We jumped from the moving train, ra

We jumped from the moving train, ran across fields, caught another train, and at last took the night boat from Newhaven. For five days we travelled through France and Germany in the same wild and crazy way. Holmes would not say where we were going. I never took my eyes off him during those days, but the right moment to talk to him never came. Holmes seemed stronger than ever, while I was getting weaker every day. Only the cocaine made it possible for me to stay awake.
Finally, sitting one night in a hotel in Switzerland, I knew that I could not go on much longer. I had told Holmes that next day I wanted to walk over the mountains to the famous Reichenbach Falls. I decided that I would tell him what I knew about him when we were alone in the mountains. The cocaine was almost finished. Whether I lived or died, the end must come that day.
We did not begin our walk to the Reichenbach Falls until the afternoon. Holmes refused to go out before lunch. I was frightened. I had no more cocaine, and soon I would be too tired to go on. At last we left the hotel, and started to walk along the mountain paths. Holmes talked happily as we went. He found the mountains very beautiful.
When we had gone a little way, I found that I had left my watch at the hotel. It had belonged to my father, and I wanted to know that it was safe. I told Holmes that I would return to the hotel, find the watch, and see him later at the Falls. I hoped that I was doing the right thing, and that he would not disappear.
When at last I reached the Falls, I could not see him, and thought for a moment that he had escaped me. Then I saw a narrow path which was cut into the rock right above the Falls themselves. Holmes was standing on that path, watching the water crash down onto the rocks. There was nowhere he could run to. It could not be easier for me.
I moved towards him. Suddenly he turned and our eyes met.
His look was cool, untroubled. How could I hope to frighten this man? My heart failed me and I almost fell. He stepped forward to help me, but I pulled out my gun.
'Back!' I shouted. 'Another step and I shall shoot!' He smiled. 'Very well, doctor. I understand.'
My hands shook and I almost dropped the gun. 'It's over, Holmes,' I said. 'I've been to the empty house. I know everything.'
He laughed. 'Dear fellow! Nobody knows everything!'
I seemed to hear voices coming to me from the water, and I could now see two Holmeses- one on the path and one standing on air.
'I've found the jars, Holmes, and the papers. I know you killed them.'
'I killed them? Which? The jars or the papers?'
Nothing seemed real. It was getting harder and harder for me to speak. Holmes watched me, smiling.
'I know you did it, Holmes,' I shouted. 'J watched you cut Mary Kelly to pieces. You killed them! Let me hear you say that you did!'
'What is it you want me to say?' 'Say you killed them!' 'You killed them.'
'I am going to shoot you, Holmes!' I screamed. 'Before you die, tell me that you understand what you have done!'
'You're mad, doctor,' he said. 'And you're talking rubbish.
Go on, shoot me!'
I shot him. I shot again and again, but still he stood there. Finally, I fell to the ground. I could not move. It seemed a long time before I could say, 'Why aren't you dead?'
I stared up at him as he stood above me, calmly inhaling snuff from his snuffbox.
