The fact is, as a recent report by

The fact is, as a recent report by the European Commission's Health and Consumer Protectorate states, that at present there is inadequate information on hazard identification, exposure assessment, uptake, the role of physico-chemical parameters of nanoparticles determining absorption and transport across membranes in the gut and lungs, the role of physico-chemical parameters of nanoparticles in systemic circulation determining biokinetics and accumulation in secondary target organs, possible health effects, and translocation of nanoparticles via the placenta to the foetus.
That's quite a long list of things we don't know about the fate of nanoparticles introduced into our bodies. The EU report concludes that conventional risk assessment methodologies may be adequate for products that contain soluble and/or biodegradable nanoparticles but not for insoluble and/or biopersistent nanoparticles.
Cosmetic products are primarily intended for use on skin, hair or in the mouth (toothpaste). These products may contain nanoparticulate matter, i.e. with dimensions below 100 nanometers. Cosmetics manufacturers claim that nanoparticles serve various purposes – they enhance the formulation properties and acceptability; have a direct effect on skin and hair, e.g. moisturizing or anti-aging formulations, make-ups and hair-conditioners; or protect the skin e.g. UV-filters in sunscreens.
A crucial factor in assessing possible risks associated with nanoparticles is their possible uptake, i.e. the entrance of a particular nanomaterial into the human body and what subsequently happens to it with regard to accumulation in organs, effects on metabolism, and excretion.
The EU's Scientific Committee on Consumer Products (SCCP) looked at the safety evaluation of nanomaterials for use in cosmetic products and considered the implications on animal testing and whether the previous opinions on nanomaterials currently used in sunscreen products would need to be revised. It reported its findings in March 2008 in a report titled "The Safety of Nanomaterials in Cosmetic Products" (pdf download, 492 KB).
The SCCP report differentiates between soluble and/or biodegradable nanoparticles which disintegrate upon application to skin into their molecular components (e.g. liposomes, microemulsions, nanoemulsions), and and insoluble and/or biopersistent particles (e.g. TiO2, fullerenes, quantum dots).
It finds that for the former, conventional risk assessment methodologies based on mass metrics may be adequate, whereas for the insoluble particles other metrics, such as the number of particles, and their surface area as well as their distribution are also required.
It is crucial when assessing possible risks associated with nanoparticles to consider their uptake. While many uptake and translocation routes have been demonstrated, others are still hypothetical and need to be investigated. For topical applications, the route of exposure is essentially through the skin but exposure via inhalation, ingestion, conjunctival and mucosal surfaces may sometimes be relevant.


Read more: EU looks at the safety of nanomaterials in cosmetic products

