AnalysesFor each test taker, a scor

Analyses
For each test taker, a score was computed for each of the four six-item self-assessment
measures by summing responses over all six items. Correlations were computed among
the four TOEIC scores and the four self-assessments.
For the sake of parsimony, we wished to report analyses based on a single sample that
combined test takers from Japan and Korea. However, pooling heterogeneous samples
can sometimes result in biased or even nonsensical results (e.g., Hassler & Thadewald,
2003). Thus, to justify combining the separate samples from Japan and Korea, we conducted
a preliminary analysis to compare data from each of the two countries.
To address the main objective, we performed hierarchical regression analyses (Cohen,
Cohen, West, & Aiken, 2003) for each domain in order to compute the incremental contribution
of additional TOEIC test measures to the prediction of self-assessed performance.
The order of entry of the explanatory variables (scores from the four TOEIC
measures) was as follows. The TOEIC measure that corresponded to the particular selfassessment
scale being used as the dependent variable (listening, reading, speaking, or
writing) was always entered first, followed by the next most influential predictor, and so
on. (Not surprisingly, the first variable selected in this way also had the most explanatory
power.) The increment in the multiple R2 indicated the value added by considering additional
TOEIC scores. Because TOEIC Listening and Reading scores are always available
in tandem (because the two measures are always given together), they were always considered
in combination as predictors here, instead of separately. Hence, both TOEIC
Listening and TOEIC Reading scores were always entered first when either the listening
or the reading self-assessment measure was used as the dependent variable.
We could have followed other less empirical, more theoretically based orders to enter
variables. For example, TOEIC Writing score could have been entered as the second
variable when predicting performance on speaking tasks, as both speaking and writing
are productive skills. We believe, however, that the central thesis of our study (that there
158 Language Testing 32(2)
is incremental value in considering additional TOEIC measures) applies regardless of the
specific strategy used to determine the entry of variables.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์สำหรับประโยคแต่ละ คะแนนถูกคำนวณสำหรับแต่ละสี่หกรายการการประเมินตนเองมาตรการ โดยการรวมการตอบสนองผ่านทั้งหมด 6 รายการ ได้คำนวณความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน TOEIC สี่และการประเมินผลตนเอง 4เพื่อประโยชน์ parsimony มาตรฐานการรายงานวิเคราะห์อิงเดียวตัวอย่างที่รวมทดสอบจากประเทศญี่ปุ่นและเกาหลี อย่างไรก็ตาม ร่วมกันตัวอย่างที่แตกต่างกันบางครั้งอาจลำเอียง หรือแม้แต่ไร้ผล (เช่น Hassler & Thadewald2003) . ดังนั้น การจัดรวมกลุ่มตัวอย่างแยกต่างหากจากญี่ปุ่นและเกาหลี เราดำเนินการการวิเคราะห์เบื้องต้นเพื่อเปรียบเทียบข้อมูลจากแต่ละของทั้งสองประเทศเพื่อวัตถุประสงค์หลัก ที่เราทำการวิเคราะห์ถดถอยแบบลำดับชั้น (โคเฮนโคเฮน ตะวันตก และไอเคน 2003) สำหรับแต่ละโดเมนเพื่อคำนวณเงินสมทบเพิ่มขึ้นมาตรการทดสอบ TOEIC เพิ่มเติมเพื่อการคาดการณ์ผลการดำเนินงานประเมินตนเองใบสั่งของรายการของตัวแปรอธิบาย (คะแนนจาก TOEIC สี่มาตรการ) ดังนี้ วัด TOEIC ที่ผูกพันในการ selfassessment เฉพาะขนาดการใช้เป็นตัวแปร (การฟัง การอ่าน การ พูด หรือเขียนเสมอป้อนก่อน ตาม ด้วย predictor ทรงอิทธิพลที่สุดถัดไป และเมื่อ (ไม่น่าแปลกใจ ตัวแปรแรกที่เลือกวิธีนี้ยังมีเรื่องมากที่สุดพลังงาน) เพิ่มใน R2 หลายระบุมูลค่าเพิ่ม โดยพิจารณาเพิ่มเติมคะแนนสอบ TOEIC เนื่องจากคะแนน TOEIC การฟังและอ่านพร้อมเสมอควบคู่ (เนื่องจากมาตรการสองอยู่เสมอให้โดด), พวกเขามักจะพิจารณาว่าในการรวมกันเป็นนี่ ทำนายแทนต่างหาก ด้วยเหตุนี้ TOEIC ทั้งสองป้อนคะแนนอ่านฟัง และ TOEIC เสมอเมื่อแรกทั้งการฟังการอ่านหรือใช้วัดการประเมินตนเองเป็นตัวแปรเราไม่ได้ปฏิบัติตามเชิงประจักษ์อื่น ๆ น้อย ในทางทฤษฎีมากขึ้นตามใบสั่งเพื่อป้อนตัวแปร ตัวอย่างเช่น คะแนน TOEIC เขียนอาจมีการป้อนเป็นที่สองตัวแปรเมื่อทำนายประสิทธิภาพการทำงานพูดงาน ทั้งการพูด และการเขียนเป็นทักษะที่มีประสิทธิภาพ เราเชื่อว่า อย่างไรก็ตาม ที่วิทยานิพนธ์ศูนย์กลางการศึกษาของเรา (ว่ามี การทดสอบภาษา 158 32(2)มีค่าเพิ่มขึ้นในการพิจารณามาตรการเพิ่มเติมเพื่อสอบ TOEIC) ใช้ทังการกลยุทธ์เฉพาะที่ใช้ในการกำหนดรายการของตัวแปร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์
สำหรับแต่ละผู้สอบคะแนนถูกคำนวณสำหรับแต่ละแห่งที่สี่หกรายการประเมินตนเอง
มาตรการโดยการตอบสนองข้อสรุปเหนือทุกหกรายการ ความสัมพันธ์ถูกคำนวณในหมู่
สี่คะแนนสอบ TOEIC และสี่การประเมินตนเอง.
เพื่อประโยชน์ในการประหยัดที่เราอยากจะรายงานการวิเคราะห์บนพื้นฐานของตัวอย่างเดียวที่
รวมผู้สอบจากประเทศญี่ปุ่นและเกาหลี อย่างไรก็ตามกลุ่มตัวอย่างที่แตกต่างกันร่วมกัน
บางครั้งอาจทำให้ลำเอียงหรือแม้กระทั่งไร้สาระผล (เช่น Hassler & Thadewald,
2003) ดังนั้นเพื่อแสดงให้เห็นถึงการรวมตัวอย่างที่แยกต่างหากจากประเทศญี่ปุ่นและเกาหลีเราดำเนิน
การวิเคราะห์เบื้องต้นในการเปรียบเทียบข้อมูลจากแต่ละของทั้งสองประเทศ.
ที่อยู่ที่วัตถุประสงค์หลักที่เราดำเนินการวิเคราะห์การถดถอยลำดับชั้น (โคเฮน
โคเฮน, เวสต์และไอเคน 2003 ) สำหรับแต่ละโดเมนในการสั่งซื้อในการคำนวณผลงานที่เพิ่มขึ้น
ของมาตรการการสอบ TOEIC เพิ่มเติมเพื่อทำนายผลการดำเนินงานด้วยตนเองประเมิน.
ลำดับของการเข้ามาของตัวแปรอธิบาย (คะแนนจากการสอบ TOEIC สี่
มาตรการ) เป็นดังนี้ วัด TOEIC ที่ตรงกับ selfassessment โดยเฉพาะ
ขนาดที่ใช้เป็นตัวแปรตาม (การฟังการอ่านการพูดหรือ
การเขียน) ถูกป้อนเสมอก่อนตามด้วยตัวทำนายที่มีอิทธิพลมากที่สุดต่อไปและอื่น ๆ
บน (ไม่น่าแปลกใจตัวแปรแรกที่เลือกไว้ในลักษณะนี้ยังมีคำอธิบายมากที่สุด
อำนาจ.) การเพิ่มขึ้นของในหลาย R2 ระบุมูลค่าเพิ่มโดยพิจารณาเพิ่มเติม
คะแนนสอบ TOEIC เพราะ TOEIC ฟังและการอ่านคะแนนมักจะใช้ได้
ควบคู่ (เพราะทั้งสองมาตรการจะได้รับเสมอกัน) พวกเขาได้รับการพิจารณาเสมอ
ในการรวมกันเป็นตัวพยากรณ์ที่นี่แทนการแยก ดังนั้นทั้งสอง TOEIC
การฟังและการอ่านคะแนนสอบ TOEIC ถูกป้อนก่อนเสมอเมื่อใดฟัง
หรือตัวชี้วัดการประเมินตนเองอ่านถูกใช้เป็นตัวแปร.
เราจะได้ตามเชิงประจักษ์น้อยกว่าการสั่งซื้อมากขึ้นตามหลักวิชาอื่น ๆ ที่จะใส่
ตัวแปร ยกตัวอย่างเช่นการเขียนคะแนนสอบ TOEIC จะได้รับการป้อนเป็นที่สอง
ตัวแปรเมื่อคาดการณ์ผลการดำเนินงานเกี่ยวกับงานที่พูดเป็นทั้งการพูดและการเขียน
เป็นทักษะที่มีประสิทธิผล อย่างไรก็ตามเราเชื่อว่าวิทยานิพนธ์กลางของการศึกษาของเรา (ว่ามี
158 การทดสอบภาษา 32 (2)
คือค่าที่เพิ่มขึ้นในการพิจารณามาตรการ TOEIC เพิ่มเติม) นำไปใช้โดยไม่คำนึงถึง
กลยุทธ์เฉพาะที่ใช้ในการตรวจสอบการเข้ามาของตัวแปร