซึ่งฝ่ายหนึ่งถือทั้งหมดที่ดีที่สุดบัตร
มันมี " การแข่งขันที่ด้านล่าง " เป็นบางส่วนได้ถูกกล่าวหา ? โดยตั้งใจว่าบริษัทข้ามชาติ " ร้านค้ารอบ ๆ " เพื่อหาประเทศที่มีค่าจ้างต่ำกว่าระดับ คำตอบคือ ไม่จริงมีไม่กี่กรณีนี้และเมื่อเร็ว ๆนี้เราได้เห็นกำมือของบริษัทข้ามชาติในเม็กซิโก ย้ายไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพราะสิ่งแวดล้อม กฎหมาย แรงงาน และอัตราค่าจ้างต่ำหรือน้อยกว่า ให้มี แต่หลาย ๆปัจจัยในการตัดสินใจของ บริษัท ในการค้นหา รวมถึงแหล่งท่องเที่ยวใหญ่ของตลาด ต้นทุนการขนส่ง การธนาคาร และสถาบันการเงิน รัฐบาลที่ซื่อสัตย์ และความมั่นคงในอนาคตรวมทั้งอัตราค่าจ้าง แถมส่วนใหญ่ข้ามชาติ เมื่อลงทุนในประเทศจากโรงงานหรือโรงงานประกอบ มีสัดส่วนการถือหุ้นใหญ่นั้น และไม่สามารถดึงขึ้นและย้ายไปที่อื่น ในช่วงเวลาสั้นๆ . ดังนั้น ในขณะที่แน่นอนว่ามีแนวโน้มสำหรับ บริษัท ที่จะไปสถานที่ ที่ให้ประโยชน์มากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการต่อรองกับรัฐบาลประเทศโลกที่สามที่ไม่มีข้อดีของตัวเองในการเจรจาเหล่านี้ และเมื่อก่อตั้งขึ้นในประเทศใดประเทศหนึ่ง บริษัท ส่วนใหญ่จะไม่เต็มใจที่จะปล่อย และโลกเท่านั้น ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ที่รุนแรง : ความไม่แน่นอนทางการเมืองในประเทศ เกี่ยวข้องกับ ความดันทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงไปสูงของการทุจริตที่เป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างมัน หรือให้รายละเอียดในการเจรจากับประเทศเจ้าบ้าน ภาพจึงไม่ดำ หรือ ขาว แทน ภาพที่เราควรจะมีที่สุดช่วยเหลือประเทศโลกที่สามความสัมพันธ์เป็นหนึ่งคงที่ การต่อรองอย่างต่อเนื่อง และการเจรจา