At sunset, the light of the setting

At sunset, the light of the setting sun was shining on this thick forest, but under the cover of the dense foliage, only tiny spots of light were able to get through the gaps between the leaves, which made the whole forest look somewhat dusky.

Forcefully suppressing the injuries in his body and channeling his remaining small amount of soulforce into his legs, Bai Yunfei was running fast in this forest.

On his face, there was a trace of rejoicing over having escaped from a very dangerous situation and a hint of injury pain, but most of all, there was a deep regret.

“Glacial Piercer, my Glacial Piercer!!” While running, Bai Yunfei roared nonstop in his mind, “It’s gone just like that… My Glacial Piercer!!”

If the several soul items were ranked in terms of preference, the Glacial Piercer would even place ahead of the Fire-tipped Spear because aside from being his first ‘loot item’, it also possessed that extremely practical additional effect. Sometimes Bai Yunfei even felt that the Glacial Piercer of the low rare grade was more useful than the Fire-tipped Spear of the low inheritance grade…

In the several battles he had fought so far, it could be said that the Glacial Piercer had contributed towards the victories even more than the Fire-tipped Spear had.

But now, the Glacial Piercer was already gone…

Bai Yunfei felt like his heart was bleeding…

Ran, ran, ran… Bai Yunfei did not know how far he had run. He ran all the way until both his soulforce and physical strength were used up. Only then did he finally stop.

He raised his head looking at the starry sky through the gaps between the leaves. In his ears, there were only the constant cries of night insects and also the occasional snarls of some kinds of wild beasts.

“He shouldn’t… be able to catch up with me for a while, right?…” Bai Yunfei took a look backwards in an exhausted manner, “Let’s stop running. I can’t run anymore either. I’ll stay here and rest for a night. If the enemy could even catch up with me after I’ve run so far away, then I’d have no choice but to accept my fate…”

Finding a very tall and large tree, Bai Yunfei climbed up to a branch that was even thicker than his waist and took a quick look at the surroundings. After confirming that there were no venomous serpents and wild beasts around, he sat down with legs crossed on that branch and closed his eyes, beginning to recover his soulforce and heal his internal injuries.