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงเป็น รายงานล่าสุดโดยรัฐในอารักขาของผู้บริโภคและสุขภาพของคณะกรรมาธิการยุโรปอเมริกา ในปัจจุบัน ว่ามีข้อมูลไม่เพียงพอในการระบุอันตราย การประเมินความเสี่ยง ดูดซับ บทบาทของดิออร์พารามิเตอร์ของเก็บกักกำหนดดูดซึมและการขนส่งผ่านเยื่อหุ้มลำไส้ และปอด บทบาทของดิออร์พารามิเตอร์ของเก็บกักในการหมุนเวียนของ systemic กำหนด biokinetics และสะสมในอวัยวะเป้าหมายรอง ผลกระทบสุขภาพเป็นไปได้ และการสับเปลี่ยนของเก็บกักผ่านรกไป foetus จะนั่นคือรายการค่อนข้างยาวของสิ่งที่เราไม่รู้ชะตากรรมของเก็บกักนำเข้าสู่ร่างกายของเรา รายงานใน EU สรุปว่า วิธีการประเมินความเสี่ยงแบบเดิมอาจเพียงพอ สำหรับผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยการเก็บกักที่ละลาย หรือสลาย แต่ไม่เก็บกักไม่ละลายหรือ biopersistentผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อใช้ บนผิว หนัง ผม หรือ ในปาก (ยาสีฟัน) ผลิตภัณฑ์เหล่านี้อาจประกอบด้วยเรื่อง nanoparticulate เช่น มีขนาดต่ำกว่า 100 nanometers ผู้ผลิตเครื่องสำอางที่อ้างว่า เพื่อวัตถุประสงค์ต่าง ๆ ทำหน้าที่เก็บกัก – พวกเขาเพิ่มคุณสมบัติกำหนดและ acceptability มีผลโดยตรงบนผิวหนังและเส้นผม สูตรชุ่มชื้นเช่น หรือชะลอ ให้ และผมปรับ อากาศ หรือปกป้องผิวเช่นกรอง UV ใน sunscreensปัจจัยสำคัญในการประเมินสามารถเสี่ยงเก็บกักดูดซับความสามารถ เช่นทางเข้าของ nanomaterial เฉพาะเข้าไปในร่างกายมนุษย์และสิ่งต่อมาที่เกิดขึ้นจะเกี่ยวกับสะสมในอวัยวะ ผลต่อการเผาผลาญ และการขับถ่ายได้คณะกรรมการทางวิทยาศาสตร์ของสหภาพยุโรปในผู้บริโภคผลิตภัณฑ์ (SCCP) มองการประเมินความปลอดภัยของ nanomaterials สำหรับใช้ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง และถือผลการทดสอบในสัตว์และว่าความคิดเห็นก่อนหน้าใน nanomaterials ปัจจุบันใช้ในผลิตภัณฑ์ครีมกันแดดจะต้องแก้ไข จะรายงานสิ่งที่ค้นพบในเดือน 2551 มีนาคมในรายงานชื่อ "ความปลอดภัยของ Nanomaterials ในสำอาง" (ดาวน์โหลดไฟล์ pdf, 492 KB)ระเบียบรายงาน SCCP ระหว่างเก็บกักที่ละลาย หรือสลายที่แตกสลายเมื่อใช้กับผิวหนังเป็นส่วนประกอบของโมเลกุล (เช่น liposomes, microemulsions, nanoemulsions), และอนุภาคไม่ละลายหรือ biopersistent (เช่น TiO2, fullerenes จุดควอนตัม) และพบว่า สำหรับการประเมินความเสี่ยงเดิม ทั่วไป วิธีการขึ้นอยู่กับการวัดมวลอาจเพียงพอ ในขณะที่สำหรับอนุภาคขึ้น วัดอื่น ๆ เช่นจำนวนของ อนุภาค และพื้นที่ผิวของพวกเขา ตลอดจนการกระจายของพวกเขาก็ต้องมันเป็นสิ่งสำคัญเมื่อประเมินเสี่ยงได้ ด้วยการเก็บกักการดูดธาตุอาหารของพวกเขา ในขณะที่มีการแสดงให้เห็นว่าในกระบวนการดูดซับและการสับเปลี่ยน อื่น ๆ จะยังคงสมมุติ และต้องถูกตรวจสอบ สำหรับงานเฉพาะ เส้นทางของแสงจะเป็นทางผิวหนัง ได้สัมผัสผ่านพื้นผิว conjunctival และ mucosal ดม กินบางครั้งอาจเกี่ยวข้องอ่านเพิ่มเติม: EU มองไปที่ความปลอดภัยของ nanomaterials ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงก็คือในขณะที่รายงานล่าสุดจากสุขภาพของคณะกรรมาธิการยุโรปและรัฐผู้บริโภคอารักขาว่าในปัจจุบันมีข้อมูลไม่เพียงพอในการชี้บ่งอันตราย, การประเมินการสัมผัส, การดูดซึมบทบาทของพารามิเตอร์ทางกายภาพและทางเคมีของอนุภาคนาโนกำหนดการดูดซึมและการขนส่งผ่านเยื่อหุ้มใน ลำไส้และปอดบทบาทของพารามิเตอร์ทางกายภาพและทางเคมีของอนุภาคนาโนในการไหลเวียนของระบบการกำหนด biokinetics และการสะสมในอวัยวะเป้าหมายรองผลกระทบต่อสุขภาพที่เป็นไปได้และการโยกย้ายของอนุภาคนาโนผ่านรกไปยังทารกในครรภ์.
ที่ค่อนข้างรายการยาวของสิ่งที่เราสวม 'ทราบเกี่ยวกับชะตากรรมของอนุภาคนาโนนำเข้าสู่ร่างกายของเรา รายงานของสหภาพยุโรปสรุปว่าวิธีการประเมินความเสี่ยงแบบเดิมอาจจะเพียงพอสำหรับผลิตภัณฑ์ที่มีที่ละลายน้ำได้และ / หรืออนุภาคนาโนที่ย่อยสลายได้ แต่ไม่ละลายน้ำและ / หรืออนุภาคนาโน biopersistent.
ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางมีวัตถุประสงค์หลักสำหรับการใช้งานบนผิวผมหรือในปาก (ยาสีฟัน) . ผลิตภัณฑ์เหล่านี้อาจจะมีเรื่องอนุภาคนาโนเช่นที่มีขนาดต่ำกว่า 100 นาโนเมตร ผู้ผลิตเครื่องสำอางอ้างว่าอนุภาคนาโนตอบสนองวัตถุประสงค์ต่างๆ - พวกเขาเพิ่มคุณสมบัติการกำหนดและการยอมรับ; มีผลกระทบโดยตรงต่อผิวและผมเช่นความชุ่มชื้นหรือสูตรต่อต้านริ้วรอยทำให้อัพและเครื่องผม หรือปกป้องกรองรังสี UV ผิวเช่นในครีมกันแดด.
เป็นปัจจัยสำคัญในการประเมินความเสี่ยงที่เป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องกับนาโนคือการดูดซึมที่เป็นไปได้ของพวกเขาคือการเข้ามาของวัสดุนาโนที่เฉพาะเจาะจงลงไปในร่างกายมนุษย์และสิ่งต่อมาที่เกิดขึ้นมันเกี่ยวกับการสะสมในอวัยวะ มีผลต่อการเผาผลาญอาหารและการขับถ่าย.
คณะกรรมการสหภาพยุโรปทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสินค้าอุปโภคบริโภค (SCCP) มองไปที่การประเมินความปลอดภัยของวัสดุนาโนเพื่อใช้ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางและการพิจารณาผลกระทบที่เกี่ยวกับการทดสอบในสัตว์และไม่ว่าจะมีความคิดเห็นก่อนหน้านี้เกี่ยวกับวัสดุนาโนที่ใช้ในปัจจุบันในผลิตภัณฑ์ครีมกันแดดจะต้อง จะได้รับการแก้ไข มันมีรายงานการค้นพบในเดือนมีนาคมปี 2008 ในรายงานเรื่อง "ความปลอดภัยของวัสดุนาโนในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง" (ดาวน์โหลดไฟล์ PDF, 492 KB).
รายงาน SCCP แตกต่างระหว่างที่ละลายน้ำได้และ / หรืออนุภาคนาโนที่ย่อยสลายได้ซึ่งสลายตัวเมื่อประยุกต์ใช้กับผิวเป็นส่วนประกอบโมเลกุลของพวกเขา ( ไลโปโซมเช่น microemulsions, nanoemulsions) และและไม่ละลายน้ำและ / หรืออนุภาค biopersistent (เช่น TiO2, ฟูลเลอรีจุดควอนตัม.)
พบว่าในอดีตวิธีการประเมินความเสี่ยงแบบเดิมขึ้นอยู่กับตัวชี้วัดมวลอาจจะเพียงพอในขณะที่สำหรับอนุภาคที่ไม่ละลายน้ำ ตัวชี้วัดอื่น ๆ เช่นจำนวนของอนุภาคและพื้นที่ผิวของพวกเขาเช่นเดียวกับการกระจายของพวกเขายังจะต้อง.
มันเป็นสิ่งสำคัญเมื่อมีการประเมินความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับอนุภาคนาโนที่จะต้องพิจารณาการดูดซึมของพวกเขา ในขณะที่การดูดซึมจำนวนมากและเส้นทางการโยกย้ายได้รับการแสดงให้เห็นถึงคนอื่น ๆ ยังคงสมมุติและจะต้องมีการตรวจสอบ สำหรับการใช้งานเฉพาะเส้นทางของการสัมผัสเป็นหลักผ่านทางผิวหนัง แต่การสัมผัสผ่านการสูดดม, กลืนกิน, conjunctival และพื้นผิวเยื่อเมือกบางครั้งอาจจะมีความเกี่ยวข้อง. อ่านเพิ่มเติม: สหภาพยุโรปมีลักษณะที่ความปลอดภัยของวัสดุนาโนในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความจริงก็คือ , ตามที่รายงานล่าสุดโดยสุขภาพของคณะกรรมาธิการยุโรป และรัฐในอารักขาของผู้บริโภคสหรัฐฯ ที่ปัจจุบันมีข้อมูลไม่เพียงพอในการประเมินความเสี่ยง การใช้ การกำหนดบทบาทของพารามิเตอร์ทางกายภาพและเคมีของอนุภาคนาโนเพื่อการดูดซึมและขนส่งผ่านเยื่อบุในลำไส้และปอดบทบาทของพารามิเตอร์ทางกายภาพและเคมีของอนุภาคในระบบการหมุนเวียนการกำหนด biokinetics และการสะสมในอวัยวะเป้าหมายรอง ผลกระทบต่อสุขภาพที่เป็นไปได้และการเคลื่อนย้ายของอนุภาคที่ผ่านรกไปยังทารกในครรภ์ .
