Democracy in Development Perspectiv

Democracy in Development Perspective
Let me first express my deep gratitude for being given an opportunity and privilege of addressing this very distinguished forum. As the one with a certain interest in Southeast Asian affairs, I should also like to congratulate this particular ASEAN initiative in bringing together leading journalists of the region to engage in a dialogue of common concern, that is to say, freedom of the press and democratic development. One would indeed hope that it could be to represent a positive step further, if not quite a departure, from conventional and negative concern with a mere security matter. Now that ideological and military rivalries are becoming things of the past with the collapse of Communist regimes, a fresh rethinking is really needed so that we can have a pretty clear idea of our own future. In our topsy-turvy world, so much damage has been done in the name of freedom

And democracy. It is now about time to realize that all this is not to serve as its own end, but as a means to larger fulfillment of human progress.
As you all are well aware, democracy is not just a matter of from or any ready-made and static formula. So I deem it appropriate here to entitle my presentation “Democracy in Development Perspective”.
Freedom and progress
With this end in view and being with, I beg you to share with me in what professor W.F. Werthim calls “emancipation principle”, that is to say,
Emancipation from the forces of nature and emancipation from domination by privileged individuals or groups … go hand in hand to mark human progress
The term “emancipation” is very instructive here. And it is not only confined to Western society and culture. It was curiously acknowledged even within the thai ruling circle in the time of absolutism. To illustrate the point, let me just quote from the words of his Royal Highness, the Minister of Interior and concurrently President of the privy Council, one of the most powerful figures of his days, some five years before the 1932 Revolution that overthrew the absolute monarchy in Thailand
…. Although it is as yet necessary to maintain the form of government with absolute power, that absolute power needs to be very liberal in order to preserve itself. But as time has gone by, there will be increasing number of educated people. We have therefore to get prepared to cope with the demand for emancipation (sic) that will keep arising
Quite apart from political foresight, the observation about human yearning for emancipation has its own relevance here. The fact is that growth and development of human rights and thus democracy has its roots in human nature itself, Western or non-Western. Human aspiration for freedom is indeed part and parcel of social and political life. It is certainly not for nothing when great philosophers like John Locke and J.J. Rousseau, some three centuries ago, found it vitally important to assert that men were born and by nature free, equal, and independent. The same insight is being repeated, as you all know, in the 1948 Universal Declaration of Human Rights, with interesting elaboration : All human being are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.

This U.N. stipulation is interesting in both its expression of universality and of hope. As universal value, it could be articulated and acted upon in quite a variety of ways and at various levels: individual, community, or national. At the individual level, we have already been witnessing well-known cases like Benigno Aquino in the Philippines, or Alexander Solzhenitsyn and Andrei Sakharov in the former Soviet Union, to name just a few. At the national level, we have just gone through modern phenomenon of “people’s power” starting, again, with the Philippines, and most recently across the whole Eastern Europe and then right within the citadel of power of the former Soviet Union itself. At the community and grass-root level, we have read a good deal about protest move-ments and even armed rebellions among minority or local groups in their efforts to exert their customary rights of livelihood. The last category is, as I see it see it, to assume increasing importance and scope, particularly among the Third World peoples in the face of the onslaught of industrialism. In the post-Cold War, there still indeed remain pertinent issues of human rights and freedom, and thus democracy, as to be presently looked
Into.
On the question of hope, that in itself brings into relief another element in social and political life, i.e., power. it is the power element that makes the struggle for human freedom an inherent and continuing process in human history. It looks like human society conducting unending dialogue with own self. So it is the nature of power relationships that stands in the way of people acting towards one another “in a spirit of brotherhood”, as called for in the Universal Declaration. Both, power and freedom, indeed constitute two opposite sides of the same coin. The truth is that freedom is not necessarily on the winning side. Wertheim’s “emancipation principle”, as earlier referred to, is not in any way meant to be equated with the actual course of human history, but to serve as a measure applied to evaluate the course of certain events in terms of progress, stagnation or retrogression. So you see, we are all quite vulnerable to making ourselves backward, despite all the modernity we so much take pride of.
Capitalism and democracy
Needless to say, we are all on the side of freedom and progress. Hopefully, I am not assuming too much of you here. I for one would not dare to suggest what should or is to be done to achieve it. Certainly not to you as journalists, anyway. But I am pretty sure that with right understanding or objectivity, it should not be beyond human intelligence and power of reasoning to get to right thinking and action. Life of course will never be without problems and sufferings, as the Lord Buddha says. Only that quite a lot of troubles and sufferings have been brought about simply because we, human beings, tend to take things so much for granted. As a result, human assets turn out to be liabilities. They are all man-made. These include things like science and technology and so many others which are the products of human creativity and innovation. And incidentally for that matter, freedom of the press is of no exception. The adverse consequences age which makes the “privileged individuals or groups” all the more powerful over all the others.
A certain historical perspective may well be in order here for understanding how we all have come to be where we are today, and what lies ahead. As Rousseau so succinctly observes in his Social Contract: “Man is born free, but everywhere he is in chains”. The social and political “chains” have taken various forms in human historical experiences ever since the ancient to modern time. It is the Industrial Revolution some two and a half centuries ago that opens the way for globalization of power relationships. It all started with colonialism, and then Capitalism versus Communism rivalry after World War II. With the breakdown of Communism, it looks as though we are being left with Capitalism as the only alternative. And yet, it is not difficult for us to see and feel hardships and sufferings, both human and environmental, all around us in the midst of so-called economic growth and prosperity. Again, we are all at the crossroad of how the make heads or tails out of the new situation. Do we as human being have any choices left at all, or do we have to put up with whatever is to be offered under the remaining Capitalism, dubiously dubbed the “Free World” in its struggle against Communism?
