have been aware. Thus the knowledge

have been aware. Thus the knowledge and social support available to an individual can affect

accessibility of specific health care services.

Second, culture shapes not only illness treatment, but also illness recognition, perception

of illness severity, and confidence in the efficacy of specific treatments for specific illnesses.

For example, in many cultures, dementia in elderly is viewed as a normal process of aging; thus

it does not necessitate medical treatment. However, in the United States, dementia is considered

an illness requiring professional medical care (Ikels, 2002). As such, variance in health care

utilization can result due to cultural knowledge and understandings of illness.

Likewise, categories and perceptions of illness are often cultural. Conceptual-
incompatibility is a hypothesis frequently used to explain why members of another culture refuse

to utilize health services. A person with conceptual-incompatibility would be unlikely to utilize

available health care because the treatment conflicts with their culturally rooted knowledge of

illness (Young & Young-Garro, 1982). For example, if a person staunchly believes they are

infected with influenza yet are told by a healer that they are actually infected with malaria, the

person may not have faith in the treatment prescribed. If a person lacks confidence in the ability

for a healer to treat their illness, they may be unlikely to visit this healer for further treatment.

As such, belief in the efficacy of treatment, influenced by cultural categories of illness, can shape

adherence to prescribed treatment and ultimately the use of health care services.

Beyond faith in efficacy, cultures can have differing notions of the self which may

influence health services utilization. For instance, in the United States as well as many other

western nations, there are two main conceptions of self, one that is autonomous and one that is

heteronomous (Gaines, 1992). If an individual is a member of a culture that considers the self as

heteronomous, they are likely to have their course of treatment determined by people within their

social network (Kleinman, 1980; Ikels, 2002). Conversely,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้รับทราบ จึง ส่งผลต่อความรู้และสนับสนุนให้แต่ละสังคมการเข้าถึงบริการดูแลสุขภาพเฉพาะที่สอง วัฒนธรรมรูปร่างไม่เท่าเจ็บป่วยรักษา แต่ยังรับรู้การเจ็บป่วย การรับรู้ความรุนแรงของโรค และความเชื่อมั่นในประสิทธิภาพของการรักษาที่เฉพาะเจาะจงสำหรับโรคเฉพาะตัวอย่างเช่น ในหลายวัฒนธรรม ภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุถูกมองเป็นกระบวนการปกติของอายุ ดังนั้นนอกจากนี้มันไม่ได้ผนวกการรักษาพยาบาล อย่างไรก็ตาม ในไทย ภาวะสมองเสื่อมถือว่าการเจ็บป่วยที่ต้องดูแลทางการแพทย์มืออาชีพ (Ikels, 2002) เป็นผลต่างดังกล่าว ในการดูแลสุขภาพใช้ได้ผลเนื่องจากความรู้ทางวัฒนธรรมและความเข้าใจของการเจ็บป่วยทำนองเดียวกัน ประเภทและทัศนะของเจ็บป่วยมักวัฒนธรรม แนวคิด-ความไม่ลงรอยกันเป็นสมมติฐานที่ใช้อธิบายว่าทำไมสมาชิกของวัฒนธรรมอื่นปฏิเสธบ่อยการใช้บริการสุขภาพ บุคคลที่ มีแนวคิดกันจะน่าใช้ดูแลสุขภาพที่มีอยู่เนื่องจากการรักษาที่ขัดแย้งกับความรู้รากวัฒนธรรมของเจ็บป่วย (หนุ่มและหนุ่ม Garro, 1982) ตัวอย่างเช่น ถ้าบุคคลเชื่อว่า staunchly พวกเขาจะการติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ แต่จะบอก โดยหมอว่า พวกเขามีจริงการติดเชื้อโรคมาลาเรีย การท่านอาจไม่มีศรัทธาในการรักษาที่กำหนด หากบุคคลขาดความเชื่อมั่นในความสามารถสำหรับหมอในการรักษาโรคของพวกเขา พวกเขาอาจจะไม่น่าไปนี้หมอเพื่อรักษาต่อไปเช่นนี้ ความเชื่อในประสิทธิภาพของการรักษา อิทธิพลทางวัฒนธรรมประเภทของการเจ็บป่วย สามารถสร้างรูปร่างหล่กำหนดรักษา และในที่สุดการใช้บริการสุขภาพนอกเหนือจากความเชื่อในประสิทธิภาพ วัฒนธรรมสามารถมีความแตกต่างของตัวเองซึ่งอาจมีอิทธิพลต่อการใช้บริการสุขภาพ เช่น ในสหรัฐรัฐอื่น ๆ มากเช่นกันชาติตะวันตก มีสองหลักแนวของตัวเอง ที่เป็นอิสระ และเป็นheteronomous (Gaines, 1992) ถ้าแต่ละ สมาชิกของวัฒนธรรมที่พิจารณาว่าตนเองเป็นheteronomous มีแนวโน้มที่จะมีหลักสูตรที่กำหนด โดยบุคคลภายในการรักษาของพวกเขาเครือข่ายสังคม (Kleinman, 1980 Ikels, 2002) ในทางกลับกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับทราบ ดังนั้นความรู้และการสนับสนุนทางสังคมที่มีให้กับบุคคลที่อาจมีผลต่อ