'I took the bullets from your gun and put in blanks,' he said conversationally. 'Tell me, Moriarty, when did you kill Watson? You are very clever. You look almost like him, but I know who you are. When I saw you injecting cocaine three times a day, I knew then for sure that you were not my dear friend. Dr Watson would never, never take drugs. Your cocaine is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราไปจากรถไฟเคลื่อน วิ่งข้ามเขต จับรถไฟอื่น และในที่สุด เอาเรือคืนจากนิวเฮบเว้น ห้าวัน เราเดินทางไปฝรั่งเศสและเยอรมนีเดียวบ้า และป่า โฮลมส์จะบอกว่า ที่เรากำลัง ผมไม่เคยเอาตาออกเขาในระหว่างนั้น แต่ขวาขณะพูดคุยกับเขาไม่เคยมา โฮลมส์ดูเหมือนแข็งแกร่งกว่าที่เคย ในขณะที่ฉันได้รับแข็งแกร่งทุกวัน เฉพาะโคเคนทำให้ฉันยังคงทำงานอยู่สุดท้าย นั่ง 1 คืนโรงแรมในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ ฉันรู้ว่า ฉันจะไม่ไปนาน ผมได้บอกโฮลมส์ที่อยากจะเดินทางผ่านภูเขามีชื่อเสียง Reichenbach Falls วันถัดไป ตัดสินใจว่า ผมจะบอกสิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับเขาเมื่อเราอยู่คนเดียวในภูเขา โคเคนถูกเกือบเสร็จแล้ว ว่าอยู่ หรือตาย สิ้นสุดต้องเป็นวันที่เราไม่เริ่มเราเดินไปน้ำตก Reichenbach กระทั่งบ่ายก็ โฮลมส์ปฏิเสธที่จะออกไปก่อนอาหารกลางวัน ผมกลัว ผมไม่มีโคเคนเพิ่มเติม และเร็ว ๆ นี้ ผมจะเหนื่อยเกินไป ในที่สุดเราซ้ายโรงแรม และเริ่มต้นเดินตามเส้นทางภูเขา โฮลมส์พูดคุยอย่างมีความสุขกับเราไป เขาพบภูเขาสวยงามมากเมื่อเราเดินทางวิธีเล็กน้อย ฉันพบว่า ฉันได้ทิ้งนาฬิกาที่โรงแรม มันได้อยู่กับพ่อ และอยากจะรู้ว่า มันปลอดภัย ฉันบอกว่า โฮลมส์ที่จะกลับไปโรงแรม ค้นหานาฬิกา และเห็นเขาในภายหลังโรง หวังว่าที่ฉันทำในสิ่งที่ดี และ ที่เขาจะหายไปWhen at last I reached the Falls, I could not see him, and thought for a moment that he had escaped me. Then I saw a narrow path which was cut into the rock right above the Falls themselves. Holmes was standing on that path, watching the water crash down onto the rocks. There was nowhere he could run to. It could not be easier for me.I moved towards him. Suddenly he turned and our eyes met.His look was cool, untroubled. How could I hope to frighten this man? My heart failed me and I almost fell. He stepped forward to help me, but I pulled out my gun.'Back!' I shouted. 'Another step and I shall shoot!' He smiled. 'Very well, doctor. I understand.'My hands shook and I almost dropped the gun. 'It's over, Holmes,' I said. 'I've been to the empty house. I know everything.'He laughed. 'Dear fellow! Nobody knows everything!'I seemed to hear voices coming to me from the water, and I could now see two Holmeses- one on the path and one standing on air.'I've found the jars, Holmes, and the papers. I know you killed them.''I killed them? Which? The jars or the papers?'Nothing seemed real. It was getting harder and harder for me to speak. Holmes watched me, smiling.'I know you did it, Holmes,' I shouted. 'J watched you cut Mary Kelly to pieces. You killed them! Let me hear you say that you did!''What is it you want me to say?' 'Say you killed them!' 'You killed them.''I am going to shoot you, Holmes!' I screamed. 'Before you die, tell me that you understand what you have done!''You're mad, doctor,' he said. 'And you're talking rubbish.Go on, shoot me!'I shot him. I shot again and again, but still he stood there. Finally, I fell to the ground. I could not move. It seemed a long time before I could say, 'Why aren't you dead?'I stared up at him as he stood above me, calmly inhaling snuff from his snuffbox.'I took the bullets from your gun and put in blanks,' he said conversationally. 'Tell me, Moriarty, when did you kill Watson? You are very clever. You look almost like him, but I know who you are. When I saw you injecting cocaine three times a day, I knew then for sure that you were not my dear friend. Dr Watson would never, never take drugs. Your cocaine is

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรากระโดดลงมาจากรถไฟที่กำลังแล่นวิ่งข้ามทุ่งจับรถไฟอีกขบวนและที่สุดท้ายที่เอาเรือคืนจากนิวฮาเวน เป็นเวลาห้าวันที่เราเดินทางผ่านฝรั่งเศสและเยอรมนีในทางป่าและบ้าเหมือนกัน โฮล์มส์จะไม่บอกว่าที่เรากำลังจะ ผมไม่เคยเอาตาของฉันออกจากเขาในช่วงวันนั้น แต่ช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดคุยกับเขาไม่เคยมา โฮล์มส์ดูเหมือนแข็งแกร่งกว่าที่เคยในขณะที่ฉันได้รับการปรับตัวลดลงทุกวัน เฉพาะโคเคนทำให้มันเป็นไปได้สำหรับผมที่จะตื่นนอน.
