IntroductionChronic obstructive pul

Introduction
Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is a serious
public health problem worldwide. The prevalence, morbidity,
and mortality are expected to rise, especially in countries with
a rapidly aging population and even in populations with reduced smoking rates. A study published by the World
Bank/World Health Organization reported that COPD is
likely to rise from being the twelfth most burdensome disease
in 1990 to the fifth in 2020. This will place an enormous
burden on the healthcare system and will cause a loss in health related quality of life (HRQoL) for many patients with COPD. Treatment for COPD is often primarily aimed at improving airflow obstruction by bronchodilator and anti-inflammatory therapy, despite indications that airflow obstruction is irreversible and there is an apparent lack of effect of pharmacological interventions on the progressive decline in health status. Despite optimal pharmacological treatment, many patients with COPD experience substantial functional impairment. However, airflow obstruction correlates poorly with disease perception by the patient. COPD is a systemic inflammatory disease and, besides airflow limitation and hyperinflation due to loss of elastic recoil and intrinsic airway narrowing, systemic deficits such as skeletal and respiratory muscle dysfunction are prominent features. There is a growing need for other forms of treatment for COPD patients, not only to control and alleviate symptoms and complications of respiratory dysfunction but also to teach them how to carry out the activities of daily living optimally in the face of their physiological impairment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำโรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรังอุปสรรค (แอนเดอรส์) เป็นการร้ายแรงปัญหาสาธารณสุขทั่วโลก ความชุก morbidityและคาดว่าจะเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่มีการตายการคำนวณอายุประชากรอย่างรวดเร็ว และแม้กระทั่งในกลุ่มประชากรที่มีอัตราการสูบบุหรี่ลดลง การศึกษาที่เผยแพร่ โดยโลกองค์การอนามัยโลก/ธนาคารรายงานว่า แอนเดอรส์แนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นจาก ทวาทศีโรคที่เป็นภาระมากที่สุดในปี 1990 การที่ห้า 2020 นี้จะทำเป็นอย่างมากburden on the healthcare system and will cause a loss in health related quality of life (HRQoL) for many patients with COPD. Treatment for COPD is often primarily aimed at improving airflow obstruction by bronchodilator and anti-inflammatory therapy, despite indications that airflow obstruction is irreversible and there is an apparent lack of effect of pharmacological interventions on the progressive decline in health status. Despite optimal pharmacological treatment, many patients with COPD experience substantial functional impairment. However, airflow obstruction correlates poorly with disease perception by the patient. COPD is a systemic inflammatory disease and, besides airflow limitation and hyperinflation due to loss of elastic recoil and intrinsic airway narrowing, systemic deficits such as skeletal and respiratory muscle dysfunction are prominent features. There is a growing need for other forms of treatment for COPD patients, not only to control and alleviate symptoms and complications of respiratory dysfunction but also to teach them how to carry out the activities of daily living optimally in the face of their physiological impairment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้นเกี่ยว
กับโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) เป็นร้ายแรง
ปัญหาสุขภาพของประชาชนทั่วโลก ความชุกการเจ็บป่วย
และการเสียชีวิตที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่มี
ประชากรสูงอายุอย่างรวดเร็วและแม้กระทั่งในประชากรที่มีอัตราการสูบบุหรี่ลดลง การศึกษาที่เผยแพร่โดย World
Bank / องค์การอนามัยโลกรายงานว่าเป็นปอดอุดกั้นเรื้อรัง
มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นจากการเป็นโรคภาระหนักที่สุดที่สิบสอง
ในปี 1990 เพื่อที่ห้าในปี 2020 นี้จะวางมหาศาล
ภาระในระบบการดูแลสุขภาพและจะก่อให้เกิดการสูญเสียในการดูแลสุขภาพ มีคุณภาพชีวิตที่เกี่ยวข้อง (HRQoL) สำหรับผู้ป่วยจำนวนมากที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรัง สำหรับการรักษาปอดอุดกั้นเรื้อรังมักจะมุ่งไปที่การปรับปรุงการอุดตันการไหลของอากาศโดย bronchodilator และรักษาด้วยยาต้านการอักเสบที่แม้จะมีข้อบ่งชี้ว่าไหลของอากาศอุดตันกลับไม่ได้และมีการขาดความชัดเจนของผลกระทบของการแทรกแซงทางเภสัชวิทยาที่เกี่ยวกับการลดลงของความก้าวหน้าในสถานะสุขภาพ แม้จะมีการรักษาทางเภสัชวิทยาที่ดีที่สุดผู้ป่วยจำนวนมากที่มีประสบการณ์การทำงานปอดอุดกั้นเรื้อรังจากการด้อยค่าอย่างมีนัยสำคัญ อย่างไรก็ตามการอุดตันการไหลของอากาศไม่ดีมีความสัมพันธ์กับการรับรู้โดยผู้ป่วยโรค ปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นโรคอักเสบและนอกเหนือจากข้อ จำกัด การไหลของอากาศและ hyperinflation เนื่องจากการสูญเสียของการหดตัวยืดหยุ่นและทางเดินหายใจตีบภายในระบบการขาดดุลดังกล่าวเป็นความผิดปกติของกล้ามเนื้อโครงร่างและระบบทางเดินหายใจที่มีคุณสมบัติที่โดดเด่น มีความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับรูปแบบอื่น ๆ ของการรักษาสำหรับผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ไม่เพียง แต่ในการควบคุมและบรรเทาอาการและภาวะแทรกซ้อนของความผิดปกติของระบบทางเดินหายใจ แต่ยังสอนให้วิธีการดำเนินกิจกรรมในชีวิตประจำวันได้อย่างดีที่สุดในการเผชิญกับการด้อยค่าทางสรีรวิทยาของพวกเขาคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( COPD ) เป็นปัญหาร้ายแรง
สาธารณสุขทั่วโลก ความชุกทาง
และอัตราการตายจะเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะประเทศที่มีประชากรอายุและแม้แต่
อย่างรวดเร็วในประชากรที่มีลดอัตราการสูบบุหรี่ การศึกษาที่เผยแพร่โดยธนาคารโลก
/ องค์การอนามัยโลกรายงานว่า โรคคือ
มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นจากการเป็นภาระมากที่สุด 12 โรค
5 ในปี 2020 นี้จะวางภาระที่ใหญ่หลวง
ในระบบการดูแลสุขภาพ และจะก่อให้เกิดการสูญเสียในสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิต ( มี ) สำหรับผู้ป่วยหลายโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง . การรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังมักจะมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อปรับปรุงการอุดตันโดยบร โชไดเลเตอร์ และบำบัดแก้อักเสบแม้นั้นให้อุดตันได้ และมีการขาดความชัดเจนของผลกระทบของการแทรกแซงทางเภสัชวิทยาในการลดลงก้าวหน้าในสถานะสุขภาพ แม้จะมีการรักษาที่เหมาะสม ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเภสัชวิทยา , ประสบการณ์มากมายหลายหน้าที่บกพร่อง . อย่างไรก็ตาม ให้มีความสัมพันธ์กับโรคการอุดตันได้โดยผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังคือโรคการอักเสบทั่วร่างกาย นอกจากนี้การจำกัดและพวกเขาเนื่องจากการสูญเสียหดตัวยืดหยุ่นและภายในหลอดลมแคบเข้า ทำให้ระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อทำงานผิดปกติ เช่น หายใจเป็นคุณสมบัติเด่น มีความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับรูปแบบอื่น ๆของการรักษาสำหรับผู้ป่วย COPD ,ไม่เพียง แต่เพื่อควบคุม และบรรเทาอาการและภาวะแทรกซ้อนระบบทางเดินหายใจบกพร่อง แต่ยังสอนพวกเขาวิธีการดําเนินกิจกรรมชีวิตประจำวันได้อย่างดีที่สุดในหน้าของผลทางสรีรวิทยาของพวกเขา .