Bertoft has demonstrated that the m

Bertoft has demonstrated that the molecules of amylopectin from large and small barley starch granules and of waxy maize starch granules are composed of "super-clusters" with molecular weights of approximately 100 000. These he interpreted as arising from "highly ordered regions of amylopectin". Furthermore, specific (1-4)-a-D-glucosidic linkages between the "super-clusters" appeared to undergo preferential degradation during the initial stages of -amylolysis thus producing these "super-clusters". Such observations fit with the idea that an extra level of amylopectin crystallization exists in starch granules and it has been hypothesized by Gallant et al. that the "super-clusters" relate to the blocklet structure of starch. The preferentially degraded (1-4)-a-D-glycosidic linkages between the "super-clusters" must therefore be located in the more-amorphous "channel" regions between the blocklets, and are thus more readily accessible to degradation.
Other approaches to structural determination of starch have been performed by Yamaguchi et al. and by Oostergetel & van Bruggen . These approaches used negative staining of crushed lintnerized starch granules. Yamaguchi et al described some "worm-like ripple structures" in corn starch granules which they interpreted as 5 nm thick crystalline lamella created by the association of double helices perpendicular to the plane of the lamella. Oostergetel & van Bruggen with a more sophisticated procedure studied lintnerized wheat and potato starch . Three-dimensional reconstructions of the residual crystallites in potato starch were carried out using negatives taken from a tilt series in the TEM, treated by a low-pass Fourier filter. A helical structure in 3D was observed in stereo mounts, which revealed that the organization of the lamellae was much more complex than was previously thought to be the case. As a result they proposed the concept of "super-helical" structure, which clearly represents a level of structure between that of stacks of lamellae and the granule "growth" ring.
De-branching studies of starch lend further support to the idea that a blocklet level of structure exists. Using H.P.L.C., Hizukuri demonstrated that B chains of amylopectin can participate in more than one crystalline amylopectin side chain cluster. He therefore proposed a revised model of amylopectin structure and classified the B chains according to the number of side chain clusters in which they participate. Thus, B1 chains participate in one cluster, B2 and B3 chains extend into 2 to 3 clusters respectively, while B4 chains link 4 or more clusters. It is therefore evident that B chains may link the amylopectin side chain clusters to form larger crystalline units. Such evidence corresponds well with the blocklet concept of starch structure. Furthermore, Hizukuri demonstrated that the connecting B chains were more abundant in potato starch and proposed that they are probably characteristic of starches with the B crystal pattern, since such starches have higher amounts of the B2-B4 chain fractions. This observation fits with the observation of Gallant et al. that, in general, blocklet size is larger in starches with the B crystal pattern..
