Chapter 1 A Lucky ManMadison Square

Chapter 1 A Lucky Man
Madison Square Garden, New York, November 30, 1928
There were nineteen thousand boxing supporters around the
center ring in Madison Square Garden, and most were waiting
for just one thing—for one fighter to murder another. Tonight
they were waiting for Gerald "Tuffy" Griffiths, the "Terror from
out West," to destroy New Jersey's Jim Braddock.
At the sound of the bell, Braddock stood under the hot lights
and watched Griffiths rush out into the ring. Tuffy Griffiths had
come to New York after winning fifty fights. He had won his last
fight with a knockout in the first round. Everybody knew that
he would do the same to Braddock—everybody except Braddock
and his manager, Joe Gould. Gould believed in Braddock.
A sudden jab from Braddock knocked Griffiths back. The
fighters started moving around the ring, throwing and blocking
punches. Griffiths threw the same punches that had easily beaten
his other opponents, but Braddock stayed on his feet. Blood and
sweat poured into his eyes.
None of the reporters around the ring expected the New Jersey
boxer to reach the end of the second round. But by round two,
Braddock had timed his opponent's rushes. Within one minute,
he hit Griffiths with his big punch—his right cross—and Tuffy
went down. The crowd stood, shouting. But the referee had only
counted to three before Griffiths was back on his feet and the
fight continued.
Time stretched for Braddock now, and his opponent's slightest
move seemed enormous. Braddock paid no attention to the
screams of the crowd, to the pain he felt. This was his chance to
finish Griffiths. He threw his big right punch again, and again
Tuffy was on the floor.
1
"One . . . two . . . three . . . four . . ." the referee counted.
For a second time, Griffiths got to his feet. But Braddock was
ready, stepping in close and throwing punch after punch. Then
his right hand flew forward and found Griffiths' chin for the last
time. The big fighter hit the floor again. He tried to stand, but
his legs were like rubber. No more punches hit him, but he went
down—and stayed down.
"And from the great state of New Jersey, by a knockout,
tonight's light heavyweight winner . . .Jim Braddock!"
The crowd was back on its feet. The local boy had won!
Braddock had been born in Hell's Kitchen, a poor neighborhood
of New York just a stone's throw from Madison Square Garden.
Braddock punched the air in celebration. He looked at the crowd,
at the men in their suits and ties and the women with their
fashionable haircuts and expensive clothes. It was Friday night, the
world seemed to be having a party, and Jim Braddock's win was
one more reason to celebrate!
Griffiths was Braddock's eighteenth knockout since his first
professional fight in 1926. His twenty-seventh win. The fight
organizers had had big plans for Griffiths. After this surprise win,
maybe Braddock would have his chance to fight for the title of
heavyweight champion. That was every boxer's dream.
Inside the ring, Joe Gould rushed out of the corner and jumped
onto his boxer's back. Both men looked at the crowd and listened
to its shouts. Jim smiled. He was a winner . . .
•
The tall boxer and his manager stepped out through the side
entrance into a crowd of about a hundred well-dressed supporters.
"Just sign your name for a few of them," said Joe. "Leave them
wanting more."
"Do you want to sign my name for me, too?" Jim asked his
manager with a smile.
2
People crowded around Jim. He liked them; he liked the fact
that they loved him.
"You win some, you lose some, Johnston," said Joe.
Jim looked up. His manager was talking to a big man who had
come out of the same side entrance. Jimmy Johnston organized
the fights at Madison Square Garden. No boxer fought there
without his permission. Johnston and men like him ruled the
world of boxing. Tonight Johnston had wanted Griffiths to win
the fight. Braddock was supposed to be an easy win for Griffiths.
Jim touched his manager's arm. "Leave it," he said.
But Joe continued talking. "Maybe you support the wrong
guys? Griffiths was heavier than my boy, and what happened? Jab,
cross . . ."
"Actually, it was jab, jab, cross," said Jim. He didn't like to see Joe
arguing with a man as powerful as Johnston. But the little manager
had always supported Jim, and the fighter couldn't let his manager
stand alone now.
"Jab, jab, cross!" repeated Joe. "And then your boy's out! So
maybe no one's a loser? Right, Johnston?"
Loser. Jim hated that word. Some people had said that his early
opponents were no good. Easy fights. Losers. So what did that
make Jim? But after tonight. . . after Griffiths . . . what could
they say now?
Joe Gould and Jimmy Johnston stared hard at each other. Just
like inside the boxing ring, time seemed to stretch. And then
Johnston turned and walked to his waiting car.
Jim shook his head. His little manager had no control over his
mouth. "I'll get us a taxi," he said.
But Joe pointed to a big, shiny new car across the street. "You
have to show you're doing well," he said. The manager organized
his life by this belief—expensive clothes, the best restaurants, and
now this car. A uniformed driver opened the back door, and the
two men got in.
3
Through the car's windows, New York seemed alive. The city's
bright lights shone and people laughed and talked as they went
to shows and clubs. It was an exciting time to live in the city. Tall
buildings were going up everywhere, and everybody seemed to be
getting rich. Jim Braddock and Joe Gould wanted a piece of that
success, too. They had even started their own taxi company.
"Let's go to a club," said Joe. "You should be seen in the right
places . . ."
But Jim just said, "Home, Joe."
With a shake of his head, Joe told the driver, and the car turned
toward New Jersey. This had been Jim's home since soon after his
birth. His parents had moved from Ireland to New York, looking
for a better life. Later, for the same reason, they had moved their
family across the Hudson River to New Jersey.
Here Jim had grown up a typical American boy. By the time
he stopped going to school, his older brother had started to box.
One day he and Jim began to argue, and soon they were fighting.
Although his brother was bigger and had much more experience,
Jim didn't do badly. That's when he realized—-maybe he could be
a winner in the boxing ring.
Not long after this, he had first met Joe Gould in a local gym.
Joe needed someone to train with one of his boxers, and he
offered five dollars to the tall teenager. Jim had gone into the ring
and given Gould's boxer a lesson. The manager had stayed with
Jim since then, through one hundred amateur fights, and then
through all his professional fights.
Now the car turned onto Jim's tree-lined street in a nice, quiet
neighborhood of Newark, New Jersey's biggest city. Joe pulled
some cash out of his pocket and began to count out Jim's share of
the prize money.