ที่ค่อนข้างรายการยาวของสิ่งที่เราไม่รู้เกี่ยวกับชะตากรรมของอนุภาคนาโนเข้าไปในร่างกายของเรารายงานของสหภาพยุโรปพบว่าวิธีการประเมินความเสี่ยงแบบเดิมน่าจะเพียงพอสำหรับผลิตภัณฑ์ที่ประกอบด้วยปริมาณ และ / หรือ อนุภาคย่อยสลายได้แต่ไม่ละลายน้ำ และ / หรือ อนุภาคนาโน biopersistent .
ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางมีวัตถุประสงค์หลักสำหรับใช้กับผิวหนัง เส้นผม หรือ ในปาก ( ยาสีฟัน ) ผลิตภัณฑ์เหล่านี้อาจประกอบด้วย nanoparticulate ก็ตาม เช่นที่มีขนาดต่ำกว่า 100 นาโนเมตร ผู้ผลิตเครื่องสำอางที่อ้างว่าตามวัตถุประสงค์ต่าง ๆ และอนุภาคก็เพิ่มการกำหนดคุณสมบัติและการยอมรับ มีผลโดยตรงต่อผิวหนังและเส้นผม เช่น ความชุ่มชื้นหรือต่อต้านริ้วรอยสูตร ให้อัพและตัวผม หรือ ปกป้องผิว เช่น กรองรังสียูวีใน sunscreens .
เป็นปัจจัยสำคัญในการประเมินความเสี่ยงที่เป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องกับการใช้อนุภาคนาโนเป็นไปได้คือทางเข้าของวัสดุนาโนเฉพาะในร่างกายของมนุษย์และสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้โดยการสะสมในอวัยวะ ผลกระทบต่อการเผาผลาญและการขับถ่าย
สหภาพยุโรปคณะกรรมการวิทยาศาสตร์สินค้าอุปโภคบริโภค ( sccp ) มองไปที่การประเมินความปลอดภัยของ nanomaterials สำหรับใช้ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางและการพิจารณาผลกระทบต่อสัตว์ทดลองและไม่ว่าความคิดเห็นก่อนหน้า nanomaterials ในปัจจุบัน ที่ใช้ในผลิตภัณฑ์กันแดด จะต้องมีการปรับปรุงรายงานการพบในมีนาคม 2008 ในรายงานเรื่อง " ความปลอดภัยของ nanomaterials ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง " ( PDF ดาวน์โหลด 492 KB ) .
รายงาน sccp differentiates ระหว่างปริมาณและ / หรือย่อยสลายอนุภาคนาโนซึ่งสลายตัวเมื่อใช้ผิวหนังเป็นส่วนประกอบของโมเลกุล ( เช่นอนุภาคไลโปโซม , , nanoemulsions ) , และไม่ละลายและ หรือ biopersistent อนุภาค ( เช่นTiO2 , คาร์บอนควอนตัม ) .
พบว่าอดีต แบบประเมินความเสี่ยงวิธีการเชิงมวลวัดอาจจะเพียงพอ ขณะที่อนุภาคที่ไม่ละลายตัวชี้วัดอื่น ๆ เช่น จำนวนของอนุภาค และพื้นที่ผิวของพวกเขาเช่นเดียวกับการกระจายของพวกเขายังต้อง
มันเป็นสิ่งสำคัญเมื่อประเมินความเสี่ยงที่เป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องกับอนุภาคนาโนเพื่อพิจารณาการใช้ของพวกเขา ในขณะที่หลายเส้นทางและการโยกย้ายได้แสดงให้เห็น คนอื่นยังสมมุติและต้องถูกสอบสวน สำหรับการใช้งานเฉพาะเส้นทางของแสงเป็นหลักผ่านผิวหนัง แต่แสงผ่านการสูดดม การกินและพื้นผิวการ ( บางครั้งอาจจะเกี่ยวข้อง


อ่านเพิ่มเติม : EU ดูความปลอดภัยของ nanomaterials ในผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง