“This is the cake I made, a [Rawber

“This is the cake I made, a [Rawberry Mille Crêpe].”

It was the afternoon tea party.

I brought the [Rawberry Mille Crêpe] to her room.

Scented tea had already been set on the table with a tablecloth on it.

There are other cakes besides my [Mille Crêpe] put on the table. But ojou-sama’s eyes were entirely fixed on the [Rawberry Mille Crêpe].

“It looks so tasty.”

Ojou-sama showed her mini blackboard to me, who was standing at the doorway.

I lightly bowed at her words.

While I was standing by the doorway, Mercè-san was helping ojou-sama.

Ojou-sama immediately told Mercè-san she wanted to eat the [Rawberry Mille Crêpe]

The head chef Malcolm-san had already cut the cakes up, so all Mercè-san had to do was put it on a plate.

Ojou-sama stretched a wooden spoon towards the [Rawberry Mille Crêpe] in front of her eyes.

“♪♪♪”

Ojou-sama happily rested her face on one hand as she took a mouthful.

Second mouthful, third―once I noticed, she had already eaten a whole plate of cake.

Then ojou-sama asked for a second helping of [Rawberry Mille Crêpe]

During breakfast and dinner she ate a considerable amount of food, but it seems she had a separate stomach for snacks.

As expected from a Demon Race with a sweet tooth.

She drank some scented tea to wash down the lingering sweetness, and wrote on her mini blackboard.

“Yesterday’s pudding was really tasty, but today’s cake was also really tasty. Can you make me some more?”

“Of course. I’ll do my best and make other snacks I can also make for ojou-sama.”

“I’m really looking forward to it.”

Ojou-sama had taken a very friendly attitude compared to the day before yesterday. However―

“Well then, I shall put the empty plates away.”

“-hi!”

I approached ojou-sama to take the plates.

As I did so, her body stiffened. It seems she was still afraid of the opposite sex. She still hadn’t fully opened up her heart.

I had closed some distance with the “Grand Snack Operation”, but she still hadn’t fully opened up her heart.

(Even if I keep on making snacks like this, I can’t make her open up to me huh……)

I started thinking up other plans to replace the “Grand Snack Operation” while tidying up the dishes.

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

“Well, what should I do now?”

“Certainly, that is troubling……”

After the afternoon tea party, Mercè-san and I were sweeping the residence together.

In the corridor there was an empty metal armor holding a battleaxe with a broken blade, and a large vase that can easily fit two children inside.

There are also paintings and stuffed animals decorating the place.

Mercè-san and I had our strategy meeting while cleaning each and every one of them.

Once again I was relying on Mercè-san who had come up with the ‘snacks operation’.

“Mercè-san, do you have any other good ideas besides the ‘snacks operation’?”

“That’s right. What about giving ojou-sama some kind of present after this?”

“I see. You mean getting intimate by giving her a present. I wonder what ojou-sama would like to receive.”

“How about things that girls like―bouquets, or jewels?

“……but I don’t have any money.”

If I had the money to give her jewels, I wouldn’t be a slave.

Mercè-san’s look became distant when I pointed that out.

“……Lute, it’s only been a short while but it was nice working with you.”

“That joke again. I’m not going to fall for it again.”

“…………”

“Why did you become silent!? Were you serious just now?! Don’t look away!”

“……If you can’t give her jewels or bouquets, I wonder if ojou-sama would be pleased if you show some special skills. Do you have any special skills you can show her?”

“Skills huh….. I can pull off my thumb like this.”

“!?”

I put my left thumb and right thumb together and slid it away, it was a practical joke that any Japanese would know.

I’ve heard that some foreigners get surprised if you show this to them.

But when I lightly showed it to Mercè-san she stepped back and fell down on her butt.

She looks very scared.

“You look surprised Mercè-san! See, I only put my left and right thumbs together and slid them off like this.”

“……I knew that from the start, you know. It’s just that much. I only got surprised because Lute did something strange all of a shudden.”

Ah, she bit her tongue.

Mercè-san stood back up with an unconcerned face and wiped away the dust clinging to her maid clothes.

Crap. She’s way more amusing than she looks.

“Oi.”

While we were having that conversation, the head of the guards Gigi-san called us out.

“Gigi-san, good work.”

“……good work.”

Mercè-san and I greeted him one after the other.

Gigi-san greeted us back with a slight bow of his head.

“Do you have any business with us?”

“How are you doing with ojou-sama? Can you stay at the Vlad house?”

Gigi-san answered my question with a question.

Looks like he was worried so he came and looked.