'Do you want to come in?" asked Jim as the car stopped
outside his house. "The kids would love to see you."
Joe paused. "Are you still married to the same girl?"
4
"I was this morning," answered Jim.
"I'll come in another time," said Joe. "And tell her I didn't
charge you for the towels."
As Jim climbed out, he forced himself not to laugh. Joe Gould
was afraid of nothing in the world of boxing, but he turned and
ran from Jim's wife, Mae, with her hard questions about the prize
money and Jim's share of it.
The front door of the house was open now, and there, in the
golden light of the hall, was Mae. Her pale face was serious as she
waited. From the first time he had met her, Jim had loved her.
He moved toward her now, telling himself he was a lucky man to
have a wife like Mae.
When Mae Braddock saw her husband, the dark cloud of worry
disappeared. She could breathe again. Feel again.
Fight night was always like this for Mae. In the afternoon,
Jimmy kissed her goodbye. Then she just watched the clock and
hoped that he was safe. The long hours full of fear only ended
when Jim came home.
She knew that men died in the ring. Not often, but it
happened. And if they didn't die, they were hurt, badly. Mae didn't
understand the sport. To her it was a world of pain and danger. But
she loved her husband, and so she tried to support him.
Mae Theresa Fox had grown up near the Braddock family in
New Jersey. She had always liked big Jim Braddock, and he loved
Mae from the time he first met her. But Jim was shy, and it took
him a long time to ask Mae to marry him. He said that he wanted
to wait until he had enough money to buy a nice home. When he
had $30,000 from his prize money—a small fortune—he finally
asked. As he waited nervously for her answer, Mae noticed the
sweat on Jim's face. She couldn't stop herself from laughing. The
money didn't matter to her—of course she would marry him!
5
Now Mae looked at her husband. She knew that Griffiths had
been expected to win tonight's fight. Her eyes asked the question,
and Jim's answer was a slow shake of the head. Mae looked away.
She hated to see Jimmy in pain—that's why she never went to the
fights—and she hated to see him like this. But then she looked up
and saw Jimmy smile. He had won!
"I could kill you," said Mae, kissing her husband.
Jim's two sons ran into the hall. They jumped around their
father's legs, shouting with excitement.
"Daddy, did you win?" cried four-year-old Jay.
Howard, who was only three, was just happy that Daddy was
home. Jim picked the boys up and kissed them. My little men, he
thought. His eyes met Mae's. My little family.
Jim told them all about the fight, acting it out punch by punch.
It wasn't easy for Mae to put the boys to bed after that. When she
had checked their sleeping baby girl, Rosy, she sat down to eat
dinner with Jimmy.
"So did Griffiths have a big punch?" she asked.
"You could come and watch me fight," suggested Jim.
But Mae looked away. "You get punched, and it feels like I'm
getting punched. But I'm not as strong as you . . ." She forced
herself to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนโชคดี 1 A บทเมดิสันสแควร์การ์เด้น นิวยอร์ก 30 พฤศจิกายน 1928มีผู้สนับสนุนมวย nineteen พันรอบตัวรอศูนย์แหวนในเมดิสันสแควร์การ์เด้น และส่วนใหญ่สำหรับสิ่งหนึ่ง — สำหรับรบหนึ่งฆ่าอีกด้วย คืนนี้พวกเขาได้รอเจอ "Tuffy" Griffiths ร้าย"จากออกตะวันตก การทำลายนิวเจอร์ซี่ของจิมแบรดด็อคที่เสียงระฆัง แบรดด็อคยืนภายใต้ไฟร้อนและดู Griffiths วิ่งออกเป็นแหวน Tuffy Griffiths ได้มานิวยอร์กหลังจากชนะการต่อสู้ 50 เขาชนะล่าสุดของเขาต่อสู้กับความน่าพิศวงในรอบแรก ทุกคนรู้เขาจะทำเหมือนกันกับแบรดด็อค — ทุกคนยกเว้นแบรดด็อคและผู้ จัดการของเขา Joe Gould เชื่อ Gould ในแบรดด็อคJab ฉับพลันจากแบรดด็อคโบว์ลิ่ง Griffiths กลับ ที่นักรบเริ่มเคลื่อนไหวรอบ ๆ แหวน ขว้างปา และบล็อกเจาะ Griffiths โยนเจาะเดียวกันที่ตีได้ง่ายพระองค์อื่น ๆ ฝ่ายตรงข้าม แต่แบรดด็อคอยู่บนเท้าของเขา เลือด และpoured เหงื่อเข้าตาไม่มีข่าวรอบแหวนคาดว่านิวเจอร์ซีย์นักมวยถึงจุดสิ้นสุดของรอบสอง แต่โดยรอบ 2แบรดด็อคมีเวลาวิ่งของคู่ต่อสู้ ภายในหนึ่งนาทีเขาตี Griffiths กับหมัดของเขาใหญ่ — ไขว้ขวาของเขา — และ Tuffyไปลง ฝูงชนที่ยืน ตะโกน แต่ชกเท่านั้นนับไปสามก่อน Griffiths ได้กลับไปบนเท้าของเขาและต่อสู้อย่างต่อเนื่องเวลายืดแบรดด็อคขณะนี้ และคู่ต่อสู้ของเพียงน้อยนิดย้ายลำบากใหญ่หลวง แบรดด็อคจ่ายไม่เอาใจใส่ในการscreams ของฝูงชน ยอกเขารู้สึก นี้เป็นโอกาสของเขาเสร็จ Griffiths เขาโยนหมัดขวาของเขาใหญ่อีกครั้ง และอีกครั้งTuffy อยู่บนพื้น1 "หนึ่ง...สอง...สาม...สี่... การ" ชกนับครั้งที่สอง Griffiths ได้ไปที่เท้าของเขา แต่แบรดด็อคพร้อม ก้าวในปิด และโยนหมัดหลังหมัด แล้วมือขวาของเขาบินไปข้างหน้า และพบ Griffiths' ชิ้นสุดท้ายเวลา เครื่องบินรบขนาดใหญ่ตีพื้นอีกครั้ง เขาพยายามยืน แต่ขาของเขาได้เช่นยาง เจาะไม่ตีเขา แต่เขาลงตัว และใกล้ถนนคนเดินลง"และจากดีรัฐของ นิวเจอร์ซี่ โดยการชนะน็อกโดยเทคนิคผู้ชนะแสง heavyweight ของคืนนี้... จิมแบรดด็อค"ฝูงชนได้กลับมาเท้า เด็กท้องถิ่นชนะแบรดด็อคมีการเกิดในนรกของห้องครัว พื้นที่ใกล้เคียงที่ไม่ดีของนิวยอร์กเพียงเพ็นจากเมดิสันสแควร์การ์เด้นแบรดด็อคเจาะรูอากาศเพื่อเฉลิมฉลอง เขามองฝูงชนที่ผู้ชายในผู้หญิงกับชุดของพวกเขา และความสัมพันธ์ของพวกเขาhaircuts แฟชั่นและเสื้อผ้าราคาแพง มันเป็นคืนวันศุกร์โลกดูเหมือน จะมีงานเลี้ยง และชนะจิมแบรดด็อคเพิ่มเติมเหตุผลหนึ่งในการเฉลิมฉลองGriffiths ได้น่าพิศวง eighteenth ของแบรดด็อคตั้งแต่แรกของเขาต่อสู้มืออาชีพใน 1926 ชนะยี่สิบเจ็ดของเขา การต่อสู้ทางเคยมีแผนการใหญ่สำหรับ Griffiths หลังจากชนะนี้แปลกใจบางทีแบรดด็อคจะมีโอกาสเขาจะต่อสู้เพื่อตำแหน่งของแชมป์เฮฟวี่เวท ที่มีนักมวยทุกฝันภายในวงแหวน Joe Gould วิ่งจากมุม และเพิ่มขึ้นบนหลังของนักมวยของเขา มองฝูงชนทั้งชาย และฟังการรับเหรียญของ จิมยิ้ม เขาเป็นผู้ชนะ...•นักมวยสูงและผู้จัดการของเขาก้าวออกทางด้านข้างทางไปสู่ฝูงชนประมาณร้อยสนับสนุนห้องแต่งตัว"เพียงแค่ลงชื่อกี่ของพวกเขา กล่าวว่า โจ "ปล่อยให้เทานั้น""คุณต้องการลงชื่อของฉันสำหรับฉัน เกินไปหรือไม่" จิมถามเขาผู้จัดการดี2คนกลุ้มจิม เขาชอบพวกเขา เขาชอบความจริงว่า พวกเขารักเขา"คุณชนะบาง คุณสูญเสีย จอห์นสตัน กล่าวว่า โจจิมมองขึ้น ผู้จัดการของเขาพูดถึงคนขนาดใหญ่ที่มีมาจากทางเข้าด้านเดียว จอห์นสตัน Jimmy จัดต่อสู้ที่เมดิสันสแควร์การ์เด้น สู้นักมวยไม่มีไม่ได้รับอนุญาตของเขา จอห์นสตันและคนชอบเขาปกครองโลกของมวย คืนนี้จอห์นสตันได้ต้อง Griffiths จะชนะการต่อสู้ แบรดด็อคที่ควรจะเป็นการชนะอย่างง่าย ๆ สำหรับ Griffithsจิมสัมผัสแขนของผู้จัดการของเขา "ปล่อยให้มัน เขากล่าวว่าแต่โจต่อพูดคุย "บางทีคุณสนับสนุนไม่ถูกต้องคน Griffiths ได้หนักกว่าเด็กของฉัน และเกิดอะไรขึ้น Jabข้าม... ""ที่จริงแล้ว ก็ jab, jab ข้าม กล่าวว่า จิม ไม่ได้อยากดูโจโต้เถียงกับคนมีประสิทธิภาพที่จอห์นสตัน แต่ผู้จัดการน้อยมีเสมอ Jim สนับสนุน และเครื่องบินรบที่ไม่สามารถให้ผู้จัดการของเขายืนคนเดียวตอนนี้"Jab, jab ข้าม" ซ้ำโจ "แล้วเด็กของคุณออก ดังนั้นบางทีไม่มีใครเป็นใคร ขวา จอห์นสตัน"ใคร จิมเกลียดชังคำนั้น บางคนก็กล่าวว่า เขาก่อนฝ่ายตรงข้ามได้ไม่ดี การต่อสู้ที่ง่าย Losers ดังนั้น สิ่งที่ได้ที่ทำให้จิม แต่หลัง จากคืนนี้... หลังจาก Griffiths...อะไรได้พวกเขากล่าวว่า ขณะนี้Joe Gould และจอห์นสตันจิมมี่เริ่มหนักกัน เพียงเช่นภายในแหวนมวย เวลาดูเหมือนจะ ยืด แล้วจอห์นสตันเปิด และเดินไปรอรถของเขาจิมจับศีรษะของเขา ผู้จัดการของเขาเล็กน้อยก็ไม่สามารถควบคุมเขาปาก "ฉันจะรับเราแท็กซี่ เขากล่าวว่าแต่โจชี้ไปใหญ่ เงารถใหม่ครับ "คุณมีการแสดงคุณกำลังทำดี เขากล่าวว่า ผู้จัดการฝ่ายจัดระเบียบชีวิต โดยความเชื่อนี้คือเสื้อผ้าราคาแพง อาหารดี และตอนนี้รถคันนี้ โปรแกรมควบคุมประตูเปิดประตูหลัง และมีชายสองคนใน3 ผ่านหน้าต่างของรถยนต์ นิวยอร์กดูเหมือนมีชีวิตอยู่ ของเมืองไฟสว่าง shone และคนหัวเราะ และพูดคุยกับพวกเขาไปการแสดงและชมรม มันเป็นเวลาน่าตื่นเต้นในเมือง สูงอาคารจะขึ้นทุก และทุกคนที่ดูเหมือนจะการรวย จิมแบรดด็อคและ Gould โจต้องการชิ้นส่วนที่ความสำเร็จ เกินไป แม้จะได้เริ่มต้นที่บริษัทรถแท็กซี่ของตนเอง"ลองไปสโมสร กล่าวว่า โจ "คุณควรจะเห็นทางด้านขวาสถาน.. "จิมกล่าวว่า เพียงแต่ "บ้าน โจ"สั่นของศีรษะ โจบอกว่า ไดรเวอร์ และเปิดรถต่อนิวเจอร์ซีย์ นี้ได้บ้านจิมเนื่องจากหลังจากเขาเกิด พ่อแม่ของเขาได้ย้ายจากไอร์แลนด์ไปนิวยอร์ก มองสำหรับชีวิตที่ดีขึ้น สำหรับเหตุผลเดียวกัน พวกเขาได้ถูกย้ายของพวกเขาครอบครัวข้ามแม่น้ำฮัดสันไปนิวเจอร์ซี่ที่นี่จิมได้เติบโตขึ้นเป็นเด็กอเมริกันทั่วไป โดยเวลาเขาหยุดไปโรงเรียน พี่ชายของเขาได้เริ่มต้นกล่องวันหนึ่งเขาและจิมเริ่มเถียง และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาได้ต่อสู้ถึงแม้ว่าน้องชายมีขนาดใหญ่ และมีประสบการณ์มากจิมไม่ได้ทำไม่ดี คือเมื่อรู้ – -บางทีเขาอาจจะผู้ชนะในสังเวียนมวยไม่นานหลังจากนี้ ครั้งแรกเขาได้พบโจ Gould ในกายภายในโจต้องคนรถไฟกับหนึ่งนักมวยของเขา และเขาเสนอเหรียญห้าจะวัยรุ่นสูง จิมก็หายไปเป็นแหวนและให้นักมวยของ Gould บทเรียน ผู้จัดการที่มีอยู่กับจิมตั้งแต่นั้น ผ่านร้อยต่อสู้มือสมัครเล่น แล้วผ่านการต่อสู้ทั้งหมดอาชีพของเขาตอนนี้ รถเปิดบนถนนปลอดจิมพักดีย่านนวร์ก นิวเจอร์ซีย์เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุด ดึงโจกระเป๋าบางเงินสดออกจากเขา และเริ่มนับออกส่วนแบ่งของจิมเงินรางวัลคุณต้องการเข้ามา? "ถามจิมเป็นรถหยุดนอกบ้าน "เด็ก ๆ ชอบที่จะเห็นคุณ"โจหยุดชั่วคราว "คุณยังแต่งงานกับสาวเดียวกัน"4"ฉันเช้านี้ ตอบจิม"ฉันจะมาในเวลาอื่น กล่าวว่า โจ "และบอกเธอผมไม่ได้อาหารเช้าสำหรับผ้าขนหนู"ขณะที่จิมปีนออก เขาบังคับตัวเองไม่ให้หัวเราะ Joe Gouldกลัวอะไรในโลกของมวย แต่เขาเปิด และวิ่งจากจิมภรรยา แม่ มีเธอคำถามยากเกี่ยวกับรางวัลเงินและแบ่งปันจิมของมันประตูหน้าบ้านถูกเปิดขณะนี้ และ มี ในการแสงทองศาลา มีแม่ ใบหน้าของเธอซีดมีร้ายแรงเป็นของเธอรอ จากครั้งแรกที่เขาได้พบเธอ จิมได้รักเธอเขาย้ายไปเธอตอนนี้ บอกตัวเองเป็นคนโชคดีไปมีเมียเหมือนแม่เมื่อแบรดด็อคแม่เห็นสามี เมฆดำของความกังวลหายไป เธอสามารถหายใจได้อีก รู้สึกอีกครั้งคืนต่อสู้ได้เสมอเช่นนี้สำหรับแม่ ในช่วงบ่ายจิมมี่รั้งลาของเธอ แล้วเธอเพียงเฝ้าดูนาฬิกา และหวังว่า เป็นเซฟ เวลานานที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวสิ้นสุดเท่านั้นเมื่อจิมมาบ้านเธอรู้ว่า คนตายในแหวน แต่ไม่บ่อยเกิดขึ้น และถ้าพวกเขาไม่ได้ตาย พวกเขาบาดเจ็บ ไม่ดี แม่ไม่ได้เข้าใจกีฬา เธอ มันเป็นโลกของความเจ็บปวดและอันตราย แต่เธอรักสามีของเธอ และดังนั้น เธอพยายามที่จะสนับสนุนเขาสุนัขจิ้งจอกแม่เทเรซาได้โตขึ้นใกล้ครอบครัวแบรดด็อคนิวเจอร์ซีย์ เธอได้เสมอชอบจิมแบรดด็อคที่ใหญ่ และรักแม่จากเวลาเขาต้องได้พบเธอ แต่จิมถูกอาย และใช้เขาถามแม่จะแต่งงานกับเขามายาวนาน เขากล่าวว่า เขาต้องการต้องรอจนกว่าเขามีเงินพอซื้อบ้านดี เมื่อเขามี $30000 จากเงินรางวัลของเขา — โชคขนาดเล็ก – เขาในที่สุดถาม เขารอคนตอบเธอ แม่สังเกตการเหงื่อบนใบหน้าของจิม เธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการหัวเราะ ที่เงินไม่สำคัญกับเธอซึ่งแน่นอนว่าเธอจะแต่งงานกับเขา5 ตอนนี้ แม่ดูที่สามีของเธอ เธอรู้ว่า Griffiths มีถูกคาดว่าจะชนะการต่อสู้ของคืนนี้ ตาเธอถามคำถามและคำตอบของจิมเป็นปั่นช้าของหัว แม่มองไปเธอขี้เกียจดูจิมมี่ในความเจ็บปวด – ที่ว่าทำไมเธอไม่ไปต่อสู้ — และเธอขี้เกียจดูเขาเช่นนี้ แต่แล้ว เธอมองขึ้นและเห็นรอยยิ้มของจิมมี่ เขาชนะ"ฉันจะฆ่าคุณ กล่าวว่า แม่ จูบสามีจิมบุตรชายสองคนวิ่งเข้าไปในห้องโถง พวกเขาไปรอบ ๆ พวกเขาพ่อขา ตะโกน ด้วยความตื่นเต้น"พ่อ คุณชนะ" ร้องเจย์อายุ 4 ปีHoward ที่ได้สามเท่า มีความสุขเพียงว่า พ่อเป็นหน้าแรก จิมรับเด็กผู้ชาย และรั้งไว้ ชายน้อยของฉัน เขาคิดว่า ตาของเขาตรงกับของแม่ ครอบครัวเล็ก ๆ ของฉันจิมบอกพวกเขาเกี่ยวกับการต่อสู้ ทำหน้าที่ได้ออกหมัดโดยเจาะมันไม่ได้ง่ายสำหรับแม่จะนำเด็กผู้ชายนอนหลังจากนั้น เมื่อเธอได้ตรวจสอบการนอนเด็กผู้หญิง โรซี่ เธอนั่งลงกินอาหารมื้อเย็นกับจิมมี่"ดังนั้นไม่ Griffiths หมัดใหญ่" เธอถาม"คุณได้มา และดูฉันต่อสู้ แนะนำจิมแต่แม่มองไป "คุณได้รับการเจาะรู และมีความรู้สึกเหมือนผมการเจาะรู แต่ฉันไม่แข็งแกร่งเป็นคุณ.. " เธอบังคับตัวเองไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1 ชายโชคดี
ที่เมดิสันสแควร์การ์เด้น, นิวยอร์ก, 30 พฤศจิกายน 1928
มีหนึ่งหมื่นเก้าพันสนับสนุนมวยรอบ
แหวนศูนย์ในเมดิสันสแควร์การ์เด้นและส่วนใหญ่กำลังรอ
เพียงสิ่งหนึ่งสำหรับหนึ่งในนักมวยที่จะฆ่าอีก คืนนี้
พวกเขากำลังรอเจอราลด์ "ปอย" กริฟฟิ "ความหวาดกลัวจากการ
ออกเวสต์ "ที่จะทำลายแบรดด็อกจิมนิวเจอร์ซีย์.
ที่เสียงระฆัง, แบรดด็อกยืนอยู่ภายใต้แสงไฟร้อน
และดู Griffiths วิ่งออกเป็นแหวน ปอย Griffiths ได้
มาถึงนิวยอร์กหลังจากที่ชนะการต่อสู้ห้าสิบ เขาได้รับรางวัลสุดท้ายของ
การต่อสู้กับสิ่งที่น่าพิศวงในรอบแรก ทุกคนรู้ว่า
เขาจะทำเช่นเดียวกันที่จะแบรดด็อก-ทุกคนยกเว้นแบรดด็อก
และผู้จัดการของเขาโจโกลด์ โกลด์เชื่อมั่นในแบรดด็อก.
กระทุ้งอย่างฉับพลันจากแบรดด็อกเคาะ Griffiths กลับ
นักรบเริ่มย้ายไปรอบ ๆ แหวนขว้างปาและการปิดกั้น
เจาะ Griffiths โยนหมัดเดียวกับที่พ่ายแพ้อย่างง่ายดาย
ฝ่ายตรงข้ามอื่น ๆ ของเขา แต่แบรดด็อกอยู่บนเท้าของเขา เลือดและ
เหงื่อเทลงไปในดวงตาของเขา.
ไม่มีผู้สื่อข่าวไปรอบ ๆ เวทีที่คาดว่ารัฐนิวเจอร์ซีย์
นักมวยที่จะถึงจุดสิ้นสุดของรอบที่สอง แต่รอบสอง
แบรดด็อกได้หมดเวลาวิ่งของศัตรูของเขา ภายในหนึ่งนาที
เขาตี Griffiths ด้วยหมัดขวาของเขาของเขาใหญ่ข้ามและปอย
ลงไป ฝูงชนที่ยืนตะโกน แต่ผู้ตัดสินมีเพียง
นับถึงสามก่อนที่จะเป็นกริฟฟิกลับมาที่เท้าของเขาและ
การต่อสู้อย่างต่อเนื่อง.
ยืดเวลาสำหรับแบรดด็อกในขณะนี้และน้อยฝ่ายตรงข้ามของเขา
ย้ายลำบากอย่างมาก แบรดด็อกให้ความสนใจที่จะ
กรีดร้องของฝูงชน, ความเจ็บปวดที่เขารู้สึกว่า นี่เป็นโอกาสของเขาที่จะ
เสร็จสิ้นการ Griffiths เขาโยนหมัดขวาของเขาใหญ่อีกครั้งและอีกครั้ง
ปอยอยู่บนพื้น.
1
"หนึ่ง... สอง... สาม... สี่..." ผู้ตัดสินนับ.
สำหรับเป็นครั้งที่สอง Griffiths มีการเท้าของเขา แต่แบรดด็อกก็
พร้อมที่จะก้าวเข้ามาใกล้และขว้างหมัดหลังจากหมัด แล้ว
มือขวาของเขาบินไปข้างหน้าและพบคาง Griffiths 'ในช่วง
เวลา เครื่องบินรบขนาดใหญ่กระแทกพื้นอีกครั้ง เขาพยายามที่จะยืน แต่
ขาของเขาเป็นเหมือนยาง ไม่มีการเจาะมากขึ้นตีเขา แต่เขาไป
ลงและอยู่ลง.
"และจากสถานะที่ดีของรัฐนิวเจอร์ซีย์โดยสิ่งที่น่าพิศวง,
คืนนี้ชนะแสงหนา.. .Jim แบรดด็อก! "
ฝูงชนก็กลับมาที่เท้าของมัน เด็กท้องถิ่นได้รับรางวัล!
แบรดด็อกได้รับการเกิดในนรกครัว, พื้นที่ใกล้เคียงที่ไม่ดี
ของนิวยอร์กเพียงแค่โยนหินของจากเมดิสันสแควร์การ์เด้น.
แบรดด็อกชกอากาศในการเฉลิมฉลอง เขามองไปที่ฝูงชน
ที่ชายในชุดสูทและความสัมพันธ์ของพวกเขาและหญิงของพวกเขาที่มี
ทรงผมที่ทันสมัยและเสื้อผ้าราคาแพง มันเป็นคืนวันศุกร์
โลกดูเหมือนจะมีงานเลี้ยงและชนะจิมแบรดด็อกเป็น
อีกเหตุผลหนึ่งที่จะเฉลิมฉลอง!
