Soybean Products as Protein Sources

Soybean Products as Protein Sources in Pet Diets
Soy protein is typically added to pet foods as a complementary protein in primarily
grain-based diets (Hill, 2003). Although SBM contains high-quality protein (Dust
et al., 2005), the AA profile of soy protein is not complete. Methionine and cysteine
are the limiting AA in SBM in meeting the nutritional requirements of the dog and,
especially, the cat (Table 18.6). Soy protein must be combined with a complementary protein to provide all the indispensable AAs that are needed by the animals.
Wiernusz et al. (1995) compared five isonitrogenous (11% crude protein) canned
dog foods containing 13.5% soybean grits, 13.3% soybean flour, 10.7% SPC, 8.1%
SPI, or 8.9% wheat gluten. Diets containing SPC, SPI, and wheat gluten resulted in
improved apparent digestibilities of dry matter (84.6, 86.4, and 88.4%, respectively),
crude protein (89.8, 89.7, and 93.8%, respectively), and energy compared with diets
containing soy grits or soy flour (81.1 and 82.6% for dry matter, and 86.7 and 87%
for crude protein, respectively). Fecal output was reduced for all diets except the one
containing soy grits, and stool quality was improved by the SPI and wheat gluten
diets. These data suggest that the adverse effects reported with soybean product usage
may be reduced and the nutritional value of soy improved by further processing the
soybean products. Hullar et al. (1998) obtained similar results in castrated adult cats
fed a diet containing 20% full-fat SBM, 40% meat meal, and 39% maize in the form
of a raw mixture or an extruded pellet. Feeding the raw mixture decreased digestibilities
of dry matter, organic matter, crude protein, ether extract, and N-free extract
when compared with the extruded diet. However, in a more recent study in dogs,
Clapper et al. (2001) showed that neither ileal nor total tract nutrient digestibility was
affected by soy protein processing. The authors noted that total tract digestibilities of
dry matter, organic matter, and GE were not different among treatments. Yamka et al.
(2005) evaluated ileal and total tract nutrient digestibilities of isonitrogenous dry dog
foods containing low-oligosaccharide, low-phytate SBM, conventional SBM; lowoligosaccharide,
low-phytate whole soybeans; or conventional whole soybeans. They
reported an intestinal dry matter digestibility ranging from 80.9% to 74%. Total tract
dry matter digestibility was greater (P = 0.02) for low-oligosaccharide, low-phytate
SBM (87%) than for conventional SBM (84.8%), but no difference existed between
the two full-fat soybean diets (average = 83.3%).Several studies evaluated soy products as pet-food ingredients compared with
products of animal origin. Murray et al. (1997) conducted a study comparing the ileal
and total tract nutrient digestibility of five isonitrogenous dry dog foods containing
defatted soy flour, rendered beef meat and bone meal, fresh beef, poultry by-product
meal, and fresh poultry. No differences were observed among treatments in ileal
digestibilities of dry matter, organic matter, crude protein, fat, or GE. Bednar et al.