Because Gigi-san was an ally who wanted me to stay, I frankly told him my situation.

This is also because he might come up with a good idea.

“―I see, you got closer to her with some snacks, huh.”

“Yes. But it gets hard after that. Gigi-san, do you have any ideas?”

“Use this.”

Gigi-san gave me the thing in his hand.

It was a book.

“Can you read Demon Language?”

“Yes, I’ll be alright.”

I was speaking in the Demon Language even now.

Reading was also not a problem, unless the book was too difficult.

Personally, I’d rather read than talk.

The book looks to be a picture book for reading aloud to children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นี่คือเค้กทำ เป็น [Rawberry Mille เครป]"พรรคชายามบ่ายได้ฉันมา [Rawberry Mille เครป] ห้องของเธอชาหอมแล้วมีการตั้งค่าในตารางกับข้องมันมีเค้กอื่น ๆ นอกเหนือจากของฉัน [Mille เครป] วางบนโต๊ะ แต่ตา ojou-sama ได้ถูกคงทั้งหมด [Rawberry Mille เครป]"มันดูอร่อยมาก"Ojou-sama พบกระดานดำมินิของเธอให้ฉัน ที่ยืนที่ประตูฉันเบา ๆ ลงที่คำของเธอในขณะที่ผมยืน โดยประตู Mercè ซังได้ช่วย ojou samaOjou-sama ทันทีบอก Mercè ซังเธออยากกิน [Rawberry Mille เครป]หัวหน้าพ่อครัว Malcolm ซังมีแล้วตัดเค้ก เพื่อซาน Mercè ทั้งหมดทำได้ถูกเก็บไว้ในจานOjou-sama ยืดช้อนไม้ต่อ [Rawberry Mille เครป] หน้าตาของเธอ“♪♪♪”Ojou-sama คัดสรรใบหน้าหนึ่งอย่างมีความสุขเธอเอาแบบถูกปากถูกปากสอง third―once ผมสังเกตเห็น เธอได้กินจานทั้งเค้กแล้ว ojou-sama ขอช่วยสองของ [เครป Mille Rawberry]ในช่วงเช้าและเย็น เธอกินจำนวนอาหารมาก แต่ดูเหมือนเธอมีท้องที่แยกต่างหากสำหรับอาหารว่างตามที่คาดไว้จากการแข่งขันปีศาจกับหวานฟันเธอดื่มชาหอมล้างลงความหวานหอมลิงเกอร์ริงการ์ และเขียนบนกระดานดำของเธอมินิ"พุดดิ้งของเมื่อวานอร่อยจริง ๆ แต่วันนี้เค้กยังอร่อยจริง ๆ คุณทำให้ฉันบ้าง""แน่นอน ฉันจะมาทำส่วนของฉัน และทำอาหารอื่น ๆ ยังทำสำหรับ ojou sama""ฉันจริง ๆ รอให้"Ojou-sama ได้นำทัศนคติดีมากเมื่อเทียบกับวานซืน However―"ดีแล้ว ฉันจะเก็บแผ่นเปล่า""-สวัสดี! "ผมประดับ ojou-sama จะแผ่นที่ฉันไม่ได้ ร่างกายของเธอ stiffened ดูเหมือนเธอยังกลัวเพศตรงข้าม เธอยังไม่ได้เต็มเปิดใจของเธอฉันได้ปิดบางห่างกับ "แกรนด์ขนมดำเนิน" แต่เธอยังไม่ได้เต็มเปิดใจของเธอ(แม้ว่าฉันคงให้ทำขนมเช่นนี้ ทำเธอเปิดผมฮะ...)ผมเริ่มคิดแผนอื่น ๆ แทน "แกรนด์ขนมการ" ขณะ tidying ขึ้นอาหาร▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼"ดี ไรตอนนี้""แน่นอน ก็ troubling..."