Once, he could endure. Twice, three

Once, he could endure. Twice, three times, four times, even five times he could continue to endure. By the sixth time, however, he was shamed into a rage and could endure no longer. The Heaven Entangling Net was even more precious to him than the scroll painting. It could instantly entangle an opponent, and had been among his treasured items for years. The higher your Cultivation base, the more effective it became. He had placed it on the treasure mountain to show off its splendor, so that people would see it and covet it. He had assumed it would be safe, and had never imagined that anyone would actually be able to take it. As of now, he had already begun to go crazy, and wished nothing more than to beat Meng Hao to death and take back the oil painting and Heaven Entangling Net.

But then, Wu Dingqiu, laughing smugly, flicked his wide sleeve and stood in front of Eccentric Song, blocking his way.

“Fellow Daoist Song is an illustrious Cultivator from the Southern Domain. What are you doing, exactly? Earlier, you said that for seven days, anyone could come here, and that all of the treasures of the treasure mountain were available for the taking. Don’t tell me you’re going to go back on your word?

“You carried the peak over here yourself from Mount Tian Shan. The land was fertilized with soil from the bottom of the East Sea which hadn’t seen the light of day for ten thousand years. I remember someone saying that any Cultivator of the Qi Condensation stage could prevail, as long as they were skilled enough. Eccentric Song, acting like this really shows a lack of demeanor. If word gets out, you’ll definitely lose face.” Wu Dingqiu continued to laugh, clearly having no intention of allowing Eccentric Song to go anywhere.

Eccentric Song’s expression looked worse than ever, filled with bitter suffering. Before, he had spoken with utmost complacency, but now, everything he had said was being thrown back in his face. After a long moment, he slapped his bag of holding, pulled out two large Concentration Pills and swallowed them. Then he let out a long breath.

Suddenly, his eyes flashed, and he cast his consciousness out toward Meng Hao, intending to get some information about his iron spear. At first, he hadn’t paid the slightest attention to Meng Hao, focused as he was on what the iron spear was doing. As soon as his consciousness emerged, Wu Dingqiu laughed and flicked his sleeve. A glowing shield immediately covered the entire plateau, blocking Eccentric Song’s consciousness.

“Using your consciousness to inspect a lower generation Qi Condensation Cultivator? Eccentric Song, are you purposely trying to lose face?” Wu Dingqiu obviously was not willing to let Eccentric Song have his way in anything. He laughed. Eccentric Song, looking more put off than ever, could do nothing except flick his own sleeve. Another shield appeared just beyond the first shield.

“That kid’s iron spear is extraordinary,” he said. “If you won’t allow me to inspect it with my consciousness, then I won’t let you do so either.”

Four hours later, Meng Hao had reached the mountain’s peak, iron spear in hand. He walked up, look around, finally noticing the large flag stuck into the ground. Underneath the flag was a bag. Its surface was a mass of rioting colors; looking at it made you feel as if it could suck your mind out. Everything around it seemed to ripple and grow blurry. When Meng Hao laid eyes on it, he palpitated with eagerness and started panting. He grabbed the multicolored bag, and when he did, the flag fell to the ground.

Conversations had buzzed among the onlookers in the Demonic Forest as they watched Meng Hao calmly walked up the mountain, collecting huge amounts of Spirit Stones and medicinal pills. When the flag toppled more conversations broke out.

They gazed at Meng Hao with shock and envy, and then watched as he disappeared over the other side of the mountain.

Shangguan Xiu glared at Meng Hao murderously as he vanished. He didn’t dare to pursue him; there were too many things about him he didn’t know. Even though Shangguan Xiu’s desire to kill him was stronger than ever, he also knew that it was almost too late to reach his medicinal plant. Gnashing his teeth, he stamped his foot onto the ground, looking very pitiful indeed. But anger pushed away his depression. He would have killed Meng Hao already, if he could only have thought of a way.