(2000) confirmed these results in a study comparing SBM to beef meat and bone
meal, poultry meal, and poultry by-product meal. Clapper et al. (2001) compared
SBM, soy flour, three SPCs, and poultry meal, and found similar ileal digestibilities of
dry matter, organic matter, fat, and GE, but greater ileal crude-protein digestibilities
when soy protein-containing diets or SPC-containing diets were compared to the
poultry meal diet. No differences in apparent total tract digestibility of dry matter
were observed by Murray et al. (1997); however, they found increased organic matter
and crude protein digestibilities with diets containing animal by-products (averages
= 91.7 and 89.3%, respectively) when compared with the diet containing defatted

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองเป็นแหล่งโปรตีนในอาหารสัตว์เลี้ยงโปรตีนถั่วเหลืองคือโดยทั่วไปเพิ่มอาหารสัตว์เลี้ยงเป็นโปรตีนเสริมในหลักเม็ดอาหาร (ภูเขา 2003) แม้ว่า SBM ประกอบด้วยโปรตีนคุณภาพสูง (ฝุ่นet al. 2005), โปรไฟล์ AA ของโปรตีนถั่วเหลืองไม่สมบูรณ์ Cysteine และ methionineมี AA จำกัดใน SBM ในการประชุมความต้องการทางโภชนาการของสุนัข และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แมว (18.6 ตาราง) โปรตีนถั่วเหลืองต้องรวมกับโปรตีนเสริมให้ AAs ขาดไม่ได้ทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับสัตว์Wiernusz et al. (1995) เมื่อเปรียบเทียบ isonitrogenous ห้า (11% โปรตีน) กระป๋องสุนัขอาหารที่ประกอบด้วยถั่วเหลือง grits 13.5%, 13.3% แป้งถั่วเหลือง 10.7% SPC, 8.1%SPI หรือตัง 8.9% ข้าวสาลี ส่งผลให้อาหารที่ประกอบด้วยกลูเต็น SPC, SPI และข้าวสาลีปรับปรุง digestibilities ชัดเจนของแห้ง (84.6, 86.4 และ 88.4% ตามลำดับ),โปรตีน (89.8, 89.7 และสิงคโปร์ 93.8% ตามลำดับ), และพลังงานเมื่อเทียบกับอาหารที่ประกอบด้วยถั่วเหลือง grits หรือแป้งถั่วเหลือง (81.1 และ 82.6% สำหรับเรื่องแห้ง และ 86.7 และ 87%สำหรับโปรตีน ตามลำดับ) ออกอุจจาระลดลงสำหรับอาหารทั้งหมดยกเว้นหนึ่งที่ประกอบด้วยถั่วเหลือง grits และสตูลคุณภาพปรับปรุง โดยตัง SPI และข้าวสาลีอาหาร ข้อมูลเหล่านี้แนะนำว่า รายงานผลกระทบกับการใช้งานผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองอาจจะลดลง และคุณค่าทางโภชนาการของถั่วเหลืองที่ดีขึ้น โดยการประมวลผลเพิ่มเติมผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง Hullar et al. (1998) ได้รับผลที่คล้ายกันในตอนแมวผู้ใหญ่เลี้ยงด้วยอาหารที่ประกอบด้วย 20% ไขมัน SBM อาหารเนื้อ 40% และ 39% ข้าวโพดในแบบฟอร์มส่วนผสมวัตถุดิบหรือการอัดเม็ด อาหารส่วนผสมวัตถุดิบลดลง digestibilitiesของแห้ง โปรตีน อินทรีย์ อีเทอร์สารสกัด และ N ฟรีแยกเมื่อเทียบกับอาหารอัด อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาล่าสุดในสุนัขตบ et al. (2001) แสดงให้เห็นว่า ใช่ย่อยสารอาหารและ ileal ไม่รวมทางเดินผลกระทบจากการประมวลผลของโปรตีนถั่วเหลือง ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่า ทางเดินทั้งหมดของ digestibilitiesแห้ง อินทรีย์ และ GE ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างการรักษา Yamka et aldigestibilities สารอาหารประเมิน ileal และรวมทางเดิน (2005) ของ isonitrogenous สุนัขชนิดแห้งอาหารที่ประกอบด้วยโอต่ำ ต่ำ-phytate SBM, SBM ธรรมดา lowoligosaccharideถั่วเหลืองทั้งหมด phytate ต่ำ หรือถั่วเหลืองทั้งธรรมดา พวกเขารายงานย่อยที่ลำไส้แห้งเรื่องตั้งแต่ 80.9%-74% ทางเดินทั้งหมดเรื่องแห้งย่อยได้มากขึ้น (P = 0.02) สำหรับโอต่ำ ต่ำ-phytateSBM (87%) มากกว่าแบบ SBM (84.8%), แต่ไม่แตกต่างกันอยู่ระหว่างอาหารถั่วเหลืองไขมันเต็มสอง (ค่าเฉลี่ย = 83.3%) การศึกษาหลายประเมินผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นส่วนผสมอาหารสัตว์เลี้ยงเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์ของสัตว์ เมอร์เรย์ et al. (1997) ทำการศึกษาเปรียบเทียบการ ilealและประกอบด้วยทางเดินรวมสารอาหารย่อยอาหารสุนัขแห้ง isonitrogenous ห้าสกัดน้ำมันถั่วเหลืองแป้ง แสดงเนื้อ และกระดูก เนื้อสด ผลพลอยได้ของสัตว์ปีกอาหาร และสัตว์ปีกสด ความแตกต่างไม่ถูกตั้งข้อสังเกตในกลุ่มทรีทเมนท์ ilealdigestibilities แห้ง อินทรีย์ โปรตีน ไขมัน หรือ GE Bednar et al(2000) ได้รับการยืนยันผลลัพธ์เหล่านี้ในการศึกษาเปรียบเทียบ SBM เนื้อและกระดูกอาหาร อาหารสัตว์ปีก และสัตว์ปีกโดยผลิตภัณฑ์อาหาร ตบ et al. (2001) เมื่อเทียบSBM ถั่วเหลืองอาหารแป้ง สาม SPCs และสัตว์ปีก และ digestibilities พบ ileal คล้ายของแห้ง อินทรีย์ ไขมัน และ GE แต่มากกว่า ileal ดิบโปรตีน digestibilitiesเมื่ออาหารที่ประกอบด้วยโปรตีนถั่วเหลืองหรืออาหารที่ประกอบด้วย SPC ถูกเมื่อเทียบกับการอาหารอาหารสัตว์ปีก ไม่มีความแตกต่างชัดเจนรวมทางเดินย่อยของแห้งถูกตั้งข้อสังเกตโดย Murray et al. (1997); อย่างไรก็ตาม พวกเขาพบอินทรีย์เพิ่มขึ้นและ digestibilities โปรตีนกับอาหารที่ประกอบด้วยผลิตภัณฑ์จากสัตว์ (ค่าเฉลี่ย= 91.7 และ 89.3% ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบกับ การที่ประกอบด้วยอาหารสกัดน้ำมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองเป็นแหล่งโปรตีนในอาหารสัตว์เลี้ยง
โปรตีนถั่วเหลืองมักจะถูกเพิ่มเข้าไปในอาหารสัตว์เป็นโปรตีนเสริมในส่วนใหญ่
อาหารเม็ดตาม (Hill, 2003) แม้ว่า SBM มีโปรตีนที่มีคุณภาพสูง (ฝุ่น
et al., 2005) รายละเอียด AA ของโปรตีนถั่วเหลืองยังไม่สมบูรณ์ methionine และ cysteine
​​เป็น AA จำกัด ใน SBM ในการประชุมความต้องการทางโภชนาการของสุนัขและ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแมว (ตารางที่ 18.6) โปรตีนจากถั่วเหลืองจะต้องรวมกับโปรตีนเสริมเพื่อให้ทุก AAS ที่ขาดไม่ได้ที่มีความจำเป็นโดยสัตว์.
