Since musical notation only incompl

Since musical notation only incompletely expresses the form of music, there is a whole continuum of possibilities concerning how much the performer determines the final form of the rendered work. Music composed in the Baroque era, particularly in slow tempos, often was composed in bare outline, with the expectation that the performer would ornament the work heavily in performance. Such freedom diminished in later eras, reflected in the increased use by composers of detailed notation, including marks of expression telling the performer more precisely how the work should be executed. A culture eventually developed whereby faithfulness to the composer's written intention came to be highly valued (see, for example, Urtext edition). This musical culture is almost certainly related to the high esteem (bordering on veneration) in which the leading classical composers are often held by performers.

The historically informed performance movement has revived to some extent the possibility of the performer elaborating in a serious way the music as given in the score; this however might be considered a way of creating greater faithfulness to the original in work composed at a time that expected performers to improvise.

In genres other than classical music, the performer generally has more freedom; thus for instance when a performer of Western popular music creates a "cover" of an earlier song, there is little expectation of exact rendition of the original; nor is exact faithfulness highly valued.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงว่าไม่มีความต่อเนื่องทั้งประการที่เกี่ยวข้องกับรูปสุดท้ายของงาน rendered กำหนดจำนวนจังหวะเนื่องจากสัญกรณ์ดนตรีแสดงเฉพาะสมบูรณ์แบบของเพลง เพลงประกอบในยุคบาโรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน tempos ช้า มักถูกเขียนเค้าร่างเปลือย โดยคาดหวังว่า จังหวะจะ ornament ทำงานหนักในประสิทธิภาพ เสรีภาพดังกล่าวลดลงในช่วงหลัง ผลการใช้เพิ่มขึ้น โดยคีตกวีของสัญลักษณ์รายละเอียด รวมถึงเครื่องหมายของนิพจน์ที่บอกจังหวะได้แม่นยำมากวิธีการทำงานควรดำเนินการ วัฒนธรรมในที่สุดพัฒนา โดยความสัตย์ซื่อกับเจตนาของผู้ประพันธ์เขียนมาเป็นคุณค่า (ดู เช่น รุ่น Urtext) วัฒนธรรมดนตรีนี้เกือบจะแน่นอนที่เกี่ยวข้องกับการต้นทุนสูง (ประชิด veneration) ซึ่งคีตกวีคลาสสิกชั้นนำมักจะจัด โดยนักแสดงความเคลื่อนไหวประวัติทราบประสิทธิภาพได้ฟื้นฟูบ้างโอกาสจังหวะ elaborating จังเพลงที่กำหนดในการให้คะแนน นี้แต่อาจเป็นวิธีการสร้างความซื่อสัตย์มากกว่าต้นฉบับในการทำงานที่ประกอบด้วยเวลาที่คาดว่านักแสดงด้นในประเภทอื่นที่ไม่ใช่ดนตรี จังหวะมักจะมีเสรีภาพมากขึ้น ดัง เช่นเมื่อแสดงดนตรีตะวันตกนิยมสร้าง "ครอบ" ของเป็นเพลงก่อน มีความคาดหวังน้อยของ rendition แน่นอนของต้นฉบับ ไม่มีความซื่อสัตย์แน่นอนมูลค่าสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่โน้ตดนตรีเพียงไม่สมบูรณ์เป็นการแสดงออกถึงรูปแบบของเพลงที่มีความต่อเนื่องของความเป็นไปเกี่ยวกับวิธีการมากนักแสดงที่เป็นตัวกำหนดรูปแบบสุดท้ายของการทำงานการแสดงผล เพลงประกอบในยุคบาร็อคโดยเฉพาะในจังหวะที่ช้ามักจะประกอบในร่างเปลือยที่มีการคาดการณ์ว่านักแสดงจะประดับทำงานอย่างหนักในการปฏิบัติงาน เสรีภาพดังกล่าวลดลงในยุคต่อมาสะท้อนให้เห็นในการใช้งานที่เพิ่มขึ้นโดยนักประพันธ์เพลงของโน้ตรายละเอียดรวมถึงเครื่องหมายของการแสดงออกบอกนักแสดงอย่างแม่นยำมากขึ้นวิธีการทำงานควรจะดำเนินการ วัฒนธรรมในที่สุดก็พัฒนาขึ้นโดยความสัตย์ซื่อความตั้งใจเขียนนักแต่งเพลงมาเป็นมูลค่าสูง (ดูตัวอย่างเช่นรุ่น urtext) วัฒนธรรมทางดนตรีนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องเกือบจะแน่นอนที่จะรู้สึกมีคุณค่าสูง (มีพรมแดนติดกับความเลื่อมใส) ซึ่งนักประพันธ์เพลงคลาสสิกชั้นนำที่จะมีขึ้นบ่อยครั้งโดยนักแสดง. เคลื่อนไหวทราบผลการดำเนินงานในอดีตได้ฟื้นขึ้นมาบางส่วนเป็นไปได้ของนักแสดง elaborating ในทางที่ร้ายแรงเพลง ตามที่กำหนดในการให้คะแนนนั้น . แต่นี้อาจได้รับการพิจารณาเป็นวิธีการสร้างความสัตย์ซื่อมากขึ้นไปที่เดิมในการทำงานประกอบด้วยในช่วงเวลาที่คาดว่านักแสดงโพล่งในประเภทอื่น ๆ นอกเหนือจากดนตรีคลาสสิกดนตรีโดยทั่วไปมีอิสระมากขึ้น; จึงตัวอย่างเช่นเมื่อนักดนตรีของเพลงที่นิยมตะวันตกสร้าง "ครอบคลุม" ของเพลงก่อนหน้านี้มีการคาดการณ์ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ความหมายที่แน่นอนของต้นฉบับ; ไม่เป็นที่แน่นอนสัตย์ซื่อมูลค่าสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่โน้ตดนตรีเท่านั้นปกติแสดงรูปแบบของเพลงมีต่อเนื่องทั้งหมดของความเป็นไปได้เกี่ยวกับเท่าใดผู้แสดงเป็นตัวกำหนดรูปแบบสุดท้ายของการแสดงผล เพลงประกอบในยุคบาร็อค , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทั้งในช้า มักมีในร่างเปลือย กับความคาดหวังว่าผลงานจะเครื่องประดับงานอย่างมากในการปฏิบัติงานเสรีภาพดังกล่าวลดลงในยุคต่อมา สะท้อนให้เห็นในการเพิ่มใช้โดยคีตกวีของโน้ต รวมทั้งเครื่องหมายของการแสดงออกบอกนักแสดงมากขึ้นแน่นอนวิธีการทํางานควรประหารชีวิต วัฒนธรรมพัฒนาในที่สุด ซึ่งความสัตย์ซื่อที่ผู้แต่งเขียนความตั้งใจมามูลค่าสูง ( ดู ตัวอย่าง urtext Edition )วัฒนธรรมทางดนตรีนี้เป็นเกือบแน่นอนที่เกี่ยวข้องกับคุณค่าสูง ( ประชิดความเลื่อมใส ) ซึ่งนำคลาสสิกคีตกวีมักจัดขึ้นโดยนักแสดง

ข้อมูลในอดีตแสดงการเคลื่อนไหวได้ฟื้นฟูที่มีขอบเขตความเป็นไปได้ของนักแสดง elaborating ในร้ายแรงทางดนตรีให้คะแนน ;แต่นี่อาจจะถือว่าเป็นวิธีของการสร้างมากกว่าความซื่อสัตย์กับต้นฉบับในงานแต่ง ในเวลาที่คาดว่านักแสดงเลย

ในประเภทอื่นนอกเหนือจากดนตรีคลาสสิก , ผลงานโดยทั่วไปมีเสรีภาพมากขึ้น ดังนั้นตัวอย่างเช่นเมื่อผลงานของดนตรีตะวันตกสร้าง " ปก " เป็นเพลงเร็ว มี ความคาดหวังของการแสดงที่แน่นอนของต้นฉบับและแน่นอนค่า
ความซื่อสัตย์สุจริต .