The evidence to date in favour of the blocklet concept of starch granule, therefore indicates that the amylopectin lamellae are organized into effectively spherical "blocklets" which range in diameter between 20 to 500 nm depending on starch botanical type and their location in the granule. This organisation fits with the current knowledge of starch granule structure, and is represented schematically in Fig. 22. In general, the "blocklets" are larger (400 to500 nm in diameter) in starches of the B (e.g. potato starch) and C crystalline type than in starches with the A crystalline type (e.g. wheat starch, in which the "blocklets" were 25 to 100 nm in diameter). In potato starch however, large blocklets (400 to 500 nm in diameter) appear to predominate near the granule surface (approximately the outer 10µm), with smaller blocklets being found nearer the granule centre. In wheat starches, larger (100 nm) "blocklets" are found in the hard crystalline "shells" of the granule than in the softer amorphous "shells" of the granule (blocklet size is around 25 nm in the amorphous shells). Consequently, it has been hypothesized that whilst granule resistance appears to be linked to several interacting factors, the size of the blocklets (i.e. the degree of local crystallinity) may play a rôle in starch granule resistance . Blocklet size may therefore play a rôle in the relative resistance of the outer shell of potato starch, and also in the relative resistances of the crystalline and semi-crystalline "growth" shells.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bertoft ได้แสดงให้เห็นว่า โมเลกุลของ amylopectin ข้าวบาร์เลย์ขนาดเล็ก และใหญ่จากเม็ดแป้ง และแป้งข้าวโพดที่คล้ายขี้ผึ้ง เม็ดจะประกอบด้วย "ซุปเปอร์คลัสเตอร์" มีน้ำหนักโมเลกุลประมาณ 100 000 เหล่านี้ที่เขาตีความเป็นการเกิดจาก "ภูมิภาค amylopectin สูงสั่ง" นอกจากนี้ เฉพาะ (1-4) -- D-glucosidic เชื่อมโยงระหว่าง "กลุ่มซุปเปอร์" ปรากฏเจอสลายพิเศษในระหว่างขั้นตอนแรกของ - amylolysis จึง ผลิต clusters เหล่า"ซุปเปอร์" ข้อสังเกตดังกล่าวเหมาะสมกับความคิดที่ตกผลึก amylopectin เพิ่มระดับที่มีอยู่ในเม็ดแป้ง และมันได้ถูกตั้งสมมติฐานว่าโดยกาลลันท์ et al.ที่ "กลุ่มซุปเปอร์" เกี่ยวข้องกับโครงสร้าง blocklet ของแป้ง เสื่อมโทรมก่อน (1-4) -- D-glycosidic เชื่อมโยงระหว่าง "กลุ่มซุปเปอร์" จึงต้องอยู่ในภูมิภาคเพิ่มเติมสัณฐาน "ช่องสัญญาณ" ระหว่างการ blocklets และมีมากขึ้นสามารถเข้าถึงการย่อยสลายจึง มีการวิธีการอื่น ๆ เพื่อกำหนดโครงสร้างของแป้งโดยยามากุจิ et al. และ Oostergetel และ van Bruggen วิธีการเหล่านี้ใช้ย้อมสีลบของเม็ดแป้งบด lintnerized ยามากุจิ et al อธิบายบาง "กระเพื่อมเหมือนหนอนโครงสร้าง" ในเม็ดแป้งข้าวโพดซึ่งพวกเขาตีความว่าเป็น 5 nm หนาผลึก lamella โดยสมาคม helices ใหญ่ตั้งฉากกับระนาบของ lamella Oostergetel และ van Bruggen กับกระบวนงานที่ซับซ้อนมากขึ้นศึกษา lintnerized แป้งข้าวสาลีและมันฝรั่ง เมธีสามมิติของ crystallites เหลือในแป้งมันฝรั่งที่ได้ดำเนินการโดยใช้ฟิล์มที่ถ่ายจากชุดเอียงใน TEM รักษา โดยตัวกรองต่ำผ่านฟูริเยร์ โครงสร้างเกลียวในแบบ 3 มิติพบว่า ในม้าสเตอริโอ ซึ่งองค์กรของความยาวว่ามาก ยิ่งซับซ้อนกว่าที่เคยคิดว่า จะ เป็นกรณี ดังนั้น พวกเขาเสนอแนวคิดของโครงสร้าง "ซุปเปอร์เกลียว" ซึ่งแสดงถึงระดับของโครงสร้างระหว่างที่กองยาวและเม็ดแหวน "เติบโต" อย่างชัดเจน ศึกษาโยงหัวข้อยกเลิกแป้งยืมช่วยเหลือกับความคิดที่ว่า โครงสร้างในระดับ blocklet ที่มีอยู่ ใช้ H.P.L.C., Hizukuri แสดงว่า โซ่ B ของ amylopectin สามารถเข้าร่วมคลัสเตอร์โซ่ข้าง amylopectin ผลึกมากกว่าหนึ่ง เขาจึงเสนอแบบจำลองที่ปรับปรุงโครงสร้าง amylopectin และโซ่บีตามจำนวนด้านโซ่ clusters ซึ่งร่วมจัด ดังนั้น B1 โซ่เข้าร่วมคลัสเตอร์หนึ่ง B2 และ B3 โซ่ขยายเป็นกลุ่ม 2-3 ตามลำดับ ในขณะที่ B4 โซ่เชื่อมโยงคลัสเตอร์ 4 หรือมากกว่า ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่า B โซ่อาจเชื่อมโยงคลัสเตอร์โซ่ข้าง amylopectin แบบหน่วยผลึก หลักฐานดังกล่าวสอดคล้องกับแนวคิดของโครงสร้างแป้ง blocklet นอกจากนี้ Hizukuri แสดงให้เห็นว่า โซ่ B เชื่อมต่อกันมากขึ้นในแป้งมันฝรั่ง และเสนอว่า จะคงลักษณะของแป้งลายคริสตัล B ตั้งแต่แป้งดังกล่าวมีจำนวนสูงเศษโซ่ B2 B4 ข้อสังเกตนี้เหมาะกับการสังเกตของ Gallant et al. ทั่วไป blocklet ขนาดว่าใหญ่แป้งลายคริสตัล B ...นอกจากนี้หลักฐานวันที่สนับสนุนแนวคิด blocklet ของเม็ดแป้ง ดังนั้นบ่งชี้ว่า ยาว amylopectin จะถูกจัดเป็นทรงกลมได้อย่างมีประสิทธิภาพ "blocklets" ซึ่งมีเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 20 ถึง 500 นาโนเมตรขึ้นกับ แป้งพฤกษศาสตร์ชนิดและตำแหน่งที่ตั้งในแกรนูล องค์กรนี้เหมาะกับความรู้ปัจจุบันของโครงสร้างของเม็ดแป้ง และจะถูกแสดงในรูปที่ 22 schematically ทั่วไป "blocklets" มีขนาดใหญ่ (400 to500 nm เส้นผ่านศูนย์กลาง) ในแป้งบี (เช่นแป้งมันฝรั่ง) และ C ผลึกชนิดกว่าในแป้งชนิดผลึก A (เช่นแป้งข้าวสาลี ที่ "blocklets" ได้ 25 ถึง 100 นาโนเมตรเส้นผ่านศูนย์กลาง) ในมันฝรั่งแป้งอย่างไรก็ตาม ขนาดใหญ่ blocklets (400-500 นาโนเมตรเส้นผ่านศูนย์กลาง) ปรากฏ อิทธิพลเหนือใกล้พื้นเม็ด (ประมาณการภายนอก 10µm), กับเล็ก blocklets ถูกพบใกล้ศูนย์เม็ด ในแป้งข้าวสาลี ขนาดใหญ่ (100 นาโนเมตร) "blocklets" ที่พบในฮาร์ผลึก "เปลือกหอย" ของเม็ดกว่าของนุ่มสัณฐาน "เปลือก" ของเม็ด (ขนาด blocklet มีประมาณ 25 nm ในเปลือกหอยไป) ดังนั้น มันมีการตั้งสมมติฐานว่าในขณะที่ความต้านทานต่อเม็ดปรากฏจะเชื่อมโยงกับปัจจัยต่าง ๆ แคระ ขนาดของ blocklets (เช่นระดับของผลึกในท้องถิ่น) อาจเล่นเป็น rôle ในการต้านทานของเม็ดแป้ง Blocklet ขนาดอาจดังนั้นเล่น rôle ในความต้านทานที่ญาติของเปลือกนอกของแป้งมันฝรั่ง และ ในความต้านทานแบบสัมพัทธ์ของการกึ่งผลึก และผลึก "เติบโต" หอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Bertoft ได้แสดงให้เห็นว่าโมเลกุลของ amylopectin จากขนาดใหญ่และขนาดเล็กเม็ดแป้งข้าวบาร์เลย์และข้าวเหนียวเม็ดแป้งข้าวโพดที่มีองค์ประกอบของ "ซุปเปอร์กลุ่ม" ที่มีน้ำหนักโมเลกุลประมาณ 100 000 เหล่านี้เขาตีความว่าเป็นที่เกิดขึ้นจาก "ภูมิภาคสั่งซื้อสูงของโล" . นอกจากนี้โดยเฉพาะ (1-4) การเชื่อมโยงการโฆษณา-glucosidic ระหว่าง "ซุปเปอร์กลุ่ม" ปรากฏว่าได้รับการย่อยสลายให้สิทธิพิเศษในช่วงระยะแรกของ -amylolysis จึงผลิตเหล่านี้ "ซุปเปอร์กลุ่ม" ข้อสังเกตดังกล่าวสอดคล้องกับความคิดที่ว่าระดับพิเศษของ amylopectin ตกผลึกอยู่ในเม็ดแป้งและจะได้รับการตั้งสมมติฐานโดย Gallant, et al ว่า "ซุปเปอร์กลุ่ม" ที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้าง blocklet ของแป้ง เสื่อมโทรมพิเศษ (1-4) การเชื่อมโยงการโฆษณา-glycosidic ระหว่าง "ซุปเปอร์กลุ่ม" ดังนั้นจึงต้องตั้งอยู่ในมากกว่าสัณฐาน "ช่องทาง" ภูมิภาคระหว่าง blocklets และมีมากขึ้นจึงสามารถเข้าถึงการย่อยสลาย.
