Sap flow was monitored routinely in

Sap flow was monitored routinely in the trunk of the
two trees described above. We used the compensation heat-pulse technique (Swanson and Whitfield,
1981), with one set of heat-pulse probes per tree. Each
set consists of a heater needle of 1.8 mm diameter
and two thermocouple probes also of 1.8 mm dia.
Heater and thermocouples were installed into parallel holes drilled radially into the trunk, at a height of
0.3 m above the soil surface. Sap velocity was measured following the procedure of Green and Clothier
(1988), using the theoretical calibrations of Swanson
and Whitfield (1981) to account for the probe-induced
effects of wounding. Once the heat-pulse velocity, V,was determined, the next step was to relate it to the
actual sap flow. In our analysis, the sap flow density,
J, was related with the heat-pulse velocity, V, using an
equation developed by Edwards and Warrick (1984):
J = (0.505Fm + Fl)V (1)
where Fm and Fl are the volume fractions of wood
and water, respectively. The factor 0.505 is related to
the thermal properties of the woody matrix, and is assumed to be constant within and between species. This equation provides an estimate of the values of J at any
point in the conducting sapwood. It is widely recognized that sap flux density is not uniform throughout
the sapwood, for this reason, our probes measured J
at four radial depths. The volumetric measure of total
sap flux (Q) was obtained by the integration of these
point estimates over the sapwood conducting area. The
sapwood area of the tree stems was determined from an analysis of trunk cores taken at the end of the
experiment.
The sap flow was recorded at 30 min intervals using heat-pulse instrumentation (HortResearch,
Palmerston North, New Zealand) controlled by a
data logger (Model CR10, Campbell Sci., Logan,
Utah, USA). Sap flow measurements were synchronised with gravimetric transpiration measurements. Sap
flow was measured continously, except for Days 308
and 309, when power supply problem interferred
(Figure 1).
Diurnal courses of leaf water relations
Leaf stomatal conductance (gl), leaf water potential
(9l) an leaf osmotic potential (95) were measured,
from sunrise to sunset, at two-hour intervals throughout each selected day on the trees described above.
The selected days were 307, 314, 317 and 318.
gl was measured on the abaxial surface of
sun-exposed leaves using a steady-state porometer
(LICOR-1600). Leaves were chosen at random from
the mid-canopy level of the tree and from current years
extension shoots.
9l was measured on a similar number of leaves,
using a pressure chamber (Soil Moisture Equipment
Corp. model 3000). The measurements were made according to Scholander et al. (1965), and following the
recommendations of Turner (1988). Leaf turgor potential (9p) was estimated as the difference between
9l and the osmotic potential (95). Osmotic potentials of leaves were measured as follows. First, leaves
removed from the tree were immediately frozen in liquid nitrogen, and then stored at −80 ◦C. Later, the
leaves were thawed for 30s and a 10 µL volume of sap
was obtained for the determination of solute concentration (Gucci et al., 1991). Leaf osmotic potential was
then measured with a Wescor 5500 vapour pressure
osmometer (Wescor Inc., Logan, Utah, USA).
Four measurements of 9l , 95and gl were made
per tree at each sampling time.