Griffiths เป็นที่น่าพิศวงแบรดด็อกที่สิบแปดตั้งแต่ครั้งแรกของ
การต่อสู้มืออาชีพในปี 1926 เขาชนะที่ยี่สิบเจ็ด การต่อสู้
การจัดงานได้มีแผนการที่ยิ่งใหญ่สำหรับ Griffiths หลังจากที่ชนะแปลกใจนี้
อาจจะแบรดด็อกจะมีโอกาสของเขาที่จะต่อสู้กับชื่อของ
แชมป์เฮฟวี่เวท นั่นคือความฝันของนักมวยทุกคน.
ภายในแหวนโจโกลด์รีบวิ่งออกมาจากมุมและกระโดดขึ้น
ไปบนหลังนักมวยของเขา ทั้งสองคนมองไปที่ฝูงชนและฟัง
การตะโกนของ จิมยิ้ม เขาเป็นผู้ชนะ . .
•
นักมวยสูงและผู้จัดการของเขาก้าวออกมาผ่านทางด้าน
ทางเข้าเข้าไปในฝูงชนประมาณร้อยสนับสนุนแต่งตัวดี.
"เพียงแค่ลงนามไม่กี่ของพวกเขา" โจกล่าวว่า "ปล่อยให้พวกเขา
ต้องการมากขึ้น. "
"คุณต้องการที่จะเซ็นชื่อของฉันสำหรับผมเช่นกัน" จิมถามเขา
ผู้จัดการด้วยรอยยิ้ม.
2
คนแออัดรอบจิม เขาชอบพวกเขา; เขาชอบความจริงที่
ว่าพวกเขารักเขา.
"คุณจะชนะบางอย่างที่คุณสูญเสียบางส่วนจอห์นสตัน" โจ. กล่าวว่า
จิมเงยหน้าขึ้นมอง ผู้จัดการของเขาได้พูดคุยกับชายร่างใหญ่ที่ได้
ออกมาจากทางเข้าด้านข้างเดียวกัน จิมมี่จอห์นสตันจัด
ต่อสู้ที่เมดิสันสแควร์การ์เด้น ไม่มีนักมวยมีการต่อสู้
ของเขาไม่ได้รับอนุญาต จอห์นสันและคนชอบเขาปกครอง
โลกของมวย คืนนี้จอห์นสตันอยาก Griffiths ที่จะชนะ
การต่อสู้ แบรดด็อกที่ควรจะชนะง่ายสำหรับ Griffiths.
จิมสัมผัสแขนผู้จัดการของเขา "ปล่อยมัน" เขากล่าว.
แต่โจยังคงพูดคุย "บางทีคุณอาจจะไม่ถูกต้องสนับสนุน
คน? Griffiths หนักกว่าเด็กของฉันและสิ่งที่เกิดขึ้น? Jab,
ข้าม... "
"จริงๆแล้วมันเป็นกระทุ้ง, กระทุ้ง, ข้าม," จิมกล่าวว่า เขาไม่ได้ต้องการที่จะเห็นโจ
เถียงกับคนที่มีประสิทธิภาพเป็นจอห์นสตัน แต่ผู้จัดการเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่ได้รับการสนับสนุนเสมอจิมและนักมวยไม่สามารถปล่อยให้ผู้จัดการของเขา
ยืนอยู่คนเดียวในขณะนี้.
"Jab, กระทุ้งข้าม!" ซ้ำโจ "และแล้วจากเด็กของคุณ! ดังนั้น
อาจจะไม่มีใครเป็นผู้แพ้? ขวาจอห์นสตัน "
แพ้ จิมเกลียดคำว่า บางคนได้กล่าวว่าในช่วงต้นของ
ฝ่ายตรงข้ามที่ไม่ดี ต่อสู้ง่าย แพ้ ดังนั้นสิ่งที่ไม่
ทำให้จิม? แต่หลังจากคืนนี้ . . หลังจาก Griffiths . . สิ่งที่อาจ
พวกเขากล่าวว่าตอนนี้หรือไม่
โจโกลด์และจิมมี่จอห์นสตันจ้องยากที่แต่ละอื่น ๆ เพียงแค่
เหมือนเวทีมวยภายในเวลาดูเหมือนจะยืด และจากนั้น
จอห์นสตันหันหลังกลับและเดินไปที่รถของเขารอ.
จิมส่ายหัว ผู้จัดการเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขามีควบคุมของเขาไม่มี
ปาก "ฉันจะได้รับเรารถแท็กซี่" เขากล่าว.
แต่โจชี้ไปที่ขนาดใหญ่รถใหม่เงาฝั่งตรงข้ามถนน "คุณ
ต้องแสดงให้เห็นว่าคุณกำลังทำดี "เขากล่าว ผู้จัดการการจัดระเบียบ
ชีวิตของเขาด้วยความเชื่อนี้เสื้อผ้าราคาแพงร้านอาหารที่ดีที่สุดและ
ตอนนี้รถคันนี้ เครื่องแบบขับเปิดประตูหลังและ
ทั้งสองคนได้ใน.
3
ผ่านหน้าต่างรถของนิวยอร์กที่ดูเหมือนมีชีวิตอยู่ เมือง
ไฟสว่างส่องและผู้คนหัวเราะและพูดคุยกันขณะที่พวกเขาไป
เพื่อแสดงให้เห็นและคลับ มันเป็นเวลาที่น่าตื่นเต้นที่จะอาศัยอยู่ในเมือง สูง
อาคารกำลังขึ้นไปทุกที่และทุกคนดูเหมือนจะ
ได้รับที่อุดมไปด้วย จิมแบรดด็อกและโจโกลด์ต้องการชิ้นส่วนของที่
ประสบความสำเร็จมากเกินไป พวกเขาเริ่มต้นแม้ บริษัท แท็กซี่ของตัวเอง.
"Let 's ไปที่สโมสร" โจกล่าวว่า "คุณควรจะมองเห็นได้ในที่เหมาะสม
สถานที่... "
แต่เพียงจิมกล่าวว่า "บ้านโจ."