วิธีการอื่น ๆ เพื่อโครงสร้าง ความมุ่งมั่นของแป้งได้รับการดำเนินการโดยยามากูชิ, et al และ Oostergetel และรถตู้ Bruggen วิธีการเหล่านี้ใช้ในการย้อมสีเชิงลบของการบด lintnerized เม็ดแป้ง ยามากูชิ, et al อธิบายบางคน "เหมือนหนอนโครงสร้างกระเพื่อม" ในข้าวโพดเม็ดแป้งที่ซึ่งพวกเขาตีความว่าเป็น 5 ใบมีดหนาผลึกนาโนเมตรที่สร้างขึ้นโดยความสัมพันธ์ของเอนริเก้สองตั้งฉากกับระนาบใบมีดที่ Oostergetel และรถตู้ Bruggen มีขั้นตอนที่ซับซ้อนมากขึ้นศึกษา lintnerized ข้าวสาลีและแป้งมันฝรั่ง สามมิติไทปันของ crystallites ตกค้างในแป้งมันฝรั่งถูกนำออกมาใช้เชิงลบที่นำมาจากชุดเอียงใน TEM ได้รับการรักษาโดยตัวกรองฟูริเยร์ low-pass โครงสร้างขดลวดในแบบ 3 มิติพบว่าในเมาท์สเตอริโอซึ่งเผยให้เห็นว่าองค์กรของ lamellae ก็ซับซ้อนมากขึ้นกว่า แต่ก่อนเคยคิดจะเป็นกรณีที่ เป็นผลให้พวกเขานำเสนอแนวคิดของ "ซุปเปอร์ลาน" โครงสร้างที่ชัดเจนแสดงให้เห็นถึงระดับของโครงสร้างระหว่างที่กอง lamellae และเม็ด "การเจริญเติบโต" แหวนที่.
De แขนงการศึกษาของแป้งให้การสนับสนุนต่อไปเพื่อความคิดที่ว่า ระดับ blocklet ของโครงสร้างที่มีอยู่ โดยใช้วิธี HPLC, Hizukuri แสดงให้เห็นว่าโซ่ข amylopectin สามารถมีส่วนร่วมในมากกว่าหนึ่งผลึกคลัสเตอร์โซ่ข้าง amylopectin ดังนั้นเขาจึงเสนอให้มีการปรับปรุงรูปแบบของโครงสร้าง amylopectin และจัดโซ่ B ตามจำนวนของกลุ่มโซ่ข้างที่พวกเขามีส่วนร่วม ดังนั้น B1 โซ่มีส่วนร่วมในหนึ่งคลัสเตอร์, B2 และ B3 โซ่ขยายออกเป็น 2 ถึง 3 กลุ่มตามลำดับในขณะที่การเชื่อมโยงห่วงโซ่ B4 4 หรือมากกว่ากลุ่ม ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดว่าโซ่ B อาจเชื่อมโยงกลุ่มห่วงโซ่ด้านโลในรูปแบบหน่วยผลึกขนาดใหญ่ หลักฐานดังกล่าวสอดคล้องกับแนวคิดของโครงสร้าง blocklet แป้ง นอกจากนี้ Hizukuri แสดงให้เห็นว่าการเชื่อมต่อเครือข่าย B ได้มากยิ่งขึ้นในแป้งมันฝรั่งและเสนอว่าพวกเขาอาจจะเป็นลักษณะของแป้งที่มีรูปแบบ B คริสตัลเนื่องจากแป้งดังกล่าวมีจำนวนที่สูงขึ้นของเศษส่วนห่วงโซ่ B2-B4 ข้อสังเกตนี้เหมาะกับการสังเกตของ Gallant et al, ว่าโดยทั่วไปขนาด blocklet มีขนาดใหญ่ในแป้งที่มีรูปแบบคริสตัลบี ..
