“You see, somewhere our unconscious

“You see, somewhere our unconscious becomes material, because the body is the living unit, and our conscious and unconscious are embedded in it; they contact the body. Somewhere there is a place where the two ends meet… and that is the place where one cannot say whether it is matter or what one calls ‘psyche’.” ~ Carl Jung

Illness and art have a long, entangled history. The human need to ameliorate suffering, to engage in a creative practice that mitigates the sense of loss brought on by illness or in some way counteracts the illness itself (however illness is imagined) is universal. A persistent example is the making of effigies–sometimes to focus the attention of the sick on images of the supernatural world (for example the Isenheim altarpiece) or to attempt to bring about change in the body itself through a mimetic process of healing (such as votive objects in the shape of body parts).

In the contemporary world, HIV/AIDS has been a potent catalyst for the making of art which marshals social activism, engenders a supportive community, or challenges the public to reinterpret the meaning of the disease. In this way, art about HIV/AIDS is a gauge of social conscience and cultural consciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณดู บางอสัญของเรากลายเป็น วัสดุ เนื่องจากร่างกายเป็นหน่วยอยู่อาศัย และอสัญและสติของเราฝังอยู่ในนั้น พวกเขาติดต่อร่างกาย บางสถานที่ที่ทั้งสองสิ้นสุดลงตาม... และนั่นคือที่หนึ่งไม่พูดไม่ว่าจะเป็นเรื่องหรือสิ่งหนึ่งเรียก "psyche" " ~ Carl Jungเจ็บป่วยและศิลปะมีประวัติยาวนาน เกี่ยว มนุษย์จำเป็นต้อง ameliorate ความทุกข์ การมีส่วนร่วมในปฏิบัติการสร้างสรรค์ที่ mitigates ความขาดทุนมาบน โดยเจ็บป่วย หรือในบางวิธี counteracts เจ็บป่วยเอง (อย่างไรก็ตามโรคเป็นจินตนาการ) เป็นสากล ตัวอย่างแบบถาวรคือ การทำ effigies – บางครั้งเพื่อเน้นความสนใจของผู้ป่วยในรูป ของโลกเหนือธรรมชาติ (เช่นอิเซนไฮม์ฉากแท่นบูชา) หรือพยายามที่จะนำการเปลี่ยนแปลงในร่างกายตัวเอง mimetic ผ่านกระบวนการรักษา (เช่นวัตถุ votive ในรูปร่างของอวัยวะ)ในโลกร่วมสมัย เอชไอวี/เอดส์แล้ว catalyst มีศักยภาพในการทำศิลปะการเคลื่อนไหวสังคม marshals, engenders ชุมชนสนับสนุน หรือท้าทายสาธารณะ reinterpret ความหมายของโรค ด้วยวิธีนี้ ศิลปะเกี่ยวกับเอชไอวี/เอดส์เป็นมาตรวัดของจิตสำนึกทางสังคมและจิตสำนึกทางวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณเห็นที่ไหนสักแห่งที่หมดสติของเราจะกลายเป็นวัสดุเพราะร่างกายเป็นหน่วยที่อยู่อาศัยและมีสติและหมดสติของเราจะถูกฝังอยู่ในนั้น พวกเขาติดต่อร่างกาย ที่ไหนสักแห่งมีสถานที่ที่ทั้งสองจบตรง ... และที่เป็นสถานที่ที่หนึ่งไม่สามารถพูดได้ว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องหรือสิ่งที่เรียกว่าจิต '. "~ คาร์ลจุเจ็บป่วยและศิลปะมีความยาวเข้าไปพัวพันกับประวัติศาสตร์ ความจำเป็นของมนุษย์ที่จะเยียวยาความทุกข์ทรมานที่จะมีส่วนร่วมในการปฏิบัติความคิดสร้างสรรค์ที่ช่วยลดผลกระทบความรู้สึกของการสูญเสียที่เกิดจากการเจ็บป่วยหรือในบางวิธีต่อต้านการเจ็บป่วยของตัวเอง (แต่เจ็บป่วยจะคิด) เป็นสากล ตัวอย่างที่ถาวรคือการทำ effigies บางครั้งที่จะมุ่งเน้นความสนใจของผู้ป่วยในภาพของโลกที่เหนือธรรมชาติ (ตัวอย่างเช่นแท่น Isenheim) หรือพยายามที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของตัวเองผ่านกระบวนการการลอกเลียนแบบของการรักษา (เช่น วัตถุที่เกี่ยวกับคำปฏิญาณในรูปทรงของชิ้นส่วนร่างกาย). ในโลกร่วมสมัยเอชไอวี / เอดส์ได้รับเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่มีศักยภาพสำหรับการทำศิลปะซึ่งเจ้าหน้าที่การเคลื่อนไหวทางสังคมที่แปลกใจชุมชนสนับสนุนหรือท้าทายประชาชนที่จะแปลความหมายของการเกิดโรค ด้วยวิธีนี้ศิลปะเกี่ยวกับเอชไอวี / เอดส์เป็นมาตรวัดของจิตสำนึกทางสังคมและจิตสำนึกทางวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณดูที่สติของเราจะกลายเป็นวัสดุ เพราะร่างกายมีชีวิตหน่วย และสติและหมดสติ ถูกฝังอยู่ในมัน พวกเขาติดต่อกับร่างกาย ที่ไหนมีสถานที่ที่ทั้งสองปลาย . . . . . . . และนั่นคือสถานที่ที่ไม่สามารถบอกได้ว่า มันเป็นเรื่อง หรือสิ่งที่คนเรียก ' จิตใจ ' " ~ คาร์ลจุง

ความเจ็บป่วยและศิลปะได้ยาวเกี่ยวประวัติศาสตร์ความต้องการของมนุษย์ที่จะบำบัดทุกข์ ให้มีส่วนร่วมในการปฏิบัติที่สร้างสรรค์ ช่วยลดความสูญเสียจากการเจ็บป่วย หรือนำในบางวิธีช่วยเจ็บป่วยนั่นเอง ( อย่างไรก็ตาม การเจ็บป่วยคือจินตนาการ ) ที่เป็นสากลตัวอย่างแบบถาวรเป็นการสร้างสถานที่จำลอง–บางครั้งที่จะมุ่งเน้นความสนใจของคนป่วยบนภาพของโลกเหนือธรรมชาติ ( เช่นฉากแท่นบูชาอิเซนไฮม์ ) หรือพยายามที่จะนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในร่างกายตัวเองผ่านกระบวนการซึ่งล้อเลียนของการรักษา ( เช่นวัตถุก้อนในรูปร่างของชิ้นส่วนของร่างกาย ) .

ใน โลกร่วมสมัยเอชไอวี / เอดส์ได้รับตัวเร่งปฏิกิริยาที่มีศักยภาพสำหรับการทำศิลปะ ซึ่งเจ้าหน้าที่สังคม engenders , ชุมชนเกื้อกูล หรือความท้าทายประชาชนที่จะตีความความหมายของโรค ในวิธีนี้ศิลปะเกี่ยวกับเอชไอวี / เอดส์ เป็นวัดของจิตสำนึกทางสังคมและจิตสำนึกทางวัฒนธรรม