The current rate of change of salin

The current rate of change of salinity in freshwater ecosystems may be much faster than freshwater biota can evolve or adapt. Although lowland river biota may have mechanisms that allow survival during periods of extreme salt concentrations, upland rivers potentially have experienced lower natural variation in salinity and therefore biota in these systems may be less salt-tolerant. Induced changes in salinity in upland systems may be too rapid for taxa to adapt, suggesting that freshwater taxa may be lost and communities will become dominated by salt-tolerant taxa. Pulses of salt into freshwater ecosystems will influence survival of a range of biota and although such increases in salt may be rapid and short-lived, the consequences to the freshwater biota are unknown.
We need to know how salinity changes ecosystem functioning through alteration of biotic and abiotic processes: do changes to ecological processes change community composition? Managers need to know more about the relationship between flow patterns, salt concentrations and environmental damage to predict t consequences of management actions. How a combination of changes in flow and salt affect river and wetland communities is also relevant to management predictions. We have many systems that are naturally variable in both salinity and hydrology, yet we do not know how increasing salinity will affect the biota or ecosystem integrity. Linking salinity levels directly to mortality or recruitment potential of aquatic biota is not sufficient to predict the outcome of increasing salinity on freshwater ecosystems. Second- and third-order effects must also be taken into account in describing the full effect of salinity on aquatic ecosystems. Of particular interest are the effects of increasing salinity on primary and secondary production, nutrient dynamics and food-web structure. Once we understand these interactions, links and the flow on consequences, managers and researchers will be in a better position to predict the condition of aquatic ecosystems under modified salinity and move towards focusing on effective rehabilitation. For example, the use of environmental water allocations (environmental flows) could be considered as a tool in managing salinity in aquatic ecosystems, once the relationships between hydrology, salinity and environmental damage are further delineated. Use of this relationship could enhance effective disposal of salt-contaminated water, with minimal damage to the environment.
If ecosystem health and salt can be related, then tools such as water allocations, river operation, engineering intervention and catchment management programs can be designed to manipulate salt lo ads to increase the health of aquatic ecosystems. Innovative experimental science, together with imaginative predictive management can work together to underpin salinity management issues on both broad and local scales.