We hypothesized that dogs that coul

We hypothesized that dogs that could see the hidden food in the mirror would be more likely to find the food than dogs that could not see the food through the mirror. Our results are consistent with this prediction and suggest that dogs are able to use a mirror to find hidden food, even with minimal prior exposure to the mirror. In the same environment, when dogs did not have access to the visual cues provided in the mirror, they were significantly less likely to find a hidden treat within a 3-minute period. This was not because of a pretest preference for one part of the room over another when comparing the experimental group and the control group nor was it because of a propensity to search for the food after the seeing the food in the mirror, as evidenced by the lack of difference in movement before finding the treat between groups. Therefore, it is probable that the dogs in the experimental group did indeed use the mirror to locate the food. The ability to use a mirror as a problem-solving tool has not previously been demonstrated in this species (but see Howell & Bennett 2011 for potential evidence of such a skill), and our results therefore add further information to the growing body of knowledge about the general problem-solving abilities of domestic dogs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราตั้งสมมติฐานว่าว่าสุนัขที่สามารถมองเห็นอาหารซ่อนอยู่ในกระจกจะเป็นแนวโน้มที่จะ find อาหารมากกว่าสุนัขที่สามารถมองเห็นอาหารผ่านทางกระจก ผลของเราสอดคล้องกับการคาดเดานี้ และแนะนำว่า สุนัขสามารถใช้กระจก find ที่ซ่อนอาหาร แม้ มีแสงน้อยที่สุดก่อนการกระจก ในสภาพแวดล้อมเดียวกัน เมื่อสุนัขไม่สามารถเข้าถึงสัญลักษณ์ภาพในกระจก พวกเขาได้ significantly น้อยอาจจะ find ที่ซ่อนรักษาภายในระยะเวลา 3 นาที นี่ไม่ใช่ เพราะความสนใจ pretest สำหรับส่วนหนึ่งของห้องพักกว่าอีกเมื่อเปรียบเทียบกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ไม่ได้ เพราะสิ่งที่ต้องการค้นหาอาหารหลังจากเห็นในกระจก อาหารเป็นหลักฐาน โดยไม่มีความแตกต่างในการเคลื่อนไหวก่อน finding รักษาระหว่างกลุ่ม ดังนั้น จึงเป็นว่า สุนัขในกลุ่มทดลองไม่ใช้กระจกแน่นอนเพื่อค้นหาอาหารดำรง ความสามารถในการใช้กระจกเป็นเครื่องมือแก้ปัญหาก่อนหน้านี้ไม่ได้แสดงในชนิดนี้ (แต่ดู Howell & เบนเนต 2011 สำหรับหลักฐานศักยภาพของทักษะดังกล่าว), และผลของเราเพิ่มข้อมูลเพิ่มเติมให้ร่างกายเจริญเติบโตของความรู้เกี่ยวกับทั่วไปการแก้ปัญหาความสามารถของสุนัขในประเทศดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราตั้งสมมุติฐานว่าสุนัขที่สามารถเห็นอาหารที่ซ่อนอยู่ในกระจกมักจะถ่ายทอดและอาหารมากกว่าสุนัขที่ไม่สามารถมองเห็นอาหารผ่านกระจก ผลของเราสอดคล้องกับคำทำนายนี้ และแนะนำว่า สุนัขสามารถใช้กระจกเพื่อถ่ายทอดและซ่อนอาหาร แม้แต่น้อย ก่อนที่แสงกระจก ในสภาพแวดล้อมเดียวกันเมื่อสุนัขไม่ได้มีการเข้าถึงคิวให้ ภาพในกระจกก็ signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อโอกาสน้อยครั้งจึงซ่อนรักษาภายใน 3 นาทีระยะเวลานี้ไม่ได้เพราะเป็นคะแนนความชอบส่วนหนึ่งของห้องกันเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม หรือเป็นเพราะโรค เพื่อค้นหาอาหารหลังจากเห็นอาหารในกระจก เป็น evidenced โดยขาดความเคลื่อนไหวก่อนจึงหาเลี้ยงระหว่างกลุ่ม ดังนั้นมันอาจเป็นไปได้ว่า สุนัขในกลุ่มที่แน่นอนใช้กระจกเพื่อค้นหาอาหาร ความสามารถในการใช้กระจกเป็นเครื่องมือแก้ปัญหาไม่ได้รับก่อนหน้านี้เห็นชนิดนี้ ( แต่เห็น โฮเวลล์&เบนเน็ตต์ 2011 หลักฐานที่มีศักยภาพ เช่น ทักษะ )และผลจึงเพิ่มข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อขยายองค์ความรู้เกี่ยวกับความสามารถในการแก้ปัญหาทั่วไปของสุนัขในประเทศ