The area of shrimps farmed in Tam G

The area of shrimps farmed in Tam Giang Lagoon expanded at an average rate of 400% each year from 1995 to
2004 (Truong, 2012 p. 53). After peaking at 4,000ha in 2004, the area fell steadily to 2,700ha in 2008
following persistent and widespread outbreaks of disease in the Lagoon. Hop et al. (2005) and Thung (2007)
conducted experiments that showed some alarming indicators of deteriorating water quality in the Lagoon between
1998 and 2004. These indicators included diminishing levels of diffused oxygen (i.e. an increase of organic
pollution) - especially in places close to crowded shrimp farming areas, greater nutrient loads entering the lagoon
and less absorptive capacity of the natural environment - conditions conducive to eutrophication, higher levels of
total coliform density, and higher levels of organochlorine pesticides in the sediment. Water pollution poses a
serious threat to all farmers who raise shrimps in the Lagoon and the resultant yield risk is not only co -
variant (i.e. risk that simultaneously affects the vast majority of producers) but also systemic (i.e. it creates
risk for other agents in the chain). It is estimated that some 100,000 poor people rely directly on aquaculture
and capture fisheries in TGCG Lagoon as their main livelihood activity (Tuyen et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นที่ของกุ้ง farmed ในเพอร์ฟูมขยายที่มีอัตราเฉลี่ย 400% ทุกปีจาก 19952004 (Truong, 2012 p. 53) หลังจากจุดที่ 4, 000ha ในปี 2004 พื้นที่ลดลงอย่างต่อเนื่องเป็น 2, 700ha ในปี 2008ตามแบบ และแพร่ระบาดของโรคใน กระโดดและ al. (2005) และทุ่ง (2007)ดำเนินการทดลองที่แสดงให้เห็นว่าบางตัวบ่งชี้ที่น่าเป็นห่วงของคุณภาพน้ำในทะเลสาบระหว่างที่เสื่อมสภาพปี 1998 และปี 2004 ตัวบ่งชี้เหล่านี้รวมลดลงระดับออกซิเจนแต่ (เช่นการเพิ่มขึ้นของอินทรีย์มลพิษ) - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เลี้ยงกุ้งหนาแน่นใกล้เคียงกับสถาน อาหารมากกว่าโหลดใส่ทะเลสาบและน้อยกว่าความสามารถดูดซับของสภาพแวดล้อมธรรมชาติ - เงื่อนไขเอื้อให้เค ระดับสูงความหนาแน่นโคลิฟอร์มทั้งหมด และยาฆ่าแมลง organochlorine ในตะกอนในระดับสูง น้ำมลโพสท่าแบบเกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งในทะเลสาบและความเสี่ยงผลผลิตผลแก่ ภัยคุกคามร้ายแรงไม่เท่า co-ตัวแปร (เช่นความเสี่ยงที่มีผลต่อส่วนใหญ่ของผู้ผลิตพร้อมกัน) แต่ยังระบบ (เช่นสร้างเสี่ยงอื่น ๆ ตัวแทนในสาย) คาดว่า บางคนดี 100000 อาศัยในสัตว์น้ำและจับประมงในทะเลสาบ TGCG กิจกรรมการดำรงชีวิตหลัก (น้ำตก et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ของกุ้งเพาะเลี้ยงใน Tam Giang Lagoon ขยายตัวในอัตราเฉลี่ย 400% ในแต่ละปีจากปี 1995 เพื่อ
