Once upon a time a man had heard, t

Once upon a time a man had heard, that in a foreign place, far away, there was a holy flame burning. So he got up and left his home to find the holy flame and bring some of its light back home to his house. He thought: 'When I have this light, then I will have happiness and life and all the people I love will have it too.'

He travelled far, far away and finally found the holy flame, with which he lit his light. On his way back he had only one worry: 'That his light could go out.'

On his way home he met someone who was freezing and didn't have any fire and who begged him to give him some of his fire. The man with the light hesitated for a moment. Wasn't his light too precious, too holy to be given away for something ordinary like that? Despite these doubts, he decided to give some of his light to the one who was freezing in the darkness.

The man continued his journey home and when he had almost reached his house a terrible thunderstorm started. He tried to protect his light from the rain and the storm, but at the end his light went out.

To return the long way back to the place where the holy flame was burning was impossible, he wouldn't have had enough strength to go back this far - but he was strong enough to return to the human being whom he had helped on his way home.

.........and with his light he could light his own again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งคนยิน ว่า ในต่างประเทศ ห่างไกล มันมีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขามีค่า และทิ้งบ้านของเขาเพื่อค้นหาเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ และนำของกลับของแสงภายในบ้านที่บ้านของเขา เขาคิด: 'เมื่อมีแสงนี้ แล้วจะมีความสุข และชีวิตและทุกคนที่รักจะมีมันเกินไป'เขาเดินทางไกล ห่างไกลออกไป และก็ พบเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ที่เขาสว่างแสงของเขา เมื่อเขา กลับมาเขากังวลเดียว: 'ว่า แสงของเขาสามารถออกไปได้'ทางเขาบ้าน เขาพบคนที่ถูกแช่แข็ง และไม่มีไฟใด ๆ และที่ขอร้องเขาให้เขาบางส่วนของไฟของเขา คนที่ มีไฟลังเลครู่หนึ่ง แสงของเขาไม่ได้มีค่าเกินไป ศักดิ์สิทธิ์เกินไปที่จะกำหนดให้ห่างสิ่งสามัญเช่นนั้น แม้ มีข้อสงสัยเหล่านี้ เขาตัดสินใจที่จะให้บางส่วนของแสงของเขาถูกแช่แข็งในความมืดคนยังคงเดินทางบ้านของเขา และเมื่อเขาได้มาถึงบ้านเกือบ คะนองกลัวเริ่มต้น เขาพยายามปกป้องแสงของเขาจากฝนและพายุ แต่ปลาย แสงของเขาออกไปกลับทางไกลกลับไปยังสถานที่ที่มีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์เป็นไปไม่ได้ เขาจะไม่ได้มีความแข็งแรงเพียงพอจะไปกลับไกลนี้ - แต่เขาก็แข็งแกร่งพอจะกลับไปยังมนุษย์ซึ่งเขาได้ช่วยให้บนเขากลับบ้าน... และกับแสงเขาอาจอ่อนของเขาเองอีกด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งนานชายคนหนึ่งที่เคยได้ยินว่าในสถานที่ต่างประเทศที่อยู่ห่างไกลมีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและออกจากบ้านของเขาเพื่อหาเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์และนำบางส่วนของแสงกลับบ้านที่บ้านของเขา เขาคิดว่า: 'เมื่อฉันมีแสงนี้แล้วฉันจะมีความสุขและชีวิตและทุกคนที่ฉันรักจะมีมันมากเกินไป.'

เขาเดินทางไกลออกไปและในที่สุดก็พบเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่เขาสว่างแสงของเขา เกี่ยวกับวิธีการของเขากลับมาเขามีเพียงหนึ่งกังวล 'ว่าแสงของเขาจะออกไปข้างนอก.

ระหว่างทางกลับบ้านของเขาเขาได้พบกับคนที่ถูกแช่แข็งและไม่ได้มีไฟใด ๆ และผู้ที่ขอร้องให้เขาให้เขาบางส่วนของไฟของเขา คนที่มีแสงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่ความสว่างของเขามีค่าเกินไปศักดิ์สิทธิ์เกินไปที่จะได้รับออกไปสำหรับสิ่งที่ธรรมดาเช่นนั้น? แม้จะมีข้อสงสัยเหล่านี้เขาตัดสินใจที่จะให้บางส่วนของแสงของเขาที่จะเป็นผู้หนึ่งที่ถูกแช่แข็งในความมืด.

คนที่ยังคงเดินทางกลับบ้านของเขาและเมื่อเขาได้เกือบจะถึงบ้านของเขาพายุฝนฟ้าคะนองที่น่ากลัวเริ่มต้น เขาพยายามที่จะปกป้องแสงของเขาจากฝนตกและพายุ แต่ในตอนท้ายไฟของเขาก็ออกไป.

หากต้องการกลับไปทางยาวกลับไปยังสถานที่ที่เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ถูกเผาไหม้เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ได้มีความแข็งแรงพอที่จะไป กลับมาได้ไกลถึงขนาดนี้ -. แต่เขาก็แข็งแรงพอที่จะกลับไปเป็นมนุษย์คนที่เขาเคยช่วยในทางกลับบ้านของเขา

......... และด้วยแสงของเขาที่เขาจะสว่างของตัวเองอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งหนึ่งมนุษย์เคยได้ยินว่าในสถานที่ ต่างห่าง มีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น เขาลุกขึ้น และที่บ้านของเขาทิ้งเพื่อหาเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ และนำบางส่วนของแสงของมัน กลับมาที่บ้านของเขา เขาคิดว่า : " เมื่อมีแสงนี้ แล้วผมจะมีความสุข และชีวิต และทุกคนที่ผมรักจะได้เหมือนกัน .เขาเดินทางไปไกลออกไปและในที่สุดก็พบเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ที่เขาจุดไฟของเขา ระหว่างทางกลับนั้น สิ่งเดียวที่เขากังวลว่าไฟของเขาออกไป . . .ระหว่างทางกลับบ้านเขาได้พบกับใครบางคนที่ถูกแช่แข็งและไม่มีไฟ ที่ขอร้องเขาให้เขาบางส่วนของไฟของเขา มนุษย์กับไฟลังเลสักครู่ ไม่ใช่แสงของเขามีค่า ด้วยบริสุทธิ์ที่จะมอบให้อย่างธรรมดาแบบนั้น แม้จะมีข้อสงสัยเหล่านี้ เขาจึงตัดสินใจแบ่งไฟให้กับคนที่ถูกแช่แข็งอยู่ในความมืดคนอย่างต่อเนื่องการเดินทางของเขา และเมื่อเขาได้เกือบถึงบ้านเขาน่ากลัวพายุเริ่ม เขาพยายามปกป้องไฟจากฝน แต่ท้ายที่สุดไฟของเขาออกไปกลับไกล กลับไปยังสถานที่ที่ถูกเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้มีความแข็งแรงพอที่จะไปไกลขนาดนั้น แต่เขาก็แข็งแรงพอที่จะกลับไปเป็นมนุษย์ที่เขาช่วยระหว่างทางกลับบ้าน. . . และด้วยแสงของเขาเขาสามารถแสงของตัวเองอีกครั้ง