ด้วยการสั่นศีรษะของเขาโจบอกคนขับรถและรถหัน
ไปทางรัฐนิวเจอร์ซีย์ เรื่องนี้ได้รับการบ้านของจิมตั้งแต่ไม่นานหลังจากที่เขา
เกิด พ่อแม่ของเขาได้ย้ายจากไอร์แลนด์ไปนิวยอร์กมอง
หาชีวิตที่ดีขึ้น ต่อมาด้วยเหตุผลเดียวกันพวกเขาพวกเขาได้ย้าย
ครอบครัวข้ามแม่น้ำฮัดสันนิวเจอร์ซีย์.
นี่จิมเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กอเมริกันทั่วไป เมื่อถึงเวลาที่
เขาหยุดไปโรงเรียนพี่ชายของเขาได้เริ่มต้นไปยังกล่อง.
วันหนึ่งเขาและจิมเริ่มที่จะโต้แย้งและเร็ว ๆ นี้พวกเขากำลังต่อสู้.
แม้ว่าพี่ชายของเขาก็ใหญ่กว่าและมีประสบการณ์มากขึ้น
จิมไม่ได้ทำไม่ดี นั่นคือเมื่อเขาตระหนักว่า - บางทีเขาอาจจะเป็น
ผู้ชนะในเวทีมวย.
หลังจากนั้นไม่นานนี้เขาได้พบกันครั้งแรกโจโกลด์ในห้องออกกำลังกายในท้องถิ่น.
โจต้องการใครสักคนที่จะฝึกอบรมกับหนึ่งในนักมวยของเขาและเขา
เสนอห้าดอลลาร์เพื่อ วัยรุ่นสูง จิมได้ไปเป็นแหวน
และได้รับนักมวยของโกลด์บทเรียน ผู้จัดการได้อยู่กับ
จิมตั้งแต่นั้นผ่านหนึ่งร้อยต่อสู้มือสมัครเล่นและจากนั้น
ผ่านการต่อสู้ในอาชีพของเขา.
ตอนนี้รถที่หันสู่ถนนมีต้นไม้เรียงรายของจิมในดีเงียบสงบ
ย่านนวร์ก, เมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐนิวเจอร์ซีย์ โจดึง
เงินบางส่วนออกมาจากกระเป๋าของเขาและเริ่มที่จะนับจากส่วนแบ่งของจิมของ
เงินรางวัล.
'คุณต้องการที่จะมา? "ถามจิมขณะที่รถหยุด
อยู่นอกบ้านของเขา. "เด็กชอบที่จะเห็นคุณ."
โจ หยุดชั่วคราว. "คุณยังคงแต่งงานกับผู้หญิงคนเดียว?"
4
"ผมเช้านี้" จิมตอบ.
"ฉันจะมาในเวลาอื่น" โจกล่าวว่า. "และบอกเธอฉันไม่ได้
คิดค่าบริการสำหรับผ้าขนหนู . "
ในฐานะที่เป็นจิมปีนออกมาเขาบังคับตัวเองไม่ได้ที่จะหัวเราะ. โจโกลด์
กลัวอะไรในโลกของมวย แต่เขาหันหลังกลับและ
วิ่งออกมาจากภรรยาของจิมแม่กับคำถามที่ยากของเธอเกี่ยวกับรางวัลที่ได้รับ
เงินและหุ้นของจิมมัน .
ประตูหน้าบ้านถูกเปิดในขณะนี้และมีใน
แสงสีทองของฮอลล์เป็นแม่. ใบหน้าขาวซีดของเธอเป็นอย่างรุนแรงขณะที่เธอ
รอ. จากครั้งแรกที่เขาได้พบกับเธอจิมได้รักเธอ.
เขาย้าย ต่อเธอตอนนี้บอกตัวเองว่าเขาเป็นคนที่โชคดีที่
มีภรรยาเหมือนแม่.
แม่แบรดด็อกเมื่อเห็นสามีของเธอเมฆมืดของความกังวล
หายไป. เธอสามารถหายใจอีกครั้ง. รู้สึกอีกครั้ง.
Fight night เป็นอย่างนี้เสมอสำหรับแม่ ในช่วงบ่ายที่
จิมมี่จูบลาเธอ จากนั้นเธอก็เพิ่งดูนาฬิกาและ
หวังว่าเขาจะมีความปลอดภัย เป็นเวลานานที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวจบลง
เมื่อจิมมาที่บ้าน.
เธอรู้ว่าผู้ชายเสียชีวิตในแหวน ไม่บ่อยครั้ง แต่มันก็
เกิดขึ้น และถ้าพวกเขายังไม่ตายพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แม่ไม่
เข้าใจการเล่นกีฬา ให้เธอมันเป็นโลกของความเจ็บปวดและอันตราย แต่
เธอรักสามีของเธอและเธอพยายามที่จะสนับสนุนเขา.
แม่เทเรซ่าฟ็อกซ์เติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่อยู่ใกล้แบรดด็อกใน
รัฐนิวเจอร์ซีย์ เธอมักจะชอบใหญ่จิมแบรดด็อกและเขารัก
แม่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับเธอ แต่จิมเป็นคนขี้อายและจะเอา
เขามาเป็นเวลานานที่จะถามแม่จะแต่งงานกับเขา เขาบอกว่าเขาอยาก
ที่จะรอจนกว่าเขาจะมีเงินมากพอที่จะซื้อบ้านที่ดี เมื่อเขา
มี $ 30,000 จากรางวัลของเขาเงินโชคลาภเล็ก ๆ ในที่สุดเขาก็
ถาม ในขณะที่เขารอคอยกังวลใจสำหรับคำตอบของเธอแม่สังเกตเห็น
เหงื่อบนใบหน้าของจิม เธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการหัวเราะ
เงินไม่สำคัญกับเธอ-แน่นอนเธอจะแต่งงานกับเขา!
5
ตอนนี้มองไปที่แม่สามีของเธอ เธอรู้ว่า Griffiths ได้
รับการคาดหวังว่าจะชนะการต่อสู้ในคืนนี้ ดวงตาของเธอถามคำถาม
และคำตอบของจิมก็สั่นช้าของศีรษะ แม่มองออกไป.
เธอเกลียดที่จะเห็นจิมมี่ในความเจ็บปวดที่ว่าทำไมเธอไม่เคยไป
ต่อสู้และเธอเกลียดที่จะเห็นเขาเช่นนี้ แต่แล้วเธอเงยหน้าขึ้นมอง
และเห็นจิมมี่ยิ้ม เขาได้รับรางวัล!
