Even if they were only half-siblings– these weren’t words that should be said about someone who shared the same blood. However, he could not allow his anger to show.
Renner had said this:
My elder brother will try to anger you so he can hold you in contempt. He’s most likely looking for an excuse to separate us. Climb, never let him see you weak.
That sad expression— his master who was not accepted even by her own family, Climb remembered the day when he swore that at least he would never betray her.
“But I wasn’t referring specifically to Renner though? That must be what you really think… well, let’s stop stating the obvious. But treasure… was it? Is she really proposing her ideas thinking that they would work? It looks to me like she already knows that they won’t, but still acts on them.”
There was no way that was true. Just how could it? It was the ugly jealousy of a man who could only think in those terms.
“I do not think that that is the case.”
“Fufufufufu. As expected, it seems you don’t see her as a monster. Is it because you are blind? Or perhaps she’s being clever? … Shouldn’t I be suspicious?”
“Not at all. I firmly believe that Renner-sama is the Kingdom’s treasure.”
Because he was the one who watched her the closest, he was assured that everything she did was righteous.
“Really, that’s interesting. Then can you deliver a message to that monster for me? … Although your brother only thinks of you as a political tool, if you cooperate with me, I can rid you of your right of succession and grant you territory.”
Climb felt his displeasure rising.
“... Jokes should be kept in moderation. I did not expect for you to say such words. I will pretend that I never heard them.”
“Fufufufufufu. A pity. Let’s go, Marquis Raeven.”
The man who was searchingly watching the two in silence nodded his head.
Not much was known about Marquis Raeven. Although he had drawn a clear line between Climb and himself, his eyes were slightly different than the other nobles. Renner also did not give any specific instructions on how to treat Raeven.
“Ah, I almost forgot. Marquis Raeven also shares my opinion and thinks of her as a monster. No, you could say that we are in complete agreement on this matter.”
“—Your Highness.”
“Just one more word, Marquis Raeven. Listen, Climb. If you were a bigot then I wouldn’t have even bothered to say anything. But… I’m giving you a warning since she could be tricking you. She’s a monster.”
“Your Highness, though it may be presumptuous of me, allow me a question. What part of Renner-sama do you feel that she is a monster? There is no one else who cares more about the Kingdom and its people.”
“… Almost all of her efforts end up as nothing. Her actions are too pointless. At the beginning, I thought that maybe it was because her preparations were lacking. Then, the idea came up during a conversation with the Marquis here. What if everything was calculated? That would tie all of the loose ends together. If that were true… it would mean that a girl who lives half her life inside a palace and has almost no connections to the nobles is controlling them as she sees fit. … What do you call that if not a monster?”
“It’s a simple misunderstanding. Renner-sama is not that type of person.”
Climb was certain.
Those tears were not lies. That girl called Renner was selfless and kind. He, whose life was saved by her, knew this for a fact.
But his words did not reach the prince. He showed a bitter smile and walked away from Climb, with Marquis Raeven following behind him.
Climb muttered in the empty hallway.
“Renner-sama is the most benevolent person in the world. My existence is proof. If…”
He swallowed those last words. Even so, they continued in his heart.
If Renner-sama ruled the Kingdom, it would become a great nation that stood by its people.
Of course, considering the line of succession, it was an impossible wish.
Regardless, Climb could not give it up.
Lower Fire Month (9th Month), Day 3, 8:11
At last, Climb arrived in front of the room in the palace that he frequented the most often.
Having checked his surroundings several times over, he boldly turned the doorknob.
Not knocking was absurd, but this was what his master wished for. She refused to listen no matter how much Climb opposed it.
In the end, Climb was the one who relented. It couldn’t be helped that a girl’s tears put him at a disadvantage. Although with that said, he managed to establish a few conditions. No matter what she said, he could not enter without knocking in the presence of the King.
It was also true that entering without knocking was a source of great stress for Climb. Needless to say, every time he opened the door, Climb felt that there was no way that something like this would be permitted.