หลังจากพรรคชายามบ่าย ซาน Mercè และได้กวาดกันในทางเดิน มีเกราะโลหะเปล่าถือ battleaxe กับใบมีดหัก แจกันขนาดใหญ่ที่สามารถได้ง่ายเหมาะกับเด็ก 2 คนภายในยังมีภาพวาดและตุ๊กตาสัตว์ตกแต่งสถานที่ซาน Mercè และผมมีประชุมกลยุทธ์ขณะทำความสะอาดแต่ละคนของพวกเขาอีกครั้งฉันถูกอาศัยบนสัน Mercè ที่มีมากับ 'อาหารว่างการ'"ซาน Mercè มีความคิดดีอื่น ๆ นอกเหนือจาก 'อาหารว่างการ' เห็นไหม""ถูกต้อง อะไรให้ ojou-sama บางประการปัจจุบันหลังนี้""อืมม คุณหมายถึง การใกล้ชิดให้เธอขวัญ หวัง ojou-sama สิ่งต้องรับ""วิธีการเกี่ยวกับสิ่งที่ like―bouquets หญิง หรือพลอย".. แต่ไม่มีเงิน"มีเงินให้เธอพลอย ฉันจะไม่เป็นทาสดู Mercè ซานเป็นไกลเมื่อฉันชี้ที่ออก“…… ลูท เท่านั้นแล้วสักครู่ แต่มันก็ดีด้วย""ที่ตลกอีกด้วย ฉันไม่ไปตกมันอีก"“…………”"ทำไมมาเงียบ มีคุณจริงจังเดี๋ยว ดูไม่ออก"“…… ถ้าคุณไม่สามารถให้เธอพลอยหรือช่อ ฉันสงสัยว่า ถ้า ojou sama จะยินดีหากคุณแสดงทักษะพิเศษบางอย่าง มีทักษะพิเศษใด ๆ คุณสามารถแสดงเธอไหม""ทักษะฮะ... ผมสามารถดึงออกจากนิ้วหัวแม่มือของฉันเช่นนี้"“!?”ผมใส่นิ้วหัวแม่มือซ้ายและนิ้วหัวแม่มือขวาของฉันกัน และฝ่อไป มันเป็นตลกที่ญี่ปุ่นใด ๆ จะรู้ผมเคยได้ยินว่า ชาวต่างชาติบางได้แปลกใจถ้าคุณแสดงนี้ยังพวกเขาแต่เมื่อฉันเบา ๆ โชว์ให้คน Mercè ซังเธอถอย และล้มลงบนก้นของเธอเธอดูกลัวมาก"คุณดูแปลกใจ Mercè ซัง ดู เฉพาะใส่ฉันซ้าย และขวาชี้เป็นชี้ตายกัน และฝ่อออกเช่นนี้"“…… รู้ว่า จากเริ่มต้น คุณทราบ ได้เพียงเท่าที่ เฉพาะผมประหลาดใจเนื่องจากลูทไม่ได้ทุกสิ่งแปลก shudden เป็น"Ah, she bit her tongue.Mercè-san stood back up with an unconcerned face and wiped away the dust clinging to her maid clothes.Crap. She’s way more amusing than she looks.“Oi.”While we were having that conversation, the head of the guards Gigi-san called us out.“Gigi-san, good work.”“……good work.”Mercè-san and I greeted him one after the other.Gigi-san greeted us back with a slight bow of his head.“Do you have any business with us?”“How are you doing with ojou-sama? Can you stay at the Vlad house?”Gigi-san answered my question with a question.Looks like he was worried so he came and looked.Because Gigi-san was an ally who wanted me to stay, I frankly told him my situation.This is also because he might come up with a good idea.“―I see, you got closer to her with some snacks, huh.”“Yes. But it gets hard after that. Gigi-san, do you have any ideas?”“Use this.”Gigi-san gave me the thing in his hand.It was a book.“Can you read Demon Language?”“Yes, I’ll be alright.”I was speaking in the Demon Language even now.Reading was also not a problem, unless the book was too difficult.Personally, I’d rather read than talk.The book looks to be a picture book for reading aloud to children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่คือฉันทำเค้ก, [Rawberry Mille Crêpe]." มันเป็นงานเลี้ยงน้ำชายามบ่าย. ฉันนำ [Rawberry