สุดท้ายนั่งอยู่คืนหนึ่งในโรงแรมในสวิส, ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้ต่อไปอีกนานเท่าใด ผมเคยบอกว่าโฮล์มส์ในวันถัดไปผมอยากที่จะเดินข้ามภูเขาไปยังฟอลส์บาคที่มีชื่อเสียง ผมตัดสินใจว่าผมจะบอกเขาว่าสิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับเขาเมื่อเราเป็นคนเดียวในภูเขา โคเคนเสร็จเกือบ ไม่ว่าฉันอาศัยอยู่หรือตายในตอนท้ายจะต้องมาในวันนั้น.
เราไม่ได้เริ่มต้นการเดินเท้าของเราไปยังน้ำตกจนถึงช่วงบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธที่จะออกไปข้างนอกก่อนอาหารกลางวัน ผมก็กลัว ผมไม่มีโคเคนมากขึ้นและเร็ว ๆ นี้ผมจะเหนื่อยเกินไปที่จะไป ในที่สุดเราออกจากโรงแรมและเริ่มที่จะเดินไปตามเส้นทางภูเขา โฮล์มส์ได้พูดคุยกันอย่างมีความสุขขณะที่เราเดิน เขาพบว่าภูเขาที่สวยงามมาก.
เมื่อเราได้ไปทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันพบว่าฉันได้ออกจากนาฬิกาของฉันที่โรงแรม มันเป็นพ่อของฉันและฉันต้องการที่จะรู้ว่ามันมีความปลอดภัย โฮล์มส์ที่ผมบอกว่าผมจะกลับไปที่โรงแรมที่หาดูและเห็นเขาต่อมาที่ฟอลส์ ฉันหวังว่าฉันกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องและไม่ว่าเขาจะหายไป.
เมื่อที่สุดท้ายที่ฉันไปถึงฟอลส์ที่ฉันไม่ได้เห็นเขาและคิดว่าในขณะที่เขาได้หนีฉัน จากนั้นผมเห็นเส้นทางที่แคบซึ่งถูกตัดเข้าไปในหินเหนือน้ำตกตัวเอง โฮล์มส์กำลังยืนอยู่บนเส้นทางที่ดูผิดพลาดน้ำลงบนโขดหิน มีที่ไหนที่เขาจะได้รับการวิ่งไป มันอาจจะไม่ง่ายสำหรับผม.
ผมย้ายไปหาเขา ทันใดนั้นเขาก็หันหลังและดวงตาของเราได้พบกับ.
รูปลักษณ์ของเขาเป็นเย็นไม่ถูกรบกวน ฉันได้หวังว่าจะขู่คนนี้? หัวใจของฉันล้มเหลวฉันและฉันเกือบจะลดลง เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยให้ผม แต่ผมดึงออกมาจากปืนของฉัน.
'กลับ! ฉันตะโกน 'ขั้นตอนอีกและฉันจะยิง!' เขายิ้ม 'ดีมากแพทย์ ฉันเข้าใจ.
มือของฉันสั่นสะเทือนและฉันเกือบจะลดลงปืน 'มันมากกว่าโฮล์มส์' ผมบอกว่า 'ผมเคยไปบ้านที่ว่างเปล่า ฉันรู้ว่าทุกอย่าง. '
เขาหัวเราะ 'เพื่อนที่รัก! ไม่มีใครรู้ว่าทุกอย่าง! '
ฉันดูเหมือนจะได้ยินเสียงมาให้ฉันจากน้ำและในตอนนี้ผมจะได้เห็นสอง Holmeses- หนึ่งบนเส้นทางและหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ.
'ฉันได้พบไหโฮล์มส์และเอกสาร ฉันรู้ว่าคุณฆ่าพวกเขา. '
'ฉันฆ่าพวกเขา? ไหน? ขวดหรือเอกสาร '
ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจริง มันก็เริ่มหนักและยากสำหรับผมที่จะพูด โฮล์มส์ดูฉันยิ้ม.
'ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้โฮล์มส์' ฉันตะโกน 'J ดูคุณตัดแมรี่เคลลี่เป็นชิ้น ๆ คุณฆ่าพวกเขา! ให้ฉันได้ยินคุณพูดว่าคุณได้! '
'มันเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันไปพูด?' 'ว่าคุณฆ่าพวกเขา!' 'คุณฆ่าพวกเขา.'
'ฉันจะยิงคุณโฮล์มส์' ฉันกรีดร้อง 'ก่อนที่คุณจะตายบอกฉันว่าคุณเข้าใจสิ่งที่คุณได้ทำ!'
'คุณบ้าหมอ "เขากล่าวว่า 'และคุณกำลังพูดถึงขยะ.
ไปยิงฉัน! '
ผมยิงเขา ผมยิงอีกครั้งและอีกครั้ง แต่เขายังคงยืนอยู่ที่นั่น สุดท้ายผมล้มลงกับพื้น ฉันไม่สามารถย้าย มันดูเหมือนเป็นเวลานานก่อนที่ฉันจะพูดว่า "ทำไมคุณไม่ตาย? '
ผมจ้องขึ้นที่เขาเป็นเขายืนอยู่เหนือเราและสูดดมกลิ่นใจเย็นจาก snuffbox ของเขา.
'ฉันเอากระสุนจากปืนของคุณและใส่ในช่องว่าง 'เขากล่าว conversationally 'บอกอริอาร์ตี้, เมื่อไหร่ที่คุณฆ่าวัตสัน? คุณอยู่ที่ฉลาดมาก คุณมองเหมือนเขา แต่ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร ตอนที่ผมเห็นคุณฉีดโคเคนสามครั้งต่อวันผมรู้แล้วว่าคุณไม่ได้เพื่อนรักของฉัน Dr Watson จะไม่เคยไม่เคยใช้ยาเสพติด โคเคนของคุณคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรากระโดดจากรถไฟที่กำลังวิ่ง วิ่งข้ามเขต จับรถไฟอีก และสุดท้ายก็เอาเรือคืนจาก Newhaven . 5 วัน เราเดินทางผ่านฝรั่งเศสและเยอรมนีในลักษณะป่าและบ้าเหมือนกัน โฮล์มส์จะไม่พูด ว่าเราจะไปที่ไหน ผมไม่ละสายตาจากเขา ในวันเหล่านั้น แต่ใช่เวลาคุยกับเขาไม่เคยมา โฮล์มส์ ดูแข็งแกร่งกว่าที่เคยขณะที่ฉันกำลังจะอ่อนแอลงทุกวัน เฉพาะโคเคนทำให้มันเป็นไปได้สำหรับผมที่จะตื่น .
สุดท้ายนั่งคืนหนึ่งในโรงแรมในสวิตเซอร์แลนด์ , ฉันรู้ว่าฉันคงไม่ได้ไปอีกนาน ฉันบอกโฮล์มส์ที่วันถัดไปฉันต้องการเดินข้ามภูเขาที่มีน้ำตกไรเคนบาค . ผมตัดสินใจว่า ผมจะบอกเขาเรื่องที่ผมรู้เกี่ยวกับเขาเมื่อเราอยู่กันตามลำพังในภูเขาโคเคนเกือบจะเสร็จแล้ว ไม่ว่าฉันจะอยู่หรือตาย สุดท้ายต้องมาวันนั้น
เราไม่ได้เริ่มต้นเดินของเราไปที่น้ำตกไรเคนบาค จนถึงบ่าย โฮล์มส์ปฏิเสธออกไป ก่อนมื้อเที่ยง ผมตกใจมากครับ ผมไม่มีโคเคน และอีกไม่นานฉันคงเหนื่อยเกินไปที่จะไป ในที่สุด เราออกจากโรงแรม แล้วก็เริ่มเดินไปตามทางเดินบนภูเขา . โฮล์มส์พูดอย่างมีความสุข ในฐานะที่เราไปเขาพบภูเขาสวยงามมาก
เมื่อเราได้ไปเป็นวิธีเล็ก ๆน้อย ๆ ฉันพบว่า ฉันลืมนาฬิกาไว้ที่โรงแรม มันเป็นของพ่อฉัน และฉันต้องการจะรู้ว่ามันปลอดภัย ฉันบอกโฮล์มส์ว่าฉันจะกลับโรงแรม หาดู และเห็นเขาในภายหลังที่ตก ฉันหวังว่าฉันได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง และเขาจะไม่หายไป .
