support the potential for sensory a

support the potential for sensory activities to facilitate the introduction
of healthy foods into children’s diets.
The results of this study suggest several key avenues for further
research. First, questions remain about the impact of the intervention
beyond the taste test conducted.We can say nothing about the
changes that might have occurred in children’s eating behavior
outside the nursery environment. Future studies might explore the
program’s impact beyond the confines of the nursery setting by
asking parents about children’s eating behavior before and after an
intervention at the children’s nursery. Toddlers are likely to have
more influence over what they eat in the home environment than
at nursery and parents may notice if children ask for certain foods
at home or in the supermarket or are more willing to consume these
during family mealtimes. The effects of the intervention might also
be specific to the foods targeted by the program, or they might generalize
to other similar foods (Birch, Gunder, Grimm-Thomas, & Laing,
1998) or bring about positive changes in children’s attitudes toward
new foods in general. Parents should therefore be asked to report
on children’s food neophobia and/or food fussiness (Pliner, 1994;
Wardle, Guthrie, Sanderson, & Rapoport, 2001), as well as on their
consumption of specific exposed and non-exposed foods, before and
after a nursery intervention is conducted.
The longevity of the effects seen in our ‘willingness to taste’ test
also remains to be established. Previous work has questioned
whether a sense-based program for school-aged children can have
a long-term impact on children’s eating behavior (Reverdy et al.,
2008). In order to justify any recommendation to nurseries to implement
a program similar to that used in our study, we would need
to know that the intervention is likely to cause lasting changes in
children’s willingness to consume the target foods. Alternatively, if
effects were found to last for only 6 months or a year, for example,
one might recommend repeating the program on a biannual or
annual basis to keep children’s interest in the targeted foods ‘topped
up’.
Other outstanding questions concern the locus of the positive
effects of the intervention and howthese might be optimized.Would
the sense-based activitieswe employed have the same impact if they
were conducted in the home environment, for example? If parents
engaged in food-related activities with their child, parents’ own interest
in and willingness to consume the fruits and vegetables
concerned might be enhanced along with the child’s, resulting in
positive changes to the parent’s food purchasing and eating behavior,
and hence an even greater impact on children’s willingness to
consume the targeted foods (Busick, Brooks, Pernecky, Dawson, &
Petzoldt, 2008; Worobey, Ostapkovich, Yudin, & Worobey, 2010).
It would similarly be beneficial to establish the optimal length
of the program, and whether a program that runs for fewer than 4
weeks is just as effective, or whether a prolonged but less intense
program leads to longer-term changes in food liking. Informal feedback
from the staff who participated in the activities suggests that
targeting the sensory activities around a single food each day, rather
than a single sense, would result in less food waste and therefore
reduce the cost of running the intervention.
Finally, it would be of both practical and theoretical interest to
establish the contribution of the activities’ involvement of different
sensory modalities to the positive effectswe have reported. While
the current study has demonstrated the potential for a multisensory
intervention to impact on children’s willingness to taste new
foods at mealtimes, it cannot speak to the effect of each type of activity
in isolation. The participants in our study engaged in different
combinations of sensory games, depending on the days on which
they attended nursery, such that some children took part in games
involving only two of the senses, while others experienced activities
engaging all four targeted senses. However, the study was not
powered to investigate whether such differences affected the
outcome for individual children. Nor do we know whether, within
each sensory modality, some activities exerted a greater influence
on children’s willingness to touch and taste the foods than others.