My thesis is that one has to make extremely careful distinction between democracy and Capitalism. The former is concerned with political institution, while the latter with economic organization and management. Politics and economics are of course inter-related, and one cannot do without the other. Only that one needs to be clear as to how they are inter-related. What Capitalism is actually opposed to is socialism, while democracy to dictatorship. We have already been witnessing Capitalism thriving on a good number of dictatorships. There is no need to name the countries in question here. Obviously, as journalists, you are much better informed of what has been going on. “people’s power” has been provoked everywhere just because of that. Mind you, on principle, Capitalism is not necessarily opposed to democracy. But neither are they equated with or interdependent on one another, as our experiences have so well demonstrated. It all depends on what kind of capitalism we are talking about. The alliance between capitalism and dictatorships in the Third World countries may be excused as a convenient strategy to win over developing nations in its struggle against Communism. But, as will be seen, it is the industrial Capitalism itself that is inherently authoritarian and therefore an anathema to human freedom and progress.
I guess some of you may be somewhat disturbed or even shocked to hear all this nonsensical comment on a system of economic management which is supposedly based on the philosophy and principle of economic liberalism. But I am not making any personal accusations or judging things out of my own subjective feelings. I am talking about hard historical facts and about what has been currently and actually practiced the world over. Let us first listen to what pope John Paul II has to say on the subject of the disintegration of Communism in his latest social encyclical.
The Marxist solution has failed, but the realities of marginalization and exploitation remain in the world, especially the Third World, as does the reality of human alienation, especially in the more

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชาธิปไตยในมุมมองของการพัฒนาให้ฉันก่อน ทรงฉันลึกสำหรับการได้รับโอกาสและสิทธิพิเศษของเวทีนี้มากทั้งการแก้ปัญหาการ เป็นคนมีความสนใจในกิจการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ฉันควรต้องแสดงความยินดีนี้เฉพาะอาเซียนริเริ่มในการนำนักข่าวชั้นนำของภูมิภาคในการเจรจาความกังวลทั่วไป กล่าวคือ เสรีภาพในการกดและการพัฒนาประชาธิปไตย หนึ่งแน่นอนหวังว่า มันอาจจะถึงขั้นตอนบวกเพิ่มเติม ถ้าไม่ค่อนข้างทาง จากทั่วไป และลบความกังวลกับเรื่องความปลอดภัยเพียง ที่ rivalries อุดมการณ์ และการทหารจะกลายเป็น สิ่งของผ่านมา ด้วยการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์ คิดสดจริง ๆ จำเป็นเพื่อให้เราสามารถมีความคิดที่สวยใสของเราเองในอนาคต ในโลกของเรา topsy-turvy ความเสียหายมากแล้วชื่อของเสรีภาพและประชาธิปไตย ก็ตอนนี้เกี่ยวกับเวลาตระหนักว่า ทั้งหมดนี้จะไม่ทำหน้าที่ เป็นจุดสิ้นสุดของตนเอง แต่วิธีการตอบสนองระหว่างมนุษย์ขนาดใหญ่ เป็นคุณทั้งหมดตระหนัก ประชาธิปไตยได้เพียงเรื่องของจากหรือสูตรสำเร็จรูป และแบบคงที่ใด ๆ ดังนั้น ผมถือว่ามันเหมาะสมนี่ชื่องานนำเสนอของฉัน "ประชาธิปไตยในการพัฒนามุมมอง"เสรีภาพและความก้าวหน้าด้วยการนี้ในมุมมองและถูกด้วย ผมขอแชร์กับฉันในสิ่ง Werthim ศาสตราจารย์ W.F. เรียก "หลักการปลดแอก" กล่าวคือ ปลดแอกจากกองกำลังของธรรมชาติและการปลดแอกจากการปกครองโดยอภิสิทธิ์บุคคลหรือกลุ่ม...