It is, however, premature to sugges

It is, however, premature to suggest that
ingestion and or translocation of plastic does not cause
toxicological effects. Our laboratory trial exposed mussels
for 3 h to 15,000 particles of one type of plastic (polystyrene)
and possible biological effects were monitored for only 48
days. In their natural environment mussels will be exposed
over their lifetime to various types of microplastic, including
polyester, polyethylene, polypropylene, polyvinvylchloride,
and acrylic. Medical studies using mice injected intraperitoneally
with microplastic indicate that phagocytic uptake
of microparticles of polyester (polylactic acid) can lead to
cellular damage, through changes in the morphology and
viability of phagocytes (44). Consequently, research is needed
to examine the toxicological consequences of longer term
exposure to various plastic types routinely found in marine
habitats. Particular attention is needed to assess whether
microplastic can damage vital organs such as the heart and
hepatopancreas. Given the open circulatory system of
molluscs, hemocytes circulate throughout the animal and
the connective tissue of major organs, so microplastic could
be transported to these important organs. Laboratory trials
with hamsters injected with 60 nm particles of polystyrene
have shown in the blood stream that these particles can
induce thrombosis (45). The presence therefore of particles
of microplastic in the circulatory system may restrict blood
flow causing damage to the vascular tissues and changes in
cardiac activity. In addition, fragments of plastic found in
marine habitats in Japan, Mexico, and North America have
shown high concentrations of polychlorinated biphenyls
(PBCs), dichlorodiphenyl trichloroethane (DDT), and nonylphenol
polyaromatic and aliphatic hydrocarbons (46–48).
Recent laboratory evidence has shown that sorption of
phenanthrene onto microscopic particles of polyethylene,
polypropylene, and polyvinvylchloride was up to an order of
magnitude higher than that to particles of natural sediment
(49). Although our study does not provide evidence of uptake
of these chemicals, we do show that ingested particles of
microplastic can persist in the hemolymph of mussels for
over 48 days and therefore could provide a route for the
transport of chemicals to various tissues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็น อย่างไรก็ตาม ก่อนกำหนดว่าบริโภคและการสับเปลี่ยนของพลาสติกหรือทำให้เกิดผลกระทบทางพิษวิทยา ห้องปฏิบัติการทดลองสัมผัสหอยของเราสำหรับ 3 ชั่วโมงถึง 15,000 อนุภาคชนิดหนึ่งของพลาสติก (โฟม)และผลกระทบทางชีวภาพได้ถูกตรวจสอบสำหรับ 48 เท่านั้นวันที่ ในสภาพแวดล้อมธรรมชาติ หอยแมลงภู่จะได้สัมผัสผ่านชีวิตของ microplastic รวมทั้งโพรพิลีน โพลีเอสเตอร์ พลาสติก polyvinvylchlorideและอะคริลิค ศึกษาทางการแพทย์โดยใช้หนูที่ฉีด intraperitoneallyกับ microplastic แสดงว่า ดูดซึม phagocyticของไมโครโพลีเอสเตอร์ (กรด polylactic) สามารถนำไปสู่ความเสียหายของโทรศัพท์มือถือ ผ่านการเปลี่ยนแปลงในลักษณะทางสัณฐานวิทยาการ และชีวิตของทำ (44) ดังนั้น ต้องการงานวิจัยการตรวจสอบผลทางพิษวิทยาของระยะยาวสัมผัสกับพลาสติกชนิดต่าง ๆ ที่พบเป็นประจำในทะเลแหล่งที่อยู่อาศัย ความสนใจเฉพาะที่จำเป็นสำหรับการประเมินว่าmicroplastic สามารถทำลายอวัยวะสำคัญเช่นหัวใจ และhepatopancreas กำหนดเปิดระบบไหลเวียนของหอย hemocytes ไหลเวียนตลอดสัตว์ และเนื้อเยื่อเกี่ยวพันของอวัยวะที่สำคัญ microplastic ดังนั้นสามารถขนไปอวัยวะสำคัญเหล่านี้ ห้องปฏิบัติการทดลองมีแฮมสเตอร์ที่ฉีด ด้วย 60 nm อนุภาคของสไตรีนได้แสดงในกระแสเลือดที่อนุภาคเหล่านี้สามารถทำให้เกิดลิ่มเลือด (45) สถานะการออนไลน์ดังนั้นอนุภาคของ microplastic ในระบบไหลเวียนโลหิตอาจจำกัดเลือดก่อให้เกิดความเสียหายของหลอดเลือดเนื้อเยื่อและการเปลี่ยนแปลงในการไหลกิจกรรม นอกจากนี้ พบชิ้นส่วนของพลาสติกมีทะเลอยู่อาศัยในประเทศญี่ปุ่น ประเทศเม็กซิโก อเมริกาเหนือ และแสดงความเข้มข้นสูงของ polychlorinated biphenyls(PBCs), trichloroethane dichlorodiphenyl (ดีดีที), และ nonylphenolpolyaromatic และอะลิฟาติกไฮโดรคาร์บอน (46 – 48)หลักฐานในห้องปฏิบัติการล่าสุดได้แสดงที่ดูดซับความชื้นของฟีแนนทรีนไปยังอนุภาคของเอทิลีนโพรพิลีน และ polyvinvylchloride ได้ใบสั่งขนาดสูงกว่าที่ให้อนุภาคของตะกอนตามธรรมชาติ(49) . แม้ว่าการศึกษาของเราไม่มีหลักฐานของการดูดซึมสารเคมีเหล่านี้ เราแสดงที่กินอนุภาคของmicroplastic สามารถยืนยันใน hemolymph ของหอยแมลงภู่สำหรับกว่า 48 วัน และดังนั้นจึงสามารถให้เส้นทางการการขนส่งสารเคมีในเนื้อเยื่อต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็น แต่ก่อนวัยอันควรที่จะชี้ให้เห็นว่า
การบริโภคและการโยกย้ายหรือพลาสติกไม่ก่อให้เกิด
ผลกระทบทางพิษวิทยา การทดลองในห้องปฏิบัติการของเราสัมผัสหอย
เป็นเวลา 3 ชั่วโมงถึง 15,000 อนุภาคชนิดหนึ่งจากพลาสติก (สไตรีน)
และผลกระทบทางชีวภาพที่เป็นไปได้ถูกตรวจสอบเพียง 48
วัน ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของพวกเขาหอยจะได้สัมผัส
ในช่วงชีวิตของพวกเขาไปประเภทต่างๆของ microplastic รวมทั้ง
โพลีเอสเตอร์เอทิลีนโพรพิลีน, polyvinvylchloride,
และคริลิค การศึกษาทางการแพทย์โดยใช้หนูเข้า intraperitoneally
กับ microplastic แสดงให้เห็นว่าการดูดซึม phagocytic
ของไมโครโพลีเอสเตอร์ (polylactic กรด) จะนำไปสู่
ความเสียหายของเซลล์ผ่านการเปลี่ยนแปลงในลักษณะทางสัณฐานวิทยาและ
ศักยภาพของ phagocytes (44)
ดังนั้นการวิจัยเป็นสิ่งจำเป็น ในการตรวจสอบผลกระทบทางพิษวิทยาของระยะยาว
การสัมผัสกับประเภทพลาสติกต่างๆเป็นประจำพบในทะเล
ที่อยู่อาศัย ความสนใจโดยเฉพาะที่จำเป็นในการประเมินว่า
microplastic สามารถทำลายอวัยวะสำคัญเช่นหัวใจและ
ตับ ได้รับการเปิดระบบไหลเวียนเลือดของ
หอยเซลล์เม็ดเลือดไหลเวียนไปทั่วสัตว์และ
เนื้อเยื่อเกี่ยวพันของอวัยวะที่สำคัญเพื่อ microplastic จะ
ถูกส่งไปยังอวัยวะที่สำคัญเหล่านี้ การทดลองในห้องปฏิบัติการ
กับแฮมสเตอร์ 60 ฉีดด้วยอนุภาคนาโนเมตรของสไตรีน
ได้แสดงให้เห็นในกระแสเลือดว่าอนุภาคเหล่านี้สามารถ
ทำให้เกิดลิ่มเลือดอุดตัน (45)
การปรากฏตัวของอนุภาคจึง ของ microplastic ในระบบไหลเวียนเลือดอาจมีการ จำกัด
การไหลที่ก่อให้เกิดความเสียหายให้กับเนื้อเยื่อหลอดเลือดและการเปลี่ยนแปลงใน
กิจกรรมการเต้นของหัวใจ นอกจากนี้ชิ้นส่วนของพลาสติกที่พบใน
แหล่งที่อยู่อาศัยทางทะเลในประเทศญี่ปุ่น, เม็กซิโกและทวีปอเมริกาเหนือได้
แสดงให้เห็นความเข้มข้นสูงของ biphenyls polychlorinated
(PBC) ที่, dichlorodiphenyl trichloroethane (ดีดีที) และ nonylphenol
polyaromatic และไฮโดรคาร์บอน aliphatic (46-48)
หลักฐานทางห้องปฏิบัติการที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นการดูดซับของ
ฟีแนนทรีบนอนุภาคของพลาสติก
โพรพิลีนและ polyvinvylchloride ก็ขึ้นอยู่กับคำสั่งของ
ขนาดสูงกว่าอนุภาคของตะกอนธรรมชาติ
(49)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็น , อย่างไรก็ตาม , ควรที่จะชี้ให้เห็นว่าการรับประทานหรือการเคลื่อนย้ายของพลาสติกไม่ก่อให้เกิดผลทางพิษวิทยา . การทดลองในห้องปฏิบัติการของเราสัมผัสหอยแมลงภู่3 H , 000 อนุภาคประเภทหนึ่งของพลาสติก ( โพลีสไตรีน )และผลกระทบทางชีวภาพที่เป็นไปได้ ถูก เพียง 48วัน หอยแมลงภู่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของพวกเขาจะถูกเปิดเผยในช่วงชีวิตของพวกเขากับชนิดของ microplastic รวมถึงโพลีเอสเตอร์ โพลีโพรพิลีน polyvinvylchloride , , ,อะคริลิ การศึกษาการฉีดพบหนูmicroplastic บ่งชี้ว่า การมีสิ่งแปลกปลอมของไมโครโพลีเอสเตอร์ ( Polylactic acid ) สามารถนำไปสู่ความเสียหายของเซลล์ที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างและความมีชีวิตของฟาโกไซต์ ( 44 ) ดังนั้น งานวิจัย เป็นเพื่อศึกษาผลกระทบทางพิษวิทยาของในระยะยาวข่าวสารพลาสติกต่าง ๆ ชนิดที่ตรวจพบในทะเลที่อยู่อาศัย ความสนใจเป็นพิเศษจะต้องประเมินว่าmicroplastic สามารถทำลายอวัยวะที่สำคัญ เช่น หัวใจ และตับ ให้เปิดระบบไหลเวียนของหอย เม็ดเลือดหมุนเวียนตลอด สัตว์เนื้อเยื่อเกี่ยวพันของอวัยวะที่สำคัญ ดังนั้น microplastic สามารถจะถูกขนส่งไปยังอวัยวะที่สำคัญเหล่านี้ การทดลองในห้องปฏิบัติการกับแฮมสเตอร์ฉีด 60 nm อนุภาคพอลิสไตรีนมีแสดงในกระแสเลือดที่อนุภาคเหล่านี้สามารถก่อให้เกิดการอุดตัน ( 45 ) การแสดงดังนั้นอนุภาคของ microplastic ในระบบไหลเวียนของเลือด อาจ จำกัดการก่อให้เกิดความเสียหายต่อเนื้อเยื่อของหลอดเลือดและการเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมหัวใจ นอกจากนี้ ชิ้นส่วนของพลาสติกที่พบในทะเลสัตว์ในญี่ปุ่น เม็กซิโก และอเมริกาเหนือได้แสดงความเข้มข้นสูงของโพลีคลอริเนเต็ดไบฟีนิล( pbcs ) dichlorodiphenyl trichloroethane ( ดีดีที ) และ โนนิลฟีนอลโพลีอะโรมาติก ไฮโดรคาร์บอน ( aliphatic และ 46 – 48 )หลักฐานล่าสุดได้แสดงให้เห็นว่าการดูดซับของห้องปฏิบัติการฟีแนนทรีนบนอนุภาคด้วยกล้องจุลทรรศน์ของโพลีเอทธิลีนโพรพิลีนและ polyvinvylchloride ขึ้นอยู่กับคำสั่งขนาดสูงกว่าอนุภาคตะกอนธรรมชาติ( 49 ) แม้ว่าการศึกษาของเราไม่ได้ให้หลักฐานของความสามารถสารเคมีเหล่านี้ เราพบว่าอนุภาคของกลืนกินmicroplastic สามารถคงอยู่ในเลือดหอยสำหรับกว่า 48 วัน และดังนั้นจึง สามารถให้เส้นทางสำหรับการขนส่งสารเคมีในเนื้อเยื่อต่างๆ