A much larger study, in which sub-groups of children were assigned
to different combinations of sensory activities, would be
required to tease apart the relative impact of the different senses
in increasing children’s willingness to taste new foods, and to design
the most efficient intervention with the greatest potential to enhance
healthy eating.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนับสนุนศักยภาพให้ช่วยแนะนำกิจกรรมทางประสาทสัมผัสอาหารเพื่อสุขภาพเป็นอาหารเด็กผลการศึกษานี้แนะนำ avenues หลายคีย์สำหรับเพิ่มเติมงานวิจัย อยู่ก่อน คำถามเกี่ยวกับผลกระทบของการแทรกแซงนอกเหนือจากการดำเนินการทดสอบรสชาติ เราสามารถบอกอะไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นในเด็กของกินลักษณะการทำงานภายนอกสภาพแวดล้อมในเรือนเพาะชำ การศึกษาในอนาคตอาจได้รับการออกแบบผลกระทบของโปรแกรมนอกเหนือจากขอบเขตของการตั้งสถานรับเลี้ยงเด็กโดยถามผู้ปกครองเกี่ยวกับเด็กของกินพฤติกรรมก่อน และหลังการการแทรกแซงที่เรือนเพาะชำของเด็ก เด็กวัยหัดเดินมักจะมีเพิ่มเติมการมีอิทธิพลเหนือสิ่งที่พวกเขากินในสภาพแวดล้อมภายในบ้านมากกว่าสถานรับเลี้ยงเด็กและผู้ปกครองอาจสังเกตถ้า เด็กขออาหารบางที่บ้าน หรือ ในซูเปอร์มาร์เก็ตหรือจะมากกว่ายินดีที่จะใช้เหล่านี้ช่วง mealtimes ครอบครัว ผลของการแทรกแซงอาจยังการอาหารโดยโปรแกรม หรือพวกเขาอาจทั่วไปกับอาหารอื่น ๆ คล้ายกัน (เบิร์ช Gunder, Thomas Grimm, & Laingปี 1998) หรือนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในเจตคติของเด็กอาหารใหม่โดยทั่วไป ดังนั้นควรถามผู้ปกครองเพื่อรายงานในเด็ก neophobia อาหารอาหาร fussiness (Pliner, 1994Wardle, Guthrie, Sanderson, & Rapoport, 2001), เช่นเมื่อเป็นของพวกเขาปริมาณการใช้เฉพาะที่สัมผัสและไม่สัมผัสกับอาหาร ก่อน และหลังจากดำเนินการแทรกแซงของเรือนเพาะชำลักษณะของผลกระทบที่เห็นในการทดสอบ 'ยินดีรส' ของเรานอกจากนี้ยัง จะจัดตั้ง มีสอบสวนทำงานก่อนหน้านี้ว่าสามารถมีโปรแกรมที่ใช้ความรู้สึกเด็กเรียน agedผลกระทบระยะยาวกับเด็กของกินลักษณะ (Reverdy et al.,2008) . การจัดชิดขอบใด ๆ คำแนะนำกับลอรี่สามารถโปรแกรมที่ใช้ในการศึกษาของเรา เราจะต้องรู้ว่า แทรกแซงจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนในความตั้งใจของเด็กบริโภคอาหารเป้าหมาย หรือ ถ้าผลพบล่าเพียง 6 เดือนหรือปี เช่นหนึ่งอาจแนะนำโปรแกรมบนการให้ทำซ้ำ หรือเป็นประจำทุกปีเพื่อให้เด็กสนใจในอาหารเป้าหมาย ' ราดค่า 'คำถามอื่น ๆ โดดเด่นเกี่ยวข้องโลกัสโพลของในแง่บวกผลของการแทรกแซงและ howthese อาจจะปรับให้เหมาะสม จะactivitieswe ตามความรู้สึกที่ว่าจ้างมีผลกระทบเดียวกันพวกเขาได้ดำเนินการในสภาพแวดล้อมภายในบ้าน ตัวอย่าง ถ้าผู้ปกครองเข้าร่วมในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับอาหารลูก พ่อแม่ของตัวเองสนใจใน และยินดีที่จะบริโภคผักและผลไม้เกี่ยวข้องอาจจะเพิ่ม ด้วยของเด็ก ในบวกเปลี่ยนเป็นอาหารหลักของการซื้อ และพฤติกรรม การรับประทานอาหารและด้วยเหตุนี้ผลกระทบยิ่งในความตั้งใจของเด็กเพื่อบริโภคอาหารเป้าหมาย (Busick บรู๊คส์ Pernecky ดอว์ สัน และPetzoldt, 2008 Worobey, Ostapkovich, Yudin, & Worobey, 