As he watched Meng Hao disappear onto the other side of the mountain, Wu Dingqiu’s laughter rang out over the plateau. Eccentric Song stared with wide eyes as Meng Hao took his bag of the Cosmos. The blood drained from his face, and he seemed heartbroken. Now more than ever he regretted putting his bag of the Cosmos onto the mountain. He just couldn’t believe what had happened. This time, he really couldn’t endure any longer. He flicked his sleeve, and prepared to pursue the damnable Meng Hao. But, before he could leave, Wu Dingqiu once again blocked his way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้ง เขาสามารถทน สอง สามครั้ง สี่ครั้ง แม้ห้าครั้งเขาสามารถต่อไปทน เวลาหก อย่างไรก็ตาม เขาตะขิดตะขวงในความโกรธ และอาจทนไม่ สวรรค์ Entangling สุทธิไม่มีค่ามากขึ้นเขากว่าวาดภาพเลื่อน มันไม่ได้ทันทีทำให้พัวพันกับฝ่ายตรงข้าม และได้ในรายการของเขาไกลปี สูงกว่าการเพาะปลูกของฐาน กลายเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้น เขามีวางไว้บนภูเขาสมบัติเพื่อแสดงความงดงาม เพื่อให้คนดู และเซฟได้ เขาได้ถือว่า มันจะปลอดภัย และไม่เคยคิดว่า ทุกคนจะได้สามารถนำ ณ ตอนนี้ เขาได้เริ่มไปบ้า และ wished อะไรมากกว่าจะเอาชนะเมงเฮาตาย และนำกลับมาวาดสีน้ำมันและสวรรค์ Entangling สุทธิแต่ Wu Dingqiu หัวเราะ smugly, flicked แขนของเขากว้าง แล้วยืนหน้าประหลาดเพลง บล็อกวิธีการของเขา"เพลงสวดมนต์เพื่อนจะมีเกษตรกรหยุด illustrious ดังจากภาคใต้โดเมน จะทำอะไร อย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้ คุณพูดว่า สำหรับเจ็ดวัน ทุกคนสามารถมาที่นี่ และที่ สมบัติของสมบัติทั้งหมดพร้อมใช้งานสำหรับการ ไม่บอกคุณกำลังจะกลับคำของคุณ"คุณมาเขานี่เองจาก Mount เทียนชาน ที่ดินถูกปฏิสนธิ มีดินจากด้านล่างของทะเลตะวันออกซึ่งไม่ได้เห็นแสงของวันหมื่นปี จำไว้ว่า คนที่บอกว่า มีเกษตรกรที่เวทีรวมตัวชิอาจเหนือกว่า ตราบเท่าที่พวกเขามีทักษะเพียงพอ เพลงประหลาด ทำหน้าที่เช่นนี้จริง ๆ แสดงการขาด demeanor ถ้าคำออก คุณจะแน่นอนเสียหน้า" Wu Dingqiu ยังคงหัวเราะ มีความตั้งใจที่ให้เพลงประหลาดไปได้ทุกอย่างชัดเจนนิพจน์ของเพลงประหลาดดูแย่ไปกว่าที่เคย เต็มไป ด้วยทุกข์ขม ก่อน พระองค์ตรัส ด้วยความพึงพอใจสูงสุด แต่ตอนนี้ ทุกอย่างที่เขาได้กล่าวว่า ถูกขว้างกลับหน้าเขา หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน เขาตบถือกระเป๋าของเขา ดึงยาความเข้มข้นขนาดใหญ่สอง และกลืนกินพวกเขา แล้ว เขาให้หมดลมหายใจยาวทันใดนั้น ประกายตาของเขา และเขาโยนปลิดออกไปทางเมงเฮา ตั้งใจที่จะได้รับข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับหอกเหล็ก ครั้งแรก เขาไม่ได้จ่ายเมงเฮา เน้นขณะที่เขาทำหอกบนเหล็กอะไรให้น้อย เป็นจิตสำนึกของเขาโผล่ออกมา Wu Dingqiu หัวเราะ และ flicked แขนของเขา โล่เรืองแสงทันทีครอบคลุมราบสูงทั้ง บล็อกนอกรีต Song จิตสำนึก“Using your consciousness to inspect a lower generation Qi Condensation Cultivator? Eccentric Song, are you purposely trying to lose face?” Wu Dingqiu obviously was not willing to let Eccentric Song have his way in anything. He laughed. Eccentric Song, looking more put off than ever, could do nothing except flick his own sleeve. Another shield appeared just beyond the first shield.