Fernando Botero's distinctive style

Fernando Botero's distinctive style of smooth inflated shapes with unexpected shifts in scale is today instantly recognizable. It reflects the artist's constant search to give volume presence and reality. The parameters of proportion in his world are innovative and almost always surprising. Appropriating themes from all of art history-- from the Middle Ages, the Italian quattrocento, and Latin American colonial art to the modern trends of the 20th century--Botero transforms them to his own particular style.

Born in 1932 in Medellin, Colombia, Botero became interested in painting at an early age. His artistic precocity was evident in an illustrated article he contributed to the Medellin newspaper El Colombiano when he was seventeen. Titled Picasso and the Nonconformity of Art it revealed his avant-garde thinking about modern art. Botero moved to Bogotá in 1951 and held his first one-man exhibition there at the Leo Matiz Gallery. The following year, at the age of twenty, he was awarded a Second Prize at the National Salon in Bogota.

With the money he earned from the Salon award and his exhibitions, Botero traveled to Spain, France and Italy to study the work of the old masters. In Madrid, he visited El Prado Museum daily while studying at the San Fernando Academy. In Florence, he studied at the Academy of San Marcos and was profoundly influenced by the works of Giotto, Piero della Francesca, Paolo Uccello and Andrea del Castagno.
It was during a brief stay in Mexico that Botero produced Still Life with Mandolin (1956), the first work in which "puffed-up" form makes a definite appearance. Two years later he was awarded a First Prize at the National Salon in Bogota for his Bridal Chamber: Homage to Mantegna, a work inspired in Mantegna's 1474 frescoes for the Ducal Palace in Mantua.

Botero later did a second version on this theme, which is now in the collection of the Hirshhorn Museum. Botero moved to New York in 1960 and the following year the Museum of Modern Art of New York acquired his painting Mona Lisa, Age Twelve for its collection. During this period he experimented briefly with a gestural brushstroke, which Botero called his flirtation with the School of New York. Over the next years Botero continued to explore the manipulation of form for aesthetic effect, gradually eliminating all traces of brushwork and texture, opting instead for smooth inflated shapes.

His continuing attraction to the Colombia of his youth is reflected in paintings rooted in small town Colombian life--middle-class family groups, heads of state, prelates, madonnas, military men, prostitutes and opulent still lifes with exotic fruit. In 1973 Botero left New York for Paris and began to produce sculpture, although without giving up painting. His work in a three-dimensional art was a natural progression for an artist singularly dedicated to expressing volume and mass.