2010)ในทำนองเดียวกันจะเป็นประโยชน์เพื่อสร้างความยาวสูงสุดโปรแกรม และ ว่าโปรแกรมที่ทำงานน้อยกว่า 4สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพ หรือ ว่าเป็นนาน แต่รุนแรงน้อยกว่าโปรแกรมที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในความชื่นชอบอาหารเยือน ความคิดเห็นที่ไม่เป็นทางการจากเข้าร่วมกิจกรรมแนะนำที่กำหนดเป้าหมายกิจกรรมทางประสาทสัมผัสสถานเดียวอาหารแต่ละวัน แต่กว่าความรู้สึกเดียว จะส่งผลเสียน้อยกว่าอาหารดังนั้นลดต้นทุนของการแทรกแซงการทำงานในที่สุด มันจะสนใจทั้งปฏิบัติ และทฤษฎีสร้างสรรของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องต่าง ๆทางประสาทสัมผัส modalities การ effectswe บวกมีรายงาน ในขณะที่การศึกษาปัจจุบันได้แสดงศักยภาพในการเป็น multisensoryแทรกแซงเพื่อผลกระทบในความตั้งใจของเด็กรสใหม่อาหารที่ mealtimes จะไม่พูดถึงผลกระทบของแต่ละชนิดของกิจกรรมแยก ผู้เข้าร่วมในการศึกษาของเราหมั้นในแตกต่างกันชุดของเกมทางประสาทสัมผัส ตามวันที่ร่วมเรือนเพาะชำ เช่นว่าเด็กบางคนใช้เวลาส่วนหนึ่งในเกมเกี่ยวข้องกับเพียง 2 ความรู้สึก ขณะที่คนอื่นมีประสบการณ์กิจกรรมเสน่ห์อารมณ์เป้าหมายสี่ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม การศึกษาไม่เปิดการตรวจสอบว่า ความแตกต่างดังกล่าวผลกระทบผลที่ได้ของเด็กแต่ละ หรือเรารู้ว่า ภายในmodality ทางประสาทสัมผัสแต่ละ บางกิจกรรมนั่นเองราคามีอิทธิพลต่อในความตั้งใจของเด็กได้สัมผัส และลิ้มรสอาหารอื่น ๆมากขนาดใหญ่การศึกษา การกำหนดกลุ่มย่อยของเด็กชุดของกิจกรรมทางประสาทสัมผัส จะต้องการล้อสัมพันธ์ผลกระทบของความรู้สึกที่แตกต่างกันในการเพิ่มความตั้งใจของเด็ก เพื่อรสชาติอาหารใหม่ และออกแบบการแทรกแซง มีศักยภาพมากที่สุดเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพสูงสุดรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สนับสนุนศักยภาพในการทำกิจกรรมทางประสาทสัมผัสเพื่อความสะดวกในการแนะนำของอาหารเพื่อสุขภาพเข้าไปในอาหารเด็ก. ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นลู่ทางที่สำคัญหลายต่อการวิจัย อันดับแรกยังคงเป็นคำถามเกี่ยวกับผลกระทบของการแทรกแซงเกิน conducted.We ทดสอบรสชาติสามารถพูดอะไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเกิดขึ้นในพฤติกรรมการกินของเด็กนอกสภาพแวดล้อมที่สถานรับเลี้ยงเด็ก การศึกษาในอนาคตอาจจะสำรวจผลกระทบของโครงการเกินขอบเขตของการตั้งค่าสถานรับเลี้ยงเด็กโดยขอให้พ่อแม่ผู้ปกครองเกี่ยวกับพฤติกรรมการกินของเด็กก่อนและหลังการแทรกแซงที่สถานรับเลี้ยงเด็กของเด็กๆ เด็กวัยหัดเดินมีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลมากขึ้นในสิ่งที่พวกเขากินในสภาพแวดล้อมที่บ้านมากกว่าที่สถานรับเลี้ยงเด็กและผู้ปกครองอาจจะแจ้งให้ทราบถ้าเด็กขออาหารบางชนิดที่บ้านหรือในซูเปอร์มาร์เก็ตหรือมีความเต็มใจที่จะบริโภคเหล่านี้ในระหว่างการรับประทานอาหารในครอบครัว ผลกระทบของการแทรกแซงนอกจากนี้ยังอาจจะเป็นที่เฉพาะเจาะจงกับอาหารที่กำหนดเป้าหมายโดยโปรแกรมหรือพวกเขาอาจจะพูดคุยกับอาหารอื่นที่คล้ายคลึงกัน(เบิร์ช Gunder กริมม์-Thomas & แลง1998) หรือนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในทัศนคติของเด็กที่มีต่ออาหารใหม่โดยทั่วไป. ผู้ปกครองจึงควรขอให้รายงานใน neophobia อาหารเด็กและ / หรืออาหารยุ่ง (Pliner 1994; เดิ้ล, Guthrie, Sanderson และ Rapoport, 2001) เช่นเดียวกับพวกเขาบริโภคสัมผัสที่เฉพาะเจาะจงและอาหารที่ไม่ถูกเปิดเผยก่อนและหลังจากที่มีการแทรกแซงของสถานรับเลี้ยงเด็กจะดำเนินการ. ยืนยาวของผลกระทบที่เห็นได้ใน 'ความตั้งใจที่จะลิ้มรสของเราทดสอบยังคงที่จะจัดตั้งขึ้น การทำงานก่อนหน้านี้ได้ถามว่าโปรแกรมความรู้สึกที่ใช้สำหรับเด็กวัยเรียนสามารถมีผลกระทบในระยะยาวพฤติกรรมการกินของเด็ก(Reverdy et al., 2008) เพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงข้อเสนอแนะไปยังสถานรับเลี้ยงเด็กใด ๆ ที่จะใช้โปรแกรมที่คล้ายกับที่ใช้ในการศึกษาของเราเราจะต้องรู้ว่าการแทรกแซงมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนในความตั้งใจของเด็กๆ ที่จะบริโภคอาหารเป้าหมาย หรือถ้าผลกระทบพบว่ามีอายุการใช้งานเพียง 6 เดือนหรือเป็นปียกตัวอย่างเช่นหนึ่งอาจแนะนำให้ทำซ้ำโปรแกรมในสองปีต่อครั้งหรือรายปีให้ความสนใจของเด็กๆ ในอาหารที่มีการกำหนดเป้าหมาย 'มีวงเงินขึ้น. คำถามอื่น ๆ ที่โดดเด่นเกี่ยวกับสถานที บวกของผลกระทบของการแทรกแซงและhowthese อาจจะ optimized.Would activitieswe ความรู้สึกตามที่ใช้มีผลกระทบเหมือนกันถ้าพวกเขาได้ดำเนินการในสภาพแวดล้อมที่บ้านเช่น? หากผู้ปกครองมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เกี่ยวกับอาหารกับเด็กผู้ปกครองสนใจของตัวเองและความเต็มใจที่จะกินผักและผลไม้ที่เกี่ยวข้องอาจจะเพิ่มขึ้นพร้อมกับเด็กที่มีผลในการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกต่อการจัดซื้ออาหารของผู้ปกครองและการรับประทานอาหารพฤติกรรมและด้วยเหตุนี้ผลกระทบมากยิ่งขึ้นกับความตั้งใจของเด็กที่จะกินอาหารที่กำหนดเป้าหมาย (Busick, บรูคส์ Pernecky ดอว์สันและ Petzoldt 2008; Worobey, Ostapkovich, Yudin และ Worobey 2010). มันคล้าย ๆ จะเป็นประโยชน์ในการสร้างความยาวที่เหมาะสมของโปรแกรมและไม่ว่าจะเป็นโปรแกรมที่ทำงานน้อยกว่า 4 สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพหรือไม่ว่าจะเป็นเวลานาน แต่รุนแรงน้อยโปรแกรมจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในระยะยาวในความชื่นชอบของอาหาร ข้อเสนอแนะที่เป็นทางการจากเจ้าหน้าที่ที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่แสดงให้เห็นว่าการกำหนดเป้าหมายกิจกรรมประสาทสัมผัสรอบอาหารเดียวในแต่ละวันค่อนข้างกว่าความรู้สึกเดียวจะส่งผลให้เศษอาหารน้อยลงและดังนั้นจึงลดค่าใช้จ่ายของการทำงานแทรกแซง. ในที่สุดก็จะเป็น ของทั้งสองที่น่าสนใจในทางปฏิบัติและทฤษฎีที่จะสร้างการมีส่วนร่วมของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมของการที่แตกต่างกันรังสีประสาทสัมผัสกับeffectswe บวกมีรายงาน ในขณะที่การศึกษาในปัจจุบันได้แสดงให้เห็นศักยภาพในการ multisensory แทรกแซงจะส่งผลกระทบกับความตั้งใจของเด็กใหม่ที่จะลิ้มรสอาหารที่รับประทานอาหารก็ไม่สามารถพูดคุยกับผลกระทบของแต่ละประเภทของกิจกรรมในการแยก