Mille Crêpe] ที่ห้องของเธอ. ชาหอมได้รับการตั้งอยู่บนตารางที่มีผ้าปูโต๊ะกับมันมีเค้กอื่น ๆ นอกเหนือจากของฉัน [Mille Crêpe] วางบนโต๊ะที่มี แต่ ojou-sama ตาได้รับการแก้ไขทั้งหมดใน [Rawberry Mille Crêpe]. "มันดูเหมือนอร่อยดังนั้น." Ojou-sama แสดงให้เห็นกระดานดำขนาดเล็กของเธอให้ฉันที่ยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู. ฉันเบา ๆ โค้งคำนับในคำพูดของเธอ. ในขณะที่ผม ยืนอยู่ข้างประตู, Mercèซังก็ช่วย ojou-sama. Ojou-Sama บอกทันทีMercèซังเธออยากจะกิน [Rawberry Mille Crêpe] หัวหน้าเชฟมิลล์ส์ซังมีอยู่แล้วตัดเค้กขึ้นเพื่อให้ทุกMercèซัง ต้องทำคือวางไว้บนแผ่น. Ojou-sama ยืดช้อนไม้ต่อ [Rawberry Mille Crêpe] ในสายตาของเธอ. "♪♪♪" Ojou-Sama พักผ่อนอย่างมีความสุขบนใบหน้าของเธอมือข้างหนึ่งขณะที่เธอเอาคำหนึ่ง . คำหนึ่งสองสามครั้งที่ผมสังเกตเห็นเธอได้กินแล้วทั้งแผ่นของเค้ก. จากนั้น ojou-sama ถามเป็นครั้งที่สองของการให้ความช่วยเหลือ [Rawberry Mille Crêpe] ในช่วงเช้าและอาหารเย็นที่เธอกินเป็นจำนวนมากของอาหาร แต่ดูเหมือนว่า เธอมีกระเพาะอาหารที่แยกต่างหากสำหรับอาหารว่าง. เป็นที่คาดหวังจากการแข่งขันปีศาจที่มีฟันหวาน. เธอดื่มชาหอมที่จะล้างลงความหวานเอ้อระเหยและเขียนบนกระดานดำขนาดเล็กของเธอ. "พุดดิ้งเมื่อวานนี้อร่อยจริงๆ แต่เค้กวันนี้ก็ยังเป็น อร่อยจริงๆ คุณสามารถทำให้ผมบางมากขึ้น? " "แน่นอน ฉันจะทำของฉันดีที่สุดและทำให้ขนมอื่น ๆ ก็ยังสามารถทำให้ ojou-sama. " "ฉันจริงๆคอยที่จะมัน." Ojou-sama ได้รับทัศนคติที่เป็นมิตรมากเมื่อเทียบกับวันก่อนเมื่อวานนี้ However- "ถ้าอย่างนั้นฉันจะใส่จานที่ว่างเปล่าไป." "-hi!" ผมเข้าหา ojou-sama ที่จะใช้แผ่น. ขณะที่ผมทำเช่นนั้นร่างกายของเธอแข็งทื่อ ดูเหมือนว่าเธอยังคงกลัวของเพศตรงข้าม เธอยังไม่ได้เปิดเต็มหัวใจของเธอ. ฉันได้ปิดห่างกับ "การดำเนินงานแกรนด์สแน็ค" แต่เธอก็ยังไม่ได้เปิดเต็มหัวใจของเธอ. (แม้ว่าผมจะเก็บไว้ในการทำขนมเช่นนี้ผมสามารถ ' ทีทำให้เธอเปิดขึ้นอยู่กับผมเหรอ ...... ) ผมเริ่มคิดแผนอื่น ๆ ที่จะเข้ามาแทนที่ "การดำเนินการสแน็คแกรนด์" ในขณะที่การจัดเก็บ up อาหาร. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ "ดีสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไร ตอนนี้หรือไม่ " "แน่นอนว่าเป็นที่หนักใจ ...... " หลังจากงานเลี้ยงน้ำชายามบ่ายที่Mercèซังและฉันกำลังกวาดที่อยู่อาศัยร่วมกัน. ในทางเดินมีเกราะโลหะที่ว่างเปล่า battleaxe ถือที่มีใบมีดหักและแจกันขนาดใหญ่ ที่สามารถให้พอดีกับเด็กสองคนที่อยู่ภายใน. นอกจากนี้ยังมีภาพวาดและตุ๊กตาสัตว์ตกแต่งสถานที่. Mercèซังและฉันมีการประชุมกลยุทธ์ของเราในขณะที่ทำความสะอาดแต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขา. อีกครั้งหนึ่งที่ผมได้อาศัยMercèซังที่เคยเกิดขึ้น กับ 'การดำเนินงานของว่าง'. "Mercèซังคุณมีความคิดที่ดีอื่น ๆ นอกเหนือจาก 