The runway layout has changed littl

The runway layout has changed little, except for the 1956 closure of a fourth, east–west runway now used for taxiing and aircraft parking. The terminal building was supplemented by the North Terminal in 1958; the two were connected in 1961. A United Airlines holdroom complex was built in 1965, and a facility for American Airlines was completed in 1968. A commuter terminal was constructed in 1970.[1] In March 2012 the main 1/19 runway was lengthened 300 ft to add FAA compliant runway safety areas.[16]

Despite the expansions, efforts have been made to restrict the growth of the airport. The advent of jet aircraft as well as traffic growth led Congress to pass the Washington Airport Act of 1950, which resulted in the opening of Dulles Airport in 1962. Concerns about aviation noise led to noise restrictions even before jet service began in 1966. To reduce congestion and drive traffic to alternative airports, the FAA imposed landing slot and perimeter restrictions on National and four other high-density airports in 1969.[17]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบรันเวย์มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ยกเว้นปิด 1956 ของสี่ รันเวย์ตะวันออก – ตะวันตกที่ขณะนี้ ใช้สำหรับเล็คและเครื่องบินที่จอดรถ อาคารผู้โดยสารถูกเสริม โดยขั้วเหนือในปี 1958 ทั้งสองถูกเชื่อมต่อในปีค.ศ. 1961 Holdroom United Airlines ซับซ้อนในปี 1965 และสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับสายการบินอเมริกันเสร็จสมบูรณ์ในปี 1968 โดยสารที่เทอร์มินัลถูกสร้างขึ้นในปี 1970 [1] รันเวย์ 1/19 หลักถูกขยายเช่นเดิม 300 ฟุตในเดือน 2555 มีนาคม เพื่อเพิ่มพื้นที่ความปลอดภัยวิ่งตามมาตรฐาน FAA [16]แม้ มีการขยายตัว ความพยายามที่มีการจำกัดการเติบโตของสนามบิน การถือกำเนิดของเครื่องบินเจ็ทด้วยความเจริญเติบโตของการจราจรนำการประชุมผ่านว่าด้วยสนามบินวอชิงตัน 1950 ซึ่งผลในการเปิดสนามบินดัลในปี 1962 ความกังวลเกี่ยวกับเสียงรบกวนการบินนำเสียงจำกัดบริการ jet ก่อนเริ่มใน 1966 เพื่อลดความแออัดและการจราจรขับรถไปยังสนามบินอื่น FAA กำหนดแลนสล็อตและในขอบเขตจำกัดแห่งชาติและสนามบินสี่อื่น ๆ ความหนาแน่นสูงในปี 1969 [17]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบรันเวย์ที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ยกเว้น 1956 ปิดรันเวย์สี่ทิศตะวันออกทิศตะวันตกในขณะนี้ใช้สำหรับการแล่นและลานจอดอากาศยาน อาคารผู้โดยสารได้รับการเสริมด้วยเทอร์มินอร์ทในปี 1958; ทั้งสองถูกเชื่อมต่อในปี 1961 สายการบินยูไนเต็ด holdroom ซับซ้อนถูกสร้างขึ้นในปี 1965 และสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับสายการบินอเมริกันเสร็จสมบูรณ์ในปี 1968 ขั้วพร็อพถูกสร้างขึ้นในปี 1970 [1] ในเดือนมีนาคมปี 2012 หลัก 1/19 รันเวย์ยาว 300 ฟุตเพื่อเพิ่มพื้นที่จอห์นฟาสอดคล้องรันเวย์ความปลอดภัย. [16]

แม้จะมีการขยายตัวที่มีความพยายามที่จะ จำกัด การเจริญเติบโตของสนามบิน การปรากฎตัวของเครื่องบินเจ็ตเช่นเดียวกับการเจริญเติบโตของการจราจรนำสภาคองเกรสผ่านพระราชบัญญัติวอชิงตันสนามบินของปี 1950 ซึ่งมีผลในการเปิดสนามบินดัลเลสในปี 1962 ความกังวลเกี่ยวกับเสียงรบกวนการบินจะนำไปสู่ข้อ จำกัด สัญญาณรบกวนแม้กระทั่งก่อนที่บริการเจ็ทเริ่มต้นขึ้นในปี 1966 เพื่อลด ความแออัดและการจราจรไดรฟ์ไปยังสนามบินทางเลือก, จอห์นฟากำหนดเชื่อมโยงไปถึงสล็อตและปริมณฑลข้อ จำกัด ในการแห่งชาติและอื่น ๆ ที่มีความหนาแน่นสูงสี่สนามบินในปี 1969 [17]