It is not the semblance of volume, however, but volume itself, a tangible volume, that the medium of sculpture offers. His vision involves the conviction that monumentality is not so much a question of size as it is of proportion. It is a search for the heroic in art, an attribute that Botero first discovered as a student in Florence. Today Fernando Botero divides his time between Paris, New York and Tuscany. His paintings, sculptures, and drawings are exhibited and represented in museum collections throughout the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fernando Botero ลักษณะโดดเด่นของรูปร่างที่สูงเกินจริงเรียบด้วยกะไม่คาดคิดในวันนี้คือจำได้ทันที มันสะท้อนถึงการค้นหาค่าคงของศิลปินให้แสดงระดับเสียงและความเป็นจริง พารามิเตอร์ของสัดส่วนในโลกของเขาคือนวัตกรรม และน่าแปลกใจเกือบตลอดเวลา รูปจากทั้งหมดของประวัติศาสตร์ศิลปะ - จากยุคกลาง quattrocento อิตาลี การยึดครอง และศิลปะโคโลเนียลริกาแนวโน้มแห่งศตวรรษ - Botero แปลงนั้นลักษณะเฉพาะของตัวเองเกิดในปี 1932 ในเมเดลลิ โคลัมเบีย Botero กลายเป็นสนใจในจิตรกรรมตั้งแต่เด็ก Precocity ศิลปะของเขาในบทความคู่มือเขาส่วนหนังสือพิมพ์เมเดลลิ Colombiano เอลเมื่อ seventeen ได้ มันชื่อว่า Picasso และ Nonconformity ศิลปะ เปิดเผยความคิดโอ่โถงเกี่ยวกับศิลปะสมัยใหม่ Botero ย้าย Bogotá ใน 1951 และบริเวณเขาแรก one-man นิทรรศการมี Gallery Matiz ลีโอ ปีต่อมา อายุยี่สิบ เขาได้รับรางวัลที่สองที่ร้านชาติในโบโกตากับเงินที่เขาได้รับรางวัลร้านและนิทรรศการของเขา Botero เดินทางไปสเปน ฝรั่งเศส และอิตาลีเพื่อศึกษาการทำงานแบบเก่า แมดริด เขาเข้าเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ปราโดเอทุกวันเรียนจาก San Fernando สถาบัน ในฟลอเรนซ์ เขาเรียนที่วิทยาลัย San Marcos และได้รับอิทธิพลจากงานของ Giotto เปียโรเดลลาฟรานเชสกา เปาโล Uccello และ Andrea del Castagno ซึ้งมันเป็นช่วงพักสั้น ๆ ในเม็กซิโกว่า Botero ผลิตยังคงดำเนินชีวิต ด้วยตั้ง (1956), งานแรกที่ทำให้แบบฟอร์ม "puffed-up" ในลักษณะที่แน่นอน สองปีต่อมาเขาได้รับรางวัลรางวัลแรกที่ร้านชาติในโบโกตาห้องเจ้าสาวของเขา: ดีการรอามันเตญญา แรงบันดาลใจในของรอามันเตญญา 1474 frescoes สำหรับพา Ducal ในมานตัวงานBotero ได้เป็นรุ่นที่สองในชุดรูปแบบนี้ ซึ่งขณะนี้ในคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์ Hirshhorn ในภายหลัง Botero ย้ายไปนิวยอร์กใน 1960 และปีต่อมาพิพิธภัณฑ์ของสมัยศิลปะของนิวยอร์กที่เขาวาดภาพโมนาลิซา อายุสิบสองสำหรับคอลเลกชันของ ในช่วงเวลานี้เขาเบื้องสั้น ๆ กับ gestural brushstroke, Botero ที่เรียกว่า flirtation เขามีโรงเรียนนิวยอร์ก ปีถัดไป Botero ต่อการบริการจัดการของฟอร์มสำหรับผลงาม ค่อย ๆ ขจัดร่องรอยทั้งหมดของ brushwork และพื้นผิว การคัดเลือกแต่สำหรับรูปทรงเรียบที่สูงเกินจริงเที่ยวเขาต่อเนื่องกับโคลอมเบียที่เยาวชนของเขาจะสะท้อนอยู่ในภาพวาดในเมืองโคลัมเบียชีวิต - ครอบครัวชั้นกลาง ผู้นำ prelates, madonnas ผู้ชายทหาร โสเภณี และสิ่งมีชีวิตยังคงหรูหรากับผลไม้ที่แปลกใหม่ ใน 1973 Botero ซ้ายนิวยอร์กในปารีส และเริ่มการผลิตประติมากรรม แม้ว่าไม่ให้ค่าทาสี งานศิลปะสามมิติของเขาได้ก้าวหน้าธรรมชาติสำหรับศิลปิน singularly ทุ่มเทการแสดงปริมาตรและมวลไม่มี semblance ของไดรฟ์ข้อมูล อย่างไรก็ตาม แต่เสียงตัวเอง จับไดรฟ์ข้อมูล สื่อของประติมากรรมที่ วิสัยทัศน์ของเขาเกี่ยวข้องกับความเชื่อมั่นว่า monumentality ไม่มากคำถามขนาดที่เป็นสัดส่วน จึงหาวีรชนผู้ยิ่งใหญ่ในงานศิลปะ แอตทริบิวต์ที่ Botero ค้นพบครั้งแรกเป็นนักเรียนในฟลอเรนซ์ วันนี้ Fernando Botero แบ่งเวลาระหว่างปารีส นิวยอร์กและทัสคานี ภาพวาดของเขา ประติมากรรม และภาพวาดจัดแสดง และแสดงในพิพิธภัณฑ์ชุดทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของ เฟอร์นานโด botero โดดเด่นสไตล์เรียบพองรูปทรงกับขนาดกะที่ไม่คาดคิดในวันนี้เป็นที่รู้จักทันที มันสะท้อนให้เห็นถึงการเป็นศิลปินคงค้นหาเพื่อให้มีปริมาณ และความเป็นจริง พารามิเตอร์ของสัดส่วนในโลกของเขาและนวัตกรรมที่น่าแปลกใจเกือบทุกครั้ง กับธีมจากประวัติศาสตร์ศิลปะจากยุคกลาง จักรพรรดิคอนสแตนตินที่อิตาลีละตินอเมริกันและศิลปะอาณานิคมกับแนวโน้มที่ทันสมัยของศตวรรษที่ 20 -- botero แปลงให้รูปแบบเฉพาะของเขาเอง

