'We mun get poor Colin out here in

'We mun get poor Colin out here in th' sunshine - an' we
munnot lose no time about it!'
Dickon laughed. 'Well done! I didn't know you could
speak Yorkshire! You're right. We must bring Colin to the
garden as soon as we can,'
So that afternoon she went to see Colin.
'I'm sorry I said I'd send Dickon away,' he said. 'I hated
you when you said he was like an angel!'
'Well, he's a funny kind of angel, but he understands wild
animals better than anyone.' Suddenly, Mary knew that this was the right moment to tell him. She caught hold of his hands.
'Colin, this is important. Can you keep a secret?' 'Yes-yes!' he whispered excitedly. 'What is it?'
'We've found the door into the secret garden!' 'Oh Mary! Will I live long enough to see it?'
'Of course you will! Don't be stupid!' said Mary crossly. Hut it was a very natural thing to say, and they both
laughed.
Colin told Mrs Medlock and the doctor that he wanted
to go out in his wheelchair. At first the doctor was worried
the boy would get too tired, but when he heard that Dickon
would push the wheelchair, he agreed.
'Dickon's a sensible boy,' he told Colin. 'But don't
forgot-—'
'I've told you, I want to forget that I'm ill,' said Colin
in his prince's voice. 'Don't you understand? It's because my cousin makes me forget that I feel better when I'm
with her.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'เรามันรับยากโคลินที่นี่ใน th' ซันไชน์ - an' เรา
munnot เสียเวลาไม่เกี่ยว!'_FITTED
Dickon หัวเราะ ' ทำดี ไม่ทราบคุณสามารถ
พูดยอร์คเชียร์ ถูกของคุณ เราต้องนำโคลิน
สวนทันทีเราสามารถ บ่ายที่ให้เธอไปดูโคลิน.
'ฉันขอฉันกล่าวว่า ฉันจะส่ง Dickon ออก เขากล่าวว่า ' ผมขี้เกียจ
คุณเมื่อคุณกล่าวว่า เขาเป็นเหมือนทูตสวรรค์!'
' ดี เขาเป็นเทวดาชนิดตลก แต่เขาเข้าใจป่า
สัตว์ดีกว่าใคร ' ทันใดนั้น แมรี่รู้ว่า นี้คือช่วงเวลาเหมาะสมเพื่อจะบอก เธอติดค้างของเขามือ
' โคลิน นี้เป็นสิ่งสำคัญ คุณสามารถเก็บเป็นความลับ? " 'ใช่ใช่ "เขากระซิบขึ้ง 'มันคืออะไร"
'เราได้พบประตูเข้าสวนลับ ' ' โอ้ แมรี่ จะฉันอยู่นานพอดูมัน?'
' แน่นอนว่าคุณจะ ไม่โง่!' กล่าวว่า แมรี crossly มันเป็นสิ่งธรรมชาติมากว่าฮัท และพวกเขาทั้งสอง
หัวเราะ
โคลินบอกนางเม็ดล็อคและแพทย์ที่เขาต้อง
ออกในรถเข็นของเขาไป ตอนแรก หมอไม่กังวล
เด็กจะได้รับเหนื่อยเกินไป แต่เมื่อเขาได้ยินว่า Dickon
จะผลักดันรถเข็น เขาตกลง
'Dickon ของเด็กเหมาะสม เขาบอกโคลิน ' แต่ดอนที
ลืม- —'
' ได้บอกคุณ อยากจะลืมว่า ฉันป่วย กล่าวว่า โคลิน
ในเสียงของเจ้าชายของเขา ' คุณไม่เข้าใจหรือไม่ มันเป็น เพราะลูกพี่ลูกน้องของฉันทำให้ฉันลืมว่า ฉันรู้สึกดีเมื่อฉัน
กับเธอ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เราได้รับ MUN ยากจนโคลินออกจากที่นี่ใน th 'แสงแดด -' เรา