2004 (Truong, 2012 พี. 53) หลังจากจุดที่ 4,000ha ในปี 2004 พื้นที่ลดลงอย่างต่อเนื่องเพื่อ 2,700ha ในปี 2008
ต่อไปนี้การระบาดถาวรและแพร่หลายของโรคในลากูน Hop และคณะ (2005) และทุ่ง (2007)
ดำเนินการทดลองแสดงให้เห็นว่าบางตัวชี้วัดที่น่ากลัวของการเสื่อมคุณภาพน้ำในลากูนระหว่าง
ปี 1998 และปี 2004 ตัวชี้วัดเหล่านี้รวมถึงในระดับที่ลดลงของออกซิเจน (เช่นการเพิ่มอินทรีย์
มลพิษ) - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่ใกล้เคียงกับที่แออัด พื้นที่เลี้ยงกุ้งโหลดสารอาหารมากขึ้นเข้าสู่ทะเลสาบ
และความสามารถในการดูดซึมน้อยของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ - เงื่อนไขที่เอื้อต่อการขาดออกซิเจนในระดับที่สูงขึ้นของ
ความหนาแน่นของโคลิฟอร์มทั้งหมดและระดับที่สูงขึ้นของสารกำจัดศัตรูพืช organochlorine ในดินตะกอน มลพิษทางน้ำ poses
ภัยคุกคามร้ายแรงต่อเกษตรกรทุกคนที่ยกกุ้งในลากูนและความเสี่ยงผลผลิตผลไม่ได้เป็นเพียงร่วม -
ตัวแปร (เช่นความเสี่ยงที่มีผลกระทบต่อไปพร้อม ๆ กันส่วนใหญ่ของผู้ผลิต) แต่ยังเป็นระบบ (คือมันจะสร้าง
ความเสี่ยงสำหรับตัวแทนอื่น ๆ ห่วงโซ่) มันเป็นที่คาดว่าบาง 100,000 คนยากจนอาศัยโดยตรงในการเพาะเลี้ยงสัตว์
และการประมงในการจับภาพ TGCG ลากูนเป็นกิจกรรมการทำมาหากินหลักของพวกเขา (Tuyen et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ของกุ้ง farmed ใน Tam Giang ลากูน ขยายตัวในอัตราเฉลี่ย 400 % ในแต่ละปีตั้งแต่ปี 2004 ( Truong 2012

หน้า 53 ) หลังจาก peaking ที่ 4000ha ในปี 2004 พื้นที่ลดลงอย่างต่อเนื่องเพื่อ 2700ha 2008
ต่อไปนี้ถาวรและแพร่หลายระบาดของโรคในทะเลสาบ กระโดด et al . ( 2005 ) และทุ่ง ( 2007 )
ทำการทดลองที่แสดงให้เห็นว่าบางตัวที่น่ากลัวของเสื่อมคุณภาพน้ำในทะเลสาบระหว่าง
1998 และ 2004 ตัวชี้วัดเหล่านี้รวมลดลงระดับของการกระจายออกซิเจน ( เช่นการเพิ่มขึ้นของมลพิษอินทรีย์
) - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่แออัด กุ้งใกล้พื้นที่เกษตรกรรมมากกว่าสารอาหารเข้าสู่ทะเลสาบ
โหลดที่สามารถดูดซับได้น้อยลง และความจุของสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ -- เงื่อนไขที่เอื้อต่อปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่น ระดับที่สูงขึ้นของ
ความหนาแน่นโคลิฟอร์มทั้งหมดและระดับที่สูงขึ้นของการใช้ในตะกอน มลพิษทางน้ำ poses ภัยคุกคามร้ายแรงทั้งหมด
เกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งในทะเลสาบ และ ผลผลิต ผลลัพธ์ ความเสี่ยงไม่เพียง Co -
ตัวแปร ( เช่นความเสี่ยงที่พร้อมกันมีผลต่อส่วนใหญ่ของผู้ผลิต ) แต่ยังเป็นระบบ ( เช่นสร้าง
ความเสี่ยงสำหรับตัวแทนอื่น ๆในห่วงโซ่ ) มันคือประมาณว่าบาง 100000 คนจนที่อาศัยโดยตรงในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการประมงในทะเลสาบ tgcg
จับภาพกิจกรรมอาชีพหลักของพวกเขา ( Tuyen et al . , 2010 )