As he was about to fling the door open, his hands stopped at the sound of a heated discussion that was flowing through the small crack.
แม้ว่าพวกเขาเพียงแค่ครึ่งหนึ่ง-พี่น้อง – เหล่านี้ไม่ได้คำที่ควรกล่าวเกี่ยวกับผู้ที่ร่วมเลือดเดียวกัน อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจปล่อยให้ความโกรธของเขาจะแสดงคอนดิชั่นเนอร์ได้กล่าวว่า นี้:พี่จะพยายามที่จะโกรธคุณเพื่อให้เขาสามารถถือคุณดูหมิ่นดูแคลน เขาเป็นส่วนใหญ่มักมองหาข้ออ้างให้เรา ปีน อย่าให้เขาเห็นคุณอ่อนแอนิพจน์ที่เศร้า — นายของเขาที่ไม่ยอมรับแม้ โดยครอบครัวของเธอเอง ปีนจำวันเมื่อเขาสาบานว่า อย่างน้อยเขาจะไม่ทรยศเธอ"แต่ผมไม่ได้หมายเฉพาะถึงคอนดิชั่นเนอร์แม้ว่า ที่ต้องเป็นสิ่งที่คุณคิด...ดี ลองหยุดระบุชัดเจน แต่สมบัติ...มัน เธอกำลังเสนอให้ความคิดของเธอคิดว่า พวกเขาจะทำงานได้จริง ๆ เหมือนกับฉันเธอรู้แล้วว่า พวกเขาไม่ แต่ยังคงกระทำในพวกเขา"ไม่มีทางที่เป็นจริงได้ เพียงไรไหม ความหึงหวงน่าเกลียดของคนที่สามารถคิดในเงื่อนไขเหล่านั้นได้"ฉันไม่คิดว่า เป็นกรณีที่""Fufufufufu ตามที่คาดไว้ มันดูเหมือนคุณไม่เห็นเธอเป็นสัตว์ประหลาด มันเป็น เพราะคุณเป็นคนตาบอด หรือบางทีเธอจะฉลาดหรือไม่ … ไม่ควรจะสงสัย""ไม่เลย ผมเชื่อมั่นว่า คอนดิชั่นเนอร์จาเป็นสมบัติของ"เพราะเขาเป็นคนที่ดูเธอที่ใกล้ที่สุด เขามั่นใจว่า ทุกอย่างที่เธอเป็นคนชอบธรรม"จริง ๆ ที่น่าสนใจ จากนั้น สามารถส่งข้อความให้มอนสเตอร์นั้นสำหรับฉัน … ถึงแม้ว่าพี่ชายของคุณเท่านั้นคิดว่า ของคุณเป็นเครื่องมือทางการเมือง ถ้าคุณทำงานร่วมกับฉัน ฉันสามารถกำจัดคุณสิทธิสืบราชบัลลังก์ และให้ดินแดน"ปีนขึ้นรู้สึกว่าเขาไม่พอใจขึ้น“... เรื่องตลกควรจะเก็บไว้ในปริมาณที่พอเหมาะ ผมไม่ได้ต้องพูดคำดังกล่าว ฉันจะแกล้งทำเป็นว่า ฉันไม่เคยได้ยินพวกเขา""Fufufufufufu น่าเสียดาย ลองไป Raeven มาร์ควิส"คนที่ searchingly ดูทั้งสองในความเงียบเลยต้องศีรษะของเขาไม่มากเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับมาร์ควิส Raeven แม้เขาได้ลากเส้นแบ่งชัดเจนระหว่างปีนและตัวเอง ตาของเขาก็แตกต่างกว่าขุนนางอื่น ๆ คอนดิชั่นเนอร์ยังไม่ได้ให้คำแนะนำเฉพาะเกี่ยวกับวิธีการรักษา Raeven"Ah ฉันเกือบจะลืม มาร์ Raeven หุ้นยังข้าพเจ้า และคิดว่า เธอเป็นสัตว์ประหลาด ไม่ คุณอาจพูดได้ว่า เราอยู่ในข้อตกลงที่สมบูรณ์ในเรื่องนี้"" — ฝ่าบาทด้วย""เพียงแค่เติมคำ Marquis Raeven ฟัง ปีน ถ้าคุณ bigot เป็น แล้วฉันจะไม่มีแม้ใส่ใจที่จะพูดอะไร แต่... ฉันให้คุณคำเตือน