เมื่อฉันถึงตกฉันก็ไม่เห็นเขา และคิดว่าสำหรับช่วงเวลาที่เขาหนีมา แล้วผมเห็นเส้นทางที่แคบที่ตัดเข้าไปในหินด้านขวาเหนือน้ำตกเอง โฮล์มส์ ยืนอยู่บนเส้นทางที่ ดูน้ำพังลงบนโขดหิน ไม่มีที่ไหนเลยที่เขาจะหนีไป มันไม่อาจจะง่ายสำหรับฉัน .
ผมย้ายต่อเขา อยู่ดีๆเขาก็หันมาสบตากัน .
ดูของเขาเย็น , ไม่ถูกรบกวน .ผมหวังว่าจะทำให้ชายผู้นี้ หัวใจของฉันล้มเหลวฉันเกือบล้ม เขาก้าวออกมาเพื่อช่วยฉัน แต่ฉันก็เอาปืนออกมา .
'back ! ฉันตะโกน . . . อีกก้าว ฉันก็จะยิง ! เขายิ้ม . . . ดี , หมอ ผมเข้าใจแล้วครับ "
มือสั่นและฉันเกือบจะทิ้งปืน . มันจบแล้ว โฮล์มส์ ' ' ผมพูด ผมเคยไปบ้านที่ว่างเปล่า ฉันรู้ทุกอย่างค่ะ '
' เขาหัวเราะ ท่านที่รัก !ไม่มีใครรู้ทุกอย่าง !
ผมเหมือนจะได้ยินเสียงออกมาจากน้ำ และฉันก็เห็นสอง holmeses - หนึ่งบนเส้นทางหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ
" ได้พบไห , โฮล์มส์ , และเอกสาร ผมรู้ว่าคุณฆ่าพวกเขา . '
" ฆ่าพวกเขาเหรอ ซึ่ง ขวดหรือเอกสาร ?
ไม่มีอะไรดูจริงๆ มันกำลังเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะพูด โฮล์มส์มองฉันยิ้มๆ
" รู้ว่าเป็นเธอโฮล์มส์ ' ' ฉันตะโกน เจดูคุณตัดแมรี่เคลลี่ ชิ้น คุณฆ่าพวกเขา ฉันได้ยินคุณบอกว่าคุณทำ !
'what มันอยากให้ผมพูดเหรอ ? ' ' บอกว่าเธอฆ่ามัน ! ' ' คุณฆ่าพวกเขา . '
" กำลังจะยิงคุณโฮล์มส์ ! ฉันร้อง . . . ก่อนที่เธอจะตาย , บอกฉันว่าคุณเข้าใจสิ่งที่คุณทำ !
คุณโกรธ , หมอ , ' ' เขากล่าวว่า และคุณกำลังพูดไร้สาระ
เอาเลยยิงฉัน !
ผมยิงเขาฉันยิงอีกครั้งและอีกครั้ง แต่เขายังยืนอยู่ตรงนั้น ในที่สุดฉันก็ล้มลงกับพื้น ผมจะไม่ย้ายไป มันดูเหมือนเป็นเวลานานก่อนที่ฉันจะพูดว่า ' ทำไมคุณไม่ตาย ?
ผมจ้องไปที่เขา เขายืนข้างฉัน ค่อยๆ สูดยานัตถุ์จากกระตั้วแทงเสือของเขา .
" เอากระสุนจากปืนของคุณและใส่ลงในช่องว่าง , ' เขากล่าวว่า ' Conversationally . บอกฉัน มอริอาตี้ เมื่อคุณฆ่า วัตสัน ? คุณฉลาดมากคุณดูคล้ายเขา แต่ฉันรู้ว่าแกเป็นใคร เมื่อผมเห็นคุณฉีดโคเคนวันละสามครั้ง ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณไม่ใช่เพื่อนที่รักของฉัน ดร. วัตสันไม่เคยใช้ยาเสพติด โคเคนคือ