Recent studies suggest the need to

Recent studies suggest the need to revisit these classification strategies. Evidence that symptom types typically overlap and change over time complicates the categorization of subjects by whether they have difficulty falling asleep or staying asleep or have nonrestorative sleep. New studies of the treatment of chronic insomnia change the perspective on duration of treatment and, as a result, classification of duration of disease. Two studies of nightly pharmacotherapy for insomnia including more than 800 insomnia patients have not identified any increase in the risks after 3 to 4 weeks of treatment. In addition, nonpharmacological treatments demonstrate long-lasting efficacy in patients with chronic insomnia, and the development of abbreviated cognitive-behavioral therapies, which are particularly well suited to primary care practice, have improved their applicability. Newer studies of the relationships between insomnia and associated medical and psychiatric conditions undermine the notion that insomnia is always a symptom and caused by an underlying condition. They suggest that, although it is important to identify and treat these conditions, this may not be sufficient to alleviate the insomnia, which may adversely affect the course of the associated disorder. As a result, treatment targeted specifically to the insomnia should be considered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาล่าสุดชี้ให้เห็นความจำเป็นที่จะทบทวนกลยุทธ์การจัดหมวดหมู่เหล่านี้ หลักฐานชนิดอาการที่มักจะซ้อนทับกันและการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลาที่มีความซับซ้อนการจัดหมวดหมู่ของวิชาโดยไม่ว่าจะมีปัญหาในการนอนหลับหรือหลับหรือมีการนอนหลับ nonrestorative การศึกษาใหม่ของการรักษาโรคนอนไม่หลับเรื้อรังเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับระยะเวลาของการรักษาและเป็นผลให้การจัดหมวดหมู่ของระยะเวลาของการเกิดโรค สองการศึกษาของยาคืนนอนไม่หลับรวมกว่า 800 ผู้ป่วยนอนไม่หลับยังไม่ได้ระบุการเพิ่มขึ้นในความเสี่ยงหลังจาก 3-4 สัปดาห์ของการรักษา นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงการรักษา nonpharmacological ประสิทธิภาพยาวนานในผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับเรื้อรังและการพัฒนาของยากการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมที่เหมาะอย่างยิ่งกับการปฏิบัติดูแลหลักที่มีการปรับปรุงการบังคับใช้ของพวกเขา การศึกษาใหม่ของความสัมพันธ์ระหว่างการนอนไม่หลับและเงื่อนไขทางการแพทย์และผู้ป่วยจิตเวชที่เกี่ยวข้องบ่อนทำลายความคิดที่ว่านอนไม่หลับอยู่เสมอและอาการที่เกิดจากสภาพพื้นฐาน พวกเขาแสดงให้เห็นว่าแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งสำคัญในการระบุและการรักษาเงื่อนไขเหล่านี้อาจจะไม่เพียงพอที่จะบรรเทาอาการนอนไม่หลับซึ่งอาจส่งผลกระทบแน่นอนของความผิดปกติท​​ี่เกี่ยวข้อง เป็นผลให้การรักษาเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงในการนอนไม่หลับควรได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาล่าสุดชี้ให้เห็นต้องทบทวนกลยุทธ์ในหมวดหมู่นี้ หลักฐานประเภทอาการมักจะทับซ้อนกันและเปลี่ยนแปลงตลอดเวลามีความซับซ้อนวิภัตติของวิชาว่าพวกเขานอนหลับยาก หรือมี nonrestorative หรือพักหลับนอน การศึกษาใหม่ของการรักษาโรคนอนไม่หลับเรื้อรัง เปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับระยะเวลาของการรักษา และ ผลการจำแนกระยะโรค สองการศึกษาเภสัชบำบัดสำหรับโรคนอนไม่หลับคืนรวมกว่า 800 นอนไม่หลับ ผู้ป่วยไม่ได้ระบุเพิ่มความเสี่ยงใด ๆ หลังจาก 3 ถึง 4 สัปดาห์ของการรักษา นอกจากนี้ การรักษา nonpharmacological แสดงยาวนานประสิทธิภาพในผู้ป่วยเรื้อรังนอนไม่หลับ และการพัฒนาการรู้คิดย่อบําบัดซึ่งเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาะที่จะปฏิบัติบริการปฐมภูมิ มีการปรับปรุง การใช้ของพวกเขา การศึกษาใหม่ของความสัมพันธ์ระหว่างการนอนไม่หลับและที่เกี่ยวข้องทางการแพทย์ และจิตเวชเงื่อนไขทำลายความคิดที่มักมีอาการนอนไม่หลับ และเกิดจากการเงื่อนไข . พวกเขาชี้ให้เห็นว่าแม้ว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะระบุและรักษาเงื่อนไขเหล่านี้นี้อาจจะไม่เพียงพอที่จะบรรเทาอาการนอนไม่หลับ ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อหลักสูตรที่เกี่ยวข้องโรค ผล การรักษาเป้าหมายเฉพาะเพื่อการนอนไม่หลับควรพิจารณา .