'การดำเนินงานของว่าง'?" "ที่เหมาะสม สิ่งที่เกี่ยวกับการให้ ojou-sama ชนิดในปัจจุบันหลังจากนี้หรือไม่? " "ผมเห็น คุณหมายถึงการได้รับใกล้ชิดโดยให้เธอในปัจจุบัน ฉันสงสัยว่าสิ่ง ojou-sama ต้องการที่จะได้รับ. " "วิธีการเกี่ยวกับสิ่งที่สาว ๆ เหมือนช่อหรืออัญมณี? "...... แต่ฉันไม่ได้มีเงินใด ๆ ." ถ้าฉันมีเงินที่จะให้เพชรของเธอฉัน wouldn 'ทีจะเป็นทาส. ดูMercèซังกลายเป็นห่างไกลเมื่อผมชี้ให้เห็นว่า. "...... เกรียงจะได้รับเท่านั้นในขณะที่สั้น แต่มันก็มีความสุขกับการทำงานกับคุณ." "เรื่องตลกนั่นอีกครั้ง ฉันจะไม่ตกสำหรับมันอีกครั้ง. " "............ " "ทำไมคุณไม่กลายเป็นเงียบ !? เป็นคุณอย่างจริงจังเพียงแค่ตอนนี้ ?! อย่ามองออกไป! " "...... ถ้าคุณไม่สามารถให้รัตนากรหรือช่อดอกไม้ของเธอฉันสงสัยว่า ojou-sama จะยินดีถ้าคุณแสดงบางทักษะพิเศษ คุณมีทักษะพิเศษใด ๆ คุณสามารถแสดงของเธอ? " "ทักษะฮะ ... .. ผมสามารถดึงออกหัวแม่มือของฉันเช่นนี้." "!?" ฉันใส่นิ้วหัวแม่มือซ้ายของฉันและนิ้วหัวแม่มือขวาเข้าด้วยกันและเลื่อนมันออกไปก็คือการปฏิบัติ เรื่องตลกที่ญี่ปุ่นใด ๆ จะได้รู้ว่า. ผมเคยได้ยินว่าชาวต่างชาติบางส่วนได้รับแปลกใจถ้าคุณแสดงให้พวกเขานี้. แต่เมื่อฉันเบา ๆ แสดงให้Mercèซังเธอก้าวกลับมาและล้มลงบนก้นของเธอ. เธอดูกลัวมาก. "คุณ มีลักษณะประหลาดใจMercèซัง! ดูฉันเพียงวางนิ้วหัวแม่มือซ้ายและขวาของฉันด้วยกันและเลื่อนพวกเขาออกเช่นนี้. " "...... ผมรู้ว่าจากจุดเริ่มต้นที่คุณรู้ว่า มันเป็นเพียงมาก ฉันมีเพียงประหลาดใจเพราะเกรียงทำอะไรบางอย่างที่แปลกทั้งหมดของ shudden. " อาเธอกัดลิ้นของเธอ. Mercèซังยืนกลับขึ้นกับใบหน้าไม่แยแสและเช็ดฝุ่นยึดมั่นกับเสื้อผ้าแม่บ้านของเธอ. อึ เธอเป็นวิธีที่สนุกมากขึ้นกว่าที่เธอดู. "เฮ้ย." ในขณะที่เรากำลังมีการสนทนาที่หัวของทหารจีจี้ซังเรียกว่าเราออก. "จีจี้ซังการทำงานที่ดี." "...... การทำงานที่ดี." Mercèซัง และผมได้รับการต้อนรับเขาเป็นหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ . จีจี้ซังทักทายพวกเรากลับมาพร้อมกับโบว์เล็กน้อยศีรษะของเขา. "คุณมีธุรกิจกับเราหรือไม่?" "คุณกำลังทำกับ ojou-sama? คุณสามารถเข้าพักที่บ้านวลาด? " จีจี้ซังตอบคำถามของฉันกับคำถาม. ดูเหมือนว่าเขาเป็นห่วงเขาจึงมามอง. เพราะจีจี้ซังเป็นพันธมิตรที่ต้องการให้ผมอยู่ผมบอกเขาตรงไปตรงมาสถานการณ์ของฉันและนี่ก็เป็นเพราะเขาอาจจะมาพร้อมกับความคิดที่ดี. "-I เห็นคุณได้ใกล้ชิดกับเธอกับขนมบางอย่างฮะ." "ใช่ แต่มันก็ยากที่จะได้รับหลังจากนั้น จีจี้ซังคุณมีความคิดใด ๆ ? " "ใช้นี้." จีจี้ซังให้ฉันสิ่งที่อยู่ในมือของเขา. มันเป็นหนังสือ. "คุณสามารถอ่านภาษาปีศาจ?" "ใช่ฉันจะไม่เป็นไร." ผมได้พูดในภาษาปีศาจแม้ตอนนี้. อ่านก็ยังไม่ได้เป็นปัญหาเว้นแต่หนังสือเป็นเรื่องยากเกินไป. ส่วนตัวผมอยากจะอ่านมากกว่าพูดคุย. หนังสือเล่มนี้ดูเหมือนจะเป็นหนังสือภาพสำหรับการอ่านออกเสียงให้เด็ก