Thailand's revenue mobilization is

Thailand's revenue mobilization is on par with other Asian countries-averaging 18.4
percent of GDP before the crisis-though taxes account for a relative larger share of GDP (16.6
percent). Compared to other, similar-income countries, it has traditionally relied heavily on
indirect taxes and corporation taxes. The revenue share from direct taxes is low--about one-third
of total revenues--and is composed mostly of corporation taxes (personal taxes are less
significant). Substantial revenue comes from import duties and selective sales taxes, which tend
to be more distortionary than broader-based taxes like the value added tax (VAT). State Owned
Enterprises generate net revenue; remittances contribute I percent of GDP (around 5 percent of
total revenues). During the boom years, Thailand's revenue collection systematically exceeded
expectations without significant effort, and it was characterized by the IMF as "modern,
reasonably efficient, and broadly in conformity with international good practices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดมรายได้ของประเทศไทยเป็นหุ้น 18.4 เฉลี่ยประเทศเอเชียอื่น ๆเปอร์เซ็นต์ของ GDP ก่อนวิกฤติ-ว่าภาษีบัญชีสำหรับหุ้นขนาดใหญ่ญาติของ GDP (16.6เปอร์เซ็นต์) เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ คล้ายเงิน มันมีประเพณีอาศัยหนักในภาษีทางอ้อมและภาษีบริษัท แบ่งปันรายได้จากภาษีทางตรงคือต่ำ - เกี่ยวกับหนึ่งในสามของรายได้รวม-- และประกอบด้วยส่วนใหญ่ของบริษัทภาษี (ภาษีส่วนบุคคลน้อยสำคัญ) รายได้มาจากการนำเข้าและภาษีขายเลือก ซึ่งมีแนวโน้มจะ distortionary มากขึ้นกว่าภาษีที่กว้างขึ้นเช่นค่าเพิ่มภาษี (VAT) รัฐเป็นเจ้าของธุรกิจสร้างรายได้สุทธิ ชำระเงินผ่านธนาคารร่วมร้อยละของ GDP (ประมาณ 5 เปอร์เซ็นต์ของรายได้รวม) ในช่วงปีบูม เก็บรายได้ของประเทศไทยเป็นระบบเกินความคาดหวังไม่มาก และมีลักษณะพิเศษ โดย IMF เป็น "ทันสมัยสมเหตุสมผล และมี ประสิทธิภาพ อย่างกว้างขวางไป ตามแนวทางปฏิบัติระหว่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดมรายได้ของไทยอยู่ในหุ้นกับคนอื่น ๆ ในเอเชียประเทศที่มีค่าเฉลี่ย 18.4
เปอร์เซ็นต์ของจีดีพีก่อนวิกฤตแม้ว่าภาษีบัญชีสำหรับหุ้นขนาดใหญ่ญาติของ GDP (16.6
เปอร์เซ็นต์) เมื่อเทียบกับประเทศที่มีรายได้ใกล้เคียงกันมันได้อาศัยประเพณีอย่างหนักใน
ภาษีทางอ้อมและภาษี บริษัท ส่วนแบ่งรายได้จากภาษีโดยตรงอยู่ในระดับต่ำ - ประมาณหนึ่งในสาม
ของรายได้รวม - และเป็นส่วนประกอบของภาษีคอร์ปอเรชั่น (ภาษีส่วนบุคคลมีน้อย
อย่างมีนัยสำคัญ) รายได้เป็นกอบเป็นกำมาจากอากรขาเข้าและภาษีขายที่เลือกซึ่งมีแนวโน้ม
ที่จะบิดเบือนมากกว่าภาษีที่กว้างขึ้นตามเช่นภาษีมูลค่าเพิ่ม (VAT) รัฐที่เป็นเจ้าของ
สถานประกอบการสร้างรายได้สุทธิ การส่งเงินส่วนร่วมร้อยละผมของ GDP (ประมาณร้อยละ 5 ของ
รายได้รวม) ในช่วงปีที่ผ่านมาบูมจัดเก็บรายได้ของไทยเป็นระบบเกิน
ความคาดหวังโดยไม่ต้องใช้ความพยายามอย่างมีนัยสำคัญและมันก็มีลักษณะการกองทุนการเงินระหว่างประเทศขณะที่ "ทันสมัย
​​มีประสิทธิภาพพอสมควรและในวงกว้างตามแนวปฏิบัติที่ดีระหว่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การระดมรายได้ของไทยเมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ ในเอเชียเฉลี่ย 18.4ร้อยละของ GDP ในช่วงก่อนวิกฤติ แม้ว่าบัญชีภาษีสำหรับญาติขนาดใหญ่ของ GDP ( 16.6 แบ่งปันเปอร์เซ็นต์ ) เปรียบเทียบกับ อื่น ๆ , ประเทศรายได้เหมือนกัน มันมีผ้าต้องอาศัยภาษีทางอ้อมและ บริษัท ภาษี ส่วนแบ่งรายได้จากภาษีทางตรงต่ำ -- เกี่ยวกับหนึ่งในสามของรายได้รวม และประกอบด้วยส่วนใหญ่ของภาษี Corporation ( ส่วนภาษีน้อยลงที่สำคัญ ) รายได้มากมายมาจากอากรขาเข้าและภาษีการขาย เลือก ซึ่งมักจะเป็นภาษีมากขึ้นกว่า distortionary กว้างขึ้นตามภาษีเช่นค่าเพิ่ม ( VAT ) รัฐเป็นเจ้าของธุรกิจสร้างรายได้สุทธิ การส่งเงินสนับสนุนร้อยละของ GDP ( ประมาณ 5 เปอร์เซ็นต์รายได้รวม ) ในช่วงบูมปีไทยเกินรายได้จัดเก็บอย่างเป็นระบบความคาดหวัง โดยไม่มีความพยายามอย่างมาก และเป็นลักษณะ โดยไอเอ็มเอฟ " ที่ทันสมัยที่เหมาะสมมีประสิทธิภาพ และสอดคล้องกับแนวปฏิบัติที่ดี ( นานาชาติ