“That kid’s iron spear is extraordinary,” he said. “If you won’t allow me to inspect it with my consciousness, then I won’t let you do so either.”Four hours later, Meng Hao had reached the mountain’s peak, iron spear in hand. He walked up, look around, finally noticing the large flag stuck into the ground. Underneath the flag was a bag. Its surface was a mass of rioting colors; looking at it made you feel as if it could suck your mind out. Everything around it seemed to ripple and grow blurry. When Meng Hao laid eyes on it, he palpitated with eagerness and started panting. He grabbed the multicolored bag, and when he did, the flag fell to the ground.Conversations had buzzed among the onlookers in the Demonic Forest as they watched Meng Hao calmly walked up the mountain, collecting huge amounts of Spirit Stones and medicinal pills. When the flag toppled more conversations broke out.They gazed at Meng Hao with shock and envy, and then watched as he disappeared over the other side of the mountain.Shangguan Xiu glared at Meng Hao murderously as he vanished. He didn’t dare to pursue him; there were too many things about him he didn’t know. Even though Shangguan Xiu’s desire to kill him was stronger than ever, he also knew that it was almost too late to reach his medicinal plant. Gnashing his teeth, he stamped his foot onto the ground, looking very pitiful indeed. But anger pushed away his depression. He would have killed Meng Hao already, if he could only have thought of a way.As he watched Meng Hao disappear onto the other side of the mountain, Wu Dingqiu’s laughter rang out over the plateau. Eccentric Song stared with wide eyes as Meng Hao took his bag of the Cosmos. The blood drained from his face, and he seemed heartbroken. Now more than ever he regretted putting his bag of the Cosmos onto the mountain. He just couldn’t believe what had happened. This time, he really couldn’t endure any longer. He flicked his sleeve, and prepared to pursue the damnable Meng Hao. But, before he could leave, Wu Dingqiu once again blocked his way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเขาสามารถทน เป็นครั้งที่สองครั้งที่สามสี่ครั้งแม้ห้าครั้งเขาอาจจะยังคงที่จะทน โดยครั้งที่หก แต่เขาก็อายเป็นความโกรธและสามารถทนไม่ได้ สวรรค์ Entangling สุทธิก็ยิ่งมีค่ากับเขามากกว่าภาพวาดเลื่อน มันทันทีสามารถทำให้พัวพันฝ่ายตรงข้ามและได้รับในรายการที่รักของเขามานานหลายปี สูงกว่าฐานการเพาะปลูกของคุณมีประสิทธิภาพมากขึ้นมันก็กลายเป็น เขาได้วางไว้บนภูเขาสมบัติที่จะอวดความงดงามของมันเพื่อให้ผู้คนจะเห็นและอยากได้มัน เขาเคยคิดว่ามันจะปลอดภัยและไม่เคยคิดว่าทุกคนจริงจะสามารถที่จะใช้มัน ณ ตอนนี้เขาได้เริ่มขึ้นแล้วที่จะไปบ้าและมีความประสงค์อะไรมากไปกว่าที่จะชนะเม้งเฮาไปสู่ความตายและจะกลับภาพวาดสีน้ำมันและสวรรค์ Entangling สุทธิ. แต่แล้ววู Dingqiu หัวเราะใจแคบสะบัดแขนกว้างของเขาและยืนอยู่ใน ด้านหน้าของนอกรีตเพลงปิดกั้นทางของเขา. "เพื่อนร่วม Daoist เพลงเป็นเกษตรกรที่มีชื่อเสียงจากโดเมนภาคใต้ คุณกำลังทำอะไรว่า? ก่อนหน้านี้คุณกล่าวว่าสำหรับเจ็ดวันใครจะมาที่นี่และที่ทั้งหมดของสมบัติของภูเขาสมบัติที่มีอยู่สำหรับการถ่าย อย่าบอกนะว่าคุณกำลังจะกลับไปในคำพูดของคุณ? "คุณดำเนินสูงสุดมากกว่าที่นี่ด้วยตัวคุณเองจากภูเขาเทียนชาน ที่ดินที่ได้รับการปฏิสนธิด้วยดินจากด้านล่างของทะเลตะวันออกซึ่งไม่เคยเห็นแสงของวันหมื่นปี ผมจำได้ว่ามีคนบอกว่าเกษตรกรของขั้นตอนการควบแน่นฉีใด