In fact, the wisdom of the religiou

In fact, the wisdom of the religious texts and the knowledge of the sciences both contribute to bringing fulfillment in life. They reveal the interconnectedness of everything and reaffirm the eternal message of the Upanishads that there is but one Reality or Truth. Two characteristic Hindu doctrines, the doctrine of spiritual competence (adhikara) and that of the chosen form of Deity (ishtadevata), have in general established harmony among the diverse sects in the Hindu tradition. The doctrine of “spiritual competence” requires that a religious discipline prescribed for a person should be suitable to the level of his psychophysical constitution and the stage of his spiritual evolution. Different spiritual disciplines, therefore, answer to diverse needs and aspirations. The doctrine of “the chosen form of Deity” implies that out of numerous forms of the Supreme Being, the worshipper is to be directed to that form which suits his temperament and satisfies his spiritual longing. The dynamic and flexible character of the tradition has enabled it to adjust to the needs of time and history, although the basic principles have been continuous since time immemorial.

Because of its ability to relate the eternal truths to the changing conditions, it has been able to overcome the many challenges that were thrust on it in history. Different Hindu sects, such as Vaishnavism, Saivism, and Saktism, etc., have flourished together in dynamic dialogue and reconciliation; Brahma, Vishnu, and Shiva are looked upon as aspects of the one God. Indeed, they are regarded as one in essence. Further, Durga (the Mother Goddess) is venerated as a sister of Vishnu, the wife of Siva, and the mother of Ganesha. Sri Rama is described as devotee of Siva. The six schools of classical Hindu philosophy have accepted one another as orthodox. The disciplines of knowledge (jnana), action (karma), and devotion (bhakti) are reconciled with one another in the Bhagavadgita. Shankaracharya, the classical Vedantist of the eighth century, reconciled and established six sampradayas, sectarian traditions. He asked all house-holders to worship God in His manifestations as Siva, Shakti, Vishnu, Ganapati, Surya, and Subrahmanya. The Bhagavadgita gave classical expression to this attitude.

All-Embracing
The Hindu tradition prescribes a way of life that instills inner peace and outer harmony; a life of balance and equanimity on the one hand and friendliness and understanding with the followers of other traditions on the other. It provides countless inspiring examples. When Jews (after the second destruction of the Temple in Jerusalem by Roman tyranny) and Zoroastrians (in the 7th century, when Persia was invaded by Muslims) sought shelter in India, they were received with warmth and understanding and were granted facilities for and freedom of worship. The same spirit continue through the ages. In 1961, India offered refuge to the Dalai Lama and 100,000 of his followers from Tibet in the face of the threat of the Chinese communist army. For those who questioned the wisdom of this action, the then President of India, Dr. Radhakrishnan said: “We cannot go against our own tradition and history.”