ไปมือในมือเพื่อความก้าวหน้าของมนุษย์คำว่า "เลิกทาส" อยู่มากให้คำแนะนำที่นี่ และมันจะไม่เพียงถูกคุมขังเพื่อสังคมของตะวันตกและวัฒนธรรม Curiously มันไม่ยอมรับแม้แต่ภายในวงกลมการปกครองไทยในเวลาอันทรงภูมิธรรม เพื่อแสดงจุด ให้ฉันเพียงใบเสนอราคาจากคำของพระสมเด็จ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยและพร้อมเป็นประธานองคมนตรี หนึ่งของตัวเลขที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของวัน ปี 5 ก่อนปฏิวัติปี 1932 ที่รุ่นสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในประเทศไทย …. แต่ที่ยังจำเป็นต้องรักษารูปแบบของรัฐบาลที่มีอำนาจ อำนาจนั้นต้องเป็นเสรีมากเพื่อรักษาตัวเอง แต่เป็นเวลาที่ได้ไปด้วย จะมีคนศึกษาจำนวนเพิ่มขึ้น เราจึงต้องได้รับเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับความต้องการปลดแอก (sic) ที่จะให้เกิดขึ้น ค่อนข้างแตกต่างจากการมองอนาคตเมือง สังเกตเกี่ยวกับมนุษย์โหยหาการปลดแอกได้เกี่ยวของตัวเองที่นี่ ความจริงเป็นที่เจริญเติบโต และพัฒนาสิทธิมนุษยชน และประชาธิปไตยมีรากของมันในธรรมชาติมนุษย์เอง ตะวันตก หรือตะวันตก ความใฝ่ฝันของมนุษย์เสรีภาพเป็นหีบห่อและส่วนหนึ่งของชีวิตสังคม และการเมือง ไม่แน่นอนเรื่องเมื่อดีนักปรัชญาเช่นจอห์นล็อก และ j.j. ใน Rousseau บางสามศตวรรษที่ผ่านมา พบเรื่องสำคัญเพื่อยืนยันรูปผู้ชายมาเกิด และ โดยธรรมชาติฟรี เท่า และเป็นอิสระได้ การซ้ำความเข้าใจเดียวกัน ตาม รู้ ใน 1948 ปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน กับทุก ๆ ที่น่าสนใจ: มนุษย์ทั้งหมดเกิดมาอิสระ และเสมอภาคกันในเกียรติศักดิ์และสิทธิการ พวกเขาจะเต็มไป ด้วยเหตุผลและมโนธรรม และควรกระทำต่อกันในจิตใจของพี่น้องU.N. stipulation นี้เป็นที่น่าสนใจในทั้งของนิพจน์ universality และ ความหวัง เป็นค่าสากล มันอาจจะพูดชัดแจ้ง และดำเนินการค่อนข้างหลายวิธี และหลายระดับ: บุคคล ชุมชน หรือแห่งชาติ ในแต่ละระดับ เรามีแล้วถูกพยานกรณีรู้จักเช่น Aquino เดินในฟิลิปปินส์ หรือลเซนิตซิ นอเล็กซานเดอร์ และ Andrei Sakharov ในอดีตสหภาพโซเวียต การตั้งชื่อเพียงไม่กี่ ระดับชาติ เราเพิ่งได้ไปผ่านปรากฏการณ์สมัยใหม่ "ของคนกำลัง" เริ่มต้น อีก ฟิลิปปินส์ และล่าสุด ทั่วทั้งยุโรปตะวันออกและขวาแล้วภายในของอำนาจของสหภาพโซเวียตเอง ในระดับรากหญ้าและชุมชน เรามีการจัดการที่ดีอ่านเกี่ยวกับการปฏิเสธย้าย ments และแม้อาวุธฝ่ายระหว่างชนกลุ่มน้อยหรือกลุ่มท้องถิ่นในความเพียรพยายามโหมสิทธิจารีตประเพณีของการดำรงชีวิต ประเภทสุดท้ายเป็น เห็นมันดูมัน ถือความสำคัญและขอบเขต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่คนโลกที่สามหน้าโจมตีของ industrialism เพิ่มขึ้น ในสงครามเย็นหลัง ยังคงมียังคงเกี่ยวประเด็น ของสิทธิมนุษยชน และเสรีภาพ ประชาธิปไตย เป็นปัจจุบันดูดีแน่นอนเข้าคำถามที่หวัง ว่าตัวเองนำไปบรรเทาทุกข์องค์ประกอบอื่นในชีวิตสังคม และการเมือง เช่น พลังงาน องค์ประกอบของพลังงานที่ทำให้การต่อสู้เพื่อเสรีภาพมนุษย์กระบวนการโดยธรรมชาติ และต่อเนื่องในประวัติศาสตร์มนุษย์ ได้ มันดูเหมือนมนุษย์ดำเนินการบริษัทฯ เจรจากับตัวเอง ดังนั้นจึงเป็นลักษณะของอำนาจที่ยืนในทางของคนที่ทำหน้าที่ต่อกัน "ในจิตวิญญาณของพี่น้อง" ตามที่เรียกในปฏิญญาสากล แน่นอนทั้งสอง เสรีภาพ และพลังงานเป็นสองด้านตรงข้ามของเหรียญเดียวกัน ความจริงก็คือ ว่า อิสระไม่จำเป็นทางด้านชนะ ของ Wertheim "ปลดแอกหลัก" เป็นต้นเรียกว่า ไม่ได้ตั้งใจจะ equated กับหลักสูตรจริงของประวัติศาสตร์มนุษย์ แต่เป็นการวัดที่ใช้ในการประเมินหลักสูตรของเหตุการณ์บางอย่างคืบหน้า ซบ หรือ retrogression อย่างใด เพื่อให้คุณดู เรามีทั้งหมดค่อนข้างเสี่ยงที่จะทำให้ตนเองย้อนหลัง แม้ มีความทันสมัยทั้งหมดที่เรามีความภาคภูมิใจของมากทุนนิยมและประชาธิปไตยNeedless to say, we are all on the side of freedom and progress. Hopefully, I am not assuming too much of you here. I for one would not dare to suggest what should or is to be done to achieve it. Certainly not to you as journalists, anyway. But I am pretty sure that with right understanding or objectivity, it should not be beyond human intelligence and power of reasoning to get to right thinking and action. Life of course will never be without problems and sufferings, as the Lord Buddha says. Only that quite a lot of troubles and sufferings have been brought about simply because we, human beings, tend to take things so much for granted. As a result, human assets turn out to be liabilities. They are all man-made. These