As I look out my window soft clouds

As I look out my window soft clouds are in the sky again, making sure that rain is closely threatened but never falls and stars stay hidden even when they would otherwise shine brightly. Lights from the city reflect against that layer of watery air above in order to give the whole surroundings a multicolored ceiling, and make it seem as if the entire scene is contained within a canvas that takes up the whole horizon. A small slice of the world protected, for the moment at least, from the cold depths of space and the chill night air.This is my sky, the one of the recently passed red moon. Is it yours as well, or something truly different? Do the strands of one flow into the other on slow breezes over great distances, so that even as we are physically far apart we breathe the same air?I don't know the answers, but I like to count it as another way we stay together - connected - despite any distance. That two people can be friends, no matter their differences of distance, age or culture.You must do what you can to be happy, to be calm, and to endure. This world is not always kind, and we each must struggle with it at times, or even always. I don't know what to do most of the time with myself, and if asked honest what my purpose and direction life is right now I would say, "I do not know. Everything is confusing". The world often is a very lonely place, though we would like to say otherwise.Despite all that, we must remember that all we can do is support and forgive each other, to always believe the best in one another, and to love freely while believing in our dreams. We must, when possible, make friends and keep those connections alive. It is said that beauty only exists in our minds, and so is the case with love - we must remember both of these things at all times and never forget that there are people in our lives that make us smile, and remember to endure.So that is why I am sending you a message. To see if we can be friends, to talk and learn...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่ฉันมองออกหน้าต่างของฉันอ่อน เมฆอยู่ท้องฟ้าอีก ทำให้แน่ใจว่า ฝนอย่างใกล้ชิดจะถูกคุกคาม แต่ไม่เคยตกและดาวพักผ่อนแม้พวกเขาจะเป็นอย่างอื่นส่องแสงสดใส ไฟจากเมืองสะท้อนกับชั้นที่อากาศข้างบนแฉะเพื่อให้สภาพแวดล้อมทั้งเพดานหลายสี และทำให้ดูเหมือน ว่า ฉากทั้งหมดมีอยู่ในผืนผ้าใบที่ใช้ขอบเขตทั้งหมด เป็นชิ้นเล็ก ๆ ของโลกป้องกัน ตอนนี้น้อย จากความลึกที่เย็นและอากาศคืนชิท้องฟ้าของฉัน หนึ่งของดวงจันทร์สีแดงเพิ่งผ่านอยู่ เป็นคนดี หรือแตกต่างอย่างแท้จริง ทำ strands ของกระแสหนึ่งเป็นกันบนช้าลมเหนือหล้า นั้นแม้ในขณะที่เราอยู่ห่างร่างกาย เราหายใจอากาศเดียวกันไม่ทราบคำตอบ แต่ชอบนับเป็นอีกวิธีหนึ่งเราติดต่อกัน - - แม้ไกล ว่า คนสองคนสามารถเป็นเพื่อน ไม่ว่าความแตกต่างของระยะทาง อายุ หรือวัฒนธรรมคุณต้องทำสิ่งที่คุณสามารถจะมีความสุข เงียบสงบ และอดทน โลกนี้มักจะไม่ดี แล้วเราละต้องต่อสู้กับมันตลอดเวลา หรือแม้แต่เสมอ ไม่รู้จะทำอย่างไรส่วนใหญ่ของเวลาด้วยตัวเอง และถ้าขอซื่อสัตย์สิ่งชีวิตวัตถุประสงค์และทิศทางคือตอนนี้ ผมว่า "ฉันไม่ รู้ ทุกสิ่งอย่างไร" โลกมักจะเป็นสถานที่ที่เหงามาก แม้ว่าเราอยากจะพูดเป็นอย่างอื่นแม้ว่า เราต้องจำไว้ว่า ทั้งหมดที่เราทำคือ สนับสนุน และทน เสมอเชื่อว่าดีสุดในอีกแบบหนึ่ง และรักอิสระในขณะที่เชื่อในความฝันของเรา เราต้อง เมื่อเป็นไปได้ เพื่อน และให้เชื่อมต่อเหล่านั้นมีชีวิตอยู่ ว่ากันว่า ความงามมีอยู่ในจิตใจของเรา คือกรณีนี้ ด้วยความรัก - เราต้องจำสิ่งเหล่านี้ทั้งสองตลอดเวลา และอย่าลืมว่า มีคนในชีวิตที่ทำให้เรายิ้ม และจำทนเพื่อ ที่ว่าทำไมฉันส่งข้อความ เมื่อต้องการดูถ้าเราสามารถเป็นเพื่อน การพูดคุย และเรียนรู้...