The language of Hinduism includes not only spoken and written words, but also the language of artistic expression, found in painting, dancing, music, architecture and sculpture. These are all vehicles for conveying profound spiritual ideas and experience. Religious symbols indicate and represent spiritual Reality in the tradition; they seek to reveal the hidden truth of things. The Hindu tradition has given the Vedas, the Upanishads, the Bhagvad Gita, Yoga Sutras, the Epics and the Puranas, the Darshans, the Shrimd Bhagvat and others for the guidance of humanity. These different texts have distinctive thrusts and serve people in accordance with their specific needs in time and history. They are not just for libraries, they are for life. They give guidance in the art of life with a view to realizing the highest good here and now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความเป็นจริง ภูมิปัญญาของข้อความทางศาสนาและความรู้ของศาสตร์ทั้งสองนำไปสู่การนำเติมเต็มในชีวิต พวกเขาเปิดเผย interconnectedness ทุกอย่าง และ reaffirm ข้อความนิรันดร์ของ Upanishads ที่มี แต่ความเป็นจริงหนึ่ง หรือความจริง สองลักษณะฮินดูอยู่ ลัทธิจิตวิญญาณสาย (adhikara) และที่พระเจ้า (ishtadevata), แบบท่านทั่วไปได้สร้างความสามัคคีในหมู่ sects หลากหลายในประเพณีฮินดู คำสอนของ "จิตวิญญาณความสามารถ" กำหนดว่า วินัยทางศาสนาที่กำหนดบุคคลควรเหมาะสมกับระดับของรัฐธรรมนูญของเขา psychophysical และขั้นตอนของวิวัฒนาการทางจิตวิญญาณของเขา สาขาจิตวิญญาณแตกต่างกัน ดังนั้น ตอบความต้องการหลากหลายและความปรารถนา คำสอนของ "ท่านแบบของพระ" หมายความว่า จากฟอร์มจำนวนมากการฎีกา การบูชาจะถูกส่งไปที่แบบฟอร์มเหมาะ temperament ของเขา และเป็นไปตามปรารถนาของเขาจิตวิญญาณ อักขระแบบไดนามิก และมีความยืดหยุ่นของประเพณีได้เปิดเพื่อปรับความต้องการของเวลาและประวัติศาสตร์ ถึงแม้ว่าหลักการพื้นฐานได้รับอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีตกาลนานกาเล เนื่องจากความสามารถในการเกี่ยวข้องจริงนิรันดร์กับเงื่อนไขเปลี่ยนแปลง มันได้สามารถเอาชนะความท้าทายมากที่กระตุกนั้นในประวัติศาสตร์ แตกต่างกัน sects ฮินดู เช่น Vaishnavism, Saivism และ Saktism ฯลฯ มีความเจริญรุ่งเรืองร่วมกันในการเจรจาแบบไดนามิกและการกระทบยอด พระพรหม พระนารายณ์ และพระอิศวรจะมองตามเป็นลักษณะของพระเจ้าหนึ่ง แน่นอน พวกเขาถือเป็นหนึ่งในสาระสำคัญ เพิ่มเติม ทูร์คา (เจ้าแม่) venerated เป็นน้องสาวของพระนารายณ์ ภรรยาของศิวา และแม่พระ พระรามศรีอธิบายเป็นสาวกของศิวา โรงเรียนหกของปรัชญาฮินดูคลาสสิกได้ยอมรับกันเป็นวออโธดอกซ์ วิทยาการความรู้ (jnana), การกระทำ (กรรม), และความจงรักภักดี (bhakti) ปรับยอด ด้วยกันใน Bhagavadgita ได้ Shankaracharya, Vedantist คลาสสิกของศตวรรษที่แปด กระทบยอด และก่อตั้งหก sampradayas ประเพณียุยง เขาถามทุกบ้านผู้นมัสการพระเจ้าในลักษณะของเขาศิวา ชัคตี้ นารายณ์ Ganapati, Surya และ Subrahmanya การ Bhagavadgita ให้นิพจน์คลาสสิกกับทัศนคตินี้ ทั้งหมด ประเพณีฮินดูได้กำหนดวิถีชีวิตที่ instills ความสงบและความสามัคคีภายนอก ชีวิตสมดุลและ equanimity มือหนึ่ง และเป็นมิตร และทำความเข้าใจกับลูกศิษย์ของประเพณีอื่น ๆ อีก มีแรงบันดาลใจอย่างมากมาย เมื่อชาวยิว (หลังจากทำลายสองวัดในเยรูซาเลมโดยโรมัน tyranny) และ Zoroastrians (ใน 7 ศตวรรษ เมื่อมีรุกรานเปอร์เซีย โดยมุสลิม) ขอในอินเดีย พวกเขาได้รับ ด้วยความอบอุ่นและความเข้าใจ และได้รับสิ่งอำนวยความสะดวกและอิสระในการนมัสการ วิญญาณเดียวกันต่อไปตามยุคสมัย ใน 1961 อินเดียเสนอหลบ Dalai Lama และ 100000 ลูกศิษย์ของเขาจากทิเบตหน้าคุกคามของกองทัพคอมมิวนิสต์จีน ผู้สอบสวนภูมิปัญญาของการกระทำนี้ แล้วประธานาธิบดีของอินเดีย ดร.ลีกล่าวว่า: "เราไม่สามารถไปกับประเพณีและประวัติศาสตร์ของเราเอง" ภาษาของศาสนาฮินดูรวมถึงไม่เพียงแต่คำพูด และการเขียน แต่ยังภาษาศิลป์ พบในภาพวาด เต้นรำ ดนตรี สถาปัตยกรรม และประติมากรรม เหล่านี้เป็นยานพาหนะทั้งหมดสำหรับการถ่ายทอดความคิดจิตวิญญาณที่ลึกซึ้งและประสบการณ์ บ่งชี้สัญลักษณ์ทางศาสนา และแสดงถึงความเป็นจริงทางจิตวิญญาณในประเพณี พวกเขาพยายามเปิดเผยความจริงที่ซ่อนของสิ่ง ประเพณีฮินดูได้ให้เวท Upanishads, Bhagvad Gita, Sutras โยคะ การ Epics และปุราณะ Darshans, Shrimd Bhagvat และอื่น ๆ สำหรับการแนะนำของมนุษยชาติ ข้อความเหล่านี้ต่างมี thrusts โดดเด่น และให้บริการประชาชนตามความต้องการเฉพาะของพวกเขาในเวลาและประวัติศาสตร์ พวกเขาจะไม่เพียงสำหรับไลบรารี พวกเขามีชีวิต พวกเขาให้คำแนะนำในศิลปะของชีวิตมุมมองตระหนักถึงดีสุด แล้วที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความเป็นจริงภูมิปัญญาของตำราทางศาสนาและความรู้ของวิทยาศาสตร์ทั้งสองมีส่วนร่วมที่จะนำการปฏิบัติตามในชีวิต พวกเขาเปิดเผย interconnectedness ของทุกอย่างและยืนยันข้อความ Upanishads นิรันดร์ที่มี แต่หนึ่งในความเป็นจริงหรือความจริง สองคำสอนในศาสนาฮินดูลักษณะหลักคำสอนของความสามารถทางจิตวิญญาณ (adhikara) และที่ของรูปแบบที่ได้รับการแต่งตั้งของเทพ (ishtadevata) มีอยู่ในความสามัคคีทั่วไปที่จัดตั้งขึ้นในหมู่นิกายที่มีความหลากหลายในประเพณีของชาวฮินดู หลักคำสอนของ "ความสามารถทางจิตวิญญาณ" ต้องการให้มีระเบียบวินัยทางศาสนากำหนดไว้สำหรับคนควรมีความเหมาะสมกับระดับของรัฐธรรมนูญจิตของเขาและขั้นตอนของวิวัฒนาการทางจิตวิญญาณของเขา สาขาวิชาทางจิตวิญญาณที่แตกต่างกันจึงตอบความต้องการที่หลากหลายและแรงบันดาลใจ หลักคำสอนของ "รูปแบบที่ได้รับการแต่งตั้งของเทพ" แสดงให้เห็นว่าออกมาจากหลายรูปแบบของศาลฎีกาเป็นที่นับถือคือการถูกนำไปยังรูปแบบที่เหมาะสมกับอารมณ์ของเขาและตอบสนองความปรารถนาของจิตวิญญาณของเขาว่า ตัวละครแบบไดนามิกและมีความยืดหยุ่นของประเพณีที่มีการเปิดใช้งานจะปรับตัวให้เข้ากับความต้องการของเวลาและประวัติศาสตร์แม้ว่าหลักการพื้นฐานที่ได้รับการอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เวลานมนาน. เพราะความสามารถในการที่จะเกี่ยวข้องกับความจริงนิรันดร์ที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขที่จะได้รับสามารถ ที่จะเอาชนะความท้าทายมากมายที่ได้รับการผลักดันกับมันในประวัติศาสตร์ นิกายในศาสนาฮินดูที่แตกต่างกันเช่นไวษณพ Saivism และ Saktism ฯลฯ มีความเจริญรุ่งเรืองร่วมกันในการสนทนาแบบไดนามิกและการคืนดีกัน; พระพรหมพระวิษณุและพระศิวะจะถูกมองว่าเป็นลักษณะของพระเจ้าองค์เดียว แท้จริงพวกเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในสาระสำคัญ นอกจากนี้ Durga (เทพธิดาแม่) เป็นที่นับถือในฐานะที่เป็นน้องสาวของพระนารายณ์ภรรยาของพระศิวะและมารดาของพระพิฆเนศวร ศรีพระรามอธิบายว่าเป็นสาวกของพระศิวะ หกโรงเรียนของปรัชญาฮินดูคลาสสิกที่ได้รับการยอมรับอีกคนหนึ่งที่เป็นต้นฉบับ สาขาวิชาความรู้ (Jnana), การกระทำ (กรรม) และความจงรักภักดี (ภักติ) จะกระทบกับคนอื่นในภ Shankaracharya ที่ Vedantist คลาสสิกของศตวรรษที่แปด, คืนดีและเป็นที่ยอมรับหก sampradayas ประเพณีพรรค เขาถามผู้ถือบ้านไปนมัสการพระเจ้าในอาการของเขาในฐานะพระศิวะ Shakti, พระนารายณ์พระพิฆเนศวรเทพและ Subrahmanya ภแสดงออกให้คลาสสิกที่ทัศนคติแบบนี้. All-ไพบูลย์ประเพณีฮินดูกำหนดวิถีชีวิตที่ instills ความสงบภายในและความสามัคคีนอก; ชีวิตของความสมดุลและความใจเย็นในมือข้างหนึ่งและเป็นมิตรและความเข้าใจกับผู้ติดตามของประเพณีอื่น ๆ ในที่อื่น ๆ มันมีตัวอย่างที่สร้างแรงบันดาลใจที่นับไม่ถ้วน เมื่อชาวยิว (หลังจากการทำลายที่สองของวิหารในกรุงเยรูซาเล็มโดยการปกครองแบบเผด็จการโรมัน) และ Zoroastrians (ในศตวรรษที่ 7 เมื่อเปอร์เซียถูกรุกรานโดยชาวมุสลิม) หาที่หลบภัยในอินเดียที่พวกเขาได้รับการต้อนรับด้วยความอบอุ่นและความเข้าใจและได้รับสิ่งอำนวยความสะดวกและเสรีภาพ ของการเคารพบูชา จิตวิญญาณเดียวกันยังคงผ่านวัย ในปี 1961 อินเดียจะนำเสนอที่ลี้ภัยของดาไลลามะและ 100,000 ลูกน้องของเขาจากทิเบตในการเผชิญกับภัยคุกคามจากกองทัพของพรรคคอมมิวนิสต์จีน สำหรับผู้ที่ตั้งคำถามภูมิปัญญาของการกระทำนี้นั้นประธานาธิบดีของอินเดียดร Radhakrishnan กล่าวว่า "เราไม่สามารถไปกับประเพณีของเราเองและประวัติศาสตร์." ภาษาของศาสนาฮินดูรวมถึงไม่พูดเท่านั้นและเขียนคำ แต่ยังภาษาของ การแสดงออกทางศิลปะที่พบในภาพวาด, การเต้นรำ, เพลงสถาปัตยกรรมและประติมากรรม