Wu Wang felt all the hair on his ba

Wu Wang felt all the hair on his back stand as the invisible pressure piled on him under Lin Wang’s glare. This was the first time in his life he had felt so threatened. He’s been around for over sixty years and during this period, Lin Wang’s awe inspiring name have resounded far across the borders of Qi State and he certainly felt the reason why first hand.

He involuntarily let out a gulp in an attempt to calm his own nerves.

“Matters regarding my Lin Palace are of no concern to you. Do not trouble yourself to worry about it.” Seeing the surrounding ministers all laughing nervously, he finally retracted all the bloodlust and the pressure released.

“Well, I was worried about the matters of our State.” After Jun Xian retracted all his bloodlust, Wu Wang concluded one thing – Jun Xian has become a toothless tiger. Now that he is old, he had lost his former courage and did not dare to act too brazenly.

“Oh, I’ve heard that the Little Missy hasn’t stepped out of Lin Palace for quite some time? She’s still young, even if she and our Xuan Fei are not meant to be, she doesn’t need to be so sad. She should come out and get some fresh air, it’s not good for a young girl like her to be cooped up at home all day!” Thinking that Jun Xian was no longer the fierce tiger of the past, Wu Wang carried on mocking Jun Wu Xie after talking about Jun Qing.

Jun Xian glared at Wu Wang.

Wu Wang smiled and said, “It’s the Crown Prince’s birthday next month and His Majesty has left the birthday celebrations for me to handle. Since your Wu Xie has not been out for so long, let her join this celebration to lift her spirits. His Majesty also said that he felt bad with regards to what happened with the engagement and has specially extended the invitation to your Wu Xie.

“Fine.” Jun Xian did not want to waste anymore of his precious time with these geezers as he flicked his sleeves and walked away.

Wu Wang laughed gleefully as he watched Jun Xian’s retreating back and ‘defeated’ demeanor.

“Still putting on such an arrogant front? Does he still think that he is the Lin Wang of the past?” Wu Wang scorned as he put on his trademark greasy smile as the other ministers laughed along.

“Lin Wang is unable to accept hard reality and his head is still living in the clouds. That Jun Qing is not able to live much longer and with him gone, Lin Palace is only left with that waste. Let’s see how long the Rui Lin Army can last.” Another minister sneered with a smile.

“Hmph, he still thinks himself as a Great General commanding an entire army but all he has accomplished is losing his two sons.” Wu Wang and the other ministers continued on their banter.

None of them had noticed that once Jun Xian had turned his back on them, there was a glint in his eyes and as he walked away, his ‘retreating back’ lost its former vicissitudes and he strode on with vigor, no different from when he was commanding the entire army, reverting back to the very same hero which made the State of Qi today.

As he entered Jun Wu Xie’s courtyard, he could smell the familiar scent of herbs.

Jun Wu Xie was holding two pots of herbal concoctions as she slowly stepped out of her pharmacy when she saw Jun Xian.

“Grandfather.” She called out gently as he acknowledged her with a warm smile and nod.

“You are still fiddling around with these? Don’t you feel bored staying at home all the time? Next month the Prince will be having his birthday celebration, I’ll bring you along.” He gave her a loving smile.

“Alright.” She didn’t give it much thoughot in her reply.

Jun Xian smiled and patted her on the shoulder, without saying another word, he went back to his room.

Jun Wu Xie stood rooted to the spot as she watched his disappearing back. Only after his back view was no longer visible, she then continued on her way to Jun Qing’s room.

“Meow” the little black cat was playfully rubbing itself against Jun Wu Xie’s calf while walking.

Grandfather’s expression was a little off.

“Mmm.” Jun Wu Xie had noticed that as well.

“Meow”

[Is it related to the Crown Prince’s birthday?]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วังวูรู้สึกทั้งเส้นผมบนหลังของเขาเป็นความดันมองไม่เห็นที่ซ้อนอยู่บนเขาภายใต้แสงจ้าของ Lin วัง นี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาเขาได้รู้สึกจึงคุกคาม เขาได้รับรอบนานกว่าหกสิบปี และในช่วงเวลานี้ มี resounded ชื่อนโยบาย Lin วังไกลข้ามพรมแดนของรัฐฉี และเขาแน่นอนรู้สึกว่าเหตุผลทำไมมือแรกเขาปรับให้ออกเป็นอึกในความพยายามที่สงบประสาทของเขาเอง"เรื่องเกี่ยวกับฉันพาหลินจะไม่กังวลกับคุณ ไม่ปัญหาในตัวเองจะต้องกังวลเกี่ยวกับมัน" เห็นรัฐมนตรีโดยรอบทั้งหมดหัวเราะเป็น เขาก็หด bloodlust ทั้งหมดและความดันที่ปล่อยออกมา"ดี ฉันกังวลเกี่ยวกับเรื่องของรัฐเลย" หลังจากที่ซีอานมิ.ย.หด bloodlust ของเขา วังวูสรุปสิ่งหนึ่ง – มิ.ย.เซียนกลายเป็น เสือสิ้นลาย ขณะที่เขาเป็นผู้ใหญ่ เขาได้สูญเสียความกล้าหาญของเขาอดีต และไม่กล้ากระทำลงมืออุกอาจมากเกินไป"โอ้ ผมเคยได้ยินว่า มิสซีน้อยยังไม่ได้ก้าวออกมาจากพระราชวังหลินสำหรับค่อนข้างบางเวลา เธอเป็นหนุ่มยังคง แม้ว่าเธอและเฟยซวนของเราไม่ได้หมายถึงจะ เธอไม่จำเป็นต้องเศร้า เธอควรออกมา และได้รับอากาศบริสุทธิ์ ไม่ดีสำหรับเด็กผู้หญิงเช่นเธอจะต้องหมกตัวอยู่ที่บ้านทุกวัน" คิดว่า ซีอานมิ.ย.ไม่เป็นเสือร้ายในอดีต วังวูดำเนินบนเยาะเย้ย Wu Xie มิ.ย.หลังจากพูดถึงมิ.ย.ชิงซีอานมิ.ย. glared ที่วังวูวังวูยิ้ม และกล่าว ว่า "มันเป็นวันเกิดของมกุฎเดือนถัดไป และพระได้ฉลองวันเกิดให้ฉันจัดการ เนื่องจากคุณ Xie วูไม่ได้ออกนาน ปล่อยให้เธอเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองเพื่อยกวิญญาณของเธอ สมเด็จยังกล่าวว่า เขารู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับการมีส่วนร่วม และได้ขยายเป็นพิเศษเชิญคุณ Wu Xie"ดี" มิ.ย.เซียนไม่ชอบเสียอีกเวลาของเขามีค่ากับ geezers นี้เขา flicked แขนของเขา และเดินทางไปยังวังวู gleefully หัวเราะ ตามเขาดูมิ.ย.เซียนกลับไปและ demeanor 'แพ้'"ยังคงวางอยู่ดังกล่าวมีหน้าหยิ่ง ว่าเขายังคิดว่า เขาเป็น Lin วังในอดีต" วังวู scorned ขณะที่เขาใส่ในรอยยิ้มของเขามันเยิ้มค้ารัฐมนตรีอื่น ๆ หัวเราะตาม"Lin วังไม่สามารถยอมรับความจริงยาก และหัวของเขายังคงอาศัยอยู่ในเมฆ มิ.ย.ชิงว่าไม่สามารถอยู่นาน และอยู่ กับเขาไป พาหลินเป็นเพียงซ้ายกับขยะที่ ลองมาดูกองทัพหลินรุ่ยสามารถนาน" รัฐมนตรีอื่นยิ้มเยาะ ด้วยรอยยิ้ม"Hmph เขายังคงคิดว่า ตัวเองเป็นดีทั่วไปบัญชาการทัพทั้ง แต่ทั้งหมดที่เขาได้ประสบความสำเร็จสูญเสียบุตรทั้งสอง" วังวูและรัฐมนตรีอื่น ๆ อย่างต่อเนื่องในทรรศนะของพวกเขาไม่มีพวกเขาได้สังเกตเห็นว่า เมื่อมิ.ย.เซียนได้หันหลังให้กับพวกเขา มีมีประกายในดวงตาของเขา และขณะที่เขาเดินออกไป หลังของเขา' บรรยากาศ' หาย vicissitudes ของอดีต และเขาก้าวบนกับความแข็งแรง ไม่แตกต่างจากเมื่อเขาได้บัญชาการกองทัพบกทั้งหมด ย้อนกลับไปยังฮีโร่เดียวกันมากซึ่งทำให้รัฐฉีวันนี้มิ.ย. Wu Xie ลานป้อนเขา เขาจะได้กลิ่นสมุนไพรกลิ่นคุ้นเคยมิ.ย. Wu Xie ได้จับนอนโรงสมุนไพรหม้อสองขณะเธอค่อย ๆ ก้าวออกมาจากร้านขายยาของเธอเมื่อเธอเห็นเซียนมิ.ย."ปู่" เธอเรียกเบา ๆ เขายอมรับเธอกับยิ้มและพยักหน้า"คุณจะยังคงเล่นซอรอบเหล่านี้ คุณไม่รู้สึกเบื่อพักอยู่ที่บ้านตลอดเวลา เดือนถัดไปจะมีเจ้าชายฉลองวันเกิดของเขา ฉันจะนำคุณไปตาม" เขาให้เธอรอยยิ้มรัก"ไร" เธอไม่ได้ให้มัน thoughot มากในการตอบของเธอซีอานมิ.ย.ยิ้ม และโรคกลัวเธอบนไหล่ ไม่พูดคำอื่น เขากลับไปห้องของเขามิ.ย. Wu Xie ยืนฝังรากไปยังจุดเธอเฝ้าดูการหายไปของเขากลับ เท่านั้นหลังจากมุมมองของเขากลับไม่สามารถมองเห็นได้ เธอแล้วต่อบนห้องมิ.ย.ชิงทางของเธอ"Meow" ดำน้อยแมวถูกเล่นเสียดตัวเองมิ.ย. Wu Xie น่องขณะเดินปู่ของนิพจน์ใช้เวลาปิด"Mmm" มิ.ย. Wu Xie ได้สังเกตเห็นที่เป็นอย่างดี"Meow"[มันเกี่ยวข้องกับวันเกิดของมกุฎ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วูวังรู้สึกทั้งหมดผมบนขาหลังของเขาเป็นความดันที่มองไม่เห็นซ้อนบนเขาอยู่ภายใต้แสงจ้าหลินวัง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เขามีความรู้สึกว่าถูกคุกคามดังนั้น เขาได้รับรอบนานกว่าหกสิบปีและในช่วงเวลานี้กลัวชื่อสร้างแรงบันดาลใจหลินวังได้ดังก้องไกลข้ามพรมแดนของรัฐฉีและแน่นอนเขารู้สึกว่าเหตุผลที่ว่าทำไมมือแรก.

เขาไม่ได้ตั้งใจให้ออกอึกในความพยายามที่จะสงบประสาทของเขาเอง .

"เรื่องเกี่ยวกับพระราชวังหลินของฉันมีความกังวลที่คุณไม่ ไม่เดือดร้อนตัวเองที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้. "เห็นรัฐมนตรีโดยรอบทั้งหมดหัวเราะประหม่าในที่สุดเขาก็หดทั้งหมดที่กระหายเลือดและความดันที่ปล่อยออกมา.

" ดีฉันเป็นห่วงเกี่ยวกับเรื่องของรัฐของเรา. "หลังจากมิถุนายนซีอานหดกระหายเลือดของเขาทั้งหมด วูวังสรุปสิ่งหนึ่ง - มิถุนายนซีอานได้กลายเป็นเสือฟัน ตอนนี้เขาเป็นเก่าเขาได้สูญเสียความกล้าหาญอดีตของเขาและไม่กล้าที่จะทำหน้าที่โจ่งแจ้งเกินไป.

"โอ้ผมเคยได้ยินว่าลิตเติ้ลนางสาวยังไม่ได้ก้าวออกมาจากหลินพระราชวังสำหรับค่อนข้างบางเวลาหรือไม่ เธอยังเด็กแม้ว่าเธอ Xuan Fei ของเราไม่ได้หมายถึงการเป็นเธอไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องน่าเศร้า เธอควรจะออกมาและได้รับอากาศบริสุทธิ์บางส่วนก็ไม่ดีสำหรับเด็กสาวอย่างเธอที่จะ cooped ขึ้นที่บ้านทุกวัน! "คิดว่ามิถุนายนซีอานไม่ได้เป็นเสือที่รุนแรงที่ผ่านมาวูวังดำเนินการเยาะเย้ยมิถุนายนวู Xie หลังจากที่พูดคุยเกี่ยวกับจุนชิง.

จุนซีอานจ้องวูวัง.

วูวังยิ้มและกล่าวว่า "มันเป็นวันเกิดในเดือนถัดไปมกุฎราชกุมารและพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ออกจากการเฉลิมฉลองวันเกิดสำหรับผมที่จะจัดการ ตั้งแต่วู Xie ของคุณยังไม่ได้รับการออกมานานให้เธอเข้าร่วมการเฉลิมฉลองนี้เพื่อยกวิญญาณของเธอ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวยังกล่าวว่าเขารู้สึกไม่ดีกับเรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับการมีส่วนร่วมและได้ขยายมาเป็นพิเศษเชิญวู Xie ของคุณ.

"ดี." มิถุนายนซีอานไม่ต้องการที่จะเสียอีกต่อไปเวลาอันมีค่าของเขากับ Geezers เหล่านี้เขาสะบัดของเขา แขนและเดินออกไป.

วูวังสำราญหัวเราะในขณะที่เขาดูมิถุนายนซีอานถอยกลับและ 'แพ้' ท่าทาง.

"ยังคงวางบนเช่นหน้าหยิ่ง? เขายังคิดว่าเขาเป็นหลินวังที่ผ่านมา? "วูวังเต็มตัวขณะที่เขาใส่ในเครื่องหมายการค้ารอยยิ้มเลี่ยนของเขาในฐานะรัฐมนตรีคนอื่น ๆ หัวเราะพร้อม.

" หลินวังไม่สามารถที่จะยอมรับความเป็นจริงอย่างหนักและหัวของเขายังมีชีวิตอยู่ใน เมฆ ที่มิถุนายนชิงจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานและหายไปกับเขาหลินพระราชวังที่เหลืออยู่เฉพาะกับเสียที่ ลองมาดูวิธียาวรุยหลินกองทัพสามารถสุดท้าย. "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอีกยิ้มเยาะด้วยรอยยิ้ม.

" ฮึ่มเขายังคงคิดว่าตัวเองเป็นดีโดยทั่วไปผู้บังคับบัญชาทั้งกองทัพ แต่ทั้งหมดที่เขาได้ประสบความสำเร็จคือการสูญเสียบุตรชายสองคนของเขา. "วูวังและ รัฐมนตรีคนอื่น ๆ อย่างต่อเนื่องในการล้อเล่นของพวกเขา.

ไม่มีของพวกเขาได้สังเกตเห็นว่าเมื่อมิถุนายนซีอานได้หันหลังให้กับพวกเขามีแววในดวงตาของเขาและในขณะที่เขาเดินออกไปของเขาถอยกลับหายไปเหตุการณ์ในอดีตและเขาก้าวขึ้นกับ ความแข็งแรงไม่แตกต่างจากตอนที่เขาเป็นผู้บังคับบัญชาทั้งกองทัพย้อนกลับไปที่พระเอกเดียวกันมากซึ่งทำให้รัฐฉีในวันนี้.

ขณะที่เขาเดินเข้าไปในลานมิถุนายนวู Xie เขาได้กลิ่นกลิ่นที่คุ้นเคยของสมุนไพร.

มิถุนายนวู Xie ถือ สองหม้อสมุนไพรนอนโรงขณะที่เธอค่อย ๆ ก้าวออกมาจากร้านขายยาของเธอเมื่อเธอเห็นมิถุนายนซีอาน.

"ปู่." เธอร้องออกมาเบา ๆ ในขณะที่เขาได้รับการยอมรับของเธอกับรอยยิ้มที่อบอุ่นและพยักหน้า.

"คุณจะยังคงเล่นซอรอบกับเหล่านี้หรือไม่ คุณไม่รู้สึกเบื่อพักอยู่ที่บ้านตลอดเวลาหรือไม่ เดือนถัดไปเจ้าชายจะมีการเฉลิมฉลองวันเกิดของเขาผมจะนำคุณไปพร้อม. "เขาทำให้เธอมีรอยยิ้มความรัก.

" เอาล่ะ. "เธอไม่ได้ให้มันมีความ thoughot ในการตอบของเธอ.

มิถุนายนซีอานยิ้มและตบเบา ๆ ของเธอใน ไหล่โดยไม่พูดอะไรสักคำอื่นเขาเดินกลับไปที่ห้องของเขา.

มิถุนายนวู Xie ยืนอยู่ฝังรากไปยังจุดที่เธอเฝ้าดูหายไปของเขากลับมา แต่หลังจากที่มุมมองด้านหลังของเขาก็ไม่ได้มองเห็นเธอแล้วต่อทางของเธอไป มิ.ย. ชิงห้อง.

"แมว" แมวดำเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างสนุกสนานถูตัวเองกับลูกวัวจุนวู Xie ในขณะที่เดิน.

การแสดงออกของคุณปู่ก็ออกเล็กน้อย.

"อืมมม "วูมิถุนายน Xie ได้สังเกตเห็นว่าเป็นอย่างดี.

" แมว "

[มันเกี่ยวข้องกับวันเกิดของพระมหากษัตริย์เจ้าชาย?]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อู๋หวางรู้สึกทั้งหมดผมยืนด้านหลังของเขาดันมองไม่เห็นกองอยู่บนเขาภายใต้ หลิน หวังจ้อง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เขารู้สึกว่าถูกคุกคาม เขาได้รับรอบนานกว่าหกสิบปีและในช่วงเวลานี้ของหลิน หวังสร้างแรงบันดาลใจกลัวชื่อจะดังก้องไปไกลข้ามพรมแดนของรัฐฉีและแน่นอนเขารู้สึกว่าทำไมมือแรกเขารัวออกมาเขมือบในความพยายามที่จะสงบประสาทของเขาเอง" เรื่องวังหลินของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ อย่าให้ตัวเองเดือดร้อนกังวลเกี่ยวกับมัน " เห็นรอบข้างรัฐมนตรีทั้งหมดหัวเราะ ในที่สุดเขาก็หดทั้งหมดที่กระหายเลือดและความดันออก" อืม ฉันก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องของรัฐของเรา . " หลังจากที่จุนเซียนหดทั้งหมดเขากระหายเลือด , Wu Wang สรุปสิ่งหนึ่ง–จุนเซียนเป็นเสือไร้เขี้ยว ตอนนี้เขาแก่แล้ว เขาได้สูญเสียความกล้าหาญอดีตของเขา และไม่กล้าที่จะทำโจ่งครึ่มเกินไป ." โอ้ ฉันได้ยินว่าคุณหนูไม่ได้ก้าวออกมาจากลิน พาเลซสำหรับค่อนข้างบางเวลา ? เธอยังหนุ่ม แม้ว่าเธอและเฟยซวนของเรา ไม่ควร เธอไม่ต้องเศร้า เธอควรมาสูดอากาศข้างนอก มันไม่ดีสำหรับสาวชอบเธอจะขังตัวเองอยู่ในบ้านทั้งวัน " คิดว่าจุนเซียนก็ไม่มีเสือดุของอดีตอู๋หวัง ทดลอง เยาะเย้ย จุน วู เซี้ย หลังจากพูดถึงจุนชิงจุนเซียนจ้องมอง Wu Wangอู๋หวาง ยิ้มและกล่าวว่า " มันเป็นรัชทายาทของวันเกิดในเดือนถัดไปและฝ่าบาท ออกไปฉลองวันเกิดให้ฉันจัดการเอง ตั้งแต่คุณอู๋เซี่ยยังไม่ได้ออกนานแล้วให้เธอเข้าร่วมการเฉลิมฉลองที่จะยกวิญญาณของเธอ ฝ่าบาทยังกล่าวว่าเขารู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับงานหมั้นและได้ขยายเพิ่มเติมเป็นพิเศษเชิญของคุณอู๋เซี่ย ." ไม่เป็นไรหรอก " จุนเซียนไม่ต้องการที่จะเสียเวลาอีกต่อไปอันล้ำค่าของเขากับพวกชายแก่ เขาสะบัดแขนของเขาและเดินออกไปอู๋หวางหัวเราะดีใจที่เขาดูจุนเซียนก็ล่าถอยกลับไป " แพ้ " ท่าทาง" ก็ใส่อย่างนี้หยิ่งหน้า เขายังคิดว่าเขาคือ หลิน วังของอดีต ? " อู๋หวังเลยที่เขาใส่เครื่องหมายการค้าของเขามันยิ้มเป็นรัฐมนตรีคนอื่นหัวเราะตามไปด้วย" หลิน หวังจะไม่รับยากจริง และหัวของเขาก็ยังคงอาศัยอยู่ในเมฆ จุนชิงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่า และถ้าเขาไป หลินเป็นพระราชวังเหลือนั้นเสีย มาดูนานรุย หลิน กองทัพสามารถล่าสุด กระทรวงอื่น sneered ด้วยรอยยิ้ม" อืม เขายังคิดว่าตัวเองเป็นแม่ทัพบัญชาการทั้งกองทัพ แต่ทั้งหมดที่เขาได้สูญเสียบุตรชายสองคนของเขา . " อู๋หวัง และรัฐมนตรีอื่น ๆอย่างต่อเนื่อง เมื่อล้อของพวกเขาไม่มีของพวกเขาได้สังเกตเห็นว่า เมื่อจุนเซียนได้หันหลังให้เขา มีแววในดวงตาของเขา และเมื่อเขาเดินจากไปของเขา " ถอย " สูญเสียอดีต vicissitudes เขา strode มีศักดิ์ศรี ไม่แตกต่างจากตอนที่เขาบังคับบัญชากองทัพทั้งหมด กลับไปสู่กันมากพระเอกซึ่ง ทำให้รัฐฉี ในวันนี้ที่เขาเข้าร่วม จุน วู เซี้ย สนาม เขาได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยของสมุนไพรจุนวูเซียถือหม้อสองใบของสมุนไพรต่างๆ ขณะที่เธอค่อยๆก้าวออกมาจากร้านขายยาของเธอ เมื่อเธอเห็นจุนฮยอน" คุณปู่ " เรียกเธอออกมาเบาๆ ขณะที่เขายอมรับเธอ ด้วยรอยยิ้มและพยักหน้า" คุณยังหลอกล่อเหล่านี้ ? คุณไม่รู้สึกเบื่ออยู่บ้านตลอดเวลา เดือนหน้าเจ้าชายจะมีการฉลองวันเกิดของเขา ผมจะพาคุณไป . " เขายิ้มให้เธอรัก" ไม่เป็นไร " เธอไม่ได้ให้มัน thoughot มากตอบเธอจุนเซียนยิ้มและลูบหัวเธอบนไหล่ โดยไม่พูดอะไรอีก เขาเดินกลับไปที่ห้องของเขาจุนวูเซียยืนนิ่งไปทันที เธอเห็นเขาหายไปกลับมา หลังจากที่วิวด้านหลังของเขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ เธอต่อไป ระหว่างทางไปห้องของจุนชิง" เหมียว " แมวน้อยสีดำคืออย่างสนุกสนานถูตัวเองกับจุนวูเซี่ยน่องขณะเดินการแสดงออกของปู่นิดหน่อย" อืม . . . " จุนวูเซี่ยก็สังเกตเห็นเช่นกัน" เหมียว "[ มันเกี่ยวข้องกับวันเกิดขององค์รัชทายาทหรือ ]