Total plant resistance
The total plant resistance to water flow, Rh (MPa.h
mL−1), was determined using an analog of Ohm’s
Law,
T =
(9L − 9S)
Rh
(2)
where T is the transpiration flux (mL h−1), 9l (MPa)
is the leaf water potential, and 9s (MPa) is the soil water potential. (9l − 9S) thus represents the gradient
in water potential, and Rh represents the plant’s total
resistance to that flow. If Rh remains fairly constant
during a day then its value may be calculated from
the slope of a linear regression established between
leaf water potential and transpiration (Koide et al.,
1991). At the same time, the offset of the regression
would be an indication of the effective soil water potential. Equation (2) was used to follow changes in
plant resistance as the soil dried.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซับกระแสถูกตรวจสอบเป็นประจำในลำต้นของการต้นไม้ทั้งสองข้าง เราใช้เทคนิคพัลส์ความร้อนค่าตอบแทน (Swanson และ Whitfield1981), ด้วยกันความร้อนชีพจร probes ต่อต้นไม้ แต่ละชุดประกอบด้วยเข็มฮีตเตอร์ของเส้นผ่าศูนย์กลาง 1.8 มม.และคลิปปากตะเข้ thermocouple สองยังของ 1.8 mm diaมีการติดตั้งฮีตเตอร์และทรานสมิตเตอร์ลงหลุมขนานที่เจาะเข้าไปในลำต้น ที่มีความสูงของ radially0.3 m เหนือพื้นดิน ความเร็วของซับถูกวัดตามกระบวนการของกรีนและ Clothier(1988), ใช้เสริมทฤษฎีของ Swansonและ Whitfield (1981) การบัญชีสำหรับการโพรบเกิดลักษณะพิเศษของ wounding เมื่อกำหนดความเร็วความร้อนชีพจร V ขั้นตอนถัดไปก็เพื่อ เชื่อมโยงไปกระแสของ sap ที่แท้จริง ในการวิเคราะห์ของเรา การที่ซับกระแสความหนาแน่นเกี่ยวกับความเร็วความร้อนชีพจร V, J ใช้เป็นสมการที่พัฒนา โดยเอ็ดเวิร์ดและ Warrick (1984):J = (0.505Fm + Fl) V (1)Fm และ Fl เศษส่วนปริมาตรของไม้และ น้ำ ตามลำดับ เกี่ยวข้องกับปัจจัย 0.505คุณสมบัติของเมตริกซ์วู้ดดี้ ความร้อน และสมมติให้คงภายใน และระ หว่างสปีชีส์ สมการนี้แสดงการประเมินค่าของ J ที่ใด ๆจุดใน sapwood ทำ มันเป็นอย่างกว้างขวางความหนาแน่นฟลักซ์ที่ sap ไม่สม่ำเสมอตลอดทั้งsapwood ด้วยเหตุนี้ คลิปปากตะเข้ของเราวัดเจที่ระดับความลึกรัศมีสี่ การวัดผลรวม volumetricซับไหล (Q) กล่าว โดยรวมเหล่านี้จุดประเมินผ่าน sapwood ดำเนินการตั้ง ที่กำหนดพื้นที่ sapwood ลำต้นต้นไม้จากการวิเคราะห์ของแกนลำตัวปลายใบทดลองขั้นตอนการ sap ถูกบันทึกในช่วงเวลา 30 นาทีโดยใช้เครื่องมือวัดความร้อนชีพจร (HortResearchพาลเมอร์สตันเหนือ นิวซีแลนด์) ควบคุมโดยการคนตัดไม้ข้อมูล (CR10 รุ่น Campbell Sci. โลยูทาห์ สหรัฐอเมริกา) ซับกระแสวัดได้เพื่อ มีการ transpiration ต้องวัด Sapกระแสที่วัดฯ ยกเว้น 308 วันและ 309 เมื่อใช้พลังงาน interferred ปัญหา(รูป 1)คอร์สภาษา diurnal ใบไม้น้ำความสัมพันธ์ของใบ stomatal ต้านทาน (gl), น้ำมีวัดศักย์ (9l) มีใบ (95)จากพระอาทิตย์ขึ้นถึงพระอาทิตย์ตก ในช่วงเวลา 2 ชั่วโมงตลอดทั้งวันที่เลือกบนต้นไม้ข้างเลือกวัน 307, 314, 317 และ 318gl มีวัดบนผิว abaxialอาทิตย์สัมผัสใบไม้ใช้ porometer-ท่อน(LICOR-1600) ใบที่ถูกเลือกสุ่มจากฝาครอบกลางระดับต้น และปีปัจจุบันส่วนขยายหน่อ9l มีวัดจำนวนใบไม้ คล้ายใช้หอความดัน (ดินความชื้นอุปกรณ์Corp.รุ่น 3000) ทำการประเมินตามการ Scholander et al. (1965), และตามคำแนะนำของ Turner (1988) ใบไม้ turgor ศักยภาพ (9p) ได้ประมาณเป็นผลต่างระหว่าง9l และศักย์ (95) การออสโมติกศักยภาพของใบไม้มีวัดดัง ใบแรกเอาออกจากแผนภูมิทันทีแช่แข็งในไนโตรเจนเหลว และนั้นที่ −80 ◦C ภายหลัง การใบไม้กำลัง thawed 30s และปริมาตร 10 µL ของ sapกล่าวสำหรับการกำหนดความเข้มข้นของตัวถูกละลาย (กุชชี่ et al., 1991) มีใบไม้ศักย์แล้ว วัดกับความดันไอ Wescor 5500osmometer (Wescor Inc. โล ยูทาห์ สหรัฐอเมริกา)วัดสี่ของ 9l, 95and gl ทำต่อต้นแต่ละครั้งสุ่มตัวอย่างความต้านทานของพืชทั้งหมดความต้านทานรวมพืชน้ำไหล Rh (MPa.hmL−1), กำหนดใช้เป็นอนาล็อกของโอห์มกฎหมายT =(9L − 9S)Rh(2)T ฟลักซ์ transpiration (มล h−1), l 9 (แรง)น้ำใบเกิด และ 9s (แรง) น้ำดินที่อาจเกิดขึ้น (9l − 9S) จึงหมายถึงการไล่ระดับสีในน้ำอาจเกิดขึ้น และ Rh แสดง พืชผลรวมของความต้านทานการไหลที่ ถ้า Rh ยังคงค่อนข้างคงวันแล้วค่าอาจจะคำนวณจากความชันของการถดถอยเชิงเส้นที่สร้างขึ้นใบไม้น้ำและ transpiration (Koide et al.,1991) ในเวลาเดียวกัน ตรงข้ามของการถดถอยจะเป็นการบ่งชี้น้ำดินมีประสิทธิภาพศักยภาพ สมการ (2) ถูกใช้เพื่อติดตามการเปลี่ยนแปลงในความต้านทานของพืชที่เป็นดินแห้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไหลทรัพย์คือการตรวจสอบเป็นประจำในลำต้นของต้นไม้สองต้นที่อธิบายข้างต้น
เราใช้เทคนิคการชดเชยความร้อนชีพจร (สเวนสันและวิ ธ ฟิลด์
1981) ที่มีหนึ่งชุดฟิวส์ความร้อนชีพจรต่อต้น แต่ละชุดประกอบด้วยเครื่องทำเข็ม 1.8 มิลลิเมตรและสองยานสำรวจยังทน1.8 มิลลิเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง. การทำความร้อนและเทอร์โมถูกติดตั้งลงในหลุมเจาะขนานเรดิเข้าไปในลำต้นที่สูงของ0.3 เมตรเหนือพื้นผิวดิน ความเร็วทรัพย์วัดตามขั้นตอนของสีเขียวและเครื่องนุ่งห่ม(1988) โดยใช้การสอบเทียบทางทฤษฎีของสเวนสันและวิธ ฟิลด์ (1981) การบัญชีสำหรับการสอบสวนที่เกิดจากผลกระทบของการกระทบกระทั่ง เมื่อความเร็วความร้อนชีพจรวีได้กำหนดขั้นตอนต่อไปคือการเกี่ยวข้องกับการไหลของน้ำนมที่เกิดขึ้นจริง