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบันอัตราการเปลี่ยนแปลงของความเค็มในน้ำจืดระบบนิเวศได้เร็วกว่าสิ่งที่ปลาสามารถพัฒนา หรือปรับเปลี่ยน แม้ว่าสิ่งที่ราบแม่น้ำอาจมีกลไกที่ทำให้อยู่รอดในระหว่างรอบระยะเวลาของความเข้มข้นเกลือมาก แม่น้ำค่อยอาจมีประสบการณ์ในการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติต่ำในเค็ม และดังนั้น สิ่งที่อยู่ในระบบเหล่านี้อาจน้อยกว่าเกลือป้องกัน เค็มในระบบค่อยอาจเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็วเกินไปสำหรับ taxa แผลง แนะนำว่า taxa ปลาอาจสูญหาย และชุมชนจะกลายเป็นครอบงำ โดย taxa ทนกับเกลือ กะพริบของเกลือเข้าไปในระบบนิเวศน้ำจืดจะมีอิทธิพลต่อการอยู่รอดของสิ่ง และแม้ว่าอาจจะเพิ่มขึ้นเช่นเกลืออย่างรวดเร็ว และช่วงสั้น ๆ ผลกระทบกับสิ่งปลาจะไม่รู้จัก เราต้องรู้ว่าเค็มเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศที่ทำงานผ่านเทียบกระบวน biotic และ abiotic: ทำระบบนิเวศกระบวนเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของชุมชน ผู้จัดการต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบกระแส ความเข้มข้นเกลือ และความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมเพื่อทำนาย t ผลการดำเนินการจัดการ วิธีการรวมกันของการเปลี่ยนแปลงในกระแสและเกลือมีผลต่อชุมชนแม่น้ำและพื้นที่ชุ่มน้ำคือยังเกี่ยวข้องกับการคาดคะเนการจัดการ เรามีระบบต่าง ๆ ที่ผันแปรตามธรรมชาติทั้งเค็มและอุทกวิทยา แต่เราไม่รู้วิธีเพิ่มเค็มจะส่งผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของระบบนิเวศหรือสิ่ง เค็มระดับเชื่อมโยงโดยตรงกับการตายหรือการสรรหาบุคลากรศักยภาพของสิ่งที่น้ำไม่เพียงพอที่จะทำนายผลลัพธ์ของการเพิ่มขึ้นในระบบนิเวศน้ำจืดเค็ม ผลที่สอง และสามสั่งต้องยังสามารถนำมาพิจารณาในการอธิบายลักษณะพิเศษทั้งหมดของเค็มในระบบนิเวศน้ำ สนใจโดยเฉพาะมีผลเพิ่มเค็มผลิตหลัก และรอง วเท และโครงสร้างของใยอาหาร เมื่อเราเข้าใจการโต้ตอบเหล่านี้ การเชื่อมโยง และการไหลบนผล ผู้จัดการและนักวิจัยจะได้ในตำแหน่งที่ดีกว่าเพื่อทำนายสภาพของระบบนิเวศน้ำใต้เค็มแก้ไข และย้ายต่อเน้นฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ ตัวอย่าง การใช้การปันส่วนน้ำสิ่งแวดล้อม (สิ่งแวดล้อมกระแส) อาจพิจารณาเป็นเครื่องมือในการจัดการในระบบนิเวศทางน้ำ เค็มเมื่อความสัมพันธ์ระหว่างอุทกวิทยา เค็ม และความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมมี delineated เพิ่มเติม ใช้ความสัมพันธ์นี้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพกำจัดเกลือปนเปื้อนน้ำ ความเสียหายน้อยที่สุดเพื่อสิ่งแวดล้อม ถ้าสามารถสัมพันธ์ สุขภาพของระบบนิเวศและเกลือแล้วเครื่องมือเช่นการปันส่วนน้ำ แม่งาน วิศวกรรมจัดการแทรกแซงและลุ่มน้ำที่สามารถออกแบบโปรแกรมเพื่อจัดการเกลือหล่อ โฆษณาเพื่อเพิ่มสุขภาพของระบบนิเวศทางน้ำ นวัตกรรมวิทยาศาสตร์ทดลอง พร้อมกับคาดการณ์บริหารจินตนาการสามารถทำงานร่วมกันเพื่อหนุนฟอร์ดที่มีเค็มจัดการปัญหาในระดับกว้าง และท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราปัจจุบันของการเปลี่ยนแปลงความเค็มในระบบนิเวศน้ำจืดอาจจะเร็วกว่าสิ่งมีชีวิตในน้ำจืดที่สามารถพัฒนาหรือปรับตัว แม้ว่าสิ่งมีชีวิตในแม่น้ำที่ลุ่มอาจจะมีกลไกที่ช่วยให้อยู่รอดในช่วงที่มีความเข้มข้นของเกลือมากแม่น้ำดอนอาจมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติลดลงในความเค็มและดังนั้นจึงสิ่งมีชีวิตในระบบเหล่านี้อาจจะเป็นเกลือใจกว้างน้อย การชักนำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงความเค็มในระบบที่สูงอาจจะเป็นอย่างรวดเร็วเกินไปสำหรับแท็กซ่าที่จะปรับตัวแนะนำแท็กซ่าน้ำจืดที่อาจจะหายไปและชุมชนจะกลายเป็นที่โดดเด่นด้วยแท็กซ่าเกลือใจกว้าง จังหวะการเต้นของเกลือลงไปในระบบนิเวศน้ำจืดจะมีผลต่อความอยู่รอดของช่วงของสิ่งมีชีวิตและถึงแม้ว่าการเพิ่มขึ้นดังกล่าวในเกลืออาจจะรวดเร็วและสั้นผลกระทบไปยังสิ่งมีชีวิตในน้ำจืดเป็นที่รู้จัก.
