(Jakobson 1960) Said that model of

(Jakobson 1960) Said that model of the functions of language distinguishes elements, or factors of communication, that are necessary for communication to occur: (1) context, (2) addresser (sender), (3) addressee (receiver) and (6) message. Each factor is the focal point of a relation, or function, that operates between the message and the factor.

The well-known model of the functions of language introduced by the Russian-American linguist, Roman Jakobson (1960, pp. 350-377), can be disputed on several grounds from a theoretical standpoint. Our purpose in this chapter is simply to suggest a few ways of exploiting the analytical potential of this device. When we analyze the functions of language for a given unit (such as a word, a text or an image), we specify to which class or type it belongs (e.g., a textual or pictorial genre), which functions are present/absent, and the characteristics of the functions, including the hierarchical relations and any other relations that may operate between them.

NOTE: THE NUMBER OF FACTORS, FUNCTIONS AND SUB-FUNCTIONS

We will mention just one point of controversy here, which is the number of factors (terms) and functions (relations between the terms) the model contains and the possible subtypes of any factor or function. Rastier (1997, p. 25) sees the metalingual function simply as a specific subtype of the referential function. Arcand and Bourbeau (1995, pp. 27-28) believe that there are two forms of the appellative function (conative function): in a "directive-appellative discourse, the sender leads others to act without justifying his will with arguments of any kind. In an argumentative-appellative discourse, the prompting [...] takes the form of an argument. The sender can give the pros and cons, defend his ideas and counter other people's ideas." (trans. of Arcand and Bourbeau, 1995, p. 28)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ยาคอบสัน 1960 ) กล่าวว่า รูปแบบของการทำงานของภาษาแตกต่างองค์ประกอบหรือปัจจัยการสื่อสารที่จำเป็นสำหรับการสื่อสารที่จะเกิดขึ้น ( 1 ) บริบท ( 2 ) ผู้ส่ง ( Sender ) , ( 3 ) ผู้รับ ( Receiver ) และ ( 6 ) ข้อความ แต่ละปัจจัยเป็นจุดโฟกัสของความสัมพันธ์ หรือฟังก์ชันที่ดำเนินการระหว่างข้อความและองค์ประกอบ

รูปแบบที่รู้จักกันดีของฟังก์ชันของภาษาแนะนำโดยนักภาษาศาสตร์ชาวอเมริกันรัสเซีย โรมันยาคอบสัน ( 1960 , pp . 350-377 ) สามารถโต้แย้งในหลายพื้นที่ จากมุมมองของทฤษฎี จุดประสงค์ของเราในบทนี้เป็นเพียงการแนะนำวิธีการไม่กี่ของการวิเคราะห์ศักยภาพของอุปกรณ์นี้ เมื่อเราวิเคราะห์ฟังก์ชันของภาษาเพื่อให้หน่วย ( เช่น คำข้อความหรือรูปภาพ ) เราระบุที่เรียนหรือชนิดของมัน เช่น เป็นข้อความ หรือภาพแนว ) ซึ่งฟังก์ชั่นปัจจุบัน / ขาด และลักษณะของการทำงาน รวมถึงความสัมพันธ์แบบลำดับชั้นและใด ๆอื่น ๆที่อาจใช้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ทราบ

: จำนวนของปัจจัย ฟังก์ชัน และ sub-functions

เราจะกล่าวถึงเพียงหนึ่งจุดของความขัดแย้งนี้ซึ่งเป็นหมายเลขของปัจจัย ( เงื่อนไข ) และฟังก์ชัน ( ความสัมพันธ์ระหว่างเงื่อนไข ) และแบบมีชนิดย่อยที่เป็นไปได้ของปัจจัยใดๆ หรือฟังก์ชัน rastier ( 2540 , หน้า 25 ) เห็นหน้าที่ metalingual เพียงแค่ เป็นชนิดย่อยที่เฉพาะเจาะจงของฟังก์ชันไปด้วย . อาร์เกิ่นด์ และ bourbeau ( 1995 , pp . 27-28 ) เชื่อว่ามีอยู่สองรูปแบบของชื่อฟังก์ชัน ( ฟังก์ชัน conative )ใน " คำสั่งเกี่ยวกับการอุทธรณ์การผู้ส่งนำคนอื่น ๆ ทำโดยไม่ต้องอธิบายเขาด้วยเหตุผลใด ๆ ในวาทกรรมเกี่ยวกับการอุทธรณ์การ , แจ้ง [ . . . ] ที่ใช้รูปแบบของการโต้แย้ง ผู้ส่งสามารถให้ข้อดีและข้อเสีย ปกป้องความคิดของเขาและตอบโต้ความคิดของคนอื่น " ( trans . ของอาร์เกิ่นด์ และ bourbeau , 1995 , 28 หน้า )