ในการวิเคราะห์ของเราความหนาแน่นของการไหลของน้ำนม, เจที่เกี่ยวข้องกับความเร็วความร้อนชีพจร V โดยใช้สมการที่พัฒนาโดยเอ็ดเวิร์ดและริคก์(1984): J = (0.505Fm + ชั้น) V (1) ที่ Fm และชั้น เศษปริมาณของไม้และน้ำตามลำดับ ปัจจัยที่ 0.505 เป็นที่เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติทางความร้อนของเมทริกซ์ไม้และจะถือว่าคงที่ภายในและระหว่างสายพันธุ์ สมการนี้จะให้การประมาณการของค่านิยมของเจที่ใด ๆจุดในการดำเนินการกระพี้ เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าความหนาแน่นของของเหลวหล่อเลี้ยงไม่สม่ำเสมอตลอดทั้งกระพี้ด้วยเหตุผลนี้เราโพรบวัดเจที่สี่ระดับความลึกรัศมี วัดปริมาตรรวมของการไหลของน้ำนม (Q) ได้มาจากการรวมตัวกันของเหล่านี้ประมาณการจุดมากกว่ากระพี้การดำเนินการในพื้นที่ พื้นที่กระพี้ของต้นไม้ลำต้นถูกกำหนดจากการวิเคราะห์ของแกนลำต้นถ่ายในตอนท้ายของการทดลอง. การไหลของน้ำนมที่ถูกบันทึกไว้ในช่วงเวลา 30 นาทีโดยใช้เครื่องมือวัดความร้อนชีพจร (HortResearch, นอร์ ธ , นิวซีแลนด์) ควบคุมโดยข้อมูลคนตัดไม้ (รุ่น CR10 แคมป์เบลวิทย์. โลแกน, ยูทาห์สหรัฐอเมริกา) ทรัพย์วัดการไหลถูกตรงกับการวัดการคาย gravimetric ทรัพย์ไหลวัดอย่างต่อเนื่องยกเว้นวัน 308 และ 309 เมื่อปัญหาแหล่งจ่ายไฟ interferred (รูปที่ 1). หลักสูตรเวลากลางวันของความสัมพันธ์ของน้ำใบใบเป็นสื่อกระแสไฟฟ้าปากใบ (GL) ใบที่มีศักยภาพน้ำ (9L) ใบออสโมติกที่มีศักยภาพ (95) เป็น วัดจากพระอาทิตย์ขึ้นถึงพระอาทิตย์ตกในช่วงเวลาสองชั่วโมงตลอดทั้งวันที่เลือกบนต้นไม้ที่อธิบายข้างต้น. วันที่เลือกเป็น 307, 314, 317 และ 318 GL วัดบนพื้นผิวของ abaxial ใบดวงอาทิตย์โดยใช้สัมผัส steady- รัฐ porometer (Licor-1600) ใบได้รับการคัดเลือกโดยการสุ่มจากระดับกลางทรงพุ่มของต้นไม้และจากปีปัจจุบันยอดนามสกุล. 9L วัดในจำนวนใกล้เคียงกันของใบใช้ห้องความดัน(ความชื้นในดินอุปกรณ์คอร์ปรุ่น 3000) การวัดที่ถูกสร้างขึ้นตาม Scholander et al, (1965) และต่อไปนี้คำแนะนำของเทอร์เนอ(1988) ใบ turgor ที่มีศักยภาพ (9p) เป็นที่คาดกันว่าเป็นความแตกต่างระหว่าง9L และศักยภาพออสโมติก (95) ศักยภาพออสโมติกของใบวัดดังต่อไปนี้ ครั้งแรกใบลบออกจากต้นไม้ที่ถูกแช่แข็งทันทีในไนโตรเจนเหลวแล้วเก็บไว้ที่ -80 ◦C ต่อมาใบละลายสำหรับยุค 30 และปริมาณไมโครลิตร 10 จากนมที่ได้รับการกำหนดความเข้มข้นของตัวถูกละลาย(กุชชี่ et al., 1991) ใบออสโมติกที่อาจเกิดขึ้นได้รับการวัดนั้นมี Wescor 5500 ความดันไอ Osmometer (Wescor อิงค์โลแกน, ยูทาห์สหรัฐอเมริกา). สี่วัด 9L, 95and GL ได้ทำต่อต้นในแต่ละช่วงเวลาการสุ่มตัวอย่าง. พืชต้านทานรวมความต้านทานของพืชรวมลงไปในน้ำไหล