"ฉันจะฆ่าคุณ" กล่าวว่าแม่สามีของเธอจูบ.
จิมบุตรชายสองคนวิ่งเข้าไปในห้องโถง พวกเขาเพิ่มขึ้นของพวกเขารอบ
ขาของพ่อตะโกนด้วยความตื่นเต้น.
"พ่อ, คุณชนะ?" ร้องไห้สี่ปีเจ.
ฮาวเวิร์ดซึ่งเป็นเพียงสามมีความสุขเพียงแค่ว่าเป็นพ่อ
ที่บ้าน จิมชายหยิบขึ้นมาและพวกเขาจูบ ชายน้อยของฉันเขา
คิดว่า ดวงตาของเขาได้พบกับแม่ ครอบครัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน.
จิมบอกว่าพวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับการต่อสู้ทำหน้าที่ออกหมัดชกโดย.
มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับแม่ที่จะนำเด็ก ๆ เข้านอนหลังจากนั้น เมื่อเธอ
ได้ตรวจสอบเด็กทารกนอนของพวกเขา Rosy เธอนั่งลงกิน
อาหารค่ำกับจิมมี่.
"ดังนั้นไม่ Griffiths มีหมัดใหญ่?" เธอถาม.
"คุณสามารถมาดูฉันต่อสู้กับ" จิมแนะนำ.
แต่แม่มองออกไป "คุณจะได้รับการเจาะและมันให้ความรู้สึกเหมือนฉัน
ได้รับการเจาะ. แต่ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณ... " เธอถูกบังคับให้
ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 ผู้ชาย
โชคดี เมดิสันสแควร์ การ์เด้น นิวยอร์ก วันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1928
มีสิบเก้าพันผู้สนับสนุนมวยรอบ
แหวนศูนย์ใน เมดิสันสแควร์ การ์เด้น และส่วนใหญ่กำลังรอ
เพียงสิ่งหนึ่งสำหรับนักรบคนหนึ่งฆ่าอีก คืนนี้
เขารอเจอร์ " tuffy " กริฟฟิธส์ , " ความกลัวจาก
ออกไปทางตะวันตก " ทำลายนิวเจอร์ซีย์ จิม แบรดด็อค .
ที่เสียงของระฆังแบรดด็อคยืนอยู่ภายใต้ไฟร้อน
ดู Griffiths เร่งออก เป็นแหวน tuffy กริฟฟิธส์ได้
มาที่นิวยอร์คหลังจากชนะ 50 ครั้ง เขาได้รับรางวัลการต่อสู้สุดท้าย
ของเขาด้วย โดยในรอบแรก ทุกคนรู้ว่า
เขาจะทำเหมือน แบรดด็อคได้ทุกคนยกเว้น Braddock
และผู้จัดการของเขา โจ โกล์ด กูลด์เชื่อใน Braddock .
แทงขึ้นมาจาก Braddock ล้ม กริฟฟิธส์กลับ
สู้เริ่มย้ายไปรอบ ๆ ขว้างกั้น
หมัด กริฟฟิโยนเดียวกันหมัดที่สามารถตี
ฝ่ายตรงข้ามอื่น ๆของเขา แต่ แบรดด็อค อยู่ที่เท้าของเขา เลือดและเหงื่อริน

เข้าไปในตาของเขา ไม่มีนักข่าวรอบแหวนคาดนิวเจอร์ซีย์
นักมวยถึงจุดสิ้นสุดของรอบสอง แต่รอบสอง
Braddock ได้หมดเวลาวิ่งของฝ่ายตรงข้ามของเขาภายในหนึ่งนาที เขากดปุ่ม กริฟฟิธส์ ของเขาใหญ่

tuffy หมัดขวาของเขาและข้ามไป ฝูงชนที่ยืนอยู่ตะโกน แต่ผู้ตัดสินเท่านั้น
นับสามก่อน กริฟฟิธส์ได้กลับมาบนเท้าของเขาและ

สู้ ต่อไป เวลายืด สำหรับ แบรดด็อค และฝ่ายตรงข้ามของเขาสักนิด
ย้ายดูเหมือนมหาศาล แบรดด็อคทั้งหมดไม่สนใจ
เสียงกรีดร้องของฝูงชน กับความเจ็บปวดที่เขารู้สึกนี่คือโอกาสของเขา

จบ Griffiths . เขาขว้างหมัดขวาของเขาใหญ่ อีกครั้ง และอีกครั้ง
tuffy อยู่บนพื้น .
1
" . . . . . . . 2 . . . . . . . . 3 . . . . . . . . 4 . . . . . . . . " กรรมการนับ
เป็นครั้งที่สอง กริฟฟิธส์มาถึงเท้าของเขา แต่ Braddock คือ
พร้อมก้าวเข้ามาใกล้และขว้างหมัดต่อหมัด . งั้น
มือขวาบินไปข้างหน้า และพบคาง กริฟฟิธส์ ' ครั้งสุดท้าย

เครื่องบินขนาดใหญ่ที่พื้นอีกครั้ง เขาพยายามจะยืนขึ้น แต่ขาของเขาเหมือน
ยาง ไม่ต่อยตีเขา แต่เขาก็ลง และยังอยู่
.
" และจากรัฐที่ดีของ New Jersey , โดยน่าพิศวง
คืนนี้นักมวยรุ่นไลท์เฮฟวี่เวท ผู้ชนะ . . . . . . . จิม แบรดด๊อค !
ฝูงชนได้รับกลับมาที่เท้าของมัน เด็กท้องถิ่นมีชนะ
Braddock เกิดในครัวนรก ,
ย่านคนจนนิวยอร์กเพียงหินของโยนจากเมดิสันสแควร์การ์เด้น .
Braddock ชกอากาศในการเฉลิมฉลอง เขามองดูฝูงชน
ที่ผู้ชายในชุดสูทและเน็กไทและผู้หญิงตัดแฟชั่นของพวกเขา
และเสื้อผ้าราคาแพง มันเป็นคืนวันศุกร์
โลกดูเหมือนจะมีงานเลี้ยง และ จิม แบรดด็อคชนะ
อีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องฉลอง !