include things like science and technology and so many others which are the products of human creativity and innovation. And incidentally for that matter, freedom of the press is of no exception. The adverse consequences age which makes the “privileged individuals or groups” all the more powerful over all the others.A certain historical perspective may well be in order here for understanding how we all have come to be where we are today, and what lies ahead. As Rousseau so succinctly observes in his Social Contract: “Man is born free, but everywhere he is in chains”. The social and political “chains” have taken various forms in human historical experiences ever since the ancient to modern time. It is the Industrial Revolution some two and a half centuries ago that opens the way for globalization of power relationships. It all started with colonialism, and then Capitalism versus Communism rivalry after World War II. With the breakdown of Communism, it looks as though we are being left with Capitalism as the only alternative. And yet, it is not difficult for us to see and feel hardships and sufferings, both human and environmental, all around us in the midst of so-called economic growth and prosperity. Again, we are all at the crossroad of how the make heads or tails out of the new situation. Do we as human being have any choices left at all, or do we have to put up with whatever is to be offered under the remaining Capitalism, dubiously dubbed the “Free World” in its struggle against Communism? My thesis is that one has to make extremely careful distinction between democracy and Capitalism. The former is concerned with political institution, while the latter with economic organization and management. Politics and economics are of course inter-related, and one cannot do without the other. Only that one needs to be clear as to how they are inter-related. What Capitalism is actually opposed to is socialism, while democracy to dictatorship. We have already been witnessing Capitalism thriving on a good number of dictatorships. There is no need to name the countries in question here. Obviously, as journalists, you are much better informed of what has been going on. “people’s power” has been provoked everywhere just because of that. Mind you, on principle, Capitalism is not necessarily opposed to democracy. But neither are they equated with or interdependent on one another, as our experiences have so well demonstrated. It all depends on what kind of capitalism we are talking about. The alliance between capitalism and dictatorships in the Third World countries may be excused as a convenient strategy to win over developing nations in its struggle against Communism. But, as will be seen, it is the industrial Capitalism itself that is inherently authoritarian and therefore an anathema to human freedom and progress.I guess some of you may be somewhat disturbed or even shocked to hear all this nonsensical comment on a system of economic management which is supposedly based on the philosophy and principle of economic liberalism. But I am not making any personal accusations or judging things out of my own subjective feelings. I am talking about hard historical facts and about what has been currently and actually practiced the world over. Let us first listen to what pope John Paul II has to say on the subject of the disintegration of Communism in his latest social encyclical.The Marxist solution has failed, but the realities of marginalization and exploitation remain in the world, especially the Third World, as does the reality of human alienation, especially in the more

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาประชาธิปไตยในมุมมองของผมขอครั้งแรกที่แสดงความกตัญญูลึกของฉันจะได้รับโอกาสและสิทธิพิเศษของฟอรั่มที่โดดเด่นอยู่อย่างนี้ ในฐานะที่เป็นคนหนึ่งที่มีความสนใจบางอย่างในกิจการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ฉันยังอยากจะแสดงความยินดีกับความคิดริเริ่มของอาเซียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการร่วมกันนำชั้นนำนักข่าวของภูมิภาคจะมีส่วนร่วมในการสนทนาของความกังวลร่วมกันที่จะบอกว่าเสรีภาพของสื่อมวลชนและประชาธิปไตย การพัฒนา หนึ่งแน่นอนหวังว่ามันจะเป็นจะเป็นตัวแทนของขั้นตอนบวกต่อไปหากไม่ได้ค่อนข้างออกเดินทางจากความกังวลธรรมดาและลบกับเรื่องการรักษาความปลอดภัยเพียง ขณะที่การแข่งขันอุดมการณ์และทหารจะกลายเป็นสิ่งที่ผ่านมากับการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์ทบทวนสดมีความจำเป็นจริงๆเพื่อให้เราสามารถมีความคิดที่สวยใสในอนาคตของเราเอง ในโลกหัวหกก้นขวิดของเราเพื่อให้เกิดความเสียหายมากได้รับการทำในนามของเสรีภาพและประชาธิปไตย ตอนนี้มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเวลาที่จะตระหนักว่าทั้งหมดนี้ไม่ได้ที่จะทำหน้าที่เป็นจุดสิ้นสุดของตัวเอง แต่เป็นวิธีที่จะปฏิบัติตามขนาดใหญ่ของความก้าวหน้าของมนุษย์. ในขณะที่คุณทุกคนตระหนักดีประชาธิปไตยไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของการจากหรือสำเร็จรูป และสูตรคงที่ ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันเหมาะสมที่นี่เพื่อสิทธิการนำเสนอของฉัน "ประชาธิปไตยในการพัฒนามุมมอง". เสรีภาพและความคืบหน้ากับปลายในมุมมองนี้และได้อยู่กับผมขอให้คุณมีส่วนร่วมกับผมในสิ่งที่อาจารย์ WF Werthim เรียกว่า "หลักการปลดปล่อย" ที่จะ พูดปลดปล่อยจากกองกำลังของธรรมชาติและการปลดปล่อยจากการปกครองโดยบุคคลที่ได้รับการยกเว้นหรือกลุ่ม... ไปจับมือเพื่อทำเครื่องหมายความก้าวหน้าของมนุษย์คำว่า"ปลดปล่อย" เป็นคำแนะนำที่ดีที่นี่ และมันก็ไม่ได้ จำกัด อยู่เพียงเพื่อสังคมตะวันตกและวัฒนธรรม มันได้รับการยอมรับอยากรู้อยากเห็นแม้จะอยู่ในวงกลมปกครองไทยในช่วงเวลาแห่งสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เพื่อแสดงให้เห็นจุดที่ให้ฉันเพียงแค่อ้างอิงจากคำพูดของสมเด็จเขาหลวงรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยและพร้อมประธานองคมนตรีสภาหนึ่งในตัวเลขที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของวันบางห้าปีก่อนที่ 1,932 การปฏิวัติล้มล้างแน่นอน สถาบันพระมหากษัตริย์ในประเทศไทย... แม้ว่ามันจะเป็นยังจำเป็นที่จะต้องรักษารูปแบบของรัฐบาลที่มีอำนาจเด็ดขาดที่อำนาจจะต้องเสรีนิยมมากเพื่อที่จะรักษาตัวเอง แต่เวลาที่ได้ไปโดยจะมีการเพิ่มจำนวนของคนมีการศึกษา เรามีจึงจะได้รับการเตรียมความพร้อมที่จะรับมือกับความต้องการสำหรับการปลดปล่อย (sic) ที่จะทำให้เกิดขึ้นค่อนข้างแตกต่างจากการคาดการณ์ทางการเมืองสังเกตเกี่ยวกับความปรารถนาของมนุษย์สำหรับการปลดปล่อยมีความเกี่ยวข้องของตัวเองที่นี่ ความจริงก็คือว่าการเจริญเติบโตและการพัฒนาของสิทธิมนุษยชนและประชาธิปไตยจึงมีรากในธรรมชาติของมนุษย์เองหรือตะวันตกที่ไม่ใช่ตะวันตก ความทะเยอทะยานของมนุษย์เพื่อเสรีภาพย่อมเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของชีวิตทางสังคมและการเมือง แน่นอนมันเป็นไม่ได้สำหรับอะไรเมื่อนักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่อย่างจอห์นล็อคและเจเจรูสโซส์สามศตวรรษที่ผ่านมาพบว่าสิ่งที่สำคัญที่จะยืนยันว่าคนที่เกิดโดยธรรมชาติและฟรีที่เท่าเทียมกันและเป็นอิสระ ความเข้าใจเดียวกันจะถูกทำซ้ำในขณะที่คุณทุกคนรู้ว่าใน 1948 ปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชนที่มีรายละเอียดที่น่าสนใจ: ทั้งหมดเป็นมนุษย์เกิดมามีอิสระและเสมอภาคกันในศักดิ์ศรีและสิทธิ พวกเขาจะมอบให้เหตุผลและมโนธรรมและควรปฏิบัติต่อกันในจิตวิญญาณของพี่น้อง. นี้ข้อตกลงของสหประชาชาติเป็นที่น่าสนใจทั้งในการแสดงออกของความเป็นสากลและความหวัง ในฐานะที่เป็นคุณค่าสากลก็อาจจะพูดชัดแจ้งและดำเนินการใด ๆ ในค่อนข้างหลากหลายวิธีและในระดับต่าง ๆ : บุคคลชุมชนหรือระดับชาติ ในระดับบุคคลที่เราได้รับการเป็นพยานกรณีที่รู้จักกันดีเช่น Benigno กัวในฟิลิปปินส์หรืออเล็กซานเดโซซีและอังเดร Sakharov ในอดีตสหภาพโซเวียตชื่อเพียงไม่กี่ ในระดับชาติที่เราได้ไปเพียงแค่ผ่านปรากฏการณ์ที่ทันสมัยของ "พลังประชาชน" เริ่มต้นอีกครั้งกับฟิลิปปินส์และเมื่อเร็ว ๆ นี้ทั่วทั้งยุโรปตะวันออกแล้วคลิกขวาที่อยู่ในป้อมปราการของอำนาจของอดีตสหภาพโซเวียตเอง ในชุมชนและในระดับรากหญ้าที่เราได้อ่านการจัดการที่ดีเกี่ยวกับการประท้วง ments ย้ายและการก่อกบฏติดอาวุธแม้แต่ในหมู่ชนกลุ่มน้อยหรือท้องถิ่นในความพยายามที่จะออกแรงสิทธิในการดำรงชีวิตของพวกเขา ประเภทสุดท้ายคือที่ผมเห็นมันเห็นมันจะถือว่าสำคัญที่เพิ่มขึ้นและขอบเขตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ประชาชนประเทศโลกที่สามในการเผชิญกับการโจมตีของลัทธิอุตสาหกรรมที่ ในการโพสต์สงครามเย็นยังคงมีแน่นอนยังคงเป็นประเด็นที่เกี่ยวข้องสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพและทำให้ประชาธิปไตยเป็นที่จะมองในปัจจุบันเข้ามา. เกี่ยวกับคำถามของความหวังว่าในตัวเองนำมาสู่การบรรเทาองค์ประกอบอื่นในชีวิตทางสังคมและการเมือง คืออำนาจ มันเป็นองค์ประกอบอำนาจที่ทำให้การต่อสู้เพื่อเสรีภาพของมนุษย์เป็นกระบวนการธรรมชาติที่มีอยู่อย่างต่อเนื่องและในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ดูเหมือนว่าสังคมมนุษย์ไม่มีที่สิ้นสุดการดำเนินการเจรจากับตนเอง ดังนั้นมันจึงเป็นธรรมชาติของความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ยืนในทางของคนที่ทำหน้าที่ที่มีต่อคนอื่น "ในจิตวิญญาณแห่งภราดรภาพ" ในขณะที่เรียกร้องให้มีในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ทั้งอำนาจและเสรีภาพเป็นจริงทั้งสองฝ่ายตรงข้ามของเหรียญเดียวกัน ความจริงก็คือว่าเสรีภาพไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายชนะ Wertheim ของหลักการ "ปลดปล่อย" ในขณะที่ก่อนหน้านี้อ้างถึงไม่ได้อยู่ในทางใดทางหนึ่งหมายถึงการได้รับการบรรจุด้วยหลักสูตรที่เกิดขึ้นจริงของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ แต่จะทำหน้าที่เป็นตัวชี้วัดที่ใช้ในการประเมินหลักสูตรของเหตุการณ์บางอย่างในแง่ของความคืบหน้าเมื่อยล้าหรือถอยหลัง . ดังนั้นคุณจะเห็นเราทุกคนค่อนข้างมีความเสี่ยงที่จะทำให้ตัวเองย้อนหลังแม้จะมีทั้งหมดทันสมัยมากเรามีความภาคภูมิใจของ. the ทุนนิยมและประชาธิปไตยจำเป็นต้องพูดเราทุกคนในด้านของเสรีภาพและความคืบหน้า หวังว่าผมไม่ได้สมมติว่ามากเกินไปของคุณมาที่นี่ ฉันหนึ่งจะไม่กล้าที่จะแนะนำสิ่งที่ควรหรือที่จะต้องทำเพื่อให้บรรลุมัน ไม่แน่นอนให้คุณเป็นนักข่าวอยู่แล้ว แต่ผมค่อนข้างแน่ใจว่ามีความเข้าใจที่ถูกต้องหรือความเที่ยงธรรมก็ไม่ควรจะเกินสติปัญญาของมนุษย์และพลังของเหตุผลที่จะได้รับสิทธิในการคิดและการกระทำ ชีวิตของหลักสูตรจะไม่ได้โดยไม่มีปัญหาและความทุกข์เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวว่า เพียง แต่ที่ค่อนข้างมากของปัญหาและความทุกข์ได้รับมาเกี่ยวกับเราเพียงเพราะมนุษย์มีแนวโน้มที่จะใช้สิ่งที่มากสำหรับการได้รับ เป็นผลให้สินทรัพย์ของมนุษย์กลายเป็นหนี้สิน พวกเขาทั้งหมดที่มนุษย์สร้างขึ้น เหล่านี้รวมถึงสิ่งที่ต้องการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีและอื่น ๆ มากมายซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์และนวัตกรรม และบังเอิญสำหรับเรื่องที่เสรีภาพของสื่อมวลชนเป็นของไม่มีข้อยกเว้น อายุผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ที่ทำให้ "บุคคลที่ได้รับการยกเว้นหรือกลุ่ม" ทั้งหมดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ทั้งหมด. มุมมองทางประวัติศาสตร์บางอย่างอาจจะดีในการสั่งซื้อที่นี่สำหรับการทำความเข้าใจวิธีการที่เราทุกคนได้มาเป็นที่เรามีวันนี้และสิ่งที่อยู่ข้างหน้า . ในฐานะที่เป็นรูสโซเพื่อให้ชัดถ้อยชัดคำสังเกตในสัญญาของเขาว่า "มนุษย์เกิดมามีอิสระ แต่ทุกที่ที่เขาอยู่ในกลุ่ม" สังคมและการเมือง "โซ่" ได้นำรูปแบบต่าง ๆ ในประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของมนุษย์มาตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน มันเป็นเรื่องการปฏิวัติอุตสาหกรรมบางสองและครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาที่เปิดทางให้โลกาภิวัตน์ของความสัมพันธ์เชิงอำนาจ มันทั้งหมดเริ่มต้นด้วยการล่าอาณานิคมและจากนั้นเมื่อเทียบกับการแข่งขันทุนนิยมคอมมิวนิสต์หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง ด้วยการสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ก็ดูเหมือนว่าเรากำลังถูกทิ้งให้อยู่กับทุนนิยมเป็นเพียงทางเลือก และยังมันไม่ได้เป็นเรื่องยากสำหรับเราที่จะเห็นและความรู้สึกกับความยากลำบากและความทุกข์ทั้งมนุษย์และสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัวเราในท่ามกลางของสิ่งที่เรียกว่าการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและความเจริญรุ่งเรือง อีกครั้งที่เราทุกคนที่ทางแยกของวิธีการที่ทำให้หัวหรือหางออกจากสถานการณ์ใหม่ พวกเราเป็นมนุษย์มีทางเลือกใด ๆ เหลืออยู่เลยหรือเราจะมีที่จะนำขึ้นกับสิ่งที่อยู่ที่จะให้บริการภายใต้ระบบทุนนิยมที่เหลือขนานนามสงสัยว่า "ฟรีโลก" ในการต่อสู้กับคอมมิวนิสต์ของตนหรือไม่วิทยานิพนธ์ของฉันอยู่ที่หนึ่งที่มีการทำให้ความแตกต่างระหว่างระมัดระวังอย่างมากในการปกครองระบอบประชาธิปไตยและทุนนิยม อดีตเป็นที่เกี่ยวข้องกับสถาบันทางการเมืองในขณะที่หลังกับองค์กรทางเศรษฐกิจและการจัดการ การเมืองและเศรษฐศาสตร์แน่นอนระหว่างที่เกี่ยวข้องและเป็นหนึ่งไม่สามารถทำโดยคนอื่น ๆ เฉพาะที่หนึ่งต้องมีความชัดเจนเป็นวิธีการที่พวกเขาเป็นระหว่างที่เกี่ยวข้อง สิ่งที่ทุนนิยมเป็นศัตรูจริงเป็นสังคมนิยมประชาธิปไตยในขณะที่การปกครองแบบเผด็จการ เราได้รับการเป็นพยานทุนนิยมที่เจริญรุ่งเรืองในจำนวนที่ดีของเผด็จการ ไม่จำเป็นต้องมีการตั้งชื่อประเทศในคำถามที่นี่คือ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักข่าวที่คุณมีมากดีกว่าสิ่งที่ได้รับไปใน "พลังประชาชน" ได้รับการกระตุ้นทุกที่เพียงเพราะการที่ ใจคุณบนหลักการทุนนิยมไม่ได้ต่อต้านการปกครองระบอบประชาธิปไตยจำเป็นต้อง แต่ไม่ว่าพวกเขาบรรจุด้วยหรือพึ่งพากันในอีกคนหนึ่งที่เป็นประสบการณ์ของเราได้แสดงให้เห็นเป็นอย่างดีเพื่อให้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับชนิดของทุนนิยมเรากำลังพูดถึง การเป็นพันธมิตรระหว่างทุนนิยมและเผด็จการในประเทศโลกที่สามอาจจะขอเป็นกลยุทธ์ที่สะดวกที่จะชนะมากกว่าประเทศกำลังพัฒนาในการต่อสู้กับคอมมิวนิสต์ของ แต่เป็นจะเห็นมันเป็นทุนนิยมอุตสาหกรรมของตัวเองที่เป็นเผด็จการโดยเนื้อแท้และดังนั้นจึงคำสาปแช่งให้เสรีภาพของมนุษย์และความคืบหน้า. ผมคิดว่าบางท่านอาจจะค่อนข้างรบกวนหรือตกใจแม้แต่จะได้ยินทั้งหมดนี้ความคิดเห็นที่ไร้สาระในระบบเศรษฐกิจ การจัดการซึ่งเป็นไปตามที่คาดคะเนในปรัชญาและหลักการของเศรษฐกิจเสรีนิยม แต่ผมไม่ได้ทำข้อกล่าวหาบุคคลใด ๆ หรือการตัดสินสิ่งที่ออกจากความรู้สึกส่วนตัวของตัวเอง ฉันกำลังพูดคุยเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์อย่างหนักและเกี่ยวกับสิ่งที่ได้รับในปัจจุบันและการปฏิบัติจริงทั่วโลก ให้เราก่อนฟังสิ่งที่สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นปอลที่สองได้กล่าวเกี่ยวกับเรื่องของการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในพิมพ์ลายมือสังคมใหม่ล่าสุดของเขา. การแก้ปัญหามาร์กซ์ได้ล้มเหลว แต่ความเป็นจริงของชายขอบและการแสวงหาผลประโยชน์ยังคงอยู่ในโลกโดยเฉพาะประเทศโลกที่สาม เช่นเดียวกับความเป็นจริงของความแปลกแยกของมนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชาธิปไตยในมุมมองของการพัฒนา
ผมครั้งแรก แสดงความกตัญญูลึกของฉันที่ได้รับโอกาส และสิทธิประโยชน์นี้ที่อยู่มากเด่นฟอรั่ม เป็นคนหนึ่งที่มีความสนใจในบางประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผมต้องขอแสดงความยินดีกับ นี้โดยเฉพาะ อาเซียนริเริ่มในการร่วมกันนำสื่อมวลชนชั้นนำของภูมิภาค เพื่อประกอบในการสนทนาทั่วไปเกี่ยวกับพูดได้ว่า เสรีภาพของสื่อมวลชน และการพัฒนาประชาธิปไตย หนึ่งแน่นอนจะหวังว่ามันอาจจะแสดงขั้นตอนที่เป็นบวกต่อไป ถ้าไม่ออกเดินทาง จากปกติ และลบความกังวลเรื่องความปลอดภัยเท่านั้น ตอนนี้ทางทหาร และการแข่งขันจะกลายเป็นสิ่งที่ผ่านมา กับการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์ อุดมการณ์สดคิดใหม่คือต้องการจริงๆเพื่อให้เราสามารถมีความคิดที่ชัดเจนของอนาคตของเราเอง ในโลก turvy ของเรายุ่งเหยิง ความเสียหายมากได้รับการทำในนามของเสรีภาพ

และประชาธิปไตย ตอนนี้ถึงเวลาที่จะตระหนักว่าทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นจุดสิ้นสุดของตนเอง แต่เป็นวิธีการที่จะบรรลุเป้าหมายที่ใหญ่กว่าของความคืบหน้าของมนุษย์ .
