การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างชนิดของหอยและการดื้อต่อสารต้านจุลชีพพบว่าหอยบ่อยๆ contamianted อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) กับ v.parahaemolycus สายพันธุ์ที่ทนต่อยาสเตรปโตมัยซิน ( 80.6 % ของ islates ) กว่าหอยนางรม ( ร้อยละ 41.7 ของสายพันธุ์ ) differenes อย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) ความชุกของเชื้อสเตร็ปโตมัยซินทนยังพบ ilalian หอย ( 87.0 เปอร์เซ็นต์ ) และหอยจากเนเธอร์แลนด์ ( 58.6 % )รูปแบบสามารถต้านจุลชีพของเชื้อ v.parahaemolycus กับตัวอย่างประเภทและประเทศจะแสดงในตารางที่ 4 : 41 ( 64.1 ล้านบาท แยกเป็น กันสองคนหรือมากกว่าต่อไป ที่พบมากที่สุดที่พบคือการรวมกันของรูปแบบความต้านทานยาแอมพิซิลินและ streptomycin ( 33 ไอโซเลท ; 51.6 % ) เพียงหนึ่ง v.parahaemolycus ไอโซเลต ( 1.6% ) แสดง multiresistance แบบแผน เช่น ความต้านทานต่อชั้นสามของ natimicrobials : fluoroquinolnes b-lactams , และ aminohlycosides . แม้ว่า v.parahaemolycus ส่วนใหญ่ ( ร้อยละ 78.9 ) จากการประเมินโดย daramola et al . ( 7 ) ป้องกันเจ้าหน้าที่สองคนหรือมากกว่าจำนวนที่มาจากสิ่งแวดล้อม ในการศึกษา , ต้นยาปฏิชีวนะ เช่น ใช้ในการรักษาของการติดเชื้อของมนุษย์ ( เช่น เตตราไซคลีน , chloramphenicol และแก๊สธรรมชาติอัด ) มีประสิทธิภาพสูงกับ v.parahaemolycus ที่แยกได้จากหอยสรุป resuits การศึกษาปัจจุบันพบว่า v.parahaemolycus อยู่ในหอยที่มีอยู่ในตลาดโปแลนด์ โดยเฉพาะในเดือนที่อากาศอบอุ่น และเปอร์เซ็นต์สูงของไอโซเลทที่ทนต่อ ampicillin หรือมากกว่าหนึ่งชั้นเรียนของยาปฏิชีวนะ ผลการศึกษานี้มีข้อเสนอแนะว่า การปรุงหอยล้วน ของไม่ดีอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อผู้บริโภค
การแปล กรุณารอสักครู่..