เพราะเธออาจจะหลอกคุณ เธอเป็นสัตว์ประหลาด""ฝ่าบาท แม้ ว่ามันอาจเป็นของฉัน แต่อนุญาตให้ฉันคำถาม ส่วนใดของจาคอนดิชั่นเนอร์ที่คุณรู้สึกว่า เธอเป็นสัตว์ประหลาด มีอยู่ไม่มีใครที่ใส่ใจมากเกี่ยวกับอาณาจักรและประชาชน"“… เกือบทั้งหมดของความพยายามของเธอสิ้นสุดขึ้นเป็นอะไร การกระทำของเธอจะไม่มีจุดหมายมากเกินไป ที่เริ่มต้น ผมคิดว่า บางทีก็ เพราะการเตรียมการของเธอไม่เพียงพอ แล้ว ความคิดขึ้นมาในระหว่างการสนทนากับมาร์ที่นี่ ถ้าทุกอย่างคำนวณ ที่จะผูกปลายหลวมทั้งหมดกัน หากที่จริง...มันจะหมายความ ว่า ผู้หญิงที่ชีวิตชีวิตครึ่งหนึ่งภายในวัง และมีเกือบจะไม่เชื่อมต่อกับขุนนาง ถูกควบคุมเธอเห็นพอดี … มั้ยที่หากไม่มีมอนสเตอร์""มันเป็นความเข้าใจผิดง่าย คอนดิชั่นเนอร์จาไม่ว่าประเภทของบุคคล"ปีนได้บางน้ำตาที่ไม่ได้อยู่ ที่เรียกว่าคอนดิชั่นเนอร์สาวถูกใจเสียสละ และเมตตา เขา ชีวิตถูกบันทึก โดยเธอ รู้นี้สำหรับความเป็นจริงแต่คำพูดของเขาไม่ถึงเจ้าชาย เขาแสดงให้เห็นว่ารอยยิ้มขม และเดินออกไปจากปีน กับมาร์ควิส Raeven ต่อหลังเขาปีนญี่ปุ่นในโถงทางเดินว่างเปล่า"คอนดิชั่นเนอร์จาเป็นคนมีเมตตามากที่สุดในโลก ดำรงอยู่ของฉันได้พิสูจน์ ถ้า..."เขากลืนกินคำสุดท้าย ดังนั้นแม้ พวกเขายังคงที่ในหัวใจของเขาถ้าคอนดิชั่นเนอร์จาปกครอง มันจะกลายเป็นประเทศที่ดีที่ยืน โดยคนแน่นอน พิจารณาลำดับการสืบราช มันเป็นทางเป็นไปไม่ได้ไม่คำนึงถึง ปีนสามารถไม่ยอมแพ้มัน ลดไฟเดือน (9 เดือน), วันที่ 3, 8:11 ในที่สุด ปีนขึ้นมาถึงหน้าห้องในวังที่เขามักมักจะมากที่สุดHaving checked his surroundings several times over, he boldly turned the doorknob.Not knocking was absurd, but this was what his master wished for. She refused to listen no matter how much Climb opposed it.In the end, Climb was the one who relented. It couldn’t be helped that a girl’s tears put him at a disadvantage. Although with that said, he managed to establish a few conditions. No matter what she said, he could not enter without knocking in the presence of the King.It was also true that entering without knocking was a source of great stress for Climb. Needless to say, every time he opened the door, Climb felt that there was no way that something like this would be permitted.As he was about to fling the door open, his hands stopped at the sound of a heated discussion that was flowing through the small crack.
การแปล กรุณารอสักครู่..