Wiernusz et al, (1995) เมื่อเทียบกับห้าพลังงานใกล้เคียงกัน (11% โปรตีน) กระป๋อง
อาหารสุนัขที่มี 13.5% ปลายข้าวถั่วเหลือง, แป้งถั่วเหลือง 13.3%, 10.7% SPC 8.1%
SPI หรือโปรตีนจากข้าวสาลี 8.9% อาหารที่มี SPC, SPI และโปรตีนจากข้าวสาลีส่งผลให้
การย่อยที่เห็นได้ชัดที่ดีขึ้นของวัตถุแห้ง (84.6, 86.4 และ 88.4% ตามลำดับ)
โปรตีน (89.8, 89.7 และ 93.8% ตามลำดับ) และพลังงานเมื่อเทียบกับอาหาร
ที่มีส่วนผสมของถั่วเหลือง ปลายข้าวหรือแป้งถั่วเหลือง (81.1 และ 82.6% สำหรับเรื่องแห้งและ 86.7 และ 87%
สำหรับโปรตีนตามลำดับ) เอาท์พุทอุจจาระลดลงสำหรับอาหารทุกคนยกเว้นคนที่
มีปลายข้าวถั่วเหลืองที่มีคุณภาพและอุจจาระได้รับการปรับปรุงโดย SPI และโปรตีนจากข้าวสาลี
อาหาร ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าผลกระทบที่รายงานกับการใช้งานผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง
อาจจะลดลงและคุณค่าทางโภชนาการของถั่วเหลืองปรับปรุงโดยเพิ่มเติมการประมวลผล
ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง Hullar et al, (1998) ที่ได้รับผลที่คล้ายกันในแมวผู้ใหญ่ตอน
รับอาหารที่มี 20% SBM ไขมันเต็มอาหารเนื้อสัตว์ 40% และข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ 39% ในรูปแบบ
ของส่วนผสมดิบหรือเม็ดอัด การให้อาหารผสมดิบลดลงการย่อย
ได้ของวัตถุแห้งอินทรียวัตถุโปรตีน, สารสกัดจากอีเทอร์และสารสกัดจาก N-ฟรี
เมื่อเทียบกับอาหารที่อัด อย่างไรก็ตามในการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ในสุนัข,
ลูกตุ้ม, et al (2001) แสดงให้เห็นว่าไม่ว่าจะ ileal มิได้รวมย่อยได้ในระบบทางเดินสารอาหารที่ได้รับ
ผลกระทบจากการประมวลผลโปรตีนถั่วเหลือง ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่าการย่อยระบบทางเดินรวมของ
วัตถุแห้งอินทรียวัตถุและจีอีไม่ได้แตกต่างกันระหว่างการรักษา . Yamka, et al
(2005) การประเมิน ileal และระบบทางเดินย่อยสารอาหารที่รวมของพลังงานใกล้เคียงกันสุนัขแห้ง
อาหารที่มีต่ำ Oligosaccharide ต่ำ phytate SBM, SBM ธรรมดา; lowoligosaccharide,
ต่ำ phytate ถั่วเหลืองทั้ง; หรือถั่วเหลืองทั้งธรรมดา พวกเขา
รายงานลำไส้การย่อยแห้งตั้งแต่ 80.9% เป็น 74% รวมระบบทางเดิน
ย่อยแห้งสูง (p = 0.02) ต่ำ Oligosaccharide ต่ำ phytate
SBM (87%) จะสูงกว่า SBM ธรรมดา (84.8%) แต่ไม่แตกต่างกันอยู่ระหว่าง
สองอาหารถั่วเหลืองไขมันเต็ม (เฉลี่ย = 83.3 %). การศึกษาหลายการประเมินผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นส่วนผสมสัตว์เลี้ยงอาหารเมื่อเทียบกับ
ผลิตภัณฑ์จากสัตว์ เมอร์เรอัลเอต (1997) ได้ทำการศึกษาเปรียบเทียบ ileal
การย่อยสารอาหารทางเดินและทั้งหมดห้าพลังงานใกล้เคียงกันอาหารสุนัขแห้งที่มี
แป้งสกัดน้ำมันถั่วเหลืองเนื้อแสดงผลและกระดูกป่นเนื้อสดเนื้อสัตว์ปีกโดยผลิตภัณฑ์
อาหารและเนื้อสัตว์ปีกสด ไม่มีความแตกต่างในหมู่ถูกตั้งข้อสังเกตในการรักษา ileal
ย่อยได้ของวัตถุแห้งอินทรียวัตถุโปรตีนไขมันหรือจีอี เบดนาร์ et al.