ผู้เข้าร่วมในการศึกษาที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการรวมกันของประสาทสัมผัสเกมขึ้นอยู่กับวันที่พวกเขาเข้าร่วมสถานรับเลี้ยงเด็กเช่นเด็กบางคนที่เข้ามามีส่วนร่วมในเกมที่เกี่ยวข้องกับการเพียงสองของความรู้สึกในขณะที่คนอื่นๆ ที่มีประสบการณ์การทำกิจกรรมการมีส่วนร่วมทั้งสี่ความรู้สึกของการกำหนดเป้าหมาย อย่างไรก็ตามการศึกษาที่ไม่ได้ขับเคลื่อนในการตรวจสอบว่าได้รับผลกระทบแตกต่างดังกล่าวผลสำหรับเด็กแต่ละคน เราไม่ทราบว่าภายในกิริยาทางประสาทสัมผัสแต่ละกิจกรรมบางอย่างที่กระทำอิทธิพลมากกับความตั้งใจของเด็กที่จะสัมผัสและลิ้มรสอาหารที่มากกว่าคนอื่นๆ . การศึกษาขนาดใหญ่ซึ่งอยู่ในกลุ่มย่อยของเด็กที่ได้รับมอบหมายในการรวมกันของกิจกรรมทางประสาทสัมผัสจะถูกต้องที่จะหยอกล้อกันส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของความรู้สึกที่แตกต่างกันในการเพิ่มความเต็มใจที่เด็กจะได้ลิ้มรสอาหารใหม่และการออกแบบการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่มีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อเพิ่มการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนับสนุนศักยภาพสำหรับกิจกรรมทางประสาทสัมผัสเพื่ออำนวยความสะดวกเบื้องต้น
อาหารสุขภาพเป็นอาหารของเด็ก
พบหลายลู่ทางที่สำคัญสำหรับการวิจัยเพิ่มเติม

แรก คำถามที่ยังคงเกี่ยวกับผลกระทบของการแทรกแซง
นอกจากรสชาติทดสอบ เราสามารถบอกอะไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นใน

กินพฤติกรรมเด็กนอกสถานรับเลี้ยงเด็ก สิ่งแวดล้อม การศึกษาในอนาคตอาจจะสำรวจผลกระทบ
โปรแกรมนอกเหนือขอบเขตของเด็ก โดยการตั้งค่า
ถามผู้ปกครองเกี่ยวกับเด็กพฤติกรรมการรับประทานอาหารก่อนและหลัง
การแทรกแซงที่เด็กอนุบาล เด็กมีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลมากขึ้นกว่าสิ่งที่พวกเขากิน

ในสภาพแวดล้อมที่บ้านมากกว่าที่สถานรับเลี้ยงเด็กและผู้ปกครองอาจจะสังเกตเห็นว่า เด็กถาม
อาหารบางประเภทที่บ้านหรือในซูเปอร์มาร์เก็ต หรือมีความเต็มใจที่จะบริโภคอาหารเหล่านี้
ระหว่างครอบครัว ผลของการแทรกแซงอาจ
เป็นเฉพาะอาหารเป้าหมายโดยโปรแกรม หรือพวกเขาอาจจะอนุมาน
อาหารอื่นที่คล้ายคลึงกัน ( เบิร์ช กันเดอร์กริมม์ , โทมัส &แลง
, 1998 ) หรือนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในทัศนคติของเด็กที่มีต่อ
อาหารใหม่ในทั่วไปพ่อแม่จึงควรขอรายงาน
ในอาหารของเด็ก neophobia และ / หรืออาหาร fussiness ( pliner วาร์เดิล , 1994 ;
, กัธรี่ , แซนเดอร์สัน & Rapoport , 2001 ) , เช่นเดียวกับการบริโภค เปิดเผย และไม่เปิดเผย
เฉพาะอาหาร ก่อนและหลังการทดลองมีวัตถุประสงค์สถานเลี้ยงเด็ก
.
ยืนยาวผลที่เห็นในความตั้งใจของเรา

ทดสอบรสชาติ ' ก็ยังคงที่จะจัดตั้งขึ้นผลงานที่ผ่านมาได้สอบถาม
ไม่ว่าความรู้สึกที่ใช้โปรแกรมสำหรับเด็กวัยเรียนสามารถมีผลกระทบระยะยาวในเด็ก
พฤติกรรมการกิน ( เรเวอร์ดี et al . ,
2008 ) เพื่อให้ข้อเสนอแนะใด ๆไปยังสถานรับเลี้ยงเด็กที่จะใช้
โปรแกรมคล้ายกับที่ใช้ในการศึกษาของเรา เราต้องการ
รู้ว่าการแทรกแซงมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนใน
เด็กเต็มใจที่จะบริโภคเป้าหมายอาหาร หรือถ้าผลพบว่ามีอายุการใช้งานเพียง 6 เดือน หรือ 1 ปี ตัวอย่างเช่น
หนึ่งอาจแนะนำการโปรแกรมบนพื้นฐานเพื่อให้องค์กรหรือ
ปีความสนใจของเด็ก ๆในเป้าหมายอาหาร ' ราด
' .