เราจำเป็นต้องรู้วิธีเค็มระบบนิเวศเปลี่ยนแปลงการทำงานผ่านการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิต และกระบวนการ abiotic: ทำการเปลี่ยนแปลงกระบวนการทางนิเวศวิทยาองค์ประกอบชุมชนการเปลี่ยนแปลง? ผู้จัดการต้องรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการไหลของความเข้มข้นของเกลือและความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมที่จะคาดการณ์ผลกระทบจากการกระทำของเสื้อจัดการ วิธีการรวมกันของการเปลี่ยนแปลงในการไหลและเกลือส่งผลกระทบต่อแม่น้ำและชุมชนในพื้นที่ชุ่มน้ำยังมีความเกี่ยวข้องกับการคาดการณ์การจัดการ เรามีหลายระบบที่มีตัวแปรตามธรรมชาติทั้งในความเค็มและอุทกวิทยา แต่เราไม่ทราบว่าความเค็มที่เพิ่มขึ้นส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตจะสมบูรณ์หรือระบบนิเวศ การเชื่อมโยงระดับความเค็มที่อาจเกิดขึ้นโดยตรงกับการเสียชีวิตหรือการรับสมัครของสิ่งมีชีวิตในน้ำไม่เพียงพอที่จะทำนายผลของความเค็มที่เพิ่มขึ้นในระบบนิเวศน้ำจืด ผลกระทบที่สองและสามเพื่อที่จะต้องนำมาพิจารณาในการอธิบายผลเต็มรูปแบบของความเค็มต่อระบบนิเวศทางน้ำ ที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลกระทบของความเค็มที่เพิ่มขึ้นในการผลิตหลักและรองการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของสารอาหารและอาหารเว็บ เมื่อเราเข้าใจปฏิสัมพันธ์เหล่านี้เชื่อมโยงและการไหลในผลกระทบผู้จัดการและนักวิจัยที่จะอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าที่จะคาดการณ์สภาพของระบบนิเวศทางน้ำที่อยู่ภายใต้ความเค็มแก้ไขและย้ายไปมุ่งเน้นไปที่การฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ ตัวอย่างเช่นการใช้ของการจัดสรรน้ำสิ่งแวดล้อม (กระแสสิ่งแวดล้อม) ได้รับการพิจารณาเป็นเครื่องมือในการจัดการความเค็มในระบบนิเวศทางน้ำที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นความสัมพันธ์ระหว่างอุทกวิทยาความเค็มและความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมที่มีคดีต่อไป การใช้ความสัมพันธ์นี้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดที่มีประสิทธิภาพของน้ำเกลือปนเปื้อนที่มีความเสียหายน้อยที่สุดเพื่อสิ่งแวดล้อม.
ถ้าสุขภาพของระบบนิเวศและเกลือสามารถที่เกี่ยวข้องแล้วเครื่องมือเช่นการจัดสรรน้ำในการดำเนินงานแม่น้ำแทรกแซงวิศวกรรมและโปรแกรมการจัดการการเก็บกักน้ำสามารถออกแบบให้ จัดการโฆษณาแท้จริงเกลือเพื่อเพิ่มสุขภาพของระบบนิเวศทางน้ำ นวัตกรรมวิทยาศาสตร์การทดลองร่วมกับผู้บริหารคาดการณ์ความคิดสร้างสรรค์สามารถทำงานร่วมกันเพื่อหนุนการจัดการกับปัญหาความเค็มบนตาชั่งทั้งในวงกว้างและท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราปัจจุบันของการเปลี่ยนแปลงความเค็มของน้ำในระบบนิเวศน้ำจืดอาจจะเร็วกว่าน้ำจืดพฤกษาสามารถพัฒนาหรือปรับ แม้ว่าแม่น้ำนาพฤกษาอาจมีกลไกที่ช่วยให้อยู่รอดในช่วงความเข้มข้นของเกลือมาก แม่น้ำที่ดอนอาจมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงความเค็มและดังนั้นจึงลดธรรมชาติสิ่งมีชีวิตในระบบเหล่านี้อาจจะน้อยกว่าเกลือใจกว้าง .