เกิดในปี 1932 ใน Medellin , โคลอมเบีย , botero กลายเป็นที่สนใจในการวาดภาพตั้งแต่อายุยังน้อย precocity ศิลปะของเขาได้ชัดเจนในการประกอบบทความที่เขามีส่วนร่วมใน Medellin หนังสือพิมพ์ El colombiano เมื่อเขาอายุสิบเจ็ดชื่อปิกัสโซ่และน่าเอาเยี่ยงอย่างของศิลปะพบของเขาเปรี้ยวจี๊ด - คิดเกี่ยวกับศิลปะสมัยใหม่ botero ย้ายไปยังโบโกตา ใน 1951 และจัดนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกของเขาอยู่ที่ แกลเลอรี่ เลโอ มาติซ . ปีต่อไปนี้ ในช่วงอายุ 20 ปี เขาได้รับรางวัลที่สองที่ร้านแห่งชาติใน Bogota .

ด้วยเงินที่เขาได้รับจากร้านที่ได้รับรางวัล และนิทรรศการของเขา botero เดินทางไปสเปนฝรั่งเศสและอิตาลีเพื่อศึกษาการทำงานของเจ้านายเก่า ในมาดริดเขาเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ El Prado ทุกวัน ในขณะที่เรียนที่โรงเรียนซานเฟอร์นันโด ในฟลอเรนซ์ เขาได้ศึกษาที่โรงเรียนของซานมาร์คอสและได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งโดยงานของจอตโต , ปีเอโร เดลลาฟรันเชสกา , เซาแทมป์ตัน และ อันเดรีย เดล กัสตัญโญ .
มันเป็นช่วงสั้นๆ อยู่ในเม็กซิโกที่ botero ผลิตชีวิตกับพิณ ( 1956 ) , งานแรกที่ " พองโต " รูปแบบทำให้มีลักษณะที่ชัดเจน สองปีต่อมาเขาได้รับรางวัลแห่งชาติที่ร้านเสริมสวยในโบโกตาสำหรับห้องหอของเขาต่อ มานเตญา งานมานเตญาเป็นแรงบันดาลใจ แต่จิตรกรรมฝาผนังสำหรับวังดูคอลใน Mantua .

botero หลังจากนั้น รุ่นที่สองในรูปแบบนี้ ซึ่งขณะนี้อยู่ในพิพิธภัณฑ์ Hirshhorn . botero ย้ายไปนิวยอร์กในปี 1960 และปีต่อไปนี้เป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่นิวยอร์กได้รับของเขาภาพวาดโมนา ลิซ่า อายุสิบสอง สะสม ในระหว่างช่วงเวลานี้เขาทดลองสั้น มีรอย gestural ซึ่ง botero เรียกทีเล่นทีจริงของเขากับโรงเรียนใหม่ในนิวยอร์กปีถัดไป botero อย่างต่อเนื่องเพื่อศึกษาการจัดการของรูปแบบสำหรับผลความงามที่ค่อยๆกำจัดร่องรอยทั้งหมดของความเคลื่อนไหว และพื้นผิว โดยแทนที่จะเรียบพองรูปทรง

ของเขาต่อไปเที่ยวไปโคลัมเบียของเยาวชนของเขาสะท้อนภาพชีวิตเล็ก ๆรากในเมืองโคลัมเบีย -- กลุ่มครอบครัวชนชั้นกลาง หัวของรัฐ , พระราชาคณะ , madonnas ชายทหารโสเภณีและมั่งมี ภาพนิ่ง กับผลไม้ที่แปลกใหม่ ในปี 1973 botero ซ้ายนิวยอร์กปารีสและเริ่มผลิตประติมากรรม แม้ว่าโดยไม่ท้อถอย ภาพวาด ผลงานของเขาในศิลปะสามมิติคือความก้าวหน้าทางธรรมชาติสำหรับศิลปินที่ทุ่มเทให้กับการแสดงที่มีปริมาตรและมวล .

ไม่ใช่รูปร่างหน้าตาของปริมาณ แต่เสียงตัวเอง เสียงที่เป็นรูปธรรมที่กลางของประติมากรรมที่ให้บริการ วิสัยทัศน์ของเขาเกี่ยวกับการลงโทษที่ยิ่งใหญ่ไม่มากเรื่องขนาดมันใหญ่ มันคือการค้นหาวีรชนในศิลปะ , แอตทริบิวต์ที่ botero ค้นพบครั้งแรกในฐานะนักศึกษาในฟลอเรนซ์ วันนี้ เฟอร์นานโด botero แบ่งเวลาระหว่าง ปารีส นิวยอร์ก และทัสคานี ของเขา จิตรกรรม ประติมากรรมและภาพวาดที่จัดแสดงและแสดงคอลเลกชันที่พิพิธภัณฑ์ทั่วโลก