Previous Chapter | Project Page | N

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 250 – Prince Jin’s Royal Manor (1)

Then, in the end, did he or did he not see through her? Su Luo’s inner conflict worsened until even her thoughts became knotted together.

His Highness Prince Jin was encircled by more than ten maids, who clustered around him. escorting him as he moved farther and farther away.

On one hand, Su Luo was letting her imagination run wild, while on the other hand, she was depressedly holding her forehead. She slowly caught up to that huge procession.

Ling Feng gripped his sword with both hands. His eyes were narrowed suspiciously as he sized up this young male servant.

To be chosen by His Highness to serve at his side, this kid’s future prospects would be limitless and immeasurable. It was just that, Ling Feng suddenly thought that this slippery and evasive-eyed lad felt very familiar…

Along the way, Su Luo discovered that Prince Jin’s Royal Manor was simply covered with gold and jade in glorious splendor, the ultimate luxurious and gorgeous palace.

A new scenery every ten steps, with a person at every five steps. The security of the manor was exceptionally tight.

From her viewpoint, His Highness Prince Jin was dressed from head to toe in a loose gold-edged black gown, with an embroidered hem that swayed and moved like warm clouds. It looked like a foggy mist among the rays of light and shadows. It was the same as his status, so loftily up high and held in awe by the people.

Until this very moment, Su Luo finally realized, that the man before her eyes was His Highness Prince Jin, a legendary noble existence that gathered innumerable praise.

And was not the usual Nangong Liuyun who smiled ingratiatingly and frivolously at her, who was always beseeching and chasing after her, disregarding his own dignity.

From out of nowhere, Su Luo suddenly felt a sense of a small loss. The faint sourness passed by in a flash, such that even she wasn’t able to catch it.

After a short while of effort, everyone had escorted His Highness Prince Jin to his main hall.

With the suede white jade flooring, imperial green jade bead curtains and red corals as tall as adult men displayed on either side, the wealth displayed lent a magnanimous, luxurious atmosphere.

His Highness Prince Jin took a step into his bedchambers, the serving maids immediately surrounded him, subserviently removing his crown.

However, His Highness Prince Jin’s deep commanding voice sounded: “Withdraw.”

All the maids and bodyguards present knelt in obeisance to His Highness Prince Jin. Afterwards, they respectfully left, with a speed almost faster than a person could react to.

At this time, Su Luo pressed herself against the wall, trying to minimize her presence. Hearing His Highness Prince Jin’s order, she prepared to slip away the moment her toes touched the ground.

However, His Highness Prince Jin’s gaze, which was as deep as the heavens, steadily set on Su Luo. With a genteel and charming voice, his hand beckoned her over: “Come here.”

Su Luo’s half-fleeing body abruptly paused and glared in annoyance. However, in someone else’s territory, she had no choice but to bow her head. Su Luo stiffly turned her head around, and with her right hand pointed at herself, she squeezed out a false smile: “Your Highness, you called for me?”

His Highness Prince Jin had a cold expression, with his long black hair pouring down over his shoulder like a waterfall, he gave off an uninhibited and elegant air.

His head turned slightly. He cast his gaze towards Su Luo with eyes that were as bright as obsidian. His thin lips raised delicately: “What is your name?”

What was her name? Su Luo grew somewhat vexed.

In the end, had Nangong recognised her? Had he recognised her or not?

“Still need this king to repeat it once more?” His Highness Prince Jin’s pair of deep, beautiful eyes lazily watched her, carrying a touch of unbridled arrogance.

No, it ought to be that he had not found out! Su Luo secretly encouraged herself. The normal Nangong Liuyun was not like this.

Having thought of this, Su Luo’s heart steadied a little. She bowed her head and lowered her eyelids and thought for a long time. Then Su Luo, who was incompetent at coming up with names, softly replied: “This humble one… this humble one is Su Yun.”

Su Luo completely did not notice the flash of amusement in His Highness Prince Jin’s eyes while he was staring at her head.

After a while, His Highness Prince Jin lightly coughed and finally spoke up once more: “The last name’s not that good but the given name is not bad.”

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทต่อไปบทที่ 250 – โรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์ (1)จากนั้น ในสุด ไม่เขา หรือไม่เขาไม่มองผ่านเธอ ความขัดแย้งภายใน Su ลูแย่ลงจนแม้แต่ความคิดของเธอกลายเป็นถักเข้าด้วยกันJin สมเด็จเจ้าของเขาถูกล้อมรอบไป ด้วยแม่บ้านมากกว่าสิบ ที่จับกลุ่มรอบเขา พาเขา ตามที่เขาได้ย้ายห่างออกไปไกลบนมือ Su ลูถูกปล่อยให้จินตนาการของเธอเรียกป่า ในขณะที่ในมืออื่น ๆ depressedly เธอได้จับหน้าผากของเธอ เธอค่อย ๆ จับขึ้นมาเพื่อให้ขบวนใหญ่Ling Feng พิพากษาดาบ ด้วยมือทั้งสอง ตาของเขามีประชากรพิรุธเขาขนาดขึ้นเด็กหนุ่มนี้ที่จะเลือก โดยพระองค์ทรงให้ที่ด้านข้างของเขา แนวโน้มในอนาคตของเด็กนี้ได้อย่างไร้ขีดจำกัด และไร้ขีดจำกัด มันเป็นเพียงที่ Ling Feng ทันทีความคิดที่ว่า นี้ลาดลื่น และ ตาว่ารู้สึกคุ้นเคย...ตลอดทาง Su ลูค้นพบที่โรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์เพียงคลุม ด้วยทองคำและหยกในงดงามรุ่งโรจน์ พระราชวังหรูหรา และงดงามที่สุดฉากใหม่ทุกสิบขั้น มีคนที่ 5 ทุกขั้นตอน ความปลอดภัยของเดอะเมเนอร์เป็นแน่นเป็นพิเศษจากเธอ พระองค์เจ้าชาย Jin ได้แต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าในหลวมขอบทองสีดำเสื้อคลุม พร้อมปิดล้อมการปักที่เปี่ยมไป และย้ายเหมือนเมฆอุ่น มันดูเหมือนหมอกละมุนละไมระหว่างรังสีของแสงและเงา มันเหมือนกับสถานะของเขา ดังนั้น loftily ขึ้นสูง และในความกลัวคนจนถึงขณะนี้ Su ลูตระหนักในที่สุด ว่า คนที่ตาของเธอคือ พระองค์เจ้าชาย Jin อยู่โนเบิลในตำนานที่สรรเสริญนับไม่ถ้วนที่รวบรวมและไม่ใช่ Nangong Liuyun ปกติที่ยิ้ม ingratiatingly และ frivolously เธอ ใครเสมอ beseeching และไล่หลังเธอ โดยไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของตัวเองจาก ที่ไหนเลย ลู Su ก็รู้สึกความรู้สึกของการสูญเสียขนาดเล็ก กรดลมผ่านโดยในแฟลช ซึ่งแม้เธอไม่สามารถที่จะจับมันการ ในขณะที่ความพยายาม ทุกคนมีคุ้มกันพระเจ้าชาย Jin โถงหลักของเขาหนังนิ่มสีขาวหยกพื้น ม่านลูกปัดหยกเขียวอิมพีเรียล และปะการังสีแดงสูงเท่าผู้ชายผู้ใหญ่ที่แสดงอยู่ด้านข้าง ให้แสดงยืมบรรยากาศรวม หรูหราเจ้าชาย Jin เขาเอาขั้นตอนเป็น bedchambers ของเขา แม่บ้านให้บริการทันทีล้อมรอบ subserviently เอามงกุฎของเขาอย่างไรก็ตาม พระองค์เจ้าชาย Jin ลึกบัญชาการเสียงไพเราะ: "Withdraw"แม่บ้านและยิงมีอยู่ทั้งหมดทำใน obeisance กับ Jin สมเด็จเจ้าพระ หลังจากนั้น พวกเขากราบซ้าย ด้วยความเร็วเกือบเร็วกว่าคนที่สามารถตอบสนองตอนนี้ Su ลูกดตัวเองกับผนัง พยายามลดการปรากฏตัวของเธอ เธอได้ยินสั่งของพระองค์เจ้าชาย Jin เตรียมที่จะส่งออกไปในขณะที่เท้าของเธอสัมผัสพื้นดินอย่างไรก็ตาม จ้องมองพระเจ้าชาย Jin ซึ่งลึกเป็นฟ้าสวรรค์ ขึ้นตั้งบนลู Su เสียง genteel และมีเสน่ห์ มือ beckoned เธอผ่าน: "มานี่"ร่างกายครึ่งหลบหนี Su ลูทันทีหยุดชั่วคราว และ glared ในความรำคาญ อย่างไรก็ตาม ในอาณาเขตของผู้อื่น เธอมีทางเลือกแต่โค้งคำนับหัวของเธอ Su ลู stiffly เปิดหัวของเธอรอบ ๆ และมือขวาของเธอชี้ที่ตัวเอง เธอบีบออกยิ้มเท็จ: "ฝ่าบาท คุณเรียกฉัน"ของเขา Jin สมเด็จเจ้ามีนิพจน์ที่เย็น ผมสีดำยาวของเขาเทลงบนไหล่เขาเช่นน้ำตก เขาให้ปิดอากาศไม่ถูกยับยั้ง และสง่างามหัวเปิดเล็กน้อย เขาทอดสายตาของเขาต่อลู Su กับดวงตาที่สว่างแขกผู้ ริมฝีปากบางของเขายกประณีต: "ชื่อของคุณคืออะไร"ชื่อของเธอคืออะไร Su ลูเติบโตค่อนข้างหงุดหงิดในสุด มี Nangong รู้เธอ มีเขายอมรับเธอ หรือไม่"ยังคงต้องคิงนี้ซ้ำอีกครั้ง" คู่ของเขา Jin สมเด็จเจ้าตาลึก สวยมูมดูเธอ แบกความหยิ่งอันแรงกล้าไม่ มันควรจะเป็นว่า เขาไม่เคยพบที่ออก Su ลูแอบสนับสนุนให้ตัวเอง ปกติ Nangong Liuyun ไม่เสร็จเช่นนี้มีความคิดนี้ หัวใจ Su ลู steadied เล็กน้อย เธอโค้งหัวของเธอ และลดขอบตาของเธอ และคิดว่า เป็นเวลานาน จาก นั้น Su Luo ผู้ไร้ความสามารถที่มากับชื่อ นวลตอบ: "นี้อ่อนน้อมถ่อมตนหนึ่ง...นี้อ่อนน้อมถ่อมตนเป็น Su Yun. "Su ลูอย่างสมบูรณ์ไม่ได้สังเกตแฟลชของสนุกในสายตาของพระองค์เจ้าชาย Jin ในขณะที่เขาถูกจ้องมองหัวของเธอหลัง พระองค์เจ้าชาย Jin ไอเบา ๆ และในที่สุดก็ พูดขึ้นอีกครั้ง: "ชื่อของไม่ที่ดี แต่ชื่อไม่ถูกต้อง"บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 250 - เจ้าชายจินรอยัล Manor (1) จากนั้นในท้ายที่สุดได้เขาหรือเขาไม่เห็นผ่านของเธอ? ความขัดแย้งภายในซู Luo แย่ลงจนแม้กระทั่งความคิดของเธอกลายเป็นที่ผูกปมด้วยกัน. เสด็จเจ้าชายจินถูกล้อมรอบไปด้วยกว่าสิบแม่บ้านที่คลัสเตอร์รอบ ๆ ตัวเขา พาเขาขณะที่เขาเดินและห่างไกล. หนึ่งในมือซู Luo ก็ปล่อยให้จินตนาการของเธอเรียกป่าในขณะที่ในมืออื่น ๆ เธอก็ depressedly ถือหน้าผากของเธอ เธอค่อย ๆ จมอยู่กับที่ขบวนใหญ่. หลิงฮจับดาบของเขาด้วยมือทั้งสอง ดวงตาของเขาลดลงในขณะที่เขามีพิรุธขนาดคนใช้ชายหนุ่มคนนี้. ที่ได้รับเลือกโดยการเสด็จที่จะให้บริการที่ด้านข้างของเขาแนวโน้มในอนาคตของเด็กคนนี้จะเป็นที่ไร้ขีด จำกัด และนับไม่ถ้วน มันเป็นเพียงแค่ว่าหลิงฮก็คิดว่าเรื่องนี้หนุ่มลื่นและเป็นข้อแก้ตัวตารู้สึกคุ้นเคยมาก ... ไปตามทางที่ซู Luo ค้นพบว่าเจ้าชายจินรอยัล Manor เป็นเพียงปกคลุมไปด้วยทองและหยกในความงดงามรุ่งโรจน์สุดยอดพระราชวังหรูหราและงดงาม . ทัศนียภาพใหม่ทุกสิบขั้นกับคนในทุกห้าขั้นตอน ความปลอดภัยของคฤหาสน์แน่นเป็นพิเศษ. จากมุมมองของเธอเสด็จเจ้าชายจินแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าในชุดสีดำทองขอบหลวมกับมิ้มปักที่เปี่ยมไปและย้ายเหมือนเมฆที่อบอุ่น มันดูเหมือนหมอกหมอกในหมู่รังสีของแสงและเงา มันเป็นเช่นเดียวกับสถานะของเขาดังนั้นอย่างสง่าสูงขึ้นและดำรงอยู่ในความกลัวโดยคน. จนถึงขณะนี้ซู Luo ในที่สุดก็รู้ว่าผู้ชายคนต่อหน้าต่อตาเธอก็เสด็จเจ้าชายจินดำรงอยู่มีเกียรติในตำนานที่รวบรวมสรรเสริญนับไม่ถ้วน . และไม่ได้เป็นปกติ Nangong Liuyun ที่ยิ้มอย่างประจบสอพลอและแต้ที่เธอซึ่งก็มักจะอ้อนวอนและไล่หลังเธอไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของตัวเอง. จากจากที่ไหนเลยซู Luo ก็รู้สึกความรู้สึกของการสูญเสียขนาดเล็ก เปรี้ยวลมผ่านไปได้โดยในแฟลชเช่นว่าแม้เธอไม่สามารถที่จะจับมัน. หลังจากที่ในขณะสั้นของความพยายามของทุกคนได้พาเสด็จเจ้าชายจินไปที่ห้องโถงหลักของเขา. กับพื้นนิ่มหยกสีขาว, สีเขียวหยกอิมพีเรียล ม่านลูกปัดและปะการังสีแดงสูงเท่าผู้ใหญ่คนแสดงบนทั้งสองข้างมากมายที่แสดงยืมใจกว้างบรรยากาศหรูหรา. เสด็จเจ้าชายจินก้าวเข้าสู่ bedchambers เขาแม่บ้านให้บริการล้อมรอบทันทีเขา subserviently ถอดมงกุฎของ. อย่างไรก็ตาม ลึกเสียงบังคับบัญชาเสด็จเจ้าชายจินเป่า "ถอน." สาวใช้และบอดี้การ์ดปัจจุบันคุกเข่าไหว้เสด็จเจ้าชายจิน หลังจากนั้นพวกเขากราบซ้ายด้วยความเร็วเกือบได้เร็วกว่าคนที่สามารถตอบสนองต่อก. ในเวลานี้ซู Luo กดตัวเองกับผนังที่พยายามที่จะลดการปรากฏตัวของเธอ ฟังผลการเสด็จเจ้าชายจินเธอเตรียมที่จะหลบลี้หนีหายขณะที่เท้าของเธอสัมผัสพื้นดิน. อย่างไรก็ตามเสด็จเจ้าชายจ้องมองจินซึ่งเป็นลึกที่สุดเท่าฟ้าสวรรค์ตั้งขึ้นอย่างต่อเนื่องในซู Luo ด้วยเสียงที่งดงามและมีเสน่ห์มือของเขากวักมือเรียกเธอมากกว่า: "มาที่นี่." ร่างกายครึ่งหนีซู Luo ของทันทีหยุดและจ้องในความรำคาญ อย่างไรก็ตามในดินแดนของคนอื่นเธอก็ไม่มีทางเลือกที่จะน้อมศีรษะของเธอ ซู Luo เคร่งครัดหันหัวของเธอไปรอบ ๆ และด้วยมือข้างขวาของเธอชี้ไปที่ตัวเองเธอบีบออกจากรอยยิ้มเท็จ "ใต้ฝ่าพระบาทคุณเรียกว่าสำหรับฉัน" เสด็จเจ้าชายจินมีสีหน้าเย็นที่มีผมสีดำยาวเทลง ข้ามไหล่ของเขาเช่นน้ำตกเขาให้ปิดเครื่องไม่ถูกยับยั้งและสง่างาม. หัวของเขาหันออกไปเล็กน้อย เขาหล่อจ้องมองเขาที่มีต่อซู Luo ด้วยดวงตาที่มีความสดใสเท่า Obsidian ริมฝีปากบางยกประณีต "คุณชื่ออะไร?" อะไรคือชื่อของเธอ? ซู Luo ขยายตัวค่อนข้างเดือดร้อน. ในท้ายที่สุดได้รับการยอมรับ Nangong เธอ? เขาได้รับการยอมรับของเธอหรือไม่? "ยังคงต้องกษัตริย์นี้จะทำซ้ำได้อีกครั้ง?" คู่เสด็จเจ้าชายจินลึกดวงตาที่สวยงามอย่างเฉื่อยชาดูเธอแบกสัมผัสของความเย่อหยิ่งดื้อด้านได้. ไม่มีก็ควรจะเป็นว่าเขาไม่ได้ พบว่า! ซู Luo แอบเป็นกำลังใจให้ตัวเอง ปกติ Nangong Liuyun ไม่ได้เช่นนี้. มีความคิดนี้หัวใจของซู Luo ทรงตัวเล็กน้อย เธอก้มศีรษะของเธอและลดลงเปลือกตาของเธอและคิดว่าเป็นเวลานาน จากนั้นซู Luo ซึ่งเป็นคนไร้ความสามารถที่ขึ้นมาพร้อมกับชื่อเบา ๆ ตอบว่า "อันหนึ่ง ... หนึ่งอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอยุ่." ซู Luo สมบูรณ์ไม่ได้สังเกตเห็นแฟลชของสวนสนุกในสายตาของสมเด็จเจ้าชายจินของเขาในขณะที่เขากำลังจ้องมองที่ . หัวของเธอหลังจากที่ในขณะเสด็จเจ้าชายจินไอเบา ๆ และในที่สุดก็พูดขึ้นอีกครั้ง "นามสกุลไม่ได้ว่าดี แต่ชื่อที่กำหนดไม่ได้เลวร้าย." บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | บทถัดไป