การเปลี่ยนแปลงในระบบความเค็มในที่ดอนอาจจะมากเกินไปที่รวดเร็วและการปรับ แนะนำว่า น้ำจืด และอาจสูญหายและชุมชนจะเป็น dominated โดยเกลือใจกว้างและ . พัลส์ของเกลือในระบบนิเวศน้ำจืดจะมีผลต่อการอยู่รอดของสิ่งมีชีวิต และแม้ว่าในช่วงดังกล่าวเพิ่มขึ้นในเกลืออาจเป็นอย่างรวดเร็วและสั้น ผลต่อสิ่งมีชีวิตน้ำจืด
ไม่รู้ .เราต้องรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงความเค็มของระบบนิเวศการทำงานผ่านการเปลี่ยนแปลงของกระบวนการการเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศสิ่งมีชีวิต : กระบวนการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของชุมชน ผู้จัดการต้องการทราบเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการไหล ปริมาณเกลือ และความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อม เพื่อทำนายผลของการกระทำที่จะจัดการวิธีการรวมกันของการเปลี่ยนแปลงในการไหลและเกลือต่อแม่น้ำและชุมชนบึงยังเป็นที่เกี่ยวข้องกับการคาดการณ์ของผู้บริหาร เรามีระบบมากมายที่เป็นตัวแปรตามธรรมชาติทั้งในน้ำและอุทกวิทยา แต่เราไม่รู้ว่าความเค็มที่เพิ่มขึ้นจะส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตหรือระบบนิเวศสมบูรณ์การเชื่อมโยงระดับความเค็ม โดยการตายหรือการสรรหาบุคลากรที่มีศักยภาพของพืชน้ำและสัตว์น้ำมีไม่เพียงพอที่จะทำนายผลของการเพิ่มความเค็มในระบบนิเวศน้ำจืด . ลักษณะที่สอง - เพื่อจะต้องนำมาพิจารณาในการอธิบายผลเต็มรูปแบบของความเค็มต่อสัตว์น้ำระบบนิเวศวิทยาที่น่าสนใจโดยเฉพาะคือ ผลของการเพิ่มความเค็มในการผลิตขั้นปฐมภูมิและทุติยภูมิ พลวัตของสารอาหารและโครงสร้างเว็บอาหาร เมื่อเราเข้าใจปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ การเชื่อมโยงและการไหลในผล ผู้จัดการและนักวิจัยจะอยู่ในตำแหน่งที่ดีขึ้นเพื่อคาดการณ์สภาพน้ำระบบนิเวศภายใต้ความเค็มและย้ายไปสู่การเน้นการฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพเช่น ใช้ในการจัดสรรน้ำ สิ่งแวดล้อม ( กระแสสิ่งแวดล้อม ) อาจจะถือว่าเป็นเครื่องมือในการบริหารจัดการน้ำ ความเค็มในระบบนิเวศ เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างอุทกวิทยา ความเค็ม และความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมต่อสมาชิก . ใช้ความสัมพันธ์นี้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพของการกำจัดเกลือน้ำปนเปื้อนกับความเสียหายน้อยที่สุดต่อสิ่งแวดล้อม
ถ้าสุขภาพของระบบนิเวศและเกลือสามารถที่เกี่ยวข้อง แล้วเครื่องมือการดำเนินงาน เช่น น้ำ , แม่น้ำ , และโปรแกรมการบริหารจัดการลุ่มน้ำโดยวิศวกรรมถูกออกแบบมาเพื่อจัดการกับโฆษณาโลเกลือเพื่อเพิ่มสุขภาพสัตว์น้ำระบบนิเวศวิทยา ทดลองวิทยาศาสตร์นวัตกรรมร่วมกับการจัดการพยากรณ์จินตนาการสามารถทำงานร่วมกันเพื่อหนุนประเด็นการจัดการน้ำทั้งกว้างและท้องถิ่นระดับ