The next day, when the sun was shining high above, Bai Yunfei finally opened his eyes slowly on that branch after staying motionless for a whole night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาพระอาทิตย์ตก แสงพระอาทิตย์ก็ส่องแสงในป่านี้หนา แต่ under the cover of ใบไม้หนาแน่น เพียงจุดเล็ก ๆ ของแสงสามารถผ่านช่องว่างระหว่างใบ ซึ่งทำให้ทั้งฟอเรสต์มองเร็นค่อนข้างประปราบปรามการบาดเจ็บในร่างกายของเขาและเจาะของเขาเหลือน้อย soulforce เป็นขาของเขา ไบ Yunfei ที่ทำงานอย่างรวดเร็วในป่านี้อยู่ใบหน้า มีการสืบค้นกลับซึ่งดีใจกว่ามีหลบหนีออกจากสถานการณ์ที่อันตรายมากและการบาดเจ็บปวด แต่สุดทั้งหมด มีความเสียใจลึก"น้ำแข็ง Piercer, Piercer น้ำแข็งของฉัน!!" ขณะวิ่ง ไบ Yunfei คำราม nonstop ในใจของเขา "มันไปเพียงต้องการที่... ฉันน้ำแข็ง Piercer !!"ถ้าหลายวิญญาณรายการถูกจัดอันดับในแง่ของการกำหนดลักษณะ Piercer น้ำแข็งจะแม้แต่ทำก่อนไฟปลายหอก เพราะนอกเหนือจากการเป็นของเขาครั้งแรก 'ของขวัญสินค้า' ยังกินผลที่เพิ่มเติมในทางปฏิบัติมาก บางครั้ง Yunfei ไบแม้รู้สึกว่า กี่น้ำแข็งของหายากเกรดต่ำคือมีประโยชน์กว่าหอกไฟก้นของเกรดต่ำมรดก...ในการรบหลายเขาได้ต่อสู้เพื่อให้ห่างไกล มันอาจจะกล่าวว่า กี่น้ำแข็งได้มีส่วนไปสู่ชัยชนะได้ มากกว่ามีหอกปลายไฟแต่ตอนนี้ Piercer น้ำแข็งหายไปแล้ว...ไบ Yunfei รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาคือมีเลือดออก...วิ่ง วิ่ง วิ่ง... ไบ Yunfei ไม่ทราบว่าไกลได้วิ่ง เขาวิ่งไปจนกว่าทั้ง soulforce และแรงกายของเขาถูกใช้ไป เท่านั้นแล้ว ก็เขาก็หยุดเขายกศีรษะของเขากำลังดูบนท้องฟ้าผ่านช่องว่างระหว่างใบ ในหูของเขา มีเฉพาะคงเสียงร้องกลางคืนแมลง และ snarls เป็นครั้งคราวบางชนิดของสัตว์ป่า"เขาไม่ควร...ให้สามารถจับกับฉันในขณะ ขวา?..." ไบ Yunfei มาดูย้อนหลังในลักษณะหมด "ให้หยุดทำงาน ฉันไม่สามารถเรียกใช้อีกต่อไปทั้งนี้ ฉันจะพักที่นี่ และส่วนที่เหลือคืน ถ้ายังไม่สามารถจับศัตรูขึ้น กับฉันหลังจากที่ฉันเรียกใช้เพื่อให้ห่างไกลออกไป แล้วจะไม่มีทางเลือก แต่ จะยอมรับชะตากรรมของฉัน..."หาต้นไม้ใหญ่ และสูงมาก ไบ Yunfei ปีนขึ้นไปจนถึงสาขาที่ถูกแม้จะหนากว่าเอว และเอาการดูที่สภาพแวดล้อม หลังจากที่ยืนยันว่า มีไม่มีงูที่มีพิษและสัตว์ป่ารอบ เขานั่งลงกับขาข้ามในสาขา และปิดตาของเขา เริ่มต้นกู้คืน soulforce ของเขา และรักษาอาการบาดเจ็บของเขาภายในในวันถัดไป เมื่อดวงอาทิตย์ถูกส่องแสงสูงข้างต้น ไบ Yunfei ก็เปิดตาของเขาอย่างช้า ๆ ในสาขาหลังจากพักนิ่งกี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่พระอาทิตย์ตกดินแสงของดวงอาทิตย์ส่องแสงในป่าหนานี้ แต่ภายใต้ฝาครอบของป่าดิบเพียงจุดเล็ก ๆ ของแสงที่มีความสามารถที่จะได้รับผ่านช่องว่างระหว่างใบซึ่งทำให้ป่าทั้งมีลักษณะค่อนข้างคล้ำอย่างแข็งขันปราบปรามการบาดเจ็บในร่างกายของเขาและเจ้าอารมณ์ที่เหลือจำนวนเล็ก ๆ ของเขา Soulforce เข้าไปในขาของเขาตากใบ Yunfei ก็ทำงานได้อย่างรวดเร็วในป่าแห่งนี้. บนใบหน้าของเขามีร่องรอยแห่งความชื่นชมยินดีกว่าต้องหลบหนีออกจากสถานการณ์ที่เป็นอันตรายมากและคำใบ้ของ อาการปวดได้รับบาดเจ็บ แต่ส่วนมากของทั้งหมดมีความเสียใจ. "Piercer น้ำแข็ง Piercer น้ำแข็งของฉัน !!" ในขณะที่ทำงานตากใบ Yunfei คำรามดุ๊กดิ๊กในใจของเขา "มันหายไปเช่นเดียวกับที่ ... Piercer น้ำแข็งของฉัน !!" ถ้า รายการจิตวิญญาณอีกหลายคนได้รับการจัดอันดับในแง่ของการตั้งค่าที่ Piercer น้ำแข็งก็จะวางข้างหน้าของไฟปลายหอกเพราะนอกเหนือจากการเป็นครั้งแรก 'รายการของขวัญของเขาก็ยังครอบครองที่มีผลในทางปฏิบัติมากเพิ่มเติม บางครั้งตากใบ Yunfei แม้รู้สึกว่า Piercer น้ำแข็งของชั้นประถมศึกษาปีที่หายากในระดับต่ำเป็นประโยชน์มากกว่าไฟปลายหอกแห่งเกรดมรดกต่ำ ... ในสงครามหลายครั้งที่เขาได้ต่อสู้เพื่อให้ห่างไกลก็อาจจะกล่าวได้ว่า Piercer น้ำแข็งมีส่วนร่วมต่อ ชัยชนะมากยิ่งขึ้นกว่าไฟปลายหอกมี. แต่ตอนนี้ Piercer น้ำแข็งก็หายไปแล้ว ... ตากใบ Yunfei รู้สึกเหมือนหัวใจของเขามีเลือดไหล ... วิ่งวิ่งวิ่ง ... ตากใบ Yunfei ไม่ทราบว่าไกลเขาได้ทำงาน เขาวิ่งไปตลอดทางจนกว่าทั้ง Soulforce และความแข็งแรงทางกายภาพของเขาถูกนำมาใช้ขึ้น ไม่เพียงแล้วในที่สุดเขาก็หยุด. เขายกศีรษะของเขามองไปที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวผ่านช่องว่างระหว่างใบ ในหูของเขามีเพียงเสียงร้องอย่างต่อเนื่องของแมลงกลางคืนและยังคำรามเป็นครั้งคราวของบางชนิดของสัตว์ป่า. "เขาไม่ควร ... จะสามารถที่จะจับขึ้นกับผมในขณะที่ใช่มั้ย? ... " Bai Yunfei เอา มองย้อนกลับไปในลักษณะที่หมด "ให้หยุดการทำงาน ฉันไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไปอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมจะอยู่ที่นี่และส่วนที่เหลือคืน ถ้าข้าศึกยังสามารถจับขึ้นกับฉันหลังจากที่ฉันได้วิ่งหนีไปให้ไกลแล้วผมไม่มีทางเลือก แต่ที่จะยอมรับชะตากรรมของฉัน ... " หาต้นไม้สูงมากและมีขนาดใหญ่ใบ Yunfei ปีนขึ้นไปยังสาขาที่แม้แต่ หนากว่าเอวของเขาและเอาดูอย่างรวดเร็วที่สภาพแวดล้อม หลังจากที่ยืนยันว่าไม่มีงูพิษและสัตว์ป่ารอบ ๆ เขานั่งลงกับไขว่ห้างบนกิ่งไม้ที่และปิดตาของเขาเริ่มที่จะกู้คืน Soulforce ของเขาและรักษาอาการบาดเจ็บภายในของเขา. วันรุ่งขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงสูงดังกล่าวข้างต้น ตากใบ Yunfei ในที่สุดก็เปิดตาของเขาอย่างช้าๆบนกิ่งว่าหลังจากพักอยู่นิ่งตลอดทั้งคืน