ๆ ที่อาจเหนือกว่าตราบเท่าที่พวกเขามีทักษะเพียงพอ แหกคอกเพลงทำหน้าที่เช่นนี้จริงๆแสดงให้เห็นถึงการขาดความประพฤติ ถ้าเป็นคำที่ได้รับออกแน่นอนคุณจะสูญเสียใบหน้า. "วู Dingqiu ยังคงหัวเราะอย่างเห็นได้ชัดมีความตั้งใจที่จะช่วยให้แหกคอกเพลงไปทุกที่ไม่มี. การแสดงออกแหกคอกเพลงมองเลวร้ายยิ่งกว่าที่เคยเต็มไปด้วยความทุกข์ขม ก่อนที่เขาได้พูดกับความพึงพอใจสูงสุดแก่ แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่เขาได้กล่าวว่าถูกโยนกลับไปบนใบหน้าของเขา หลังจากช่วงเวลาที่นานเขาตบกระเป๋าของเขาถือครองดึงออกมาสองเม็ดเข้มข้นมากกลืนเขา จากนั้นเขาก็ให้ออกหายใจยาว. ทันใดนั้นสายตาของเขาประกายและเขาโยนจิตสำนึกของเขาออกไปทางเม้งเฮาตั้งใจว่าจะได้รับข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับหอกเหล็กของเขา ตอนแรกเขาไม่ได้จ่ายเงินให้ความสนใจน้อยที่สุดเพื่อเม้งเฮามุ่งเน้นไปที่เขาเป็นในสิ่งที่หอกเหล็กทำ เร็วที่สุดเท่าที่จิตสำนึกของเขาโผล่ออกมาวู Dingqiu หัวเราะและสะบัดแขนเสื้อของเขา โล่แวมทันทีปกคลุมที่ราบสูงทั้งการปิดกั้นสตินอกรีตของเพลง. "การใช้จิตสำนึกของคุณในการตรวจสอบรุ่นที่ต่ำกว่าฉีควบแน่น Cultivator? แหกคอกเพลงที่คุณจงใจพยายามที่จะเสียหน้า? "วู Dingqiu อย่างเห็นได้ชัดไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ประหลาดเพลงมีวิธีการของเขาในสิ่งที่ เขาหัวเราะ. แหกคอกเพลงมองใส่มากขึ้นกว่าที่เคยจะทำอะไรยกเว้นสะบัดแขนของเขาเอง โล่อีกปรากฏเพียงแค่เกินโล่แรก. "นั่นเด็กหอกเหล็กเป็นพิเศษ" เขากล่าว "ถ้าคุณจะไม่ให้ฉันไปตรวจสอบกับจิตสำนึกของฉันแล้วฉันจะไม่ยอมให้คุณทำเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง." สี่ชั่วโมงต่อมาเม้งเฮาได้ถึงจุดสูงสุดของภูเขาหอกเหล็กในมือ เขาเดินขึ้นมองไปรอบ ๆ ในที่สุดก็สังเกตเห็นธงขนาดใหญ่ติดอยู่ในพื้นดิน ภายใต้ธงเป็นถุง พื้นผิวของมันคือมวลของสีความวุ่นวายนั้น กำลังมองหาที่มันจะทำให้คุณรู้สึกราวกับว่ามันสามารถดูดใจของคุณออกมา ทุกอย่างรอบตัวมันดูเหมือนจะกระเพื่อมและเติบโตพร่ามัว เมื่อเม้งเฮาวางสายตากับมันเขา palpitated มีความกระตือรือร้นและเริ่มหอบ เขาคว้ากระเป๋าหลากสีและเมื่อเขาทำธงล้มลงกับพื้น. สนทนาได้ buzzed ในหมู่ผู้เข้าชมในปีศาจป่าที่พวกเขาเฝ้าดูเม้งเฮาใจเย็นเดินขึ้นไปบนภูเขา, การเก็บรวบรวมจำนวนมากของพระวิญญาณหินและยาสมุนไพร เมื่อธงล้มการสนทนาเพิ่มเติมโพล่งออกมา. พวกเขาจ้องมองเม้งเฮาด้วยความตกใจและความอิจฉาและจากนั้นดูเป็นเขาหายไปกว่าด้านอื่น ๆ ของภูเขา. ชางกวนซิ่วจ้องหน้าเม้งเฮาฆาตกรรมในขณะที่เขาหายไป เขาไม่กล้าที่จะไล่ตามเขา; มีสิ่งที่มากเกินไปเกี่ยวกับเขาเขาไม่ทราบ แม้ว่าความปรารถนาของชางกวนซิ่วจะฆ่าเขาก็แข็งแกร่งกว่าที่เคยนอกจากนี้เขายังรู้ว่ามันก็เกือบจะสายเกินไปที่จะไปถึงพืชสมุนไพรของเขา ขบฟันของเขาเขาประทับเท้าของเขาลงบนพื้นดินที่กำลังมองหาที่น่าสงสารมากอย่างแน่นอน แต่ความโกรธผลักออกตกต่ำของเขา เขาจะฆ่าเม้งเฮาแล้วถ้าเขาสามารถเพียง แต่มีความคิดของวิธี. ในขณะที่เขาดูเม้งเฮาหายไปสู่อีกด้านหนึ่งของภูเขาเสียงหัวเราะวู Dingqiu ของรังออกไปที่ราบสูง แหกคอกเพลงจ้องมองด้วยตากว้างเป็นเม้งเฮาเอากระเป๋าของเขาของคอสมอส เลือดระบายน้ำจากใบหน้าของเขาและดูเหมือนว่าเขาอกหัก ตอนนี้มากขึ้นกว่าที่เคยรู้สึกเสียใจที่เขาวางกระเป๋าของเขาของคอสมอสบนภูเขา เขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเกิดอะไรขึ้น เวลานี้เขามันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาสะบัดแขนของเขาและเตรียมที่จะไล่ตามอัปรีย์เม้งเฮา แต่ก่อนที่เขาจะออกจากวู Dingqiu บล็อกอีกครั้งวิธีการของเขา