คำถามที่โดดเด่นอื่น ๆที่เกี่ยวกับความเชื่อบวก
ผลของการแทรกแซง และ howthese อาจจะเหมาะ จะ
ความรู้สึกตาม activitieswe ใช้มีผลกระทบเหมือนกันถ้าพวกเขา
การทดลองในสภาพแวดล้อมที่บ้าน , ตัวอย่างเช่น ? ถ้าพ่อแม่
หมั้นในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับอาหารลูก พ่อแม่เองสนใจ
ในและความเต็มใจที่จะบริโภคผักและผลไม้
กังวลอาจจะเพิ่มพร้อมกับของเด็กที่เกิดใน
การเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกต่อของผู้ปกครองเลือกซื้ออาหารและการรับประทานอาหารและพฤติกรรม
จึงยิ่งผลกระทบต่อเด็กเต็มใจ

กินเป้าหมายอาหาร ( busick ทั้งลำธาร pernecky ดอว์สัน , &
petzoldt , 2008 ; worobey ostapkovich นูดิน , , , worobey & , 2010 ) .
มันเหมือนกับเป็นประโยชน์ที่จะสร้าง ความยาวที่เหมาะสม
ของโปรแกรม ไม่ว่าจะเป็นโปรแกรมที่วิ่งน้อยกว่า 4
อาทิตย์เป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพ หรือนำออกไปแต่รุนแรงน้อยกว่าการเปลี่ยนแปลงโปรแกรม
ระยะยาวในการชอบอาหาร
ความคิดเห็นไม่เป็นทางการจากพนักงานที่เข้าร่วมในกิจกรรมแสดงให้เห็นว่ากิจกรรมทางประสาทสัมผัส
เป้าหมายรอบเดียวอาหารแต่ละวัน มากกว่า
กว่าความรู้สึกเดียวจะส่งผลเสียอาหารน้อยลง จึงลดต้นทุนของการใช้

ในที่สุด แทรกแซงมันอาจจะเป็นทั้งปฏิบัติ และทฤษฎีดอกเบี้ย

สร้างส่วนร่วมของกิจกรรมการมีส่วนร่วมของ modalities ที่แตกต่างกันไปและ
effectswe บวกรายงาน ในขณะที่
การศึกษาปัจจุบันได้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพในการแทรกแซงที่หลากหลายความรู้สึก
ที่จะส่งผลกระทบต่อเด็ก ความเต็มใจที่จะลิ้มรสอาหารใหม่ที่ mealtimes
,มันไม่สามารถพูดกับผลกระทบของแต่ละประเภทของกิจกรรม
ในการแยก . ผู้เข้าร่วมในการศึกษาของเราหมั้นในที่แตกต่างกัน
ของเกมและขึ้นอยู่กับวันที่
เข้าสถานรับเลี้ยงเด็ก เช่น เด็กบางคนเอาส่วนหนึ่ง ใน เกม เกี่ยวข้องกับ เพียง สอง
ความรู้สึกในขณะที่คนอื่น ๆที่มีประสบการณ์กิจกรรม
มีส่วนร่วมทั้งหมดสี่เป้าหมายไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ผลการศึกษาไม่ได้
ขับเคลื่อน เพื่อตรวจสอบว่า ความแตกต่างดังกล่าวมีผลต่อ
ผลสำหรับเด็กแต่ละคน และเรารู้ว่าภายใน
แต่ละประสาทสัมผัสกิริยาบางกิจกรรมนั่นเอง มากกว่าอิทธิพล
เด็กเต็มใจที่จะสัมผัสและลิ้มรสอาหารมากกว่าคนอื่น ๆ .
การศึกษาขนาดใหญ่มากซึ่งในกลุ่มย่อยของเด็ก ได้รับการผสมที่แตกต่างกันของกิจกรรม

ประสาทสัมผัสจะต้องแกล้งกันผลกระทบสัมพัทธ์ของความรู้สึกที่แตกต่างกันในเด็ก
เพิ่มความเต็มใจที่จะลิ้มรสอาหารใหม่และการออกแบบ
มีประสิทธิภาพมากที่สุดการแทรกแซงด้วยศักยภาพที่ยิ่งใหญ่เพื่อเพิ่ม
การรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ .