Orson Zedd• • • 0 • • •From the Mem

Orson Zedd
• • • 0 • • •
From the Memoirs of Tituas Kihevliann
9 August 14417
“Dear Father; the two happiest days of my life were my graduation from Parsons Paris
and the day I was appointed by Dr. Pidreod Vowtemkin to be his assistant. Those times you
criticized me for wasting my time in an endeavor which would never result in great wealth or
notoriety, I remember with the knowledge that, at least in one thing, I was right, though you’ll
never admit it.”
I took the letter in my hand, looking it over. “Today would be the day I send it,” I’d said
to myself before reducing it to rubbish. I couldn’t conceive of any alternative career. Both
mother and father had passed onto me their skills and I’d learned to paint before I’d learned to
walk, of course I’d study art. There was never any question whether I’d dedicate my life to art’s
study and preservation as far as I was concerned.
“The planet’s at war and you want to study art? Stop being daft, Titch! Apply yourself to
something lasting!” the argument went.
“Art is lasting!” I’d counter, “You were an artist. Of all people you should know how it
defines the zeitgeist!” But he wouldn’t have it. If mom hadn’t died, perhaps the rift wouldn’t’ve
formed. I keep saying I’ll write to him, but there must be more letters to my father in my
memoirs than he has ever received.
The other argument he made was that when Paris fell, which, he said, would happen

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออร์สัน เซด - - 0 - -
- -
จากบันทึกของพ่อที่รัก tituas kihevliann
9 สิงหาคม 14417
" ; สองมีความสุขที่สุดวันของชีวิตของฉันจบการศึกษาจากบาทหลวงแห่งปารีส
และเป็นวันที่ผมได้รับการแต่งตั้งโดย ดร. pidreod vowtemkin เป็นผู้ช่วยของเขา เวลาที่คุณ
เตือนสติฉันให้เสียเวลาของฉันในความพยายามที่จะไม่ส่งผลในความมั่งคั่งหรือ
เด่น ผมจำได้ มีความรู้ว่าอย่างน้อยสิ่งหนึ่งที่ผมพูดถูก แม้ว่าคุณจะไม่เคยยอมรับมัน

" ผมหยิบจดหมายในมือ มองมันมากกว่า " วันนี้จะเป็นวันที่ฉันส่งมัน " ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะลด
มันขยะ ฉันไม่สามารถคิดของทางเลือกอาชีพ ทั้งพ่อและแม่เสียชีวิตลง
ทักษะของพวกเขาและฉันก็เรียนรู้ที่จะวาดก่อนที่ผมได้เรียนรู้

เดิน แน่นอนผมเรียนศิลปะไม่เคยมีคำถามใด ๆ ไม่ว่าผมจะสละชีวิตเพื่อการศึกษาและอนุรักษ์ศิลปะ
เท่าที่ฉันกังวล .
" โลกที่สงครามและคุณต้องการที่จะศึกษาศิลปะ หยุดทำตัวเต็ม titch ! ใช้เอง

อย่างยั่งยืน ! " อาร์กิวเมนต์ไป .
" ศิลปะที่ยั่งยืน ! " ผมจะนับคุณเป็นศิลปินด้วย ทั้งหมดที่คุณควรรู้วิธีการ
กำหนด zeitgeist ! " แต่เขาไม่ยอมถ้าแม่ยังไม่ตาย บางทีรอยแตกไม่ได้
รูปแบบ ชั้นพูดว่าชั้นจะเขียนถึงเขา แต่ต้องมีตัวอักษรกับพ่อในชีวประวัติของฉัน
มากกว่าที่เขาเคยมี เขาทำ ๆอาร์กิวเมนต์
เมื่อปารีสลดลง ซึ่งเขาบอกว่าจะเกิดขึ้น