(2000) ได้รับการยืนยันผลเหล่านี้ในการศึกษาเปรียบเทียบการ SBM เนื้อและกระดูก
ป่นอาหารสัตว์ปีกและสัตว์ปีกโดยผลิตภัณฑ์อาหาร ลูกตุ้ม et al, (2001) เมื่อเทียบ
SBM, แป้งถั่วเหลืองสาม SPCS และอาหารสัตว์ปีกและพบว่าการย่อยคล้าย ileal ของ
วัตถุแห้งอินทรียไขมันและ GE แต่มากขึ้นย่อย ileal น้ำมันดิบโปรตีน
เมื่อถั่วเหลืองอาหารที่มีโปรตีนที่มีหรือ SPC-มี อาหารที่ถูกเมื่อเทียบกับ
อาหารอาหารสัตว์ปีก ไม่มีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดในการย่อยได้ในระบบทางเดินทั้งหมดของวัตถุแห้ง
ถูกตั้งข้อสังเกตโดยเมอร์เรอัลเอต (1997); แต่พวกเขาพบว่าเพิ่มขึ้นอินทรีย์
และโปรตีนย่อยด้วยอาหารที่มีส่วนผสมของผลิตภัณฑ์จากสัตว์ (ค่าเฉลี่ย
= 91.7 และ 89.3% ตามลำดับ) เมื่อเทียบกับอาหารที่มีพร่องไขมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองเป็นแหล่งโปรตีนในอาหารสัตว์เลี้ยงโปรตีนถั่วเหลืองมักจะเพิ่มสัตว์เลี้ยงอาหารเป็นหลัก เสริมโปรตีนอาหารเม็ดที่ใช้ ( Hill , 2003 ) แม้ว่า SBM มีโปรตีนที่มีคุณภาพสูง ( ฝุ่นet al . , 2005 ) , โปรไฟล์ AA ของโปรตีนไม่สมบูรณ์ กรดอะมิโนเมทไธโอนีน และเป็น AA ในการเป็นฐานในการประชุมความต้องการทางโภชนาการของสุนัขและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แมว ( โต๊ะ 18.6 ) โปรตีนถั่วเหลืองจะต้องรวมกับโปรตีนเสริมให้ทุกคนขาดไม่ได้ AAS ที่จำเป็นโดยสัตว์wiernusz et al . ( 2538 ) เปรียบเทียบ 5 ตัวเลี้ยงด้วย ( 11 เปอร์เซ็นต์โปรตีนหยาบ ) กระป๋องอาหารสุนัขที่มี 13.5% grits ถั่วเหลือง , ถั่วเหลืองร้อยละ 13.3 แป้ง 10.7% SPC ร้อยละ 8.1SPI หรือ 8.9% ข้าวสาลีกลูเตน อาหารที่มีคุณภาพ SPI , และโปรตีนจากข้าวสาลี )แจ้งการปรับปรุงการย่อยได้ของวัตถุแห้ง ( 84.6 , 86.4 และ 88.4 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ )โปรตีน ( 89.8 สูงที่สุด , และ 93.8 ตามลำดับ ) เมื่อเปรียบเทียบกับอาหาร และพลังงานที่ประกอบด้วยถั่วเหลืองปลายข้าวหรือแป้งถั่วเหลือง ( 81.1 ร้อยละ 82.6 และวัตถุแห้งและ 86.7 และ 87%สำหรับโปรตีน ตามลำดับ ) ผลผลิต ) ลดลงสำหรับอาหารทั้งหมดยกเว้นหนึ่งที่ประกอบด้วยถั่วเหลืองปลายข้าว และอุจจาระมีการปรับปรุงคุณภาพโดย SPI และกลูเตนข้าวสาลีสูตรอาหาร ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า ผลข้างเคียงที่มีรายงานการใช้ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองอาจจะลดลง และคุณค่าทางโภชนาการของถั่วเหลืองขึ้น โดยการประมวลผลเพิ่มเติมผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง hullar et al . ( 2541 ) ได้รับผลที่คล้ายกันในตัวแมวผู้ใหญ่ได้รับอาหารที่มีถั่วเหลืองไขมันเต็ม 20% , 40% และเนื้อป่น , ข้าวโพด 39 % ในรูปแบบของส่วนผสมดิบ หรืออัดเม็ด อาหารดิบลดลง การย่อยได้ของส่วนผสมเรื่องของ , บริการอินทรีย์ โปรตีน สารสกัดอีเทอร์ดิบ และ n-free สกัดเมื่อเทียบกับการอัดอาหาร อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาล่าสุดในสุนัขลูกตุ้มระฆัง et al . ( 2001 ) พบว่า ไม่ ileal หรือรวมระบบการย่อยได้คือผลกระทบจากการประมวลผลซอยโปรตีน ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่าระบบการย่อยได้ของทั้งหมดแห้ง สารอินทรีย์ และ GE ไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษา yamka et al .( 2005 ) ประเมิน ileal และรวมระบบการย่อยได้ของสุนัขแห้งตัวเลี้ยงด้วยอาหารอาหารที่ประกอบด้วยโอลิโกแซคคาไรด์ต่ำ ไฟเตทต่ำกากกาก lowoligosaccharide , , ปกติต่ำ : ทั้งถั่วเหลือง หรือแบบทั้งเมล็ด พวกเขารายงานแห้ง การย่อยในลำไส้ตั้งแต่ 80.9% 74 % ทางเดินทั้งหมดการย่อยได้ของวัตถุแห้งได้มากขึ้น ( P = 0.02 ) โอลิโกแซ็กคาไรด์ต่ำ ไฟเตทต่ำกากถั่วเหลือง ( 87% ) กว่าเดิม ( เพียง 1% ) แต่ไม่มีความแตกต่างอยู่ระหว่างสองเต็มไขมันถั่วเหลืองอาหาร ( ค่าเฉลี่ย = 83.3 % ) หลายการศึกษาได้ประเมินผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองเป็นส่วนผสมอาหารสัตว์ เมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์ที่ได้จากสัตว์ เมอร์เรย์ et al . ( 2540 ) ศึกษาเปรียบเทียบ ilealและรวมระบบการย่อยได้ของ 5 ตัวเลี้ยงด้วยอาหารที่มีบริการสุนัขแป้งถั่วเหลืองพร่องไขมันจนเนื้อและกระดูกป่น , เนื้อสด , ผลพลอยได้จากสัตว์ปีกอาหาร และไก่สด ไม่มีความแตกต่างที่พบระหว่างการรักษาใน ilealการย่อยได้ของวัตถุแห้ง สารอินทรีย์ โปรตีน ไขมัน หรือ GE bednar et al .( 2000 ) ได้รับการยืนยันผลในการศึกษาเปรียบเทียบ SBM ให้เนื้อและกระดูกอาหาร , อาหารไก่ และอาหาร ผลพลอยได้จากสัตว์ปีก ลูกตุ้มระฆัง et al . ( 2001 ) เทียบกากถั่วเหลือง แป้ง สาม SPCS , และอาหาร สัตว์ปีก และการย่อยได้ของ ileal พบคล้ายๆแห้ง , สารอินทรีย์ , ไขมัน , และ GE แต่การย่อยได้ ileal โปรตีนมากขึ้นเมื่อโปรตีนถั่วเหลืองที่มีอาหารหรือ SPC ที่มีอาหารถูกเมื่อเทียบกับสูตรอาหารไก่ ไม่มีความแตกต่างในการย่อทางเดินปรากฏทั้งหมดของวัตถุแห้งพบโดย Murray et al . ( 1997 ) ; อย่างไรก็ตาม , พวกเขาพบว่าสารอินทรีย์เพิ่มขึ้นการย่อยได้และโปรตีนกับอาหารที่มีผลิตภัณฑ์จากสัตว์ ( ค่าเฉลี่ย= 91.7 และ 89.3 ตามลำดับ ) เมื่อเปรียบเทียบกับอาหารที่มีปริมาณไขมัน