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเมฆอ่อนของฉันอยู่ในท้องฟ้าอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าฝนจะถูกคุกคามอย่างใกล้ชิด แต่ไม่เคยตกและดาวซ่อนอยู่ถึงแม้พวกเขาจะส่องแสงสดใส ไฟจากเมืองที่สะท้อนให้เห็นถึงกับชั้นของอากาศน้ำดังกล่าวข้างต้นว่าในการที่จะให้ทั้งสภาพแวดล้อมที่เพดานหลากสีและทำให้มันดูเหมือนว่าฉากทั้งหมดจะถูกบรรจุอยู่ในพื้นที่ที่จะขึ้นขอบฟ้าทั้ง ชิ้นเล็ก ๆ ของโลกการป้องกันสำหรับช่วงเวลาอย่างน้อยจากความลึกเย็นของพื้นที่และ air.This คืนหนาวที่ท้องฟ้าของฉันหนึ่งของดวงจันทร์สีแดงเพิ่งผ่าน มันเป็นของคุณเป็นอย่างดีหรือสิ่งที่แตกต่างอย่างแท้จริง ไม่เส้นหนึ่งไหลลงไปในที่อื่น ๆ ในสายลมช้าในระยะทางที่ดีเพื่อให้ได้ในขณะที่เรามีร่างกายห่างกันเราหายใจอากาศเดียวกันได้หรือไม่ผมไม่ทราบคำตอบ แต่ผมชอบที่จะนับว่าเป็นวิธีการที่เราอยู่อีก ร่วมกัน - การเชื่อมต่อ - แม้จะมีระยะทางใด ที่คนสองคนสามารถเป็นเพื่อนไม่ว่าพวกเขามีความแตกต่างของระยะทางอายุหรือ culture.You ต้องทำในสิ่งที่คุณสามารถที่จะมีความสุขที่จะสงบและอดทน โลกนี้ไม่ได้เสมอชนิดและเราแต่ละคนจะต้องต่อสู้กับมันตลอดเวลาหรือแม้กระทั่งเสมอ ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ต้องทำมากที่สุดของเวลากับตัวเองและถ้าถามความซื่อสัตย์สิ่งที่วัตถุประสงค์และทิศทางชีวิตของฉันคือตอนนี้ผมจะพูดว่า "ผมไม่ทราบ. ทุกอย่างเป็นความสับสน" โลกมักจะเป็นสถานที่ที่เหงามาก แต่เราอยากจะบอกว่า otherwise.Despite ทั้งหมดที่เราต้องจำไว้ว่าทุกสิ่งที่เราสามารถทำได้คือการสนับสนุนและให้อภัยซึ่งกันและกันอยู่เสมอเชื่อว่าดีที่สุดในคนอื่นและจะรักได้อย่างอิสระในขณะที่ เชื่อในความฝันของเรา เราจะต้องเมื่อเป็นไปได้ให้เพื่อนและให้การเชื่อมต่อผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ว่ากันว่าเพียง แต่ความงามที่มีอยู่ในจิตใจของเราและเพื่อเป็นกรณีที่มีความรัก - เราต้องจำไว้ทั้งสองสิ่งเหล่านี้ตลอดเวลาและไม่เคยลืมว่ามีคนที่อยู่ในชีวิตของเราที่ทำให้เรายิ้มได้และอย่าลืม endure.So นั่นคือเหตุผลที่ผมส่งข้อความถึงคุณ เพื่อดูว่าเราสามารถเป็นเพื่อนที่จะพูดคุยและเรียนรู้ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง เมฆอ่อนอยู่ในท้องฟ้าอีกครั้ง ทำให้แน่ใจว่า เรนอย่างใกล้ชิดขู่แต่ไม่เคยตก และดาวที่ซ่อนอยู่แม้เมื่อพวกเขามิฉะนั้นจะส่องประกาย แสงไฟจากเมืองสะท้อนกับชั้นของน้ำอากาศข้างบนเพื่อให้สภาพแวดล้อมทั้งสีเพดานและทำให้มันดูเหมือนเป็นถ้าฉากทั้งหมดบรรจุอยู่ในผ้าใบที่ขึ้นฟ้าทั้งหมด เป็นชิ้นเล็ก ๆของโลกได้รับการคุ้มครองสำหรับช่วงเวลาอย่างน้อย จากความลึกหนาวของพื้นที่และคืนเย็นอากาศ นี้คือท้องฟ้าของฉัน หนึ่งของเพิ่งส่งสีแดงดวงจันทร์ มันเป็นของคุณ หรือบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันอย่างแท้จริง ?ทำเส้นหนึ่งไหลลงทะเล ๆช้ากว่าระยะทางที่ดี ดังนั้นแม้ว่าเราจะมีร่างกายห่างไกลเราหายใจอากาศเดียวกัน ผมตอบไม่ได้ แต่ผมชอบที่จะนับมันเป็นอีกวิธีหนึ่งที่เราอยู่ด้วยกัน - เชื่อมต่อ - แม้ระยะทางใด ที่คนสองคนสามารถเป็นเพื่อน ไม่ว่าพวกเขาความแตกต่างของระยะทางอายุหรือวัฒนธรรม คุณต้องทำสิ่งที่คุณสามารถที่จะมีความสุขใจเย็น และอดทน โลกนี้ไม่ได้เสมอชนิดและเราแต่ละคนต้องต่อสู้กับมันตลอดเวลา หรือแม้แต่เสมอ ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอะไร ส่วนมากของเวลากับตัวเอง และถ้าถามตรงๆ ว่าจุดประสงค์และทิศทางชีวิต คือตอนนี้ผมจะบอกว่า " ผมไม่รู้ ทุกอย่างสับสน " โลกมักจะเป็นสถานที่ที่เหงามาก แม้ว่าเราอยากจะพูดอีก ถึงอย่างไรก็ตามเราต้องจำไว้ว่า ทั้งหมดที่เราสามารถทำได้ คือ การสนับสนุน และให้อภัยกันเสมอเชื่อว่าดีที่สุดในกันและกัน และรักอิสระ ขณะที่เชื่อในความฝันของเรา เราต้อง เมื่อเป็นไปได้ ให้เพื่อน และให้การเชื่อมต่อเหล่านั้นมีชีวิตอยู่ ว่ากันว่า ความงามมีอยู่ในจิตใจของเราดังนั้น กรณีที่มีความรักเราต้องจำไว้ว่าทั้ง 2 สิ่งนี้ ตลอดเวลา และอย่าลืมว่า มีคนในชีวิตของเราที่ทำให้เรายิ้มได้ และจำทน ดังนั้นนั่นคือเหตุผลที่ฉันส่งข้อความให้คุณ เพื่อดูว่าเราสามารถเป็นเพื่อน พูดคุยและเรียนรู้ . . . . . . .