การเข้าถึงบริการการดูแลสุขภาพที่เฉพาะเจาะจง.

สองวัฒนธรรมรูปร่างไม่เพียงการรักษาความเจ็บป่วย แต่ยังได้รับการยอมรับการเจ็บป่วยการรับรู้

ของการเจ็บป่วยที่รุนแรงและความเชื่อมั่นในประสิทธิภาพของการรักษาที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการเจ็บป่วยที่เฉพาะเจาะจง

ยกตัวอย่างเช่นในหลาย ๆ วัฒนธรรมภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุที่ถูกมองว่าเป็นกระบวนการปกติของริ้วรอย; ดังนั้น

มันไม่จำเป็นต้องมีการรักษาทางการแพทย์ อย่างไรก็ตามในสหรัฐอเมริกาถือว่าเป็นภาวะสมองเสื่อม

โรคที่ต้องการการดูแลทางการแพทย์มืออาชีพ (Ikels, 2002) เช่นความแปรปรวนในการดูแลสุขภาพ

การใช้งานสามารถส่งผลอันเนื่องมาจากความรู้ทางวัฒนธรรมและความเข้าใจของการเจ็บป่วย.

ในทำนองเดียวกันประเภทและการรับรู้ของการเจ็บป่วยมักจะมีวัฒนธรรม Conceptual-
เข้ากันไม่ได้เป็นสมมติฐานที่ใช้บ่อยจะอธิบายว่าทำไมสมาชิกของวัฒนธรรมอื่นปฏิเสธที่

จะใช้ประโยชน์จากการบริการด้านสุขภาพ คนที่มีความคิดเข้ากันไม่ได้จะไม่น่าจะใช้ประโยชน์จาก

การดูแลสุขภาพเนื่องจากความขัดแย้งการรักษาที่มีความรู้ทางวัฒนธรรมที่หยั่งรากของพวกเขาจาก

การเจ็บป่วย (Young & Young-Garro, 1982) ตัวอย่างเช่นถ้าคนอย่างแข็งขันเชื่อว่าพวกเขาจะ

ติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ยังมีการบอกเล่าจากหมอว่าพวกเขาจะติดเชื้อจริงกับมาลาเรียที่

คนอาจจะไม่ได้มีความเชื่อมั่นในการรักษาที่กำหนด ถ้าเป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นในความสามารถ

สำหรับการเยียวยาในการรักษาความเจ็บป่วยของพวกเขาพวกเขาอาจจะไม่น่าจะไปเยี่ยมหมอนี้สำหรับการรักษาต่อไป.

เช่นความเชื่อในประสิทธิภาพของการรักษาที่ได้รับอิทธิพลจากประเภทวัฒนธรรมของการเจ็บป่วยสามารถรูปร่าง

ยึดมั่นตามที่กำหนด การรักษาและในที่สุดการใช้บริการการดูแลสุขภาพ.

นอกเหนือจากความเชื่อมั่นในประสิทธิภาพวัฒนธรรมสามารถมีความคิดที่แตกต่างกันของตัวเองซึ่งอาจ

มีผลต่อการใช้บริการด้านสุขภาพ ยกตัวอย่างเช่นในประเทศสหรัฐอเมริกาเช่นเดียวกับอีกหลาย

ประเทศตะวันตกมีสองแนวความคิดหลักของตัวเองคนหนึ่งที่เป็นอิสระและคนที่เป็น

heteronomous (เกนส์ 1992) หากบุคคลที่เป็นสมาชิกของวัฒนธรรมที่จะพิจารณาตัวเองเป็น

heteronomous พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีหลักสูตรของการรักษาที่กำหนดโดยคนที่อยู่ของพวกเขา

เครือข่ายทางสังคม (เคลน 1980; Ikels, 2002) ตรงกันข้าม