อย่างที่ทุกคนสงสัยประชาธิปไตยไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของจากหรือใด ๆแบบสำเร็จรูปและสูตร ดังนั้น ฉันคิดว่ามันเหมาะสมที่นี่เพื่อสิทธิประชาธิปไตยเสนอของฉัน " ในมุมมองของ " การพัฒนา

สุดท้ายที่มีเสรีภาพและความก้าวหน้าในมุมมองนี้ และถูกด้วย ผมขอร้องให้คุณแบ่งปันกับผมในสิ่งที่อาจารย์ w.f. werthim เรียก " หลักการ " การปลดปล่อย และพูดได้ว่า
การปลดปล่อยจากพลังของธรรมชาติ และ การปลดปล่อยจากการปกครองโดยบุคคล หรือ กลุ่มที่มีสิทธิพิเศษ . . . . . . . ไปมือในมือกับมาร์ค
ความก้าวหน้าของมนุษย์ คำว่า " อิสระ " คืออะไรครับ และมันไม่เพียง แต่อยู่ในสังคมตะวันตกและวัฒนธรรม มันซอกแซกยอมรับแม้แต่ในไทย วงกลม การปกครองในเวลาของการปกครองแบบเผด็จการ . เพื่อแสดงจุดขออ้างจากคำพูดขององค์ชาย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย และจากประธานองคมนตรี หนึ่งในตัวเลขที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของวันของเขาบางห้าปี ก่อน พ.ศ. 2475 การปฏิวัติที่คว่ำสมบูรณาญาสิทธิราชย์ไทย
. . . . . . . แม้ว่ามันจะเป็นยัง ที่จำเป็นเพื่อรักษารูปแบบของรัฐบาลแน่นอนกับอำนาจที่อำนาจต้องการอิสระมากในการรักษานั่นเอง แต่เมื่อเวลาผ่านไป จะมีการเพิ่มจำนวนของคนการศึกษา . เราจึงต้องเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับความต้องการเพื่อการปลดปล่อย ( sic ) ที่จะทำให้ที่เกิดขึ้น
ค่อนข้างนอกเหนือจากญาณทางการเมือง ข้อสังเกตเกี่ยวกับความปรารถนาของมนุษย์เพื่อการปลดปล่อยมีความเกี่ยวข้องของตัวเองที่นี่ข้อเท็จจริงคือ การเจริญเติบโตและพัฒนาการของสิทธิมนุษยชน และประชาธิปไตยจึงมีรากในธรรมชาติของมนุษย์เอง ตะวันตก หรือ ที่ไม่ใช่ตะวันตก ความทะเยอทะยานของมนุษย์ เสรีภาพย่อมเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของชีวิตทางสังคมและการเมือง มันแน่นอนไม่ได้สำหรับอะไรเมื่อนักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่เหมือน จอห์น ล็อค และ เจ เจ รุสโซ่ บางคนสามศตวรรษก่อนพบว่ามันสำคัญมากที่จะยืนยันว่ามนุษย์เกิดมาด้วยธรรมชาติฟรีเท่ากัน และเป็นอิสระ ความเข้าใจเดียวกันจะถูกเล่นซ้ำ อย่างที่ทุกคนรู้ , ใน 1948 ปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน มีรายละเอียดที่น่าสนใจ : มนุษย์ทุกคนเกิดมาอิสระเสรีและเท่าเทียมกันทั้งศักดิ์ศรีและสิทธิพวกเขามี endowed กับเหตุผลและมโนธรรม และควรปฏิบัติต่อกันและกันในจิตวิญญาณของพี่น้อง

นี้ UN ระบุน่าสนใจทั้งในการแสดงออกของความเป็นสากลและความหวัง เป็นค่าสากล มันก็ชัดแจ้ง และทำเมื่อในค่อนข้างวิธีหลากหลาย และในระดับต่างๆ : บุคคล สังคม หรือประเทศ ในระดับบุคคลเราเคยเห็นกรณีที่รู้จักกันดี เช่น เบนินโย อาควิโนในฟิลิปปินส์ หรือ อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ และ ดรี ซาคารอฟในอดีตสหภาพโซเวียตเพื่อชื่อเพียงไม่กี่ ในระดับประเทศ เราเพิ่งผ่านปรากฏการณ์ยุคใหม่ของ " อำนาจ " ของประชาชน เริ่มต้นอีกครั้ง กับ ฟิลิปปินส์และส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆนี้ในยุโรปตะวันออกทั้งหมดแล้วอยู่ภายในป้อมของอำนาจของอดีตสหภาพโซเวียตนั่นเอง ในชุมชนระดับรากหญ้า เราได้อ่านเรื่องประท้วงไป ments และแม้แต่อาวุธของกลุ่มกบฏชนกลุ่มน้อย หรือท้องถิ่นในความพยายามของพวกเขาที่จะใช้สิทธิของพวกเขาวัฒนธรรมของชีวิต . เป็นประเภทสุดท้ายที่ผมเห็น มันเห็นถือว่าเพิ่มความสำคัญและขอบเขต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มโลกที่สาม ประชาชนในหน้าของการโจมตีของอุตสาหกรรม . ในช่วงสงครามเย็น ก็ยังแน่นอนยังคงประเด็นที่เกี่ยวข้องของสิทธิมนุษยชนและเสรีภาพ และประชาธิปไตย ให้เป็นปัจจุบันดู
.
ในคำถามของความหวังในตัวเองที่ทำให้เป็นชื้นองค์ประกอบอื่นในชีวิตทางสังคมและทางการเมือง เช่น พลังงาน