! munnot สูญเสียเวลาไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ '
Dickon หัวเราะ 'ทำดี! ผมไม่ทราบว่าคุณสามารถ
พูดอร์กเชียร์! คุณขวา เราจะต้องนำโคลินไปยัง
สวนเร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถจะทำได้ '
ดังนั้นช่วงบ่ายเธอไปนั้นเพื่อดูคอลลิน
'ฉันขอโทษฉันว่าฉันต้องการส่ง Dickon ไป' เขากล่าวว่า 'ฉันเกลียด
คุณเมื่อคุณบอกว่าเขาเป็นเหมือนนางฟ้า! '
'ดีเขาเป็นชนิดตลกของทูตสวรรค์ แต่เขาเข้าใจป่า
สัตว์ดีกว่าคน. ทันใดนั้นแมรี่รู้ว่านี่คือช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะบอกเขา เธอจับมือของเขา
'โคลินนี้มีความสำคัญ คุณสามารถเก็บความลับ? 'ใช่ใช่! เขากระซิบอย่างตื่นเต้น 'มันคืออะไร?'
'เราพบประตูเข้าไปในสวนลับ! 'โอ้แมรี่! ฉันจะมีชีวิตอยู่นานพอที่จะเห็นมันได้หรือไม่ '
'แน่นอนคุณจะ! อย่าโง่! ' แมรี่กล่าวว่า crossly กระท่อมมันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติมากที่จะพูดและพวกเขาทั้งสอง
หัวเราะ
โคลินบอกนางเมดล็อคและแพทย์ว่าเขาอยาก
จะออกไปในรถเข็นของเขา ตอนแรกหมอเป็นห่วง
เด็กจะได้รับเหนื่อยเกินไป แต่เมื่อเขาได้ยินว่า Dickon
จะผลักดันรถเข็นเขาตกลง
'Dickon ของเด็กที่เหมาะสม "เขาบอกว่าโคลิน 'แต่ไม่
forgot-- '
'ฉันได้บอกคุณฉันต้องการที่จะลืมว่าฉันป่วย' โคลินกล่าวว่า
ในเสียงเจ้าชายของเขา 'คุณไม่เข้าใจไหม มันเป็นเพราะลูกพี่ลูกน้องของฉันทำให้ฉันลืมว่าฉันรู้สึกดีขึ้นเมื่อฉัน
กับเธอ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราได้รับคอลลินมุนจนที่นี่ใน th ' ซันไชน์ -- ' เรา
munnot เสียไม่มีเวลาแล้ว !
' ดิกค่อนหัวเราะ ดีมาก ! ฉันไม่รู้ว่าคุณ
พูดยอร์คเชียร์ ! คุณพูดถูก เราต้องพาเค้าไป
สวนทันทีที่เราสามารถ '
ดังนั้นในช่วงบ่ายว่า เธอไปพบโคลิน .
" ขอโทษฉันบอกว่าฉันจะไปส่งดิกค่อนไป , ' ' เขากล่าวว่า ฉันเกลียด
คุณเมื่อคุณบอกว่าเขาเป็นเหมือนนางฟ้า ! 'well
,เขาเป็นตลกของเทวดา แต่เขาเข้าใจสัตว์ป่า
ดีกว่าใคร ' ทันใดนั้นแมรี่รู้ว่านี่คือเวลาที่เหมาะสมที่จะบอกเค้า เธอจับมือของเขา . . . . . .
'colin นี่สำคัญนะ คุณเก็บความลับได้มั้ย ? ' ' ใช่ ใช่ เขากระซิบอย่างตื่นเต้น . . . มันคืออะไร ?
เราก็เจอประตูสู่สวนลับ ! ' ' โอ้ แมรี่ ผมจะมีชีวิตอยู่นานพอที่จะเห็นมันไหม ?
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอนคุณจะ !อย่าโง่น่า ! บอกว่า แมรี่ crossly . ฮัท มันเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะพูด และพวกเขาทั้งคู่

ลินหัวเราะ บอกคุณเมดล็ และหมอที่เขาต้องการ
ออกไปในรถเข็นของเขา ตอนแรกหมอก็เป็นห่วง
เด็กจะเบื่อเกินไป แต่เมื่อเขาได้ยินว่าดิกค่อน
จะผลักรถเข็น เขาตกลง .
'dickon เป็นเด็กที่อ่อนไหว ' เขาบอกว่า ' โคลิน แต่ไม่ . . . '

ลืมไปว่าฉันบอกคุณฉันต้องการที่จะลืมว่าฉันป่วย ' คอลิน
เสียงขององค์ . คุณไม่เข้าใจเหรอ ? เพราะญาติผม ทำให้ผมลืมว่าผมรู้สึกดีขึ้นเมื่อผม
' กับเธอ