Rh (MPa.h mL-1) ได้รับการพิจารณาโดยใช้อะนาล็อกของโอห์มกฎหมายT = (9L - 9S) Rh (2) ที่ T คือฟลักซ์คาย (มิลลิลิตร H-1) 9L (MPa) คือ ใบที่มีศักยภาพน้ำและ 9s (MPa) มันคือน้ำดินที่มีศักยภาพ (9L - 9S) จึงแสดงให้เห็นถึงการไล่ระดับสีในศักยภาพน้ำและRh หมายถึงการรวมของโรงงานต้านทานต่อการไหลที่ หาก Rh ยังคงค่อนข้างคงที่ในระหว่างวันแล้วค่าของมันอาจจะคำนวณจากความลาดชันของการถดถอยเชิงเส้นที่จัดตั้งขึ้นระหว่างใบที่มีศักยภาพและการคายน้ำ(Koide et al., 1991) ในขณะเดียวกันการชดเชยของการถดถอยจะเป็นตัวบ่งชี้ของน้ำในดินที่มีประสิทธิภาพที่มีศักยภาพ สมการ (2) ถูกนำมาใช้ในการปฏิบัติตามการเปลี่ยนแปลงในความต้านทานของพืชเป็นดินแห้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

SAP การตรวจสอบตรวจท้ายรถของ
ต้นไม้สองต้นที่อธิบายข้างต้น เราใช้เทคนิคชดเชยความร้อนชีพจร ( Swanson Whitfield
และ , 1981 ) กับชุดความร้อนชีพจรวัดต่อต้นไม้ แต่ละชุดประกอบด้วยเครื่องทำน้ำอุ่น

ขนาด 1.8 มม. และเข็มสอง thermocouple วัดของเส้นผ่าศูนย์กลาง 1.8 mm .
ฮีตเตอร์และเทอร์โมคัปเปิลถูกติดตั้งลงในหลุมที่เจาะเข้าไปในลำตัวขนานตามแนวรัศมี ,ที่ความสูง
0.3 เมตรเหนือผิวดิน สามารถวัดความเร็วตามขั้นตอนของสีเขียวและตัดเสื้อ
( 1988 ) , การสอบเทียบเชิงทฤษฎีของ Swanson
Whitfield ( 1981 ) และบัญชีเพื่อตรวจสอบผลของการประ . เมื่อความร้อนชีพจรความเร็ว V , ตั้งใจ , ขั้นตอนต่อไปคือการสร้างความสัมพันธ์กับ
ไหล SAP จริง ในการวิเคราะห์ของเรา , SAP การไหลความหนาแน่น
J ,ที่เกี่ยวข้องกับความร้อนชีพจรความเร็ว V ใช้
สมการที่พัฒนาโดยเอ็ดเวิร์ดและวอริค ( 1984 ) :
j = ( 0.505fm FL ) V ( 1 )
ที่ FM และ FL มีปริมาณสัดส่วนของไม้
และน้ำ ตามลำดับ ปัจจัย 0.505 เกี่ยวข้องกับ
คุณสมบัติทางความร้อนของเมทริกซ์ วู้ดดี้ และถือว่าเป็นค่าคงที่ภายในและระหว่างชนิด สมการนี้มีการประเมินค่าของ j
ที่ใด ๆประเด็นในการทำวิจัยกระพี้ . มันคือการยอมรับอย่างกว้างขวางว่า ความหนาแน่นฟลักซ์ SAP ไม่สม่ำเสมอตลอด
กระพี้ , สำหรับเหตุผลนี้ เราจึงวัด J
ที่สี่แฉกลึก . วัดปริมาตรของฟลักซ์ SAP รวม
( Q ) ได้จากการประมาณการ
จุดเหล่านี้ผ่านกระพี้ดำเนินการพื้นที่
พื้นที่ของกระพี้ต้นไม้ลำต้นถูกกำหนดจากการวิเคราะห์แกนลำตัว จับที่ปลาย

) การทดลอง การบันทึกในช่วงเวลา 30 นาที โดยใช้เครื่องมือวัดคลื่นความร้อน ( hortresearch
Palmerston North , นิวซีแลนด์ ) ควบคุมโดย
บันทึกข้อมูล ( แบบ cr10 แคมป์เบล , วิทย์ , โลแกน
ยูทาห์ , สหรัฐอเมริกา ) การวัดการไหลของ SAP ได้ตรงกับการวัดการคายน้ำด้วย .SAP
ไหลถูกวัดอย่างต่อเนื่อง ยกเว้นวัน 308
309 เมื่อปัญหาแหล่งจ่ายไฟ ( รูปที่ 1 ) interferred
.