เหล่านี้เป็นยานพาหนะทั้งหมดสำหรับการถ่ายทอดความคิดจิตวิญญาณที่ลึกซึ้งและประสบการณ์ บ่งบอกถึงสัญลักษณ์ทางศาสนาและเป็นตัวแทนจิตวิญญาณของความเป็นจริงในประเพณี; พวกเขาพยายามที่จะเปิดเผยความจริงที่ซ่อนอยู่ของสิ่งที่ ประเพณีของชาวฮินดูได้ให้พระเวทที่ Upanishads ที่ Bhagvad เพเทลสูตรโยคะมหากาพย์และนาสที่ Darshans ที่ Shrimd Bhagvat และอื่น ๆ สำหรับคำแนะนำของมนุษยชาติ ข้อความที่แตกต่างกันเหล่านี้มีจังหวะที่โดดเด่นและให้บริการประชาชนตามความต้องการเฉพาะของพวกเขาในเวลาและประวัติศาสตร์ พวกเขาไม่เพียง แต่สำหรับห้องสมุดพวกเขาสำหรับชีวิต พวกเขาให้คำแนะนำในศิลปะของการใช้ชีวิตที่มีมุมมองในการตระหนักถึงสูงสุดที่ดีที่นี่และตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความเป็นจริง ปัญญาของข้อความทางศาสนา และความรู้ของศาสตร์ทั้งสองสนับสนุนการนําเติมเต็มในชีวิต พวกเขาเปิดเผย interconnectedness ของทุกอย่างและยืนยันข้อความอันเป็นนิรันดร์ของ Upanishads ที่มี แต่หนึ่งความจริงหรือความจริง สองลักษณะ คือ ฮินดู ,ลัทธิของความสามารถทางจิต ( adhikara ) และการเลือกรูปแบบของเทพ ( ishtadevata ) มีทั่วไป สร้างความสมานฉันท์ระหว่างกลุ่มที่มีความหลากหลายในประเพณีฮินดู คำสอนของ " ความสามารถ " จิตวิญญาณ ต้องมีศาสนา วินัยกำหนดให้บุคคลที่ควรเหมาะสมกับระดับของรัฐธรรมนูญการของเขาและขั้นตอนของวิวัฒนาการทางจิตของเขาจิตวินัยที่แตกต่างกัน ดังนั้น ตอบความต้องการที่หลากหลายและแรงบันดาลใจ หลัก " การเลือกรูปแบบของเทพ " แสดงให้เห็นว่าจากรูปแบบมากมายของการฎีกา นมัสการจะถูกนําไปที่แบบฟอร์มที่เหมาะกับอารมณ์ของเขาและตอบสนองความปรารถนาทางจิตวิญญาณของเขาพลวัตและความยืดหยุ่นตัวของประเพณีได้เปิดใช้งานการปรับความต้องการของเวลาและประวัติศาสตร์ แม้ว่าหลักการพื้นฐานที่ได้รับอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เวลานมนาน

เพราะความสามารถในการเกี่ยวข้องกับความจริงนิรันดร์ที่จะเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขก็สามารถเอาชนะความท้าทายมากมายที่ถูกแทงนั้นในประวัติศาสตร์ นิกายของศาสนาฮินดู เช่น โบราณสถานต่าง ๆ ,โบราณวัตถุ และ saktism ฯลฯ มีความเจริญรุ่งเรืองร่วมกันในการสนทนาแบบไดนามิกและการคืนดีกัน พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ จะมองเป็นลักษณะของพระเจ้าองค์เดียว แน่นอน พวกเขาจะถือว่าเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญ ต่อไป , Durga ( เจ้าแม่ ) นับถือเป็นพี่สาวของพระนารายณ์กาลี และแม่ของพระพิฆเนศ ศรีรามอธิบายเป็นสาวกของพระศิวะหกโรงเรียนของปรัชญาฮินดูคลาสสิกได้รับการยอมรับกันและกันอย่างดั้งเดิม สาขาของความรู้ ( Jnana ) การกระทำ ( กรรม ) และความจงรักภักดี ( Bhakti ) คืนดีกับอีกคนหนึ่งในภควัทคีตา . ฌางคะระชา , vedantist คลาสสิกของศตวรรษที่แปด คืนดี และก่อตั้งพรรค sampradayas 6 , ประเพณี