หลักฐานวันที่ในความโปรดปรานของแนวคิด blocklet ของเม็ดแป้งจึงแสดงให้เห็นว่า lamellae amylopectin จะถูกจัดเป็น "blocklets" ทรงกลมได้อย่างมีประสิทธิภาพซึ่งมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ระหว่าง 20-500 นาโนเมตรขึ้นอยู่กับแป้งชนิดพฤกษศาสตร์และตำแหน่งของพวกเขาในเม็ด องค์กรนี้เหมาะกับความรู้ในปัจจุบันของโครงสร้างเม็ดแป้งและเป็นตัวแทนแผนผังในรูป 22. โดยทั่วไป "blocklets" มีขนาดใหญ่ (400 to500 นาโนเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง) ในแป้งของ B (เช่นแป้งมันฝรั่ง) และ C ชนิดผลึกกว่าในแป้งกับผลึกชนิด (เช่นแป้งข้าวสาลีซึ่งใน "blocklets "เป็น 25-100 นาโนเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง) ในแป้งมันฝรั่ง แต่ blocklets ขนาดใหญ่ (400-500 นาโนเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง) ปรากฏว่ามีอิทธิพลเหนือใกล้พื้นผิวเม็ดนี้ (ประมาณ10μmนอก) ที่มีขนาดเล็ก blocklets ถูกพบใกล้ศูนย์เม็ด ในแป้งข้าวสาลีขนาดใหญ่ (100 นาโนเมตร) "blocklets" ที่พบในฮาร์ดผลึก "หอย" ของเม็ดกว่าในนุ่ม "หอย" สัณฐานของเม็ดได้ (ขนาด blocklet คือประมาณ 25 นาโนเมตรในเปลือกหอยป่น) ดังนั้นจึงมีการตั้งสมมติฐานว่าในขณะที่เม็ดต้านทานดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับปัจจัยที่มีปฏิสัมพันธ์หลายขนาดของ blocklets (เช่นระดับของผลึกท้องถิ่น) อาจมีบทบาทสำคัญในการต่อต้านเม็ดแป้ง ขนาด Blocklet ดังนั้นจึงอาจมีบทบาทในการต้านทานญาติของเปลือกนอกของแป้งมันฝรั่งและยังอยู่ในความต้านทานญาติของผลึกและกึ่งผลึก "การเจริญเติบโต" เปลือกหอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

bertoft ให้มีโมเลกุลของอะไมโลเพคตินจากขนาดใหญ่และขนาดเล็กและข้าวบาร์เลย์แป้งเม็ดของครีมแป้ง ข้าวโพดเม็ด ประกอบด้วย " กลุ่มซูเปอร์ " ที่มีน้ำหนักโมเลกุลประมาณ 100 000 เหล่านี้เขาแปลเป็น ที่เกิดจาก " ขอสั่งภูมิภาคมหาภัย " โดยเฉพาะ ( 1-4 ) - a-d-glucosidic ความเชื่อมโยงระหว่าง " ซูเปอร์กลุ่ม " ปรากฏว่าได้รับสิทธิพิเศษการสลายตัวในระหว่างขั้นเริ่มต้นของ - amylolysis จึงผลิตเหล่านี้ super " คลัสเตอร์ " ข้อสังเกตดังกล่าวพอดีกับความคิดที่เพิ่มระดับของอะไมโลเพคตินตกผลึกอยู่ในเม็ดแป้ง และมันได้ถูกศึกษา โดยใส่เกียร์ว่าง et al . ที่ " กลุ่ม " ซูเปอร์ เกี่ยวข้องกับ blocklet โครงสร้างของแป้ง การ preferentially ทราม ( 1-4 ) - a-d-glycosidic ความเชื่อมโยงระหว่าง " ซูเปอร์กลุ่ม " จึงต้องอยู่ในมากขึ้นไป " ช่องทาง " ภูมิภาคระหว่าง blocklets , และจึงเข้าถึงได้พร้อมในการย่อยสลายเพิ่มเติมวิธีอื่น ๆเพื่อกำหนดโครงสร้างของแป้งได้ แสดงโดย ยามา et al . และ oostergetel และรถตู้บรูกเกน . วิธีเหล่านี้ใช้ในการบด lintnerized เม็ดแป้งที่เป็นลบ ยามากุจิ et al อธิบายบางอย่าง " หนอนเหมือนโครงสร้าง " กระเพื่อมในข้าวโพดแป้งเม็ดที่พวกเขาตีความเป็น 5 nm หนาผลึกลาเมลลา สร้างโดยสมาคมของคู่ helices ตั้งฉากกับระนาบของโครงสร้าง . oostergetel และรถตู้บรูกเกนกับกระบวนการซับซ้อนมากขึ้น เรียน lintnerized ข้าวสาลีและแป้งมัน . 3 มิติการสร้างใหม่ของ crystallites ตกค้างในแป้งมัน ทดลองใช้ฟิล์มถ่ายจากชุดในเต็มเอียงได้รับโดยผ่านต่ําฟูเรียร์กรอง โครงสร้างแบบเกลียวใน 3 มิติพบว่าเมาท์สเตอริโอ ซึ่งพบว่าองค์กรของลาเมลล่าเป็นซับซ้อนมากขึ้นกว่า เดิมคิดว่าจะเป็นแบบนั้น เป็นผลให้พวกเขาเสนอแนวคิดของ " โครงสร้างลาน " ซุปเปอร์ที่ชัดเจนแสดงถึงระดับของโครงสร้างระหว่างที่กองทราย " โต " ลาเมเล่ และ แหวนเดอ สาขาการศึกษาของแป้งยืมเพิ่มเติมสนับสนุนความคิดที่ว่า blocklet ระดับโครงสร้างที่มีอยู่ การใช้ h.p.l.c. hizukuri แสดงว่า B , โซ่ของอะไมโลเพคตินสามารถมีส่วนร่วมในมากกว่าหนึ่งผลึกอะมิโลเพกทินด้านโซ่คลัสเตอร์ เขาจึงเสนอแก้ไขแบบโครงสร้างของอะมิโลเพกทินจัด B โซ่ตามจำนวนของโซ่ข้างกลุ่มที่พวกเขาเข้าร่วม ดังนั้น เครือข่ายมีส่วนร่วมในกลุ่ม B1 B2 B3 โซ่และขยายเป็น 3 กลุ่มตามลำดับ ในขณะที่ B4 โซ่เชื่อมโยง 4 หรือมากกว่ากลุ่ม มันเห็นได้ชัดดังนั้น B โซ่อาจเชื่อมโยงลูกโซ่มหาภัย ด้านกลุ่ม ในรูปแบบหน่วยผลึกขนาดใหญ่ หลักฐานดังกล่าวสอดคล้องกับ blocklet แนวคิดโครงสร้างของแป้ง นอกจากนี้ hizukuri แสดงว่าเชื่อมต่อ B โซ่มีดาษดื่นในแป้งมัน และเสนอว่าพวกเขาจะคงลักษณะของแป้งกับบีคริสตัล รูปแบบ ตั้งแต่ เช่น แป้งมีปริมาณที่สูงขึ้นของเศษส่วนโซ่ b2-b4 . การสังเกตนี้เหมาะกับการสังเกตกล้าหาญ et al . ที่ ทั่วไป blocklet ขนาดใหญ่ในรูปแบบแป้ง กับ บี คริสตัล . . .หลักฐานวันที่ในความโปรดปรานของ blocklet แนวคิดของเม็ดแป้ง จึงบ่งชี้ว่า มหาภัยลาเมลล่าแบ่งออกเป็นทรงกลมได้อย่างมีประสิทธิภาพ " blocklets " ซึ่งในช่วงเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 20 ถึง 500 nm ขึ้นอยู่กับแป้งพืชประเภทและสถานที่ของพวกเขาในทราย . องค์กรนี้เหมาะกับความรู้ปัจจุบันโครงสร้างของเม็ดแป้งและแสดงแผนผังใน 22 มะเดื่อ . โดยทั่วไปแล้ว " blocklets " มีขนาดใหญ่ ( 400 to500 nm ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ) ในแป้งของ B ( เช่นแป้งมันฝรั่ง ) และ C ( ชนิดกว่าแป้งกับผลึกชนิด ( เช่นข้าวสาลีแป้ง ซึ่ง " blocklets " อายุ 25 ถึง 100 nm ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ) ในแป้งมันฝรั่งแต่ blocklets ขนาดใหญ่ ( 400 500 nm ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ) ปรากฏเหนือใกล้ผิวทราย ( ประมาณ 10 µด้านนอก ) ที่มีขนาดเล็ก blocklets ถูกพบใกล้ศูนย์เม็ดเล็ก ข้าวสาลีแป้งขนาดใหญ่ ( 100 nm ) " blocklets " พบในยากผลึก " หอย " ของทรายมากกว่าในนุ่มสัณฐาน " หอย " ของเม็ด ( ขนาด blocklet ประมาณ 25 nm ในหอยไป ) จากนั้น มีการตั้งสมมติฐานว่า ต้านทานเม็ดขณะที่ดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับปัจจัยหลายตัว ขนาดของ blocklets ( เช่นระดับความเป็นผลึกท้องถิ่น ) อาจจะเล่น R เป็นการต่อต้านเลอในเม็ดแป้ง blocklet ขนาดอาจดังนั้นเล่น R เป็นการเลอในความต้านทานของญาติของเปลือกนอกของแป้งมัน และยังอยู่ในความสัมพันธ์ของผลึกและกึ่งผลึก " การเจริญเติบโต " หอย