ความผันแปรในรอบวันของใบน้ำความสัมพันธ์
ใบรูปใบ ( GL ) , ใบ
ศักย์น้ำในใบออสโมติก ( 9L ) ศักยภาพ ( 95 ) จำนวน
จากพระอาทิตย์ขึ้นถึงพระอาทิตย์ตก ในช่วงเวลาสองชั่วโมงตลอดแต่ละเลือกวันที่บนต้นไม้ที่อธิบายข้างต้น เลือกวัน
307 , 314 ,317 318 .
GL วัดบนพื้นผิวของดวงอาทิตย์ ซื้อสิทธิ์ขายเสียง
ตากใบใช้ในสถานะคงตัว porometer
( licor-1600 ) ใบที่ถูกเลือกโดยการสุ่มจาก
กลางหลังคาระดับต้น และจากปัจจุบันปี

9L ขยายยอด วัดเป็นจำนวนที่คล้ายกันของใบ
โดยใช้ความดัน ( อุปกรณ์ความชื้นดิน
คอร์ปรุ่น 3000 )วัดถูกสร้างตาม scholander et al . ( 1965 ) , และต่อไปนี้
ข้อเสนอแนะของเทอร์เนอร์ ( 1988 ) ศักยภาพแล้วรู้สึกใบ ( 9P ) คือประมาณเป็นความแตกต่างระหว่าง
9L และศักยภาพการ ( 95 ) การศึกษาศักยภาพของใบวัดดังนี้ 1 ใบ
ออกจากต้นไม้นั้นทันที แช่แข็งในไนโตรเจนเหลวและเก็บที่− 80 C .
◦ในภายหลังใบละลายสำหรับ 30 และ 10 µ L ปริมาณของ SAP
ได้รับการหาความเข้มข้นของตัวถูกละลาย ( Gucci et al . , 1991 ) ศักยภาพการใบ
แล้ววัดด้วย wescor 5500 ความดันไอ
ออสโมมิเตอร์ ( wescor อิงค์ โลแกน , ยูทาห์ , สหรัฐอเมริกา )
4 การวัด 9L 95and GL , ทำ
ต่อต้น ในแต่ละคน เวลาที่พืชมีความต้านทานรวม

รวมพืชต้านทานการไหลของน้ำ ,ความชื้นสัมพัทธ์ ( MPA H
+ − 1 ) , ถูกกำหนดใช้อนาล็อกของกฎของโอห์ม
,
t =
( 9L − 9S )


( 2 ) ความชื้นสัมพัทธ์ที่ T คือการคายน้ำ ฟลักซ์ ( มล H − 1 ) , 9L ( MPA )
เป็นใบน้ำที่มีศักยภาพและ 9S ( MPA ) คือ ดิน น้ำ ที่อาจเกิดขึ้น ( 9L − 9S ) จึงเป็นลาด
ในน้ำที่มีศักยภาพและ Rh เป็นพืชทั้งหมด
ความต้านทานที่ไหล ถ้าความชื้นสัมพัทธ์ยังคงอยู่ค่อนข้างคงที่
ระหว่างวันแล้วค่าของมันอาจจะคำนวณจากความชันของเส้นถดถอย

ศักย์น้ำในใบและสร้างขึ้นระหว่างการคายน้ำ ( สัตวแพทย์ et al . ,
1991 ) ในเวลาเดียวกัน , การชดเชยการ
จะเป็นข้อบ่งชี้ของน้ำในดินที่มีศักยภาพ สมการ ( 2 ) คือใช้ในการติดตามการเปลี่